Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw

3
5) dyrektywę 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7
marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń
towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie) (Dz. Urz.
WE L 108 z 24.4.2002 r., str. 7; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz.
13, t. 29, str. 323),
6) dyrektywę 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7
marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności
elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002 r., str. 33
oraz Dz. Urz. UE L 171 z 29.6.2007 r., str. 32; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 13, t. 29, str. 349),
7) dyrektywę 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7
marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami
łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze
powszechnej) (Dz. Urz. WE L 108 z 24.4.2002 r., str. 151; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 29, str. 367),
8) dyrektywę 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 24
pa dziernika 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie
przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.
Urz. WE L 281 z 23.11.1995 r., str. 31, ze zmianami; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 15, str. 355),
9) dyrektywę 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12
lipca 2002 r. dotyczącą przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności
w sektorze łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE L 201 z 31.7.2002 r., str. 37,
ze zmianami; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 29, str. 514);
10) dyrektywę 2006/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15
marca 2006 r. w sprawie zatrzymywania generowanych lub przetwarzanych
danych w związku ze świadczeniem ogólnie dostępnych usług łączności
elektronicznej lub udostępnianiem publicznych sieci łączności oraz zmieniającej
dyrektywę 2002/58/WE (Dz. Urz. UE L 105 z 13.4.2006 r., str. 54),
11) zalecenie Komisji 2005/698/WE z dnia 19 września 2005 r. w
sprawie rozdzielności księgowej i systemów księgowania kosztów zgodnie z
uregulowaniami prawnymi dla łączności elektronicznej (Dz. Urz. UE L 266 z
11.10.2005 r., str. 64).

3. Analiza przepisów projektu pod kątem ustalonego stanu prawa
wspólnotowego
1) Artykuł 2 lit. k dyrektywy ramowej definiuje pojęcie „abonent” jako
„jakąkolwiek osobę prawną lub fizyczną, która jest stroną umowy z podmiotem
udostępniającym publicznie usługi łączności elektronicznej o świadczenie takich
usług”. Zawarta w art. 1 pkt 3 lit. a projektu definicja „abonenta” jest zgodna z
art. 2 lit. k dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywy ramowej).
2) Artykuł 2 lit. h rozporządzenia (WE) nr 2887/2000 definiuje pojęcie
„kolokacja” jako „zapewnienie przestrzeni fizycznej i udogodnień technicznych

4
niezbędnych do odpowiedniego zainstalowania i podłączenia odpowiednich
urządzeń beneficjenta”. Definicja „kolokacji”, zawarta w art. 1 pkt 3 lit. c
projektu, jest zgodna z art. 2 lit. h rozporządzenia (WE) nr 2887/2000.
3) Projekt w art. 1 lit. f przewiduje zmianę definicji „usługi
telekomunikacyjnej”, zawartą w art. 2 pkt 48 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne. Zmiana zmierza do włączenia usługi poczty elektronicznej
do zakresu definiowanego pojęcia. Zgodnie z motywem 10 preambuły do
dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywy ramowej) usługi w zakresie przekazywania
poczty elektronicznej są przedmiotem tej dyrektywy. Potwierdza to
wspólnotowa definicja „usługi łączności elektronicznej”, obejmująca swoim
zakresem usługi społeczeństwa informacyjnego polegające całkowicie lub
częściowo na przekazywaniu sygnałów w sieciach łączności elektronicznej (art.
2 lit. c in fine dyrektywy). Przepis art. 2 lit. f projektu jest zgodny z art. 2 lit. c
dyrektywy.
4) Artykuł 1 pkt 7 projektu zobowiązuje przedsiębiorców
telekomunikacyjnych do przekazywania na żądanie Prezesa UKE informacji, w
tym dokumentów niezbędnych do wykonywania przez niego jego uprawnień i
obowiązków określonych w art. 192 ust. 1 ustawy zmienianej, tj. obejmujących
m.in. dokonywanie analizy i oceny funkcjonowania rynków usług
telekomunikacyjnych oraz przedstawianie Komisji Europejskiej i organom
regulacyjnym innych państw członkowskich informacji z zakresu
telekomunikacji. Zgodnie z proponowanym brzmieniem art. 6 ust. 3 i 4 ustawy,
żądanie Prezesa UKE powinno być proporcjonalne do celu, jakiemu ma służyć,
oraz powinno zawierać określone elementy (m.in. wskazanie żądanych
dokumentów i informacji oraz okresu, których dotyczą, wskazanie celu, jakiemu
dokumenty lub informacje mają służyć, wskazanie terminu udzielenia
informacji i dostarczenia dokumentów, uzasadnienie).
