Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o dozorze technicznym

stwierdzającego prawo własności do statku oraz innych dokumentów, o których mowa
w ust. 4.”,
b) uchyla się ust. 6;
9) w art. 26:
a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Pomiar statku przeprowadza, na wniosek armatora, organ inspekcyjny, wydając
zaświadczenie z pomiaru statku.
4. Na podstawie zaświadczenia z pomiaru statku dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej
wydaje świadectwo pomiarowe na okres nie dłuższy niż 15 lat.”,
b) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„6. Za świadectwo pomiarowe i czynności pomiaru statku pobiera się opłaty. Wysokość
opłaty za świadectwo pomiarowe określa załącznik do ustawy.
7. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory:
a) wniosku o przeprowadzenie pomiaru statku,
b) zaświadczenia z pomiaru statku,
c) świadectw pomiarowych;
2) sposób i zakres wykonywania czynności pomiaru statku;
3) wysokość i sposób uiszczania opłat za poszczególne czynności pomiaru statku, przy
czym wysokość opłaty za daną czynność nie może przekroczyć 1 000 zł.”,
c) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
„8. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 7, należy uwzględnić odpowiednio:
1) konieczność zapewnienia sprawności procedur administracyjnych oraz ujednolicenia
treści stosowanych dokumentów;
2) rodzaj, wielkość i przeznaczenie statku, postanowienia konwencji o pomierzaniu
statków żeglugi śródlądowej;
5
3) koszty osobowe i rzeczowe związane z wykonaniem czynności pomiaru statku,
w zależności od rodzaju czynności, miejsca wykonania czynności albo czasu
niezbędnego na ich wykonanie.”;
10) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu:

„Art. 26a. 1. Organ inspekcyjny może powierzyć wykonanie określonych czynności
pomiaru statku upoważnionym w tym celu podmiotom. W takim przypadku opłata za
wykonanie tych czynności stanowi przychód wykonującego je podmiotu.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, przekazuje wyniki z wykonanych czynności pomiaru
statku organowi inspekcyjnemu, który na ich podstawie wydaje zaświadczenie z pomiaru
statku.
3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, kryteria, jakie
powinny spełniać podmioty upoważnione do wykonywania czynności pomiaru statku, oraz
sposób ich upoważniania do wykonywania tych czynności, uwzględniając konieczność
zapewnienia odpowiedniego poziomu merytorycznego i technicznego przy wykonywaniu
powierzonych czynności.
4. Minister właściwy do spraw transportu ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz podmiotów
upoważnionych do wykonywania czynności pomiaru statku.”;
11) art. 28 – 34 otrzymują brzmienie:
„Art. 28. 1. Statek może być dopuszczony do żeglugi po uzyskaniu jednego z następujących
dokumentów bezpieczeństwa statku:
1) wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej,
2) wspólnotowego tymczasowego świadectwa zdolności żeglugowej,
3) świadectwa zdolności żeglugowej,
4) uproszczonego świadectwa zdolności żeglugowej
– stwierdzających, że statek odpowiada wymaganiom bezpieczeństwa określonym w art. 27
pkt 1 – 4.
2. W dokumencie bezpieczeństwa statku określa się także skład załogi niezbędny do
zapewnienia bezpiecznej żeglugi.
6
3. Dokument bezpieczeństwa statku wydaje oraz przedłuża termin jego ważności dyrektor
urzędu żeglugi śródlądowej na wniosek armatora.
4. Do żeglugi może być dopuszczony także statek, który posiada wspólnotowe świadectwo
zdolności żeglugowej wydane przez właściwy organ innego niż Rzeczpospolita Polska
państwa członkowskiego albo świadectwo wydane zgodnie z art. 22 Konwencji o żegludze na
Renie.
5. Uznaje się dokument dopuszczający statek do żeglugi wydany przez państwo trzecie
zgodnie z obowiązującymi w państwach członkowskich przepisami o wzajemnym uznawaniu
świadectw zdolności żeglugowej w żegludze śródlądowej. W takim przypadku dyrektor
urzędu żeglugi śródlądowej wydaje, po przeprowadzeniu inspekcji statku, pozwolenie,
o którym mowa w art. 15 ust. 2 pkt 2.
Art. 29. 1. Wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej uprawnia do żeglugi po polskich
śródlądowych drogach wodnych lub śródlądowych drogach wodnych innych niż
Rzeczpospolita Polska państw członkowskich, w danym rejonie pływania.
