Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw

trwającego ponad trzy miesiące zaświadczenie o ukończeniu poprzedniego i rozpoczęciu
nowego roku szkolnego (studiów).
8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
udzielania odroczeń zasadniczej służby wojskowej, uwzględniając wymóg, że odroczenia
udziela się osobie podlegającej obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej na ich
udokumentowany wniosek. Rozporządzenie powinno określać również dokumenty, jakie
należy dołączyć do wniosku o udzielenie odroczenia.
Art. 39a. 1. O konieczności sprawowania przez osobę podlegającą obowiązkowi odbycia
zasadniczej służby wojskowej bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, o którym
mowa w art. 39 ust. 1 pkt 3, orzeka wójt lub burmistrz (prezydent miasta), określając
zgodnie z wnioskiem okres sprawowania opieki, nie dłuższy jednak niż dwanaście
miesięcy.
2. Decyzję wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) doręcza się osobie podlegającej
obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej i wojskowemu komendantowi
uzupełnień na piśmie wraz z uzasadnieniem.
3. Od decyzji wójta lub burmistrza (prezydenta miasta) przysługuje osobie podlegającej
obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej i wojskowemu komendantowi
uzupełnień odwołanie do wojewody w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji.
Decyzja ta może być zmieniona przez wojewodę również z urzędu, jeżeli została wydana z
naruszeniem przepisów prawa. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje powołania do
zasadniczej służby wojskowej osoby podlegającej obowiązkowi odbycia tej służby.
4. Ostateczne decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 1, są wiążące dla wojskowych
komendantów uzupełnień.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb orzekania o konieczności
sprawowania przez osobę podlegającą obowiązkowi odbycia zasadniczej służby
wojskowej bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny oraz dokumenty wymagane w
tych sprawach, uwzględniając wymóg, że orzekanie o konieczności sprawowania przez
osobę podlegającą obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej bezpośredniej
opieki nad członkiem rodziny następuje na uzasadniony wniosek osoby podlegającej
obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej lub członka jego rodziny.
Art. 40. Osoba podlegająca obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej
korzystająca z odroczenia zasadniczej służby wojskowej jest obowiązana stawić się przed
wojskowym komendantem uzupełnień niezwłocznie po upływie okresu odroczenia.”;
16) art. 42 otrzymuje brzmienie:
„Art.
42.
1.
Orzekanie o udzieleniu osobom podlegającym obowiązkowi odbycia
zasadniczej służby wojskowej odroczeń tej służby należy do wojskowych komendantów
uzupełnień.
2. Decyzję o udzieleniu odroczenia można ogłosić ustnie, z zastrzeżeniem ust. 3. W takim
przypadku potwierdzenia wydanej decyzji administracyjnej dokonuje się w formie wpisu
lub zamieszczenia danych w wojskowym dokumencie osobistym i przez wprowadzenie
danych do ewidencji wojskowej.
3. Odmowa udzielenia odroczenia lub udzielenie odroczenia w treści innej niż żądanie
osoby podlegającej obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej, określone w jej
wniosku o udzielenie tego odroczenia, a także udzielanie odroczeń, o których mowa w art.
39 ust. 3, następuje w drodze decyzji administracyjnej, którą doręcza się osobie
podlegającej obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej, na piśmie wraz z
uzasadnieniem.

10
4. Od orzeczenia wojskowego komendanta uzupełnień przysługuje osobie podlegającej
obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej odwołanie do szefa wojewódzkiego
sztabu wojskowego w terminie czternastu dni od dnia doręczenia orzeczenia. Wniesienie
odwołania nie wstrzymuje powołania do zasadniczej służby wojskowej osoby podlegającej
obowiązkowi odbycia tej służby.
5. Orzeczenie wojskowego komendanta uzupełnień może być zmienione przez szefa
wojewódzkiego sztabu wojskowego również z urzędu, jeżeli zostało wydane z
naruszeniem przepisów prawa.”
17) art. 43 i 44 otrzymują brzmienie:
„Art. 43. Minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Obrony Narodowej w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określą, w drodze
rozporządzenia, sposób wzywania do kwalifikacji wojskowej oraz treść obwieszczeń i
wzory wezwań w tych sprawach, sposób organizacji i przebieg kwalifikacji wojskowej
oraz dokumenty, jakie osoby podlegającemu temu obowiązkowi powinny przedstawić przy
kwalifikacji wojskowej, uwzględniając czynności wojewodów, starostów, wójtów lub
burmistrzów (prezydentów miast) i

