Rządowy projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji

3) podstawowe kierunki i zakres działań dla poszczególnych sektorów gospodarki,
niezbędnych do przywracania Krajowego pułapu emisji, uszczegółowiony
w sektorowych programach redukcji emisji;
4) sposób dokumentowania realizacji planu i jego efektów przez Krajowy ośrodek.



Art. 15
1. W przypadku gdy Rada Ministrów przyjmie Krajowy plan redukcji emisji, minister
właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw
gospodarki, transportu, rolnictwa, budownictwa, gospodarki przestrzennej
i mieszkaniowej oraz gospodarki morskiej, z każdym w zakresie jego właściwości,
określi, w drodze rozporządzenia, sektorowe plany redukcji emisji, kierując się
ustaleniami Krajowego planu redukcji emisji oraz potrzebą zapewnienia ograniczania
emisji, a także nieprzekraczania w
przyszłości krajowych pułapów emisji dla
poszczególnych sektorów gospodarki.
2. Sektorowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) zakres ograniczenia emisji, których krajowe pułapy zostały przekroczone;
2) terminy obowiązywania ograniczeń;
3) listę podmiotów korzystających ze środowiska obowiązanych do ograniczenia emisji,
których krajowe pułapy zostały przekroczone, albo kryteria kwalifikowania instalacji
do objęcia obowiązkiem ograniczenia emisji;
4) dla instalacji objętych planem:
a) standardy emisji substancji, których krajowe pułapy zostały przekroczone, jeżeli
takie standardy jeszcze nie obowiązują, lub
b) zaostrzone standardy emisji substancji, których krajowe pułapy zostały
przekroczone, jeżeli takie standardy już obowiązują, lub
c) wskaźniki emisji substancji na jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego
paliwa lub surowca
– obowiązujące w trakcie realizowania planu;
5) zakres i sposób prowadzenia pomiarów wielkości emisji albo sposób określania
wielkości emisji na podstawie wskaźników emisji oraz częstotliwość przekazywania
wyników wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

15
3. W przypadku przekroczenia Krajowego pułapu emisji, podmioty korzystające
ze środowiska, objęte sektorowym planem redukcji emisji, są obowiązane, w zakresie
określonym w tym planie, do:
1) ograniczenia emisji, których krajowe pułapy zostały przekroczone;
2) przestrzegania standardów emisji lub zaostrzonych standardów emisji, określonych
w sektorowym planie redukcji emisji, lub dotrzymania wskaźników emisji na
jednostkę wyprodukowanego towaru, zużytego paliwa lub surowca;
3) wykonywania dodatkowych obowiązków związanych z ograniczaniem emisji,
polegających na:
a) prowadzeniu pomiarów wielkości emisji lub ustalaniu wielkości emisji na
podstawie wskaźników emisji,
b) przekazywaniu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, ze wskazaną
częstotliwością, wyników prowadzonych pomiarów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska może zawierać porozumienia z podmiotami
w zakresie dobrowolnej redukcji emisji w sektorach gospodarki objętych Krajowym
planem redukcji emisji. Jeżeli porozumienie obejmuje stworzenie dodatkowych zachęt
finansowych dla przedsiębiorcy, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych.


Rozdział 5
Krajowy rejestr jednostek Kioto

Art. 16
1. Jednostki Kioto są utrzymywane w Krajowym rejestrze jednostek Kioto, zwanym dalej
„Krajowym rejestrem”.
2. Krajowy rejestr jest prowadzony przez Krajowy ośrodek w formie elektronicznej bazy
danych.
3. Krajowy rejestr działa na zasadach określonych w rozporządzeniu Komisji (WE)
nr 2216/2004 z dnia 21 grudnia 2004 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego
systemu rejestrów stosownie do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE
L 386 z 29.12.2004, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem rejestrowym”.

16
4. Jednostki Kioto należące do Skarbu Państwa są utrzymywane na krajowym rachunku
posiadania, o którym mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia rejestrowego.
5. Krajowy ośrodek określa regulamin wprowadzający szczegółowe warunki otwierania,
administrowania i utrzymywania rachunków prowadzącego instalację i osobistych
rachunków posiadania w Krajowym rejestrze.
6. Krajowy ośrodek zamieszcza regulamin na swojej stronie internetowej.


