Rządowy projekt ustawy o Służbie Celnej

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres pojęcia podróży służbowej,
2) warunki ustalania należności, o których mowa w ust. 1, ich wysokość, a także sposób
rozliczania się funkcjonariusza
- uwzględniając potrzebę uzależnienia wysokości należności od czasu trwania podróży
służbowej, zwrot rzeczywiście poniesionych wydatków oraz określenie terminów wypłaty
należności w sposób ułatwiający dokonywanie rozliczeń.
Art. 158. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik z tytułu dojazdu do miejsca
pełnienia służby w oddziałach celnych usytuowanych na zewnętrznej granicy Wspólnoty
Europejskiej, jeżeli on sam lub jego małżonek nie zamieszkują lub nie posiadają lokalu
mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej.
2. Równoważnik nie przysługuje, jeżeli dojazd do miejsca pełnienia służby jest
możliwy środkami komunikacji publicznej lub nie jest znacznie utrudniony.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki, wysokość oraz tryb i terminy wypłaty równoważnika,
uwzględniając w szczególności potrzebę jego odniesienia do cen biletów za przejazd koleją
lub autobusami, wzory wymaganych dokumentów oraz potrzebę właściwego
dokumentowania poniesionych kosztów.
Art. 159. 1. Funkcjonariuszowi może być przyznane prawo do ryczałtu związanego
z używaniem pojazdów niepozostających w dyspozycji Służby Celnej do celów służbowych
na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia
6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, Nr 176,
poz. 1238 i Nr 192, poz. 1381).

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, rodzaje zadań, do których wykonywania dopuszcza się użycie pojazdów do
celów służbowych oraz szczegółowe warunki używania tych pojazdów, uwzględniając
potrzebę sprawnej realizacji zadań Służby Celnej.
Art. 160. W zakresie odbywania przez funkcjonariusza zagranicznych podróży
służbowych stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania
należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej

85
jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wydane na podstawie
art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
Art. 161. 1. Funkcjonariuszowi, który wykonuje stałe zadania służbowe poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia
i innych drobnych wydatków.
2. Wykonywanie stałych zadań służbowych poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w dobowym wymiarze czasu służby nieprzekraczającym 24 godzin, nie stanowi
podróży służbowej w rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 160.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, walutę i wysokość ryczałtu, uwzględniając kraj oraz liczbę godzin
wykonywania zadań przez funkcjonariusza.
Art. 162. 1. Funkcjonariusz zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych
i zwolniony od pełnienia innych obowiązków służbowych otrzymuje od dnia zawieszenia
50 % uposażenia przysługującego w dniu zawieszenia.
2. Po zakończeniu postępowania karnego, postępowania karnego skarbowego lub
dyscyplinarnego, będącego przyczyną zawieszenia w czynnościach służbowych,
funkcjonariusz otrzymuje wstrzymaną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki
wprowadzane w okresie zawieszenia.

3. W przypadku wykonywania innych obowiązków służbowych w okresie zawieszenia
funkcjonariuszowi przysługuje uposażenie nie niższe od dotychczas otrzymywanego.
Art. 163. Z uposażenia funkcjonariusza mogą być dokonywane potrącenia na
podstawie sądowych i administracyjnych tytułów wykonawczych oraz na podstawie
przepisów szczególnych – na zasadach określonych w przepisach o egzekucji sądowej lub
postępowaniu egzekucyjnym w administracji albo w innych przepisach szczególnych.
Art. 164. 1. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby w związku z przejściem na
emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jednorazowa odprawa
w wysokości trzymiesięcznego uposażenia. Odprawa ulega zwiększeniu o 20

%
miesięcznego uposażenia za każdy pełny rok pełnienia służby ponad 5 lat nieprzerwanej
służby, nie więcej niż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia.