wojskowych komendantów uzupełnień w tym
zakresie. Rozporządzenie powinno umożliwić współpracę organów wykonujących zadania
w czasie kwalifikacji wojskowej oraz zapewnić warunki do obsłużenia przez te organy
określonej liczby osób w danym dniu, w sposób jak najmniej uciążliwy dla tych osób, a
także uwzględnić możliwość stawiania się do kwalifikacji wojskowej ochotników, w tym
kobiet.
Art. 44. 1. Nie powołuje się do czynnej służby wojskowej osób podlegających
obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej uznanych za zdolne do tej służby:
1) obywateli polskich, którzy stale zamieszkują za granicą i którzy nie posiadają
miejsca pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad trzy miesiące na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) absolwentów szkół i ośrodków szkolenia Policji, Straży Granicznej i Państwowej
Straży Pożarnej, którzy bezpośrednio po zakończeniu studiów (nauki) podjęli
służbę w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie
Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Policji, Straży
Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Służbie Więziennej lub Państwowej Straży
Pożarnej;
3) absolwentów szkół wyższych, którzy bezpośrednio po zakończeniu studiów
podjęli służbę w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, orzeka wojskowy komendant uzupełnień na
wniosek osoby podlegającej obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej. Decyzję
wojskowego komendanta uzupełnień doręcza się osobie podlegającej obowiązkowi
odbycia zasadniczej służby wojskowej na piśmie wraz z uzasadnieniem.
3. Od decyzji wojskowego komendanta uzupełnień przysługuje osobie podlegającej
obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej odwołanie do szefa wojewódzkiego
sztabu wojskowego w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji. Decyzja ta może
być zmieniona przez szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego również z urzędu, jeżeli
została wydana z naruszeniem przepisów prawa.
4. Decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wygasają z dniem powrotu osoby
podlegającej obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej do kraju i zameldowania
się na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający ponad trzy miesiące. Przepis art. 46 ust. 3
pkt 4 stosuje się odpowiednio.

