W dniu 2019-07-15 o 22:33, Robert Tomasik pisze:
> W dniu 15.07.2019 o 15:04, Liwiusz pisze:
>
>>> Wystarczy, w prawie, zaznaczyć że do udzielenia kredytu dane z dowodu
>>> są niewystarczające. I wtedy nasze dane mogą hulać w sieci. Zresztą
>>> teraz już hulają.
>> Ależ tak jest. Oprócz danych strony potrzebny jest jeszcze dowód
>> zawarcia umowy - w naszym systemie prawno-bankowym jest nim podpis.
>>
> Tyle, że ów podpis jest trochę ułomnym dowodem. Często nawet grafolog

Ale rozważamy teoretyczne problemy. W tych wszystkich kradzieżach
tożsamości i wyłudzeniach kredytów to właśnie analiza podpisu pozwala
uwolnić od odpowiedzialności.

> nie potrafi jednoznacznie powiedzieć. Tyle, że nie wiadomo do końca, co
> jest dobrym rozwiązaniem. Odcisk palca?

Jak z jego podrobieniem?

> Podpis elektroniczny? Gdzie jest

Podpis elektroniczny świadczy tylko o tym, że ktoś, kto miał dostęp do
karty i 4-cyfrowego PIN udzielił tego podpisu. Wywodzenie z tego faktu,
że był to posiadacz podpisu to spore nadużycie. Już bardziej wiarygodnym
jest jednak podpis odręczny.

Zresztą - skoro rozważamy kradzież tożsamości - to trzeba również
rozważyć ją w tym zakresie, że ktoś tożsamość wykrada i zakłada na jej
dane podpis elektroniczny.

> ta granica, pomiędzy funkcjonalnością, a bezpieczeństwem?

Problemem w kradzieżach tożsamości nie są kradzieże tożsamości, tylko
niesprawny system sądowy. Bez problemu każdy z okradzionych może wykazać
swoją niewinność na podstawie aktualnie istniejącego stanu prawnego i
zwyczajów zawierania umów. Problemy wynikają z tego, że sądy działają
źle (zły adres, zawite terminy uniemożliwiające obronę itp.) i często
odkręcanie tych błędów sądowych jest naprawdę uciążliwe dla poszkodowanych.

--
Liwiusz