Z art. 51.1.2) ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U.
nr 71/2000 poz. 838) wynika, że grunty oddane i zajęte pod drogi publiczne,
wybudowane z udziałem czynu społecznego i istniejące w tym dniu, stają się z
mocy prawa własnością Państwa.
Natomiast z uchwały Sądu Najwyższego z dnia 20 września 1994r. (III CZP
108/94, OSNC 1995/2/28) wynika, że do ujawnienia w księdze wieczystej na
mocy art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych (Dz. U. Nr 14, poz. 60 ze zm.) prawa własności gruntu zajętego
pod drogę publiczną wystarczy wydane na podstawie art. 217 § 1 k.p.a.
zaświadczenie stwierdzające spełnienie się warunków nabycia tego prawa przez
Państwo.
Słyszałem, że od 2 lub 3 lat zaświadczenie, o którym mowa wyżej nie może
stanowić podstawy wpisu do księgi wieczystej. Zamiast tego zaświadczenia
należy przeprowadzić postępowanie w sądzie wieczystoksięgowym. Ta nowa
praktyka postępowania sądu wieczystoksięgowego wynika z orzeczenia organu
sądowego, niestety nie mogę tego orzeczenia nigdzie poszukać; czy ktoś z
grupowiczów wie coś na ten temat.
--
Krzysztof: (w...@t...com.pl)