Rozdział 6
Obrót i zarządzanie jednostkami Kioto

Art. 17
1. Jednostki Kioto mogą być:
1) wykorzystywane do wypełnienia zobowiązania do redukcji emisji gazów
cieplarnianych wynikającego z Protokołu z Kioto;
2) przedmiotem międzynarodowego obrotu;
3) wykorzystywane w kolejnym okresie rozliczeniowym.
2. Międzynarodowy obrót jednostkami Kioto prowadzi się zgodnie z postanowieniami
Protokołu z Kioto oraz decyzjami Konferencji Stron Konwencji Klimatycznej służącej
jako Spotkanie Stron Protokołu z Kioto.
3. Jednostki przyznanej emisji mogą być dodatkowo wykorzystywane do zamiany na:
1) jednostki redukcji emisji odpowiadające redukcji lub uniknięciu emisji gazów
cieplarnianych uzyskane w ramach projektów wspólnych wdrożeń zrealizowanych
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) uprawnienia do emisji w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do
emisji.
4. Uprawnienia do emisji w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do
emisji mogą być zamieniane na jednostki przyznanej emisji.
5. Jednostki pochłaniania mogą być dodatkowo wykorzystywane do zamiany na jednostki
redukcji emisji odpowiadające pochłanianiu dwutlenku węgla (CO2) uzyskanemu w
wyniku realizacji projektów wspólnych wdrożeń zrealizowanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
6. Jednostki przyznanej emisji mogą być przenoszone na kolejne okresy rozliczeniowe bez
ograniczeń ilościowych.

17
7. Jednostki redukcji emisji i jednostki poświadczonej redukcji emisji mogą być
przenoszone na kolejne okresy rozliczeniowe w ilości nie większej niż 2,5 % Krajowego
pułapu emisji gazów cieplarnianych określonego w Protokole z Kioto.

Art. 18
1. Obrót, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2, następuje na podstawie umowy zawieranej
między Rzecząpospolitą Polską a państwem uprawnionym lub upoważnionym przez to
państwo podmiotem.
2. Umowy mogą być zawierane jako umowy międzynarodowe zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443 oraz
z 2002 r. Nr 216, poz. 1824) albo jako umowy cywilnoprawne.
3. Zawarcie umowy sprzedaży lub kupna jednostek przyznanej emisji w formie umowy
cywilnoprawnej przez ministra właściwego do spraw środowiska wymaga uzyskania
zgody Rady Ministrów.
4. Minister właściwy do spraw środowiska po zawarciu umowy cywilnoprawnej przekazuje
ją, w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia, do wiadomości Radzie Ministrów.

Art. 19
Organem właściwym w sprawach, o których mowa w art. 17 i 18, jest minister właściwy do
spraw środowiska.

Art. 20
1. Krajowy ośrodek przedkłada ministrowi właściwemu do spraw środowiska informacje
i dane dotyczące oszacowania liczby jednostek przyznanej emisji, które mogą zostać
zbyte.
2. Przy szacowaniu liczby jednostek przyznanej emisji bierze się pod uwagę informacje
dotyczące:
1) przewidywanej całkowitej Krajowej emisji gazów cieplarnianych w okresie
rozliczeniowym 2008 – 2012;
2) całkowitej rzeczywistej Krajowej emisji gazów cieplarnianych dostępne za ostatni
rok;
3) całkowitej rzeczywistej emisji z instalacji objętych wspólnotowym systemem handlu
uprawnieniami do emisji dostępne za ostatni rok;

18
4) liczby jednostek przyznanej emisji przeznaczonych do zamiany na uprawnienia do
emisji przyznawane instalacjom w ramach wspólnotowego systemu handlu
uprawnieniami do emisji;
5) liczby jednostek przyznanej emisji przeznaczonych do zamiany na jednostki
redukcji emisji dla projektów wspólnych wdrożeń realizowanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
6) poziomu Krajowej rezerwy jednostek Kioto;
7) przewidywanej liczby jednostek przyznanej emisji przeznaczonych do przeniesienia
na kolejny okres rozliczeniowy;
8) wielkości popytu i podaży jednostek przyznanej emisji na rynku międzynarodowym;
9) aktualnej ceny i trendów cenowych jednostek przyznanej emisji na rynku
międzynarodowym;
10) dotychczasowej liczby zbytych jednostek przyznanej emisji.


Rozdział 7
Krajowy system zielonych inwestycji

Art. 21
1. Tworzy się Krajowy system zielonych inwestycji, w ramach którego środki uzyskane ze
zbycia w latach 2009 – 2012 jednostek przyznanej emisji są przeznaczane na
dofinansowanie realizacji programów lub projektów, związanych z ochroną środowiska,
w szczególności z ograniczeniem lub unikaniem krajowej emisji gazów cieplarnianych,
pochłanianiem lub sekwestracją dwutlenku węgla (CO2) oraz na dofinansowanie działań
adaptacyjnych do zmian klimatu oraz innych działań związanych z ochroną powietrza.
2. Programy lub projekty, o których mowa w ust. 1, są realizowane w obszarach:
1) poprawy efektywności energetycznej w różnych sektorach gospodarki krajowej;
2) poprawy efektywności wykorzystania węgla, w tym związanej z czystymi
technologiami węglowymi;
3) zamiany paliwa na niskoemisyjne;
4) unikania lub redukcji emisji gazów cieplarnianych w sektorze transportu;
5) wykorzystania odnawialnych źródeł energii;
6) unikania lub redukcji emisji metanu przez jego odzyskiwanie i wykorzystywanie
w przemyśle wydobywczym, gospodarce odpadami i ściekami oraz w gospodarce

19