Artykuł 5 ust. 1 dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywy ramowej) nakłada
na przedsiębiorstwa udostępniające sieci i usługi łączności elektronicznej
obowiązek dostarczania wszystkich informacji niezbędnych krajowym organom
regulacyjnym dla zapewnienia zgodności z postanowieniami wspólnotowych
aktów prawnych. Informacje takie przedsiębiorstwa dostarczają niezwłocznie na
żądanie krajowego organu regulacyjnego w terminie i w zakresie przez niego
wskazanym. Przepis wymaga, aby informacja, której żąda krajowy organ
regulacyjny, była proporcjonalna do celu, jakiemu ma służyć, natomiast krajowy
organ regulacyjny powinien przedstawić uzasadnienie żądania danej informacji.
Artykuł 1 pkt 7 projektu jest zgodny z art. 5 ust. 1 dyrektywy ramowej.
5) Artykuł 8 ustawy – Prawo telekomunikacyjne zobowiązuje Prezesa
UKE do zapewnienia dostępu do informacji otrzymanych od przedsiębiorców
telekomunikacyjnych Komisji Europejskiej i organom regulacyjnym innych
państw członkowskich. Artykuł 1 pkt 9 projektu przewiduje zmianę tego
artykułu, zgodnie z którą Prezes UKE ma zapewnić dostęp do informacji także
państwom członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu

5
(EFTA) – stronom umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dalej:
umowa o EOG). Jak stwierdza się na str. 7 uzasadnienia do projektu ustawy,
zmiana ta jest związana ze zobowiązaniami międzynarodowymi
Rzeczypospolitej Polskiej wobec krajów EFTA.
Polska jest stroną umowy o EOG na podstawie Porozumienia w sprawie
udziału Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej,
Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki
Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej w
Europejskim Obszarze Gospodarczym (Dz. Urz. UE L 130 z 29.4.2004 r.), które
weszło w życie w dniu 6 grudnia 2005 r. Załącznik XI do Umowy o EOG
(Usługi telekomunikacyjne) zawiera odniesienie do dyrektywy ramowej, co
oznacza że stosuje się do niej Protokół 1 w sprawie dostosowań horyzontalnych,
który jest załączony do Umowy o EOG. Zgodnie z pkt 1 lit. b tego Protokołu,
jeżeli państwo członkowskie WE ma przedłożyć informacje innym państwom
członkowskim WE, to takie informacje przekazuje również Komisji WE, która
przekazuje je Stałemu Komitetowi w celu rozesłania państwom EFTA. Z kolei
w punkcie 4 lit. c Protokołu stwierdza się, że w dziedzinach, w których z uwagi
na pilność sprawy wymagane jest szybkie przekazanie informacji, stosuje się
właściwe rozwiązania sektorowe przewidujące bezpośrednią wymianę
informacji.
Postanowienia pkt 1 lit. b i c Protokołu 1 do Umowy o EOG stosuje się
do art. 5 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywy ramowej),
zobowiązującego państwa członkowskie do zapewnienia, że „informacja
dostarczona jednemu krajowemu organowi regulacyjnemu została udostępniona
innemu krajowemu organowi regulacyjnemu w tym samym lub innym państwie
członkowskim, w odpowiedzi na jego uzasadniony wniosek, jeżeli jest to
niezbędne dla umożliwienia tymże organom wypełniania obowiązków
wynikających z prawa wspólnotowego”. Oznacza to, że z wyjątkiem spraw
pilnych, o którym mowa w pkt 4 lit. c Protokołu nr 1, państwo członkowskie UE
nie ma obowiązku udostępniania informacji bezpośrednio organowi
regulacyjnemu państwa członkowskiego EFTA, lecz przekazuje ją w tym celu
Komisji Europejskiej.
