Rządowy projekt ustawy o funduszach promocji produktów rolno-spożywczych

4) Stowarzyszenie Rzeźników i Wędliniarzy RP uważało, iż skład komisji zarządzającej
powinien uwzględniać specyfikę branży oraz że należy określić jednoznacznie listę
organizacji branżowych, które w dniu wejścia w życie projektowanej ustawy będą
posiadały możliwość zgłaszania kandydatów do komisji zarządzających oraz
uwzględniać tradycję, wielkość i reprezentatywność danej organizacji,
5) Krajowy Związek Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych oraz NSZZ Rolników
Indywidualnych „Solidarność” nie znajdował argumentów, aby Krajowa Rada Izb
Rolniczych korzystała z przywileju posiadania członka w komisji zarządzającej
powoływanego w innym trybie niż członkowie z pozostałych ogólnokrajowych
organizacji rolniczych.

W związku z rozbieżnymi opiniami poszczególnych organizacji branżowych
zdecydowano, że zasady w odniesieniu do komisji zarządzających będą wspólne dla
wszystkich funduszy. Takie założenie ma na celu ujednolicenie zasad, na podstawie których
będą działały fundusze promocji i zapewnienie przejrzystości stanowionego prawa. Tryb
wyłaniania komisji zarządzających zostanie określony w rozporządzeniu wydanym przez
ministra właściwego do spraw rynków rolnych. Rozporządzenie będzie przewidywało taki
sposób powoływania komisji zarządzających, by to członkowie krajowych organizacji
branżowych, zrzeszających przedstawicieli poszczególnych sektorów wyłaniali spośród siebie
w tajnym głosowaniu swoich reprezentantów, których następnie wskażą ministrowi,
a minister jedynie powoła wybranych członków komisji zarządzających. Komisje
zarządzające same będą uchwalać swoje regulaminy. Ponieważ w systemie prawnym brak
definicji pojęcia „krajowa organizacja branżowa”, organizacja, która będzie chciała zgłosić
swoich reprezentantów, będzie zobowiązana dostarczyć kopię statutu lub innego dokumentu
potwierdzającego zakres jej działania oraz odpis z właściwego rejestru.
Uwagi zgłaszane przez poszczególne organizacje dotyczyły także sposobu pobierania
składek oraz sposobu podziału zebranych wpłat.
1) Branża owoców i warzyw (Krajowy Związek Zrzeszeń Plantatorów Owoców
i Warzyw oraz Polski Związek Ogrodniczy) zwróciła uwagę, iż przy obecnym
brzmieniu projektowanych przepisów, które przewidują wpłaty na fundusz od
producentów owoców i warzyw oraz od podmiotów wymienionych w art. 2 pkt 19

18
ustawy o VAT, wpłaty na fundusz od producentów owoców i warzyw będą pobierane
dwukrotnie za ten sam produkt,
2) Stowarzyszenie Krajowa Unia Producentów Soków podkreślało, iż podstawowym
kryterium podziału środków powinna być efektywność wpłaconych środków.
W pierwszej kolejności powinny być kwalifikowane projekty współfinansowane
z funduszy Unii Europejskiej. Stowarzyszenie uważa również za celowe umożliwienie
organizacjom branżowym alternatywne tworzenie dobrowolnych porozumień
zawiązywanych dla realizacji celów ustawy, dotyczących gromadzenia funduszy
i organizowania promocji produktów, co zapewni płatnikom funduszy efektywniejszy
sposób ich wykorzystania i możliwość podejmowania decyzji odnośnie do ich
przeznaczenia,
3) Federacja Branżowych Związków Producentów Rolnych, Polskie Zrzeszenie
Producentów Bydła Mięsnego oraz Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody
Chlewnej „POLSUS” popierały zgłoszony przez Polskie Mięso postulat, aby to
rolnicy wzorem rozwiązań z Unii Europejskiej płacili składki na fundusze promocji.
Polski Związek Hodowców i Producentów Bydła Mięsnego nie zgadzał się, aby tylko
na hodowcach i producentach żywca ciążyły opłaty na fundusze promocyjne. Uważał,
że opłata powinna być podzielona pomiędzy rolnika i przemysł mięsny,
4) Krajowa Rada Izb Rolniczych proponowała, aby fundusze promocji produktów
spożywczych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej były tworzone ze środków
producentów rolnych, natomiast kwestie techniczne związane z naliczaniem