11
5. Osobę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wojskowy komendant uzupełnień na jego wniosek,
udokumentowany zaświadczeniem wystawionym przez kierownika jednostki
organizacyjnej Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Policji, Straży Granicznej,
Biura Ochrony Rządu, Służby Więziennej lub Państwowej Straży Pożarnej, przenosi do
rezerwy.”;
18) po art. 44 dodaje się art. 44a w brzmieniu:
„Art. 44a. 1. Osobę powoływaną do czynnej służby wojskowej wojskowy komendant
uzupełnień kieruje do wojskowej pracowni psychologicznej w celu wydania orzeczenia
psychologicznego w zakresie braku przeciwwskazań do odbywania tej służby na
stanowiskach, funkcjach wojskowych lub w rodzajach oraz wyspecjalizowanych służbach
Sił Zbrojnych wymagających szczególnych predyspozycji.
2. O skierowaniu osoby, o której mowa w ust. 1, do wojskowej pracowni psychologicznej
wojskowy komendant uzupełnień informuje kierownika tej pracowni.
3. Kierownik wojskowej pracowni psychologicznej informuje wojskowego komendanta
uzupełnień o fakcie niestawienia się osoby, o której mowa w ust. 1, do wojskowej
pracowni psychologicznej.
4. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej wydaje psycholog tej
pracowni uprawniony do przeprowadzenia badań psychologicznych.
5. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej doręcza się na piśmie
osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi uzupełnień.
6. Od orzeczenia psychologicznego wojskowej pracowni psychologicznej przysługuje
osobie, o której mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi uzupełnień odwołanie
do wojskowej pracowni psychologicznej będącej organem wyższego stopnia.
7. Ostateczne orzeczenia psychologiczne wojskowych pracowni psychologicznych są
wiążące dla wojskowego komendanta uzupełnień.
8. Wydawanie orzeczeń psychologicznych przez wojskowe pracownie psychologiczne nie
narusza uprawnień psychologów tych pracowni i psychologów jednostek wojskowych do
prowadzenia innych badań psychologicznych i wydawania opinii psychologicznych w
stosunku do kierowanych na te badania osób, o których mowa w ust. 1, oraz żołnierzy
czynnej służby wojskowej.
9. W celu wydania opinii psychologicznej, o której mowa w ust. 8, na badania
psychologiczne kieruje wojskowy komendant uzupełnień w przypadku osób, o których
mowa w ust. 1, oraz dowódca jednostki wojskowej w przypadku żołnierzy czynnej służby
wojskowej.
10. Wojskowe pracownie psychologiczne są również właściwe do wydawania orzeczeń
psychologicznych z zakresu braku przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby
wojskowej przez osoby, które zgłosiły chęć pełnienia tej służby na zasadach określonych
w art. 5a ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
(Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892).
11. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy, przekształca i znosi
wojskowe pracownie psychologiczne oraz określa ich siedziby i zasięg działania, z
uwzględnieniem w szczególności podziału terytorialnego państwa i różnych rodzajów
oraz wyspecjalizowanych służb Sił Zbrojnych.

12
12. Minister Obrony Narodowej, uwzględniając stanowiska, funkcje wojskowe lub rodzaje
oraz wyspecjalizowane służby Sił Zbrojnych wymagające szczególnych predyspozycji,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres badań psychologicznych, którym jest obowiązana poddać się osoba, o której
mowa w ust. 1;
2) tryb kierowania do wojskowych pracowni psychologicznych oraz sposób i tryb
wydawania orzeczeń psychologicznych;
3) tryb odwoływania się od orzeczeń psychologicznych;
4) tryb kontroli wykonywania i dokumentowania badań psychologicznych oraz
wydawania orzeczeń psychologicznych;
5) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicznymi
oraz wzory stosowanych dokumentów i orzeczeń, z wyjątkiem wzorów orzeczeń
dotyczących badań kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do
kierowania pojazdami oraz wykonujących pracę na stanowisku kierowcy.”;
19) art. 45 i 46 otrzymują brzmienie:
„Art.
45.
1.
Osoby uznane za zdolne do czynnej służby wojskowej i podlegające
obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej wojskowy komendant uzupełnień
przeznacza do służby, uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, orzeczenie właściwej
komisji lekarskiej oraz stosownie do potrzeb orzeczenie lub opinię psychologiczną,
kwalifikacje zawodowe, a także, w miarę możliwości, życzenia tych osób.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, powinny być powoływane do odbycia czynnej służby
wojskowej, w miarę możliwości, w jednostce wojskowej mającej siedzibę w pobliżu ich
miejsca pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad trzy
miesiące.
3. Wojskowy komendant uzupełnień na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, udziela jej
informacji o przewidywanym terminie powołania do odbycia zasadniczej służby
wojskowej.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady
przeznaczania osób, o których mowa w ust. 1, do służby, z uwzględnieniem wymogów
niezbędnych do kierowania tych osób do poszczególnych rodzajów Sił Zbrojnych i
rodzajów wojsk oraz kryteriów ich kierowania na poszczególne stanowiska i funkcje
wojskowe.
Art. 46. 1. Osoby podlegające obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej i
niepowołane do jej odbycia w ciągu osiemnastu miesięcy od dnia stawienia się do
kwalifikacji wojskowej albo od dnia zgłoszenia się do wojskowego komendanta
uzupełnień w celu uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony w
przypadku, o którym mowa w art. 34, przenosi się do rezerwy w ostatnim dniu tego
okresu, z zastrzeżeniem art. 93 ust 2a i art. 93e.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do osób, które:
1) nie mogły być powołane do odbycia zasadniczej służby wojskowej w okresie, o
którym mowa w ust. 1, z powodu odroczenia tej służby albo złożenia wniosku o
przeznaczenie do odbycia służby zastępczej;
2) z przyczyn niezależnych od organów wojskowych nie mogły być powołane do
odbycia zasadniczej służby wojskowej w terminie określonym w ust. 1 ze
względu na:

