Senacki projekt ustawy o obywatelstwie polskim

15
1) art. 11 i 13 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz.
U. Nr 7, poz. 44, z 1932 r. Nr 109, poz. 896, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr
81, poz. 548 oraz z 1946 r. Nr 15, poz. 106);
2) art. 11 lub 12 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 4
poz. 25);
3) art. 13, 14 lub 15 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U.
z 2000 r. Nr 28, poz. 353, z 2001 r. Nr 42, poz. 475, z 2003 r. Nr 128, poz. 1175,
z 2005 r. Nr 94, poz. 788, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 144, poz. 1043 oraz z
2007 r. Nr 120, poz. 818), w brzmieniu obowiązującym w dniu utraty obywatelstwa;
- przywraca się obywatelstwo polskie, na jego wniosek o przywrócenie obywatelstwa
polskiego.
2. Nie przywraca się obywatelstwa polskiego cudzoziemcowi, który:
1) dobrowolnie wstąpił w okresie od 1 września 1939 r. do 8 maja 1945 r. do służby
w wojskach państw nie będących państwami sprzymierzonymi;
2) przyjął w okresie od 1 września 1939 r. do 8 maja 1945 r. urząd publiczny w służbie
państwa nie będącego państwem sprzymierzonym;
3) działał na szkodę interesów Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Nie przywraca się obywatelstwa polskiego cudzoziemcowi, jeżeli stanowi to zagrożenie dla
obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku
publicznego.
Art. 37.
1. Uznaje się za nieważne i tym samym nie wywołujące skutków prawnych od chwili ich
wydania:
1) uchwałę Rady Ministrów z dnia 26 września 1946 r. o pozbawieniu obywatelstwa
polskiego generała Władysława Andersa;
2) uchwałę Rady Ministrów z dnia 26 września 1946 r. o pozbawieniu obywatelstwa
polskiego generałów i oficerów wstępujących do Polskiego Korpusu Przysposobienia
i Rozmieszczenia.
2. W razie uzasadnionych wątpliwości co do posiadania obywatelstwa polskiego przez osobę,
której dotyczyła uchwała, o której mowa w ust. 1 pkt 1 albo 2, lub przez zstępnego takiej
osoby, organ uprawniony do wydania dowodu osobistego lub paszportu występuje do
właściwego wojewody w celu przeprowadzenia postępowania w sprawie potwierdzenia
posiadania obywatelstwa polskiego. Decyzję w sprawie potwierdzenia posiadania
obywatelstwa polskiego wojewoda wydaje w terminie 30 dni.
16
Art. 38.
1. Obywatelstwo polskie przywraca minister właściwy do spraw wewnętrznych w drodze
decyzji.
2. Nabycie obywatelstwa polskiego następuje w dniu wydania decyzji o przywróceniu
obywatelstwa polskiego.
3. W sprawach o przywrócenie obywatelstwa polskiego stosuje się odpowiednio art. 21 ust. 2
i 3.
Art. 39.
1. Cudzoziemiec, o którym mowa w art. 36 ust. 1, składa wniosek o przywrócenie
obywatelstwa polskiego, który zawiera:
1) dane cudzoziemca;
2) adres i miejsce zamieszkania lub pobytu;
3) oświadczenie o posiadaniu w przeszłości obywatelstwa polskiego oraz informacje
o okolicznościach jego utraty;
4) adres ostatniego miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed
utratą obywatelstwa polskiego.
2. Do wniosku o przywrócenie obywatelstwa polskiego dołącza się:
1) dokumenty potwierdzające tożsamość i obywatelstwo;
2) dokumenty potwierdzające zmianę imienia i nazwiska, jeżeli takie nastąpiły;
3) posiadane dokumenty potwierdzające utratę obywatelstwa polskiego;
4) fotografię osoby objętej wnioskiem.
3. Wniosek o przywrócenie obywatelstwa polskiego składa się na formularzu, którego wzór
określają przepisy wydane na podstawie art. 43 ust. 1.
Art. 40.
1. W przypadku gdy wniosek o przywrócenie obywatelstwa polskiego został złożony
w czasie, gdy wobec cudzoziemca objętego wnioskiem prowadzone jest postępowanie
o nadanie obywatelstwa polskiego, postępowanie o przywrócenie obywatelstwa polskiego
umarza się.
2. W przypadku gdy wniosek o przywrócenie obywatelstwa polskiego został złożony
w czasie, gdy wobec cudzoziemca objętego wnioskiem prowadzone jest postępowanie
o uznanie za obywatela polskiego, postępowanie o uznanie za obywatela polskiego
zawiesza się do czasu zakończenia postępowania o przywrócenie obywatelstwa polskiego.
17
Art. 41.
1. Wniosek o przywrócenie obywatelstwa polskiego składa się do ministra właściwego do
spraw wewnętrznych. Cudzoziemiec zamieszkujący poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej składa wniosek o przywrócenie obywatelstwa polskiego za pośrednictwem
konsula właściwego dla jego miejsca zamieszkania.
2. Konsul przekazuje niezwłocznie ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych wniosek
o przywrócenie obywatelstwa polskiego wraz z dokumentami wymaganymi na podstawie
art. 39 ust. 2 oraz posiadane informacje i dokumenty istotne w sprawie.
