Rządowy projekt ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji

przez Narodowy Fundusz, wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki
wodnej, powiatowe fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej oraz gminne
fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej;
2) dysponenci środków publicznych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104, z późn. zm.)).

Art. 8
1. W terminie do dnia 15 marca każdego roku Krajowy ośrodek przeprowadza analizę
zawartych w raportach informacji wprowadzonych przez podmioty korzystające ze
środowiska do Krajowej bazy za poprzedni rok kalendarzowy.
2. W przypadku gdy z informacji zawartych w raportach z instalacji, których eksploatacja
wymaga pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów
do powietrza wynika, że wielkość emisji którejkolwiek z raportowanych substancji różni
się od podanej w poprzednim roku o więcej niż 10 % i nie wynika to ze zmniejszenia
produkcji w takiej samej proporcji, Krajowy ośrodek, kierując się potrzebą zapewnienia
prawidłowego bilansowania emisji, przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska w terminie do dnia 15 kwietnia każdego roku raporty z tych instalacji w celu
dokonania oceny jakości informacji w nich zawartych.
3. Raporty są przekazywane wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska właściwemu
ze względu na miejsce położenia instalacji, której dotyczy raport.
4. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska w terminie do dnia 15 grudnia każdego roku
dokonuje oceny jakości informacji zawartych w raportach.
5. W przypadku stwierdzenia, że różnica wielkości emisji jest wynikiem zmian w sposobie
funkcjonowania instalacji, w tym przeprowadzonej modernizacji, zmian technicznych,
zmiany paliwa lub surowca lub innych zmian skutkujących zmianą aktywności,
wojewódzki inspektor ochrony środowiska informuje o tym Krajowy ośrodek.
6. W przypadku stwierdzenia w raportach błędów pisarskich, rachunkowych lub innych
oczywistych omyłek, wojewódzki inspektor ochrony środowiska informuje o
tym
Krajowy ośrodek i podmiot korzystający ze środowiska, który sporządził raport.
7. Krajowy ośrodek, na podstawie informacji przekazanych przez wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska, dokonuje zmian w Krajowej bazie.

3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 169, poz. 1420, z 2006 r. Nr 45,
poz. 319, Nr 104, poz. 708, Nr 170, poz. 1217 i 1218, Nr 187, poz. 1381 i Nr 249, poz. 1832, z 2007 r. Nr 82,
poz. 560, Nr 88, poz. 587, Nr 115, poz. 791 i Nr 140, poz. 984, z 2008 r. Nr 180, poz. 1112, Nr 209, poz. 1317,
Nr 216, poz. 1370 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 19, poz. 100.

10
8. Krajowy ośrodek ocenia informacje zawarte w raporcie w zakresie emisji dwutlenku
węgla (CO2) z instalacji objętych wspólnotowym systemem handlu uprawnieniami do
emisji gazów cieplarnianych po otrzymaniu raportu, o którym mowa w przepisach
o wspólnotowym systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

Art. 9
1. Dla poszczególnych sektorów gospodarki sporządza się prognozy zmian aktywności.
2. Prognozy są sporządzane dla sektorów:
1) elektroenergetyki;
2) zaopatrzenia w ciepło sieciowe;
3) górnictwa węgla kamiennego;
4) przemysłu rafineryjnego;
5) hutnictwa żelaza i stali;
6) górnictwa i hutnictwa metali nieżelaznych;
7) koksownictwa;
8) przemysłu cementowego;
9) przemysłu wapienniczego;
10) przemysłu ceramicznego;
11) przemysłu szklarskiego;
12) przemysłu drzewnego;
13) przemysłu papierniczego;
14) przemysłu chemicznego;
15) leśnictwa;
16) rolnictwa;
17) transportu.
3. Prognozy sporządzają właściwi ministrowie oraz przekazują je ministrowi właściwemu do
spraw środowiska.
4. Prognozy nie stanowią dokumentów planistycznych w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227, poz.
1658, z 2007 r. Nr 140, poz. 984, z 2008 r. Nr 216, poz. 1370 oraz z 2009 r. Nr 19, poz.
100).
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres informacji w odniesieniu do poszczególnych sektorów gospodarki, jaki
powinien być zawarty w prognozach,

11
2) przedziały czasowe, dla których sporządza się prognozy,
3) terminy przekazywania prognoz ministrowi właściwemu do spraw środowiska
– kierując się potrzebą zapewnienia kompletności, spójności oraz wiarygodności
informacji zawartych w prognozach oraz koniecznością terminowego wypełniania
zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej, wynikających z prawa wspólnotowego lub umów
międzynarodowych dotyczących ochrony środowiska, w zakresie opracowywania
prognoz wielkości emisji.
6. Informacje o aktywnościach Krajowy ośrodek zamieszcza w Krajowej bazie.

Art. 10
1. Na podstawie informacji zawartych w Krajowej bazie, Krajowy ośrodek przygotowuje
i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska krajowy raport o wielkościach
emisji gazów cieplarnianych i innych substancji za rok poprzedni, w terminie do dnia
30 września każdego roku.
2. Krajowy raport o wielkościach emisji gazów cieplarnianych i innych substancji obejmuje:
1) bilans emisji sporządzony na podstawie raportów zawartych w Krajowej bazie;
2) bilans emisji sporządzony na podstawie informacji, o których mowa w art. 7 ust. 7.

Art. 11
Krajowy ośrodek przygotowuje i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska, na
30 dni przed terminami wynikającymi z prawa wspólnotowego lub umów międzynarodowych
dotyczących ochrony środowiska, roczne inwentaryzacje emisji:
1) gazów cieplarnianych, zgodnie z wytycznymi do Konwencji Klimatycznej;
2) substancji wymaganych Konwencją w
sprawie transgranicznego zanieczyszczania
powietrza na dalekie odległości, sporządzoną w Genewie dnia 13 listopada 1979 r. (Dz.
U. z 1985 r. Nr 60, poz. 311 i z 1988 r. Nr 40, poz. 313);
3) substancji, dla których poziomy emisji lub stężeń zostały określone w prawie
wspólnotowym.

Art. 12
1. Krajowy ośrodek opracowuje prognozy wielkości emisji gazów cieplarnianych i innych
substancji w celu realizacji zadań wynikających z prawa wspólnotowego lub umów
międzynarodowych dotyczących ochrony środowiska oraz polityki ekologicznej państwa

12
i przekazuje je ministrowi właściwemu do spraw środowiska na 60 dni przed wymaganym
terminem.
2. Przy opracowywaniu prognoz pod uwagę bierze się w szczególności:
1) krótkookresowe i długookresowe prognozy makroekonomiczne;
2) krajowe i sektorowe polityki i strategie gospodarcze;
3) przekazane przez właściwych ministrów prognozy sektorowe, o których mowa
w art. 9 ust.1 – 3;
4) informacje dotyczące:
a) podejmowanych działań przyczyniających się do ograniczania lub redukcji emisji
gazów cieplarnianych i innych substancji,
b) rodzajów stosowanych instrumentów prawnych, ekonomicznych
i administracyjnych wspomagających redukcję emisji,
c) oceny stanu jakości powietrza wykonanej w ramach państwowego monitoringu
środowiska.
3. Prognozy emisji gazów cieplarnianych i innych substancji obejmują okres 10 lat i są
poddawane aktualizacji co pięć lat, w latach kończących się cyfrą zero lub pięć.


Rozdział 4
Zarządzanie emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji

Art. 13
1. Tworzy się system zarządzania emisjami gazów cieplarnianych lub innych substancji,
zwany dalej „systemem zarządzania”, w celu:
1) zarządzania krajowymi pułapami emisji oraz zapewnienia ich trwałego
nieprzekraczania;
2) ograniczania emisji gazów cieplarnianych i innych substancji do wymaganego pułapu,
jeżeli krajowe pułapy emisji zostały przekroczone;
3) zarządzania niewykorzystanymi częściami krajowych pułapów emisji.
2. W skład systemu zarządzania wchodzą:
1) Krajowy system;
2) system bilansowania i rozliczania wielkości emisji dwutlenku siarki (SO2) i tlenków
azotu (NOX) dla dużych źródeł spalania, określony w przepisach o
systemie

13
bilansowania i rozliczania wielkości emisji dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu
(NOX) dla dużych źródeł spalania;
3) wspólnotowy system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych,
określony w przepisach o wspólnotowym systemie handlu uprawnieniami do emisji
gazów cieplarnianych;
4) obrót i zarządzanie jednostkami Kioto.
3. Realizacja programów i projektów związanych z ochroną środowiska, ograniczaniem
emisji lub unikaniem emisji gazów cieplarnianych, pochłanianiem oraz sekwestracją
dwutlenku węgla (CO2), służących realizacji zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 2, może
odbywać się w szczególności w ramach:
1) Krajowego systemu zielonych inwestycji;
2) projektów wspólnych wdrożeń;
3) projektów mechanizmu czystego rozwoju.

Art. 14
1. W przypadku gdy z informacji uzyskanych w ramach Krajowego systemu wynika, że
wielkość emisji gazów cieplarnianych lub innych substancji powoduje lub może
powodować przekroczenie Krajowego pułapu emisji, Krajowy ośrodek opracowuje
projekt Krajowego planu redukcji emisji i przedkłada go ministrowi właściwemu do
spraw środowiska.
2. Krajowy plan redukcji emisji przyjmuje, w drodze rozporządzenia, Rada Ministrów,
kierując się potrzebą ograniczenia emisji, trwałego nieprzekraczania krajowych pułapów
emisji w przyszłości, biorąc także pod uwagę interesy gospodarcze Rzeczypospolitej
Polskiej oraz jej zobowiązania wynikające z prawa wspólnotowego lub umów
międzynarodowych w zakresie ochrony środowiska.
3. W przypadku przyjęcia Krajowego planu redukcji emisji, organy administracji publicznej
są obowiązane do dokonania analizy dotyczącej konieczności ograniczenia lub cofnięcia
pozwolenia zintegrowanego albo pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów,
niezbędnych dla osiągnięcia celów wynikających z planu.
4. Krajowy plan redukcji emisji powinien zawierać w szczególności:
1) określenie substancji, których plan dotyczy wraz z podaniem zakresu przekroczenia
Krajowego pułapu emisji tych substancji;
2) wykaz sektorów gospodarki objętych planem;

14