13
a) odbywanie kary pozbawienia wolności,
b) orzeczenie środka karnego pozbawienia praw publicznych,
c) czasowe przebywanie za granicą,
d) niespełnienie wojskowego obowiązku meldunkowego,
e) niestawienie się na wezwanie organów wojskowych w sprawach dotyczących
powszechnego obowiązku obrony lub niepoddanie się badaniom lekarskim
lub psychologicznym;
3) zostały uznane za czasowo niezdolne do czynnej służby wojskowej;
4) zostały uznane za niezdolne do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju;
5) spełniły obowiązek służby wojskowej w innym kraju, którego równocześnie były
lub są obywatelami.
3. Osoby podlegające obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej i niepowołane
do jej odbycia z powodu:
1) odroczenia tej służby, z zastrzeżeniem ust. 4, przenosi się do rezerwy w ostatnim
dniu upływu osiemnastu miesięcy następujących po dniu uchylenia lub
wygaśnięcia decyzji o odroczeniu zasadniczej służby wojskowej albo powzięcia
wiadomości przez wojskowego komendanta uzupełnień o tym wygaśnięciu, a
jeżeli odroczenie zostało udzielone ze względu na pobieranie nauki, w przypadku
skreślenia z listy uczniów lub studentów albo wydalenia ze szkoły wyższej,
zakładu kształcenia nauczycieli, szkoły ponadgimnazjalnej, po dniu otrzymania
zawiadomienia przez wojskowego komendanta uzupełnień o tym skreśleniu lub
wydaleniu;
2) złożenia wniosku o przeznaczenie do odbycia służby zastępczej przenosi się do
rezerwy w ostatnim dniu upływu trzydziestu sześciu miesięcy, a w przypadku
absolwentów szkół wyższych osiemnastu miesięcy, następujących po dniu
przeznaczenia do służby zastępczej, jeżeli osoba ta została skierowana do
odbycia tej służby, albo w ostatnim dniu upływu okresu osiemnastu miesięcy
następującego po dniu uchylenia przeznaczenia do służby zastępczej;
3)
odbywania kary pozbawienia wolności lub orzeczenia środka karnego
pozbawienia praw publicznych przenosi się do rezerwy w ostatnim dniu upływu
osiemnastu miesięcy następujących po dniu otrzymania zawiadomienia przez
wojskowego komendanta uzupełnień o odbyciu kary lub zakończenia
obowiązywania środka karnego;
4) czasowego przebywania za granicą albo niespełnienia wojskowego obowiązku
meldunkowego, niestawienia się na wezwanie organów wojskowych w sprawach
dotyczących powszechnego obowiązku obrony lub niepoddania się badaniom
lekarskim lub psychologicznym przenosi się do rezerwy w ostatnim dniu upływu
osiemnastu miesięcy następujących po dniu otrzymania zawiadomienia przez
wojskowego komendanta uzupełnień o powrocie z zagranicy albo spełnienia
wojskowego obowiązku meldunkowego, obowiązku stawienia się na wezwanie
organów wojskowych w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku
obrony lub poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym;
5) uznania za czasowo niezdolnych do czynnej służby wojskowej przenosi się do
rezerwy w ostatnim dniu upływu osiemnastu miesięcy następujących po dniu, w
którym orzeczenie komisji lekarskiej stwierdzającej zdolność do czynnej służby
wojskowej stało się ostateczne;

14