W dniu 27.08.2013 11:49, Michał Jankowski pisze:
> W dniu 25.08.2013 22:43, Robert Tomasik pisze:
>> Witek! Jeśli dziecko będzie podobne do kogoś poszukiwanego, a nie bedzie
>> osobą poszukiwaną, to problemem jest ustalenie jego tożsamości w sposób
>> pewny, a nie obecność rodzica.
>>
>>> Zapewniam cię, że zajmie to trochę wiecej niż kilka minut.
>>
>> Oczywiście, ale z upoważnienie nawet notarialne do opieki przez ciotkę
>> tu nic nie zmieni. Bo bedzie dotyczyć innej osoby, niż będą podejrzewali
>> to policjanci.
>>>
>>> No ale ty sie na przepisach znasz. tylko na zyciu troche mniej.
>>
>> No właśnie bardziej na życiu, niż przepisach.
>
> No właśnie. W ogóle tego wszystkiego nie rozumiem.
>
> Powiedzmy, że policja ma w kartotece zaginięcie Hansa Klossa lat
> 3. Widzi na ulicy dziecko lat około 3, z dokumentami na nazwisko Adama
> Kowalskiego. Podejrzewa, że to porwany Hans. Uzna dowód za podrobiony,
> a w papier od notariusza w obcym języku uwierzy? Nie? To po co ten
> papier?
>
> Co więcej - jaka różnica dla policjanta, czy domniemany porywacz
> podaje się za ciotkę porwanego, czy za matkę? Matka też ma wozić
> papier notarialny? Oboje rodzice?

Na chłopski rozum kogoś kto nie jeździł z dzieckiem za granicę, różnica
jest taka czy się wzbudzi zaufanie policjanta czy nie.

Był taki przypadek, że znajomemu w środku miasta zginęło dziecko. Tj -
odwrócił głowę na chwilę, odwrócił z powrotem, syna brak. Odnalazł się
kilka km dalej. Policja wspominała coś o powiadomieniu opieki
społecznej, ale jak zobaczyła że kilkuletnie dziecko ma wyrobiony dowód
osobisty, to od razu znajomy przeskoczył z przegródki "nieodpowiedzialny
gnój - mieć na oku" do przegródki "odpowiedzialny rodzić - pomoóc".

Przepisy przepisami a najważniejsze jest wrażenie które się zrobi na
linii piewszego kontaktu z waaadzą.

p. m.