Senacki projekt ustawy o obywatelstwie polskim

10
1. Szef Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej przekazuje, w celu doręczenia
wnioskodawcy, akty nadania obywatelstwa polskiego i zawiadomienia o odmowie
nadania obywatelstwa polskiego:
1) ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych – jeżeli akt nadania obywatelstwa
polskiego albo zawiadomienie o odmowie nadania obywatelstwa polskiego dotyczy
cudzoziemca, którego wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego został złożony za
pośrednictwem konsula;
2) wojewodzie, który przyjął wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych, za pośrednictwem konsula, który przyjął
wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego, informuje niezwłocznie wnioskodawcę
o nadaniu obywatelstwa polskiego albo o odmowie nadania obywatelstwa polskiego.
Informacja może być przekazana przy pomocy urządzeń umożliwiających odczyt i zapis
znaków pisma na nośniku papierowym lub za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnych.
3. Minister właściwy do spraw zagranicznych, za pośrednictwem konsula, który przyjął
wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego doręcza wnioskodawcy akt nadania
obywatelstwa polskiego albo zawiadomienie o odmowie nadania obywatelstwa polskiego.
4. Wojewoda, który przyjął wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego doręcza
wnioskodawcy akt nadania obywatelstwa polskiego albo zawiadomienie o odmowie
nadania obywatelstwa polskiego.
5. Do doręczeń, o których mowa w ust. 3 i 4 stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego dotyczące doręczeń.
Art. 28.
1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza
wniosku o nadanie obywatelstwa polskiego, liczbę i wymogi dotyczące fotografii
dołączanych do wniosku oraz wzory aktu nadania obywatelstwa polskiego
i zawiadomienia o odmowie nadania obywatelstwa polskiego.
2. Wzór formularza wniosku o nadanie obywatelstwa polskiego uwzględnia dane
i informacje, o których mowa w art. 19 ust. 1 - 3.
3. Wzór aktu nadania obywatelstwa polskiego i zawiadomienia o odmowie nadania
obywatelstwa polskiego uwzględnia dane, o których mowa art. 26 ust. 2.
Rozdział 4
Uznanie za obywatela polskiego
11
Art. 29.
1. Na wniosek cudzoziemca za obywatela polskiego uznaje się:
1) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
co najmniej od 3 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub od 5 lat na podstawie prawa
stałego pobytu, który posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło
dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego, w którym przebywa
w rozumieniu odpowiednio art. 65 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 oraz art. 71 ust. 6 ustawy z dnia
13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z 2007 r. Nr
120, poz. 818 i Nr 165, poz. 1170 oraz z 2008 r. Nr 70, poz. 416 i Nr 180, poz. 1112);
2) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się lub zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawa stałego pobytu
który:
a) pozostaje co najmniej od 3 lat w związku małżeńskim zawartym z obywatelem
polskim lub
b) nie posiada żadnego obywatelstwa;
3) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, które uzyskał
w związku z posiadaniem statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej;
4) małoletniego cudzoziemca, którego jedno z rodziców jest obywatelem polskim,
przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na
osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot
Europejskich lub prawa stałego pobytu, a drugie z rodziców nie posiadające
obywatelstwa polskiego wyraziło na to zgodę;
5) małoletniego cudzoziemca, którego co najmniej jednemu z rodziców zostało
przywrócone obywatelstwo polskie, jeżeli małoletni przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawa stałego pobytu,
a drugie z rodziców nie posiadające obywatelstwa polskiego wyraziło na to zgodę;
6) cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie i legalnie na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej co najmniej od 10 lat, który spełnia łącznie następujące warunki:
a) posiada zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawo stałego pobytu,
12
b) posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł
prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego, w którym przebywa w rozumieniu
odpowiednio art. 65 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 oraz art. 71 ust. 6 ustawy z dnia 13
czerwca 2003 r. o cudzoziemcach.
2. Cudzoziemiec ubiegający się o uznanie za obywatela polskiego, z wyłączeniem
cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, obowiązany jest posiadać znajomość
języka polskiego potwierdzoną urzędowym poświadczeniem, o którym mowa w art. 11a
ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999, z późn.
zm.3)), świadectwem ukończenia szkoły w Rzeczypospolitej Polskiej lub świadectwem
ukończenia szkoły za granicą z wykładowym językiem polskim.
3. Do ustalenia, czy cudzoziemiec przebywa nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, stosuje się odpowiednio art. 64 ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r.
o cudzoziemcach.
Art. 30.