Przewidziany w art. 1 pkt 9 projektu obowiązek zapewnienia przez
Prezesa UKE dostępu do informacji także bezpośrednio organom regulacyjnym
państw członkowskich EFTA – stron umowy o EOG nie jest sprzeczny z
prawem UE, chociaż wykracza poza zakres niezbędnych dostosowań
horyzontalnych dyrektywy 2002/21/WE, przewidzianych przez Protokół nr 1 do
umowy o EOG.
6) Artykuł 1 pkt 10 projektu (w zakresie zmiany art. 10 ust. 1 ustawy
zmienianej) zakłada objęcie wpisem do rejestru przedsiębiorców
telekomunikacyjnych także działalności telekomunikacyjnej prowadzonej przez
przedsiębiorcę telekomunikacyjnego z państwa członkowskiego (UE lub EFTA)
albo państwa, które zawarło ze Wspólnotą Europejską umowę regulującą

6
swobodę świadczenia usług, który czasowo świadczy na terytorium Polski
usługi na zasadach określonych odpowiednio: w przepisach TWE, umowy o
EOG albo w przepisach innej umowy regulującej swobodę świadczenia usług.
Proponowany przepis ma zapewnić przedsiębiorcom telekomunikacyjnym,
mającym siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego UE lub EFTA,
możliwość świadczenia usług na terytorium Polski. Jest to zgodne z art. 49 TWE
ustanawiającym swobodę świadczenia usług przez obywateli państw
członkowskich mających swe przedsiębiorstwo w państwie Wspólnoty innym
niż państwo odbiorcy świadczenia. Ponadto proponowany przepis jest zgodny z
art. 36 Porozumienia o EOG, który zakazuje ograniczeń w swobodnym
świadczeniu usług na terytorium stron tego Porozumienia w odniesieniu m.in.
do obywateli państw EFTA mających swe przedsiębiorstwo w państwie
członkowskim WE lub w państwie EFTA, innym niż państwo odbiorcy
świadczenia.
7) Artykuł 1 pkt 11 projektu zobowiązuje Prezesa UKE do
przeprowadzania postępowania konsultacyjnego przed podjęciem
rozstrzygnięcia w sprawach m.in. określenia rynku właściwego oraz decyzji
dotyczącej zmiany umowy o dostępie telekomunikacyjnym (tj. decyzji
określonej w art. 29 ustawy – Prawo telekomunikacyjne). Proponowane
skreślenie w art. 15 pkt 3 ustawy – Prawo telekomunikacyjne odniesień do jej
artykułów 28 i 30, oznacza, że nie będzie przeprowadzane postępowanie
konsultacyjne w przypadku decyzji o dostępie telekomunikacyjnym. Artykuł 1
pkt 11 projektu nie jest sprzeczny z przepisem art. 6 w związku z art. 20
dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywy ramowej), który wyłącza spod obowiązku
przeprowadzania konsultacji decyzje krajowych organów regulacyjnych
rozstrzygające spory między przedsiębiorstwami udostępniającymi sieci lub
usługi łączności elektronicznej.
8) Projekt w artykule 1 pkt 13–17 zakłada zmianę przepisów art. 21–25
ustawy – Prawo telekomunikacyjne, regulujących tryb przeprowadzania analiz
rynków właściwych, ustalania i znoszenia obowiązków. Zmiany przewidują
właściwość Prezesa UKE w sprawach dotyczących określenia rynku
właściwego, dokonania analizy tego rynku z punktu widzenia obowiązujących
zasad konkurencji, wyznaczenia przedsiębiorców telekomunikacyjnych o
znaczącej pozycji rynkowej oraz nałożenia obowiązków regulacyjnych.
Realizując te zadania Prezes UKE ma obowiązek uwzględniać odpowiednie
wytyczne i zalecenia Komisji Europejskiej.
