Wydaje mi się, że nie masz racji. Ustawę o postępowaniu w sprawach
nieletnich stosuje się tylko do przypadków omówionych w jej art. 1. Nie ma
tam mowy o roszczeniach odszkodowawczych czy też innych sprawach cywilnych.
Prawdą jest, że zgodnie z art. 15 tej ustawy, sprawy nieletnich należą do
właściwości sądów rodzinnych, ale artykuł ten nie ma zastosowania do
postępowania cywilnego niezwiązanego ściśle z czynem karalnym, tak jak i
cała ustawa z powodów wyżej powołanych.
Faktem jest, że sąd rodzinny może zobowiązać rodziców (opiekunów) do naprawy
szkody wyrządzonej przez nieletniego (art. 7 upn), ale nie musi. Jeśli sąd
tego nie zrobi, wówczas - moim zdaniem - jedynym rozwiążaniem pozostaje
pozwanie nieletniego w procesie cywilnym. I nie znam żadnego przepisu, który
by mi tego zabronił.
Zresztą zważ, że abstrachując od przypadku powołanego na początku tego
wątku, to roszczenie cywilne w stosunku do nieletniego niekoniecznie musi
być wynikiem popełnienia przez niego jakiegokolwiek czynu karalnego, który
mógłby być przedmiotem rozważań sądu rodzinnego. A co, jeśli nieletni
niezdemoralizowany, podczas gry w piłkę rozbije niechcący szybę? Postawić go
przed sądem za uszkodzenie mienia? - bzdura. Jeśli ukończył 13 lat, to albo
naprawi wynikłą stąd szkodę, albo pozostaje właśnie pozwanie go do sądu
cywilnego - przynajmnie w teorii.