i przekazywaniem wpłat do ARR winny być wykonywane przez podmioty skupujące
oraz przedsiębiorców sektora rolno-spożywczego,
5) Związek „Polskie Mięso” zaproponował, aby o kierunkach działań i wydatków
z funduszu mogli decydować tylko przedstawiciele płatników na rzecz funduszu.
Według opinii Związku ze środków funduszu powinny tylko korzystać ogólnopolskie
izby, stowarzyszenia branżowe, których przedstawiciele są płatnikami na rzecz
funduszu, inne organizacje tylko za zgodą Komisji,
6) Polski Związek Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej „POLSUS” proponował,
aby wysokość składki była ustalana corocznie na wniosek zainteresowanych
związków w drodze rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi,

19
7) Krajowy Związek Spółdzielni Mleczarskich uważał, że decyzje o sposobie
rozdysponowania środków poszczególnych funduszy przy ustalaniu planu
finansowego należy pozostawić w kompetencjach komisji zarządzających. Projekt
ustala maksymalny poziom kwoty środków finansowych na realizację niektórych
działań. Ustawowe określenie górnego limitu jest ograniczeniem kompetencji komisji
zarządzających, które zdaniem Krajowego Związku Spółdzielni Mleczarskich
powinny decydować w pełni o sposobie rozdysponowania środków poszczególnych
funduszy przy ustalaniu planu finansowego,
8) Polska Federacja Producentów ywności proponowała wprowadzenie możliwości
tworzenia dobrowolnych porozumień funduszy przez organizacje przemysłu.
Fundusze takie byłyby alternatywnymi funduszami tworzonymi przez grupy
zainteresowanych firm dla realizacji konkretnych projektów promocyjnych
prowadzonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Unii Europejskiej i państw
trzecich.
Projektowana ustawa ma służyć przede wszystkim wspieraniu konkurencyjności oraz
ugruntowaniu pozycji polskich produktów rolnych-spożywczych dzięki ich promocji, dlatego
szczegółowo wylicza, na jakie zadania mogą być wydawane środki zgromadzone na
poszczególnych funduszach, skupiając się na zadaniach dotyczących tylko promocji. Dla
pozostałych działań (badania naukowe i prace rozwojowe, szkolenia dostawców i podmiotów
skupujących, działalność krajowych organizacji branżowych) przewidziano ograniczenie
w wysokości 10 % rocznego budżetu poszczególnych funduszy.
Wiele sprzecznych opinii poszczególnych organizacji branżowych dotyczyło branży
mięsnej:
1) Federacja Branżowych Związków Producentów Rolnych wnioskowała
o wydzielenie z projektowanego wspólnego Funduszu Promocji Mięsa Wieprzowego,
Wołowego i Owczego osobnych: Funduszu Promocji Mięsa Wieprzowego, Funduszu
Promocji Mięsa Wołowego, Funduszu Promocji Mięsa Owczego oraz Funduszu
Promocji Koni i Mięsa Końskiego. Takie samo stanowisko zajmuje Polski Związek
Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej „POLSUS”. Zdaniem tych organizacji
pozostawienie wspólnego funduszu promocji dla wszystkich tych branż spowoduje
rywalizację między przedstawicielami poszczególnych branż,

20
2) odmienne stanowisko zajął Polski Związek Hodowców i Producentów Bydła
Mięsnego, który wyraził swoje poparcie dla utworzenia jednego Funduszu Mięsa
Wieprzowego, Wołowego i Owczego,
3) Polski Związek Hodowców Koni wnioskował o utworzenie Funduszu Promocji Koni
i Mięsa Końskiego, ponieważ mógłby on w znaczący sposób wpłynąć na organizację
rynku obrotu końmi rzeźnymi.