2. W przypadku wprowadzenia przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie
dodatkowych lub ograniczonych wymagań technicznych na określonych drogach wodnych
tego państwa, w celu dopuszczenia do żeglugi na tych drogach, należy uzyskać dodatkowy
wpis do wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej we właściwym organie tego
państwa.
3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
śródlądowych dróg wodnych państw członkowskich z podziałem na rejony pływania, do
których stosuje się wymagania techniczne dla statków objętych obowiązkiem posiadania
wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej, mając na względzie zapewnienie
harmonizacji warunków wydawania wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej.
4. W celu dokonania zmian we wspólnotowym świadectwie zdolności żeglugowej w zakresie
uprawnień do żeglugi w danym rejonie pływania, statek poddaje się inspekcji technicznej,
o której mowa w art. 34b ust. 1, stwierdzającej spełnienie wymagań technicznych dla tego
rejonu pływania.
Art. 30. Wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej wydaje się dla:
1) statków o długości nie mniejszej niż 20 m,
7
2) statków, dla których iloczyn długości, szerokości i zanurzenia jest nie mniejszy
niż 100 m3,
3) holowników i pchaczy przeznaczonych odpowiednio do holowania lub pchania
statków, o których mowa w pkt 1 i 2, lub przemieszczania takich statków
w zestawach sprzężonych,
4) statków przeznaczonych do przewozu ponad 12 pasażerów
– uprawiających żeglugę po drogach wodnych, o których mowa w art. 29.
Art. 31. Wymogu uzyskania wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej nie stosuje się
do:
1)
promów;
2)
statków używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji.
Art. 32. 1. Do wniosku o wydanie wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej należy
załączyć:
1) zaświadczenie potwierdzające pozytywny wynik z przeprowadzonej inspekcji technicznej
lub dokument wydany przez instytucję klasyfikacyjną uznaną przez Komisję Europejską;
2) świadectwo pomiarowe, jeżeli statek podlega obowiązkowi pomiarowemu;
3) decyzję Transportowego Dozoru Technicznego dopuszczającą do eksploatacji kotły parowe
lub zbiorniki ciśnieniowe przeznaczone do procesów technologicznych, jeżeli statek jest
wyposażony w takie kotły lub zbiorniki;
4) dla statku nowo zbudowanego, przebudowanego lub wpisanego do rejestru po raz
pierwszy, dodatkowo:
a) orzeczenie Państwowej Inspekcji Pracy o dopuszczeniu statku do eksploatacji pod
względem bezpieczeństwa i higieny pracy,
b) opinię wojewódzkiego inspektora sanitarnego o dopuszczeniu statku do eksploatacji pod
względem wymagań sanitarnych.
2. Podstawę do wydania wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej stanowią kopie
lub wyciągi dokumentów wymienionych w ust. 1.
8
3. Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej odmawia, w drodze decyzji administracyjnej,
wydania wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej, w przypadku gdy nie zostały
spełnione warunki określone w ust. 1.
4. We wspólnotowym świadectwie zdolności żeglugowej dokonuje się zmian na wniosek
armatora.
5. Przepisy ust. 1 – 3 stosuje się odpowiednio w sprawie o przedłużenie terminu ważności
wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej.
Art. 33. 1. Wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej wydaje się na czas oznaczony
w zależności od rodzaju statku, nie dłuższy jednak niż:
1) 5 lat – w przypadku statku pasażerskiego;
2) 10 lat – w przypadku statku innego niż określony w pkt 1.
2. Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia
bezpieczeństwa żeglugi, może przedłużyć termin ważności wspólnotowego świadectwa
zdolności żeglugowej bez przeprowadzenia inspekcji technicznej statku na okres nie dłuższy
niż 6 miesięcy, jeżeli statek jest przebudowywany lub znajduje się w miejscu, w którym nie
ma możliwości przeprowadzenia inspekcji technicznej. Przedłużenie terminu ważności
wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej odnotowuje się w tym świadectwie.
3. W przypadku gdy wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej zostało utracone lub
uległo zniszczeniu, dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej, który wydał to świadectwo, wydaje
jego duplikat, na wniosek armatora.
Art. 34. 1. Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej prowadzi rejestr wydanych wspólnotowych
świadectw zdolności żeglugowej.
2. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb wydawania, przedłużania, cofania i dokonywania zmian wspólnotowego
świadectwa zdolności żeglugowej,
2) wzór wniosku o wydanie, przedłużenie lub dokonanie zmian we
wspólnotowym świadectwie zdolności żeglugowej,
3) wzór wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej,
4) wzór rejestru wydanych wspólnotowych świadectw zdolności żeglugowej
9