Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji

Druk nr 1810

Warszawa, 17 marca 2009 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-34-09


Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


-
o zmianie ustawy o komornikach
sądowych i egzekucji.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Sprawiedliwości.


(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o komornikach sądowych i egzekucji

Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji
(Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1191, z późn. zm.1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w brzmieniu:
„2. Zastępca komornika używa pieczęci zastępowanego komornika, czyniąc przy swoim
czytelnym podpisie wzmiankę o tym, że działa w zastępstwie.”;
2) w art. 7 po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
„2a. Jeżeli w obszarze właściwości nowo utworzonego sądu rejonowego nie ma siedziby
kancelarii komorniczej, Minister Sprawiedliwości zarządza utworzenie wolnego stanowiska
komornika sądowego, po czym wszczyna postępowanie, o którym mowa w art. 11.
2b. Do czasu powołania komornika w rewirze, o którym mowa w ust. 2a, lub zniesienia tego
rewiru w trybie określonym w ust. 4, czynności egzekucyjne w tym rewirze wykonują
komornicy dotychczas właściwi.”;
3) w art. 11:
a) ust. 1a i 1b uchyla się,
b) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Niezwłocznie po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, prezes sądu apelacyjnego
przesyła Ministrowi Sprawiedliwości wnioski o powołanie na stanowisko komornika wraz ze
złożonymi załącznikami.
4. Minister Sprawiedliwości przesyła odpisy wniosków o powołanie na stanowisko
komornika wraz z załącznikami radzie właściwej izby komorniczej w celu wyrażenia opinii
w terminie 21 dni. Brak opinii nie stanowi przeszkody do nadania wnioskowi dalszego
biegu.”,
c) ust. 5a uchyla się,
d) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„6. W tym samym czasie zainteresowany może ubiegać się o powołanie tylko na jedno
stanowisko komornika.
7. Minister Sprawiedliwości pozostawia bez rozpoznania wnioski złożone po terminie,
o którym mowa w ust. 2, oraz wszystkie wnioski zainteresowanego w przypadku złożenia
wniosków o powołanie na więcej niż jedno stanowisko komornika.”;
4) w art. 13 uchyla się ust. 4;
5) w art. 14:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. O zgłoszeniu przez komornika utworzenia lub objęcia kancelarii Minister
Sprawiedliwości zawiadamia prezesa właściwego sądu apelacyjnego.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Prezes sądu apelacyjnego zawiadamia Ministra Sprawiedliwości, prezesa właściwego
sądu okręgowego, prezesa właściwego sądu rejonowego oraz radę właściwej izby
komorniczej o przyjęciu od komornika ślubowania, o którym mowa w ust. 2.”;
6) w art. 15:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Na postanowienie Ministra Sprawiedliwości o zawieszeniu komornika w czynnościach
przysługuje zażalenie do Sądu Okręgowego w Warszawie w terminie 7 dni od dnia
doręczenia postanowienia. Do rozpoznania zażalenia stosuje się właściwe przepisy ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555,
z późn. zm.2)).”,
b) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) prawomocnego zakończenia postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2,
chyba że komornik został skazany lub Minister Sprawiedliwości uchylił zawieszenie
wcześniej;”;
7) w art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zastępcą komornika może być inny komornik albo asesor komorniczy.”;
8) w art. 27a ust. 4 otrzymuje brzmienie:

2
„4. W przypadku śmierci lub odwołania komornika wyznaczony zastępca prowadzi
postępowania w sprawach dotychczas niezakończonych przez zmarłego lub odwołanego
komornika do czasu powołania komornika na to stanowisko.”;
9) w art. 29 uchyla się ust. 7;
10) w art. 32 uchyla się ust. 5;
11) art. 33a uchyla się;
12) w art. 49:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych komornik pobiera od dłużnika opłatę
stosunkową w wysokości 15 % wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie niższej
niż 1/10 i nie wyższej niż trzydziestokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia
miesięcznego. Jednakże w przypadku wyegzekwowania świadczenia wskutek skierowania
egzekucji do wierzytelności z rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę, świadczenia
z ubezpieczenia społecznego, zasiłku dla bezrobotnych, dodatku aktywizacyjnego,
stypendium oraz dodatku szkoleniowego, wypłacanych na podstawie przepisów o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową
w wysokości 8 % wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie niższej niż 1/10 i nie
wyższej niż dziesięciokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W sprawach wymienionych w ust. 1 komornik ściąga opłatę od dłużnika proporcjonalnie
do wysokości wyegzekwowanego świadczenia.”,
c) dodaje
się ust. 7 – 10 w brzmieniu:
„7. Dłużnik może złożyć wniosek o obniżenie wysokości opłat, o których mowa w ust. 1 i 2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 4, wniosek może złożyć wierzyciel.
8. Wniosek, o którym mowa w ust. 7, wnosi się w terminie 7 dni od dnia dowiedzenia się
o ściągnięciu opłaty albo od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa odpowiednio
w ust. 3 albo w ust. 4.
9. Do wniosku, o którym mowa w ust. 7, stosuje się odpowiednio art. 767 – 7674 Kodeksu
postępowania cywilnego.

3
10. Po rozpoznaniu wniosku, o którym mowa w ust. 7, sąd może, uwzględniając
w szczególności nakład pracy komornika lub sytuację majątkową wnioskodawcy oraz
wysokość jego dochodów, obniżyć wysokość opłat, o których mowa w ust. 1 i 2.”;
13) po art. 72 dodaje się art. 72a w brzmieniu:
„Art. 72a. 1. Do aplikantów i asesorów komorniczych stosuje się odpowiednio przepisy
o odpowiedzialności dyscyplinarnej komorników, z zastrzeżeniem ust. 2 – 6.
2. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) kara pieniężna do dziesięciokrotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia
miesięcznego;
4) odpowiednio skreślenie z listy aplikantów komorniczych albo skreślenie z wykazu
asesorów komorniczych.
3. Skazany na karę nagany lub na karę pieniężną nie może być powołany na stanowisko
komornika w ciągu roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, a skazanemu na karę
pieniężną nie można w ciągu tego okresu zlecić wykonywania czynności, o których mowa
w art. 30 ust. 2 i art. 33 ust. 1 i 2.
4. Osoba skreślona z listy aplikantów komorniczych może zostać ponownie wpisana na listę
aplikantów komorniczych po upływie 3 lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia i nie
może się ubiegać o powołanie na stanowisko asesora komorniczego w okresie 3 lat od daty
uprawomocnienia się orzeczenia.
5. Osoba skreślona z wykazu asesorów komorniczych może zostać powołana na stanowisko
asesora komorniczego po upływie 3 lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia.
6. Wykonanie kar wobec aplikantów i asesorów komorniczych należy odpowiednio do rady
właściwej izby komorniczej oraz do prezesa właściwego sądu apelacyjnego.”;
14) w art. 74:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego złożony przez Ministra
Sprawiedliwości wszczyna postępowanie dyscyplinarne. Jeżeli wcześniej wszczęto
postępowanie dyscyplinarne co do tego samego czynu obwinionego i postępowanie toczy się,

4