Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim

Druk nr 1560

Warszawa, 29 grudnia 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-233-08



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o bezpieczeństwie
morskim
wraz z projektami aktów
wykonawczych.

Projekt ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanej regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Infrastruktury.


(-) Donald Tusk
Projekt


U S T A W A

z dnia





o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim1)



Art. 1. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U.
z 2006 r. Nr 99, poz. 693, z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1238 oraz z 2008 r.
Nr 171, poz. 1055) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 3 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) statków o obcej przynależności znajdujących się na:
a) polskich morskich wodach wewnętrznych lub na polskim morzu terytorialnym,
uwzględniając postanowienia umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska
jest stroną,
b) polskich obszarach morskich, w zakresie przepisów o monitorowaniu i informacji
o ruchu statków.”;


2) w art. 4 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Przepisów ustawy w zakresie monitorowania i informacji o ruchu statków,
z zastrzeżeniem przypadków określonych w ustawie, nie stosuje się do:
1) jednostek pływających Służby Celnej;
2) statków pełniących specjalną służbę państwową innych niż określone w ust. 1 i pkt 1;
3) statków rybackich, statków o wartości historycznej i statków rekreacyjnych lub
sportowych o długości do 45 m.”;



3) w art. 5 dodaje się pkt 3 – 7 w brzmieniu:

„3) inspektorze inspekcji państwa portu – należy przez to rozumieć osobę upoważnioną
przez organ inspekcyjny do prowadzenia inspekcji statków o obcej przynależności;
4) statku o wartości historycznej – należy przez to rozumieć statki zabytkowe i ich repliki,
w tym również statki przeznaczone do wspierania i promocji rzemiosł tradycyjnych
i umiejętności żeglarskich użytkowane zgodnie z zasadami tradycyjnego żeglarstwa
i tradycyjnych technik;
5) systemie Sirenac – należy przez to rozumieć system informacyjny w postaci bazy danych
wyników inspekcji przeprowadzanych w regionie objętym obowiązywaniem Memorandum
Paryskiego w sprawie inspekcji państwa portu, podpisanego w dniu 26 stycznia 1982 r.;
6) wskaźniku oceny – należy przez to rozumieć liczbowy wskaźnik obliczany dla każdego
statku w systemie Sirenac, na podstawie przeprowadzonych inspekcji;
7) Centrum informacyjnym systemu Sirenac – należy przez to rozumieć organ powołany
w celu zarządzania systemem Sirenac.”;

4) art. 11 i 11a otrzymują brzmienie:

„Art.
11.
1. Organ inspekcyjny przeprowadza inspekcję doraźną statku o polskiej
przynależności w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia, że statek został uszkodzony lub że
nastąpiła zmiana w jego kadłubie, urządzeniach lub wyposażeniu, jeżeli uszkodzenie lub
zmiana mogą wpłynąć na stan bezpieczeństwa statku, a także w razie stwierdzenia lub
podejrzenia, że statek jest załadowany ponad granice dozwolone w świadectwie wolnej burty
lub położenie linii ładunkowej statku nie odpowiada wskazaniom zawartym w tym
świadectwie.
2. Inspekcję przeprowadza się na wniosek właściciela, armatora, kapitana statku, izby
morskiej, Państwowej Inspekcji Pracy lub zainteresowanego związku zawodowego.
3. Inspekcja może być przeprowadzona również z innych przyczyn uznanych za konieczne ze
względu na bezpieczeństwo statku.
4. W razie stwierdzenia w wyniku inspekcji, o której mowa w ust. 1, że stan statku lub sposób
jego załadowania czynią go niezdatnym do żeglugi morskiej, organ inspekcyjny, w drodze
decyzji, zabrania użycia statku.
5. W razie stwierdzenia w wyniku inspekcji, o której mowa w ust. 1, że stan statku nie czyni
go niezdatnym do żeglugi, lecz nie pozwala na użycie go do żeglugi w sposób zamierzony
2
przez armatora, organ inspekcyjny, w drodze decyzji, zabrania użycia statku w sposób
zamierzony, wskazując jednocześnie uchybienia, które należy usunąć, aby statek mógł być
w ten sposób użyty.
6. W razie odmowy usunięcia uchybień, o których mowa w ust. 5, organ inspekcyjny może,
w drodze decyzji, zakazać statkowi opuszczania portu, bazy przeładunkowej lub morza
terytorialnego albo zabronić mu wejścia do portu lub bazy przeładunkowej.
7. Decyzji, o której mowa w ust. 4 – 6, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
8. Zatrzymanie statku w wykonaniu uprawnień wynikających z ust. 4 – 6 nie uzasadnia
jakichkolwiek roszczeń do organu inspekcyjnego.

