Choroba pracownika a zawiadomienie pracodawcy

Przeczytaj także: 5,1 mln zwolnień lekarskich wpłynęło do ZUS w okresie I-II 2023

Okresami usprawiedliwionej nieobecności w pracy są m.in.:

• choroba pracownika,
• odosobnienia w przypadku choroby zakaźnej,
• opieka nad chorym członkiem rodziny,

Ww. rozporządzenie zawiera także przepisy dotyczące powiadomienia pracodawcy o nieobecności, w tym również spowodowanej chorobą.

Sposób zawiadomienia pracodawcy

Pracownik, który zachoruje i nie może z tego powodu stawić się w pracy, ma obowiązek zawiadomić pracodawcę o przyczynie nieobecności oraz o przewidywanym okresie nieobecności w pracy. Zawiadomienie powinno nastąpić niezwłocznie, nie później niż w drugim dniu nieobecności w pracy.

Jeśli chodzi o sposób zawiadomienia, pracownik powinien postąpić według zasad określonych w obowiązujących u danego pracodawcy przepisach, np. regulaminie pracy, układzie zbiorowym pracy. Jeżeli u pracodawcy nie obowiązują ww. akty albo nie zawierają one takich postanowień, pracownik dokonuje w ciągu 2 dni zawiadomienia o przyczynie nieobecności osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności (faxem, e-mailem) albo drogą pocztową (datą zawiadomienia jest wówczas data stempla pocztowego). Jednak opóźnienie usprawiedliwienia nieobecności w pracy w zasadzie nie powinno być traktowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 KP, wyrok z 22.9.1999 r., I PKN 270/99, OSNAPiUS z 2001, Nr 2, poz. 40).

Wyjątkowo pracownik może zawiadomić pracodawcę później (czyli przekroczyć 2-dniowy termin), jeżeli usprawiedliwiają to szczególne okoliczności, uniemożliwiające terminowe zawiadomienie. Jako przykład szczególnych okoliczności można wskazać obłożną chorobę, połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników lub innym ważnym zdarzeniem losowym. W takiej sytuacji pracownik powinien zawiadomić pracodawcę po ustaniu tych okoliczności, na ogólnych przedstawionych wyżej zasadach – zatem w ciągu 2 dni od dnia ustania szczególnych okoliczności.

Dowody

Dowodami usprawiedliwiającymi nieobecność w pracy są:

• zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy, wystawione zgodnie z przepisami o orzekaniu o czasowej niezdolności do pracy,
• decyzja właściwego inspektora sanitarnego, wydana zgodnie z przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych – w razie odosobnienia pracownika z przyczyn przewidzianych tymi przepisami (§ 3 rozporządzenia w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy).