Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Druk nr 1857

Warszawa, 12 lutego 2009 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


-
o zmianie ustawy o ochronie gruntów
rolnych i leśnych oraz o zmianie ustawy
o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Witolda Gintowt-Dziewałtowskiego.


(-) Tomasz Garbowski; (-) Witold Gintowt-Dziewałtowski; (-) Henryk
Gołębiewski;
(-) Tomasz
Kamiński;
(-) Witold
Klepacz;
(-) Jan
Kochanowski;
(-) Sławomir Kopyciński;
(-) Zbigniew
Matuszczak;
(-) Wojciech Olejniczak; (-) Artur Ostrowski; (-) Wojciech Pomajda;
(-) Stanisława Prządka; (-) Stanisław Rydzoń; (-) Tadeusz Tomaszewski;
(-) Bogusław Wontor; (-) Stanisław Wziątek.
Projekt

USTAWA
z dnia

2009 r.
o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych
oraz o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym.

Art. 1
W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i
leśnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 z późn. zm.) w art. 7
wprowadza się następujące zmiany:

1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele
nierolnicze i nieleśne, wymagającego zgody, o
której mowa w ust. 2, dokonuje się w studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy, sporządzonym w trybie
określonym w przepisach o planowaniu i zago-
spodarowaniu przestrzennym.”;
2) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do gruntów rol-
nych położonych w granicach wyznaczonego w
studium uwarunkowań i kierunków zagospoda-
rowania przestrzennego gminy obszaru urbani-
zacji.”;
3) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 2, na-
stępuje na wniosek wójta (burmistrza, prezyden-
ta miasta), a w przypadku terenów wymienio-
nych w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca
2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.)
nie objętych zadaniami własnymi gminy, na
wniosek wojewody. Do wniosku dotyczącego
gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu
Państwa wójt (burmistrz, prezydent miasta) do-
łącza opinię dyrektora regionalnej Dyrekcji La-
sów Państwowych, a w odniesieniu do gruntów
parków narodowych – opinię dyrektora parku.”.

Art. 2
W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospoda-
rowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) w art. 2
dodaje się pkt 20 w brzmieniu:

„20) obszar urbanizacji – należy przez to rozumieć obszar
na którym przewiduje się lokalizację zabudowy (ob-
szar rozwoju zabudowy), bądź uzupełnienie zabudo-
wy (obszar kontynuacji zabudowy), wyznaczony w
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowa-
nia przestrzennego gminy, którego granice są wyzna-
czone przy uwzględnieniu istniejącej struktury po-
działów geodezyjnych terenu, w ramach określonych,
w ocenie aktualności studium, potrzeb rozwoju gminy
w odniesieniu do poszczególnych rodzajów użytko-
wania terenu, zapewniający możliwość realizacji po-
trzeb wspólnoty gminnej, a w tym w szczególności
lokalnego uzbrojenia terenu, określonych w art. 7 ust.
1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gmin-
nym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.)
oraz stanowiący podstawę dla wyznaczenia granic
aglomeracji, o której mowa w art. 43 ust. 4a ustawy z
dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2005
r. Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.).”.

Art. 3
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Uzasadnienie


Uchwalona przez Wysoką Izbę w dniu 19 grudnia 2008 r. ustawa
nowelizująca ustawę o ochronie gruntów rolnych i leśnych, mimo do-
brych intencji zmierzających do ułatwienia dostępu do nieruchomości
na cele związane z inwestycjami, a także ograniczenia barier biurokra-
tycznych przed którymi stają inwestorzy, zawiera niedoróbki, na któ-
rych część wskazywał w swoim stanowisku także prezydent RP.
Przyjęta przez Sejm nowelizacja nie uwzględniała stanowiska
korporacji polskich samorządów terytorialnych, a także organizacji i
stowarzyszeń działających w obszarach między innymi ochrony śro-
dowiska, urbanistyki i planowania przestrzennego.
1. Sejm przyjął błędne założenie, że podstawą do odrolnienia jest
kryterium położenia nieruchomości dotychczas rolnej, w grani-
cach administracyjnych miasta. Tymczasem procesy urbaniza-
cyjne przebiegały w ostatnich latach, i zapewne tak będzie dalej,
w kierunkach i na terenach, które niekoniecznie są związane z
położeniem w granicach miast. Często są to tereny położone w
obszarach gmin wiejskich. Obszary zurbanizowane dziś znajdują
się w wielu podmiejskich gminach miejskich, w gminach miej-
sko-wiejskich, poza granicami samych miast, a także w gminach
wiejskich nieraz znacznie oddalonych od granic administracyj-
nych miast. Dlatego też ułatwienia dotyczące zmiany użytkowa-
nia gruntów rolnych powinny dotyczyć obszarów zurbanizowa-
nych bądź przeznaczonych do urbanizacji, a nie tylko obszarów
położonych w granicach administracyjnych miast.
2. Ustawa w kształcie obowiązującym może spowodować daleko
idące, często nieodwracalne, niepożądane, zmiany w zagospoda-
rowaniu przestrzennym miast. Nagłe „odrolnienie” setek tysięcy
hektarów gruntów rolnych w miastach, dla których nigdy nie
opracowano planów zagospodarowania przestrzennego, zbęd-
nych dla pól i łąk, które nie mają nawet założeń innego zago-
spodarowania w studiach uwarunkowań przestrzennych może
spowodować:
a) gwałtowny wzrost spekulacyjnego obrotu nieruchomo-
ściami z wykorzystaniem niewiedzy o faktycznym sta-
tusie tych obszarów,
b) zagrożenie niekontrolowanymi inwestycjami na obsza-
rach bez niezbędnego uzbrojenia w infrastrukturę i
techniczną i społeczną (przy trwającym deficycie satys-
fakcjonującego prawa o planowaniu przestrzennym).
3. Zgłaszany od lat postulat ułatwienia zmiany przeznaczenia grun-
tów rolnych na obszarach zurbanizowanych lub przeznaczonych
do urbanizacji sprowadza się do tego, aby aktem prawnym,
sankcjonującym niejako odrolnienie był miejscowy plan zago-
spodarowania przestrzennego, który:
− określa możliwości zagospodarowania gruntów objętych
planem,
− określa uwarunkowania środowiskowe dla danego obszaru,
− konkretyzuje zakres i horyzont czasowy uzbrojenia terenu,
− wyznacza obszary niezbędne dla realizacji innych funkcji
(infrastruktura społeczna, handel i usługi i in.).
Wszystkie powyższe ustalenia winny być poprzedzone stosow-
nymi zmianami w studiach uwarunkowań i zagospodarowania prze-
strzennego, tak aby uzyskać pewnego rodzaju „kompatybilność” ob-
szarów nowo urbanizowanych z obszarami już zurbanizowanymi.
Powyższe postulaty uwzględniają zaproponowane w projekcie
ustawy poprawki:
− określając obowiązek wskazania gruntów rolnych i leśnych
przeznaczonych na ewentualne cele nierolnicze i nieleśne
w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy,
− odstępując od obowiązku uzyskania zgody właściwych or-
ganów administracji publicznej na zmianę przeznaczenia
gruntów położnych w granicach wyznaczonych w studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzen-
nego gminy obszaru urbanizacji,