Uwagi dotyczące Funduszu Promocji Ziarna Zbóż i Przetworów Zbożowych:
1) Rada Gospodarki ywnościowej, Polska Izba Makaronu i Krajowa Federacja
Producentów Zbóż proponowały zmianę nazwy z Funduszu Promocji Przetworów
Zbożowych na Fundusz Promocji Produktów Zbożowych,
2) Stowarzyszenie Młynarzy RP stało na stanowisku, że obecne postanowienia dotyczące
zasad gromadzenia i wydatkowania środków finansowych z Funduszu Promocji
Przetworów Zbożowych nie uwzględniają specyfiki branży młynarskiej, która zajmuje
się produkcją mąki pszennej i żytniej, będących praktycznie (około 95 % wytwarzanej
masy) półproduktami przeznaczonymi do dalszego przetwórstwa. Projekt nakłada
obowiązek wpłat na tworzony fundusz wyłącznie na producentów maki, zaś decyzje
o sposobie wykorzystywania środków funduszu pozostawia w gestii komisji
zarządzającej, w składzie której mają zagwarantowaną dominującą większość
przedstawiciele organizacji rolniczych, ponieważ ciężar odprowadzania wpłat na
fundusz spoczywa wyłącznie na przedsiębiorstwach zajmujących się przemiałem
zbóż. Polska Izba Makaronu wnosiła, by fundusz w większym stopniu angażował
środki na wspieranie głównie przedsiębiorców produktów zbożowych,
3) Polska Izba Makaronu zauważyła, że tylko 50 % zastosowania ziarna pszenicy to
przerób na cele konsumpcyjne. Wnioskowała także o objęcie obowiązkiem
składkowym przetworów kukurydzy, tj. kukurydzianych płatków śniadaniowych.
W toku prac nad projektowaną ustawą do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi
wpłynęły także postulaty dotyczące utworzenia kolejnych funduszy promocji, miedzy innymi:
Funduszu Promocji Roślin Przemysłowych (NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność),
Funduszu Promocji Roślin Oleistych i Produktów Ich Przetwórstwa (Krajowe Zrzeszenie
Producentów Rzepaku), Funduszu Promocji ywności Ekologicznej (Stowarzyszenie

21
Producentów i Przetwórców ywności Ekologicznej – EKOMAZOVIA), Funduszu Promocji
Pszczelarstwa (Polski Związek Pszczelarski).
Niektóre organizacje pozytywnie zaopiniowały projekt przesłany do konsultacji
społecznych (Związek Prywatnych Przetwórców Mleka, Rada Gospodarki ywnościowej,
Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych Rolników i Organizacji Rolniczych).

W toku dalszych prac projekt był na bieżąco konsultowany z organizacjami
reprezentującymi producentów oraz przetwórców, które zgłaszały zasadnicze uwagi podczas
konsultacji społecznych. Przedstawiana wersja uwzględnia większość uwag zgłaszanych
w zakresie:
1) składu i kompetencji komisji zarządzających – komisja zarządzająca dla
poszczególnego funduszu promocji będzie składała się z 3 przedstawicieli
reprezentujących producentów, 3 przedstawicieli reprezentujących przetwórców oraz
1 przedstawiciela reprezentującego izby rolnicze,
2) sposobu pobierania składek – wpłaty na fundusze promocji będą pobierane od
podmiotów zbywających towar, a przetwórcy będą zobowiązani tylko do naliczania,
pobierania i ich przekazywania. Biorąc pod uwagę specyfikę poszczególnych rynków
rolnych, konieczne było w przypadku Funduszu Promocji Owoców i Warzyw, a także
Funduszu Promocji Ryb, zobowiązanie, oprócz podmiotów skupujących, również
przedsiębiorców wprowadzających wytworzony przez siebie surowiec do sprzedaży
do naliczania i przekazywania wpłat. Przyjęcie takiego rozwiązania zwiększa
skuteczność w ściąganiu środków na fundusze promocji, uelastyczniając podejście do
istniejących form działalności,
3) liczby funduszy promocji – wyodrębniono Fundusz Promocji Mięsa Wieprzowego
oraz Fundusz Promocji Mięsa Wołowego, Końskiego i Owczego.
Organizacje zrzeszające producentów rolnych oraz branżowe organizacje
przetwórców, po wprowadzeniu do projektu ustawy postulowanych zmian,

w stanowisku z dnia 4 grudnia 2008 r. skierowanym do Prezesa Rady Ministrów, Ministra
Finansów oraz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi poparły przedstawiany projekt ustawy
i zwróciły się z prośbą o jak najszybsze skierowanie go pod obrady Sejmu.

09/02/BS

22