W obecnym stanie prawnym rynki właściwe określa minister właściwy
do spraw łączności w drodze rozporządzenia (art. 22 ust. 1 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne). Uniemożliwia to przedsiębiorcom telekomunikacyjnym
zakwestionowanie w normalnym trybie odwoławczym rozstrzygnięć
dokonanych w rozporządzeniu stanowiącym akt powszechnie obowiązującego
prawa. Zgodnie z wyjaśnieniami projektodawców (str. 9 uzasadnienia do
projektu) proponowane rozwiązania mają umożliwić stronom postępowania

7
zaskarżenie decyzji Prezesa UKE także w części dotyczącej wyznaczenia rynku
właściwego (str. 9 uzasadnienia do projektu).
Projekt określa tryb wydawania przez Prezesa UKE decyzji w sprawie
uchylenia nałożonych obowiązków regulacyjnych, jeśli przedsiębiorca
telekomunikacyjny utracił znaczącą pozycję rynkową (art. 1 pkt 13 lit. e
projektu w zakresie dodania w ustawie artykułu 21 ust. 7 – Prawo
telekomunikacyjne). Ponadto przewiduje poddanie projektu decyzji Prezesa
UKE postępowaniu konsolidacyjnemu, w przypadku określenia rynku
właściwego w sposób odbiegający od zalecenia Komisji Europejskiej. W
postępowaniu tym projekt decyzji jest przekazywany Komisji Europejskiej i
organom regulacyjnym państw członkowskich (art. 1 pkt 14 projektu).
Proponowane zmiany ustawy zmierzają do zapewnienia jej zgodności z
przepisami dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywy ramowej), w szczególności jej
art. 15 ust. 3 oraz art. 16 ust. 1–4, określającymi obowiązki krajowych organów
regulacyjnych w zakresie definiowania rynków oraz przeprowadzania analizy
rynku.
9) Artykuł 1 pkt 26 projektu (w zakresie zmiany art. 39 ustawy – Prawo
telekomunikacyjne) określa kompetencje Prezesa UKE do nakładania na
operatora o znaczącej pozycji rynkowej obowiązków dotyczących kalkulacji
kosztów, a także ustalania wysokości opłat z tytułu świadczenia dostępu
telekomunikacyjnego. Przepis ten nie jest sprzeczny z art. 13 dyrektywy
2002/19/WE (dyrektywy o dostępie), dotyczącym uprawnień krajowych
organów regulacyjnych w zakresie nakładania na operatorów obowiązków
związanych ze zwrotem kosztów oraz kontrolą cen.
10) Dyrektywa 2002/22/WE (dyrektywa o usłudze powszechnej) w art.
17 ust. 1 stanowi, że krajowe organy regulacyjne nakładają właściwe obowiązki
regulacyjne na przedsiębiorstwa mające znaczącą siłę rynkową na danym rynku
detalicznym w przypadku, gdy krajowe organy regulacyjne: a) ustalą w wyniku
analizy rynkowej, że dany rynek detaliczny nie jest skutecznie konkurencyjny;
oraz b) dojdą do wniosku, że obowiązki nałożone na mocy dyrektywy
2002/19/WE (dyrektywy o dostępie) lub art. 19 tej dyrektywy (zapewnienie
abonentom wyboru dostawcy usług) nie zapewnią realizacji celów określonych
w art. 8 dyrektywy 2002/21/WE (dyrektywy ramowej) [podkreśl. ZPE].
Natomiast na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy zmienianej Prezes UKE nakłada
obowiązki regulacyjne, o ile zostają spełnione wszystkie trzy przesłanki
(wymienione w punktach 1–3 tego artykułu).
Artykuł 1 pkt 28 lit. a projektu zakłada wprowadzenie spójnika „lub”
(oznaczającego alternatywę łączną) w art. 46 ust. 1 pkt 2 in fine ustawy – Prawo
telekomunikacyjne. Taka konstrukcja przepisu prowadzi do wniosku, że
spełnienie tylko jednej z przesłanek będzie wystarczającą podstawą do nałożenia
przez Prezesa UKE obowiązków regulacyjnych. Na stronie 16 uzasadnienia do
projektu ustawy stwierdza się, że „celem przedmiotowej propozycji jest
doprowadzenie do zgodności brzmienia art. 46 ust. 1 PT z art. 17 ust. 1