Art. 11a. 1. Inspekcje statków o obcej przynależności zawijających do polskich portów
przeprowadza organ inspekcyjny przy pomocy inspektora inspekcji państwa portu.
Inspektor ma prawo wstępu na statki za okazaniem dokumentu identyfikacyjnego.
2. Rocznie przeprowadza się inspekcję co najmniej 25 % ogólnej liczby statków zawijających
do polskich portów, obliczonej jako średnia arytmetyczna z trzech ostatnich lat
kalendarzowych, przy czym liczba nie poddanych inspekcji statków o obcej przynależności,
które w systemie Sirenac posiadają wskaźnik oceny co najmniej 50 nie może być większa niż
5 %.
3. Organ inspekcyjny, niezależnie od wartości wskaźnika oceny statku w systemie Sirenac,
w pierwszej kolejności przeprowadza inspekcje statku o obcej przynależności:
1) który:
a) został zgłoszony przez pilota morskiego lub podmiot zarządzający portem lub przystanią
morską, jako mogący stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa żeglugi,
b) nie spełnia wymagań w zakresie przekazywania informacji o towarach niebezpiecznych
lub zanieczyszczających, jeżeli są przewożone na statku,
c) w drodze do portu brał udział w kolizji lub wszedł na mieliznę,
d) nie zastosował się do zasad dobrej praktyki morskiej,
e) nie zastosował się do wymagań obowiązujących w systemach rozgraniczenia ruchu
statków przyjętych przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO),
f) był eksploatowany w sposób zagrażający bezpieczeństwu ludzi, mienia lub środowiska,
g) w okresie ostatnich sześciu miesięcy został pozbawiony klasy lub nastąpiło jej
zawieszenie;
2) na wniosek właściwego organu innego państwa członkowskiego;
3
3) wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie naruszenia przepisów o ochronie
środowiska morskiego.
4. Inspekcję statku o obcej przynależności można przeprowadzić także na wniosek kapitana
statku, członka załogi, izby morskiej, Państwowej Inspekcji Pracy lub zainteresowanego
związku zawodowego lub innej zainteresowanej organizacji społecznej. W przypadku gdy
wnioskodawcą jest osoba fizyczna, jej danych osobowych nie ujawnia się kapitanowi
i armatorowi statku.
5. W przypadku gdy wskaźnik oceny statku w systemie Sirenac jest niższy niż 50, organ
inspekcyjny w pierwszej kolejności przeprowadza inspekcję statku o obcej przynależności,
który:
1) zawija do polskiego portu po raz pierwszy;
2) nie zawijał do portu państwa-strony Memorandum Paryskiego przez okres co najmniej
12 miesięcy;
3) nie był zarejestrowany w systemie Sirenac;
4) nie został poddany inspekcji w porcie państwa-strony Memorandum Paryskiego w okresie
ostatnich sześciu miesięcy;
5) podnosi banderę państwa, które znajduje się na Czarnej liście publikowanej w rocznych
raportach Memorandum Paryskiego;
6) w wyniku ostatniej inspekcji przeprowadzonej w porcie państwa-strony Memorandum
Paryskiego uzyskał pozwolenie na wyjście z portu pod warunkiem, że uchybienia wykazane
w czasie inspekcji zostaną usunięte w szczególności:
a) przed wyjściem w morze,
b) w następnym porcie zawinięcia lub
c) w terminie 14 dni;
7) podczas ostatniej inspekcji przeprowadzonej w porcie państwa-strony Memorandum
Paryskiego miał stwierdzoną znaczną liczbę uchybień, także jeżeli uchybienia te zostały
usunięte;
8) został zatrzymany w wyniku inspekcji przeprowadzonej w poprzednim porcie zawinięcia
statku;
9) podnosi banderę państwa, które nie ratyfikowało konwencji, o których mowa w art. 6 ust. 1
i 2 oraz w art. 18 ust. 1;
10) posiada certyfikaty w zakresie budowy statku, jego stałych urządzeń i wyposażenia lub
świadectwa klasy, wydane przez instytucję klasyfikacyjną, która nie jest uznana przez
Komisję Europejską;
4