Art. 42.
1. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w art. 38 ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych zwraca się do Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby do innych organów, o udzielenie
pisemnej informacji, czy przywrócenie obywatelstwa polskiego nie stanowi zagrożenia
dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku
publicznego oraz czy cudzoziemiec, który złożył wniosek o przywrócenie obywatelstwa
polskiego nie działał na szkodę interesów Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Do udzielenia informacji, o których mowa w ust. 1 stosuje się art. 20 ust. 5.
Art. 43.
1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza wniosku
o przywrócenie obywatelstwa polskiego oraz liczbę i wymogi dotyczące fotografii
dołączanych do wniosku.
2. Wzór formularza wniosku uwzględnia dane i informacje, o których mowa w art. 39 ust. 1.
Rozdział 6
Utrata obywatelstwa polskiego
Art. 44.
Obywatel polski, który zrzeka się obywatelstwa polskiego, traci obywatelstwo polskie po
uzyskaniu zgody Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na zrzeczenie się obywatelstwa
polskiego.
18
Art. 45.
1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może wyrazić obywatelowi polskiemu, na jego
wniosek, zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego.
2. Wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego przez małoletniego
pozostającego pod wyłączną władzą rodzicielską osoby lub osób nieposiadających
obywatelstwa polskiego następuje na wniosek jego przedstawicieli ustawowych.
3. W przypadku braku porozumienia między rodzicami każde z nich może zwrócić się
o rozstrzygnięcie do sądu.
Art. 46.
1. Obywatel polski składa wniosek o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa
polskiego, który zawiera:
1) oświadczenie wnioskodawcy o zrzeczeniu się obywatelstwa polskiego;
2) dane wnioskodawcy;
3) adres i miejsce zamieszkania lub pobytu;
4) dane małżonka wnioskodawcy;
5) informację o ostatnim miejscu zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
jeżeli zamieszkuje poza tym terytorium.
2. Obywatel polski sprawujący władzę rodzicielską nad małoletnim umieszcza dodatkowo we
wniosku:
1) dane małoletniego;
2) informację, czy i przed jakim organem zostało złożone oświadczenia o wyrażeniu
zgody na utratę obywatelstwa polskiego, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 lub art.
7.
3. Wniosek przedstawiciela ustawowego o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa
polskiego przez małoletniego zawiera dane i informacje określone w ust. 1 pkt 1, 2 i 5
oraz ust. 2 pkt 2. We wniosku umieszcza się również imię i nazwisko, miejsce
zamieszkania i adres przedstawiciela ustawowego.
4. Do wniosku dołącza się:
1) dokumenty potwierdzające dane i informacje zawarte we wniosku, o których mowa
w ust. 1 pkt 2 i 4 lub ust. 2;
2) posiadane dokumenty potwierdzające, że wnioskodawca jest obywatelem polskim;
3) dokument potwierdzający posiadanie obywatelstwa innego państwa lub przyrzeczenie
jego nadania;
4) fotografie osób objętych wnioskiem.
19
5. Wniosek o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego składa się na
formularzu, którego wzór określają przepisy wydane na podstawie art. 52 ust. 1.
Art. 47.
1. Wniosek o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego składa się osobiście
lub korespondencyjnie z podpisem urzędowo poświadczonym, za pośrednictwem
wojewody lub konsula. Przepis art. 8 stosuje się odpowiednio.
2. Jeżeli wniosek nie spełnia wymagań określonych w art. 46 ust. 1, 2 lub 3, lub nie
dołączono do niego dokumentów, o których mowa w art. 46 ust. 4, organ przyjmujący
wniosek wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 30 dni od dnia otrzymania
wezwania z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie wniosku
bez rozpoznania.
3. Wojewoda i konsul przekazują niezwłocznie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej za
pośrednictwem ministra właściwego do spraw wewnętrznych wniosek o wyrażenie zgody
na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego wraz z dokumentami wymaganymi na podstawie
art. 46 ust. 4.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, przed przekazaniem wniosku Prezydentowi
Rzeczypospolitej Polskiej, zwraca się do Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby do innych organów, o udzielenie
pisemnej informacji, które mogą mieć istotne znaczenie w sprawie o wyrażenie zgody na
zrzeczenie się obywatelstwa polskiego i sporządza opinię dotyczącą wniosku.
5. Do udzielania informacji, o których mowa w ust. 4, stosuje się art. 20 ust. 5.
Art. 48.
1. Wojewoda, konsul i minister właściwy do spraw wewnętrznych przekazują wniosek
o wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego bezpośrednio Prezydentowi
Rzeczypospolitej Polskiej w każdym przypadku, kiedy Prezydent tak zadecyduje, bez
względu na stadium postępowania.
2. W przypadku, którym mowa w ust. 1, wojewoda i konsul informują ministra właściwego
do spraw wewnętrznych o przekazaniu wniosku o wyrażenie zgody na zrzeczenie się
obywatelstwa polskiego Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 49.
1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wyraża zgodę na zrzeczenie się obywatelstwa
polskiego lub odmawia jej wyrażenia w formie postanowienia.