Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zarządzaniu kryzysowym

4. Cykl planowania realizują właściwe organy administracji publicznej oraz
podmioty przewidywane do realizacji przedsięwzięć określonych w planie zarządzania
kryzysowego, w zakresie ich dotyczącym.
5. Plany zarządzania kryzysowego uzgadnia się w zakresie ich dotyczącym
z kierownikami jednostek organizacyjnych planowanych do wykorzystania przy realizacji
przedsięwzięć określonych w planie.”;
4) po art. 5 dodaje się art. 5a i 5b w brzmieniu:
„Art. 5a. 1. Na potrzeby Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego, ministrowie
kierujący działami administracji rządowej, kierownicy urzędów centralnych oraz
wojewodowie sporządzają Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego, zwany
dalej „Raportem”.
2. Koordynację przygotowania Raportu zapewnia dyrektor Rządowego Centrum
Bezpieczeństwa, a w części dotyczącej zagrożeń o charakterze terrorystycznym,
mogących doprowadzić do sytuacji kryzysowej, Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego.
3. Raport jest dokumentem zawierającym następujące elementy:
1) wskazanie najważniejszych zagrożeń przez stworzenie mapy ryzyka;
2) określenie celów strategicznych;
3) określenie priorytetów w reagowaniu na określone zagrożenia;
4) wskazanie możliwości oraz sił i środków niezbędnych do osiągnięcia celów
strategicznych;
5) programowanie
zadań w zakresie poprawy bezpieczeństwa przez
wskazywanie określonych regionalnych i lokalnych inicjatyw;
6) wnioski zawierające hierarchicznie uporządkowaną listę przedsięwzięć
niezbędnych do osiągnięcia celów strategicznych.
4. Raport przyjmuje Rada Ministrów w drodze uchwały.
5



5. Kierunki działania wynikające z wniosków z Raportu stanowią element
Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego oraz są uwzględniane w planach zarządzania
kryzysowego.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb i terminy
opracowywania Raportu, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiedniego
poziomu bezpieczeństwa narodowego.

Art. 5b. 1. Rada Ministrów przyjmuje Narodowy Program Ochrony Infrastruktury
Krytycznej, zwany dalej „programem”, którego celem jest stworzenie warunków do
poprawy bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej, w szczególności w zakresie:
1) zapobiegania zakłóceniom funkcjonowania infrastruktury krytycznej;
2) przygotowania na sytuacje kryzysowe mogące niekorzystnie wpłynąć na
infrastrukturę krytyczną;
3)
reagowania w sytuacjach zakłócenia funkcjonowania infrastruktury
krytycznej;
4) odtwarzania infrastruktury krytycznej.
2. Program określa:
1) narodowe priorytety, cele, wymagania oraz standardy, służące zapewnieniu
sprawnego funkcjonowania infrastruktury krytycznej;
2) ministrów kierujących działami administracji rządowej i kierowników
urzędów centralnych odpowiedzialnych za systemy, o których mowa w art. 3
pkt 2;
3) szczegółowe kryteria pozwalające wyodrębnić obiekty, instalacje, urządzenia
i usługi wchodzące w skład systemów infrastruktury krytycznej, biorąc pod
uwagę ich znaczenie dla funkcjonowania państwa i zaspokojenia potrzeb
obywateli.
6



3. Program przygotowuje dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa we
współpracy z ministrami i kierownikami urzędów centralnych odpowiedzialnych za
systemy, o których mowa w art. 3 pkt 2, oraz właściwych w sprawach bezpieczeństwa
narodowego.
4. Program realizują:
1) ministrowie i kierownicy urzędów centralnych odpowiedzialni za systemy,
o których mowa w art. 3 pkt 2;
2)
ministrowie i kierownicy urzędów centralnych właściwi w sprawach
bezpieczeństwa;
3) wojewodowie,
marszałkowie województw, starostowie i wójtowie
(burmistrzowie, prezydenci miast);
4) właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji i urządzeń
infrastruktury krytycznej.
5. Programem obejmuje się infrastrukturę krytyczną w podziale na systemy,
o których mowa w art. 3 pkt 2.
6. Program podlega aktualizacji nie rzadziej niż raz na dwa lata.
7. Do programu stosuje się przepisy o ochronie informacji niejawnych.
8. Dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa:
1) na podstawie szczegółowych kryteriów, o których mowa w ust. 2 pkt 3, we
współpracy z
odpowiednimi ministrami odpowiedzialnymi za systemy,
sporządza jednolity wykaz obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących
w skład infrastruktury krytycznej z podziałem na systemy;
2) opracowuje wyciągi z wykazu infrastruktury krytycznej, o którym mowa
w pkt 1, znajdującej się w danym systemie oraz przekazuje je ministrom
odpowiedzialnym za dany system;
7



3) opracowuje wyciągi z wykazu infrastruktury krytycznej, o którym mowa
w pkt 1, znajdującej się na terenie województw oraz przekazuje je właściwym
wojewodom;
4) informuje o ujęciu w wykazie, o którym mowa w pkt 1, obiektów, instalacji
lub urządzeń – ich właścicieli, posiadaczy samoistnych i zależnych.
9. Właściwi wojewodowie, jeżeli istnieje potrzeba wynikająca z wojewódzkiego
planu zarządzania kryzysowego, są upoważnieni do przekazywania niezbędnej informacji
o infrastrukturze krytycznej na terenie województwa właściwemu organowi administracji
publicznej działającemu na tym terenie, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych.
10.
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób realizacji
określonych w ustawie obowiązków i współpracy w tym zakresie organów administracji
publicznej i służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo narodowe, właścicieli oraz
posiadaczy samoistnych i zależnych obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruktury
krytycznej oraz innych organów i służb publicznych, biorąc pod uwagę konieczność
zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa infrastruktury krytycznej.”;

5) w art. 6:
a) w ust. 1:
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) gromadzenie i przetwarzanie informacji dotyczących zagrożeń infrastruktury
krytycznej;”,
– uchyla się pkt 2,
– pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) odtwarzanie infrastruktury krytycznej;”,
b) uchyla się ust. 2 – 4,
8



c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji lub urządzeń
infrastruktury krytycznej mają obowiązek ich ochrony w szczególności przez:
przygotowanie i wdrażanie, stosownie do przewidywanych zagrożeń, planów ochrony
infrastruktury krytycznej oraz utrzymywanie własnych systemów rezerwowych
zapewniających bezpieczeństwo i podtrzymujących funkcjonowanie tej infrastruktury, do
czasu jej pełnego odtworzenia.”,
d) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Właściciele, posiadacze samoistni i zależni, o których mowa w ust. 5, mają
obowiązek wyznaczyć, w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa
w art. 5b ust. 8 pkt 4, osobę odpowiedzialną za utrzymywanie kontaktów z właściwymi
miejscowo organami administracji publicznej w zakresie ochrony infrastruktury
krytycznej.”,
e) ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„6. Jeżeli dla obiektów, instalacji, urządzeń infrastruktury krytycznej istnieją, tworzone na
podstawie innych przepisów, plany odpowiadające wymogom planu ochrony
infrastruktury krytycznej, uznaje się, iż wymóg posiadania takiego planu jest spełniony.
7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób tworzenia, aktualizacji oraz strukturę planów, o których mowa w ust. 5,
2) warunki i tryb uznania spełnienia obowiązku posiadania planu odpowiadającego
wymogom planu ochrony infrastruktury krytycznej
– uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłości funkcjonowania infrastruktury
krytycznej.”;

6) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
9