86
2. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 1, wlicza się poprzednie zakończone
okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów
podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. Odprawę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop
wypoczynkowy, na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie Kodeksu
pracy.
4. Funkcjonariuszowi służby stałej, zwolnionemu ze służby w związku ze zniesieniem
lub reorganizacją jednostki organizacyjnej, przysługuje odprawa na zasadach i w wysokości
określonych w ust. 1 – 3.
Art. 165. 1. W przypadku śmierci funkcjonariusza, małżonkowi lub członkom rodziny
uprawnionym do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przysługuje odprawa pośmiertna.
2. Odprawę pośmiertną dzieli się w częściach równych pomiędzy wszystkich
uprawnionych członków rodziny.
3. Wysokość odprawy pośmiertnej ustala się według zasad określonych w art. 164
ust.1 – 3.
Art. 166. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie
stało się wymagalne.
2. Kierownik urzędu może nie uwzględnić terminu przedawnienia, jeżeli opóźnienie
w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych przerywa:
1) każda czynność przed kierownikiem urzędu, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia
lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2) uznanie roszczenia.
4. W przypadku zwłoki w wypłacie uposażenia, innych świadczeń oraz należności
pieniężnych funkcjonariuszowi przysługują odsetki ustawowe od dnia, w którym uposażenie,
inne świadczenie lub należność pieniężna stały się wymagalne.


87
Rozdział 11
Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonariuszy
Art. 167. Funkcjonariusze podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie
obowiązków służbowych, w szczególności za:
1) niedopełnienie obowiązków służbowych lub wynikających ze złożonego ślubowania
oraz przepisów prawa;
2) przekroczenie uprawnień określonych w przepisach prawa;
3) odmowę wykonania lub niewykonanie polecenia, z zastrzeżeniem przypadków
wskazanych w art. 127 ust. 2 i 3;
4) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób niedbały lub
nieprawidłowy;
5) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli spowodowało
to lub mogło spowodować szkodę służbie, funkcjonariuszowi lub innej osobie;
6) nadużycie zajmowanego stanowiska dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej;
7) nieusprawiedliwione niestawienie się lub opuszczenie miejsca pełnienia służby;
8) wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania służbowego
albo uniemożliwiający jego wykonanie;
9) umyślne naruszenie dóbr osobistych innego funkcjonariusza w czasie pełnienia
służby.
Art. 168. 1. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) nagana z ostrzeżeniem;
4) zakaz podwyższania stopnia służbowego przez 2 lata;
5) zakaz awansowania na wyższe stanowisko przez 2 lata;
6) obniżenie stopnia służbowego;
7) przeniesienie na niższe stanowisko;
8) zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych przez 2 lata;
9) pozbawienie stopnia oficerskiego lub generalskiego;
10) wydalenie ze Służby Celnej.

88
2. Prawomocne orzeczenie kary wymienionej w ust. 1 pkt 10 powoduje zakaz
przyjęcia do Służby Celnej przez okres 10 lat.
3. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę przeniesienia na niższe
stanowisko z karą obniżenia stopnia służbowego.
4. Wymierzona kara powinna być współmierna do popełnionego przewinienia
dyscyplinarnego i stopnia zawinienia, w szczególności powinna uwzględniać okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego skutki, w tym następstwa dla służby, rodzaj
i stopień naruszenia obowiązków ciążących na funkcjonariuszu, pobudki jego działania,
zachowanie funkcjonariusza przed popełnieniem przewinienia dyscyplinarnego i po jego
popełnieniu oraz dotychczasowy przebieg służby.
5. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ:
1) działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo w stanie po
spożyciu alkoholu lub użyciu innego podobnie działającego środka;
2) popełnienie przewinienia dyscyplinarnego przez funkcjonariusza przed zatarciem
wymierzonej mu kary dyscyplinarnej;
3) poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie realizacji
zadań Służby Celnej lub naruszenie dobrego imienia Służby Celnej;
4) działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
6. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ:
1) nieumyślność popełnienia przewinienia dyscyplinarnego;
2) podjęcie przez funkcjonariusza starań o zmniejszenie skutków przewinienia;
3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności
zawodowych;
4) dobrowolne poinformowanie przełożonego o popełnieniu przewinienia
dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.
7. Przy wymierzeniu kary uwzględnia się okoliczności, o których mowa w ust. 4 – 6,
wyłącznie w stosunku do funkcjonariusza, którego one dotyczą.
Art. 169. 1. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej
wagi osoba uprawniona do orzekania kar dyscyplinarnych może odstąpić od wszczęcia
postępowania i przeprowadzić ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego rozmowę
dyscyplinującą udokumentowaną w formie notatki.

89