Cudzoziemcowi odmawia się uznania za obywatela polskiego, w przypadku gdy:
1) nie spełnia żadnego z wymogów, o których mowa w art. 29;
2) nabycie przez niego obywatelstwa polskiego stanowi zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Art. 31.
1. Uznanie za obywatela polskiego małoletniego cudzoziemca następuje na wniosek jego
przedstawicieli ustawowych.
2. W przypadku braku porozumienia między rodzicami każde z nich może zwrócić się
o rozstrzygnięcie do sądu.
Art. 32.
1. Cudzoziemiec składa do wojewody wniosek o uznanie za obywatela polskiego, który
zawiera:
1) dane cudzoziemca;
2) adres i miejsce zamieszkania lub pobytu;

3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 29, poz. 358, z 2002 r. Nr 144, poz.
1204, z 2003 r. Nr 73, poz. 661, z 2004 r. Nr 92, poz. 878 oraz z 2005 r. Nr 17, poz. 141, Nr 164, poz. 1365
i Nr 186, poz. 1567.
13
3) informacje o źródłach utrzymania cudzoziemca w Rzeczypospolitej Polskiej,
zajmowanym przez niego lokalu, jego osiągnięciach zawodowych, działalności
politycznej i społecznej;
4) dane małżonka cudzoziemca;
5) informację, czy cudzoziemiec ubiegał się o nabycie obywatelstwa polskiego
w przeszłości oraz czy posiadał obywatelstwo polskie;
6) uzasadnienie.
2. Cudzoziemiec sprawujący władzę rodzicielską nad małoletnim cudzoziemcem umieszcza
dodatkowo we wniosku:
1) dane małoletniego;
2) informację, czy i przed jakim organem zostały złożone oświadczenia o wyrażeniu
zgody na nabycie obywatelstwa, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 lub art. 7.
3. Wniosek przedstawiciela ustawowego o uznanie za obywatela polskiego małoletniego
cudzoziemca zawiera dane i informacje określone w ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 6 oraz ust. 2 pkt 2.
We wniosku umieszcza się również imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres
przedstawiciela ustawowego.
4. Do wniosku o uznanie za obywatela polskiego dołącza się:
1) dokumenty potwierdzające dane i informacje zawarte we wniosku, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, 3 i 4 lub ust. 2;
2) posiadane dokumenty potwierdzające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 5;
3) urzędowe poświadczenie, o którym mowa w art. 11a ustawy z dnia 7 października
1999 r. o języku polskim, świadectwo ukończenia szkoły w Rzeczypospolitej Polskiej
lub świadectwo ukończenia szkoły za granicą z wykładowym językiem polskim,
w przypadku gdy jest wymagane;
4) fotografie osób objętych wnioskiem.
5. Wniosek o uznanie za obywatela polskiego składa się na formularzu, którego wzór
określają przepisy wydane na podstawie art. 35 ust. 1.
Art. 33.
1. W przypadku gdy wniosek o uznanie cudzoziemca za obywatela polskiego został złożony
w czasie, gdy wobec tego cudzoziemca prowadzone jest postępowanie o nadanie
obywatelstwa polskiego, postępowanie w sprawie o uznanie za obywatela polskiego
umarza się.
14
2. W przypadku gdy wniosek o uznanie cudzoziemca za obywatela polskiego został złożony
w czasie, gdy wobec tego cudzoziemca prowadzone jest postępowanie o przywrócenie
obywatelstwa polskiego, postępowanie o uznanie za obywatela polskiego zawiesza się do
czasu zakończenia postępowania o przywrócenie obywatelstwa polskiego.
Art. 34.
1. Decyzję w sprawie uznania cudzoziemca za obywatela polskiego wydaje wojewoda
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której postępowanie dotyczy.
2. Wojewoda przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, zwraca się do komendanta
wojewódzkiego Policji, dyrektora delegatury Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
a w razie potrzeby do innych organów, o udzielenie informacji, czy nabycie przez
cudzoziemca obywatelstwa polskiego nie stanowi zagrożenia dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
3. Do udzielania informacji, o których mowa w ust. 2, stosuje się art. 20 ust. 5, z tym że
o przedłużeniu terminu organ zobowiązany do udzielenia informacji powiadamia
wojewodę.
Art. 35.
1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza wniosku o uznanie za obywatela polskiego oraz liczbę i wymogi dotyczące
fotografii dołączanych do wniosku.
2. Wzór formularza wniosku o uznanie za obywatela polskiego uwzględnia dane i informacje,
o których mowa w art. 32 ust. 1 - 3.
Rozdział 5
Przywrócenie obywatelstwa polskiego
Art. 36.
1. Cudzoziemcowi, który utracił obywatelstwo polskie przed dniem 1 stycznia 1999 r. na
podstawie: