Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

– 4 –

a)
wyniki badania lekarskiego z podaniem stopnia wytrze wienia, stanu zdrowia,
w tym stanu psychicznego,
b) decyzję dyrektora izby wytrze wień lub kierownika placówki odpowiednio
o zwolnieniu albo przekazaniu jednostce Policji;
7) część dotyczącą odbioru z depozytu:
a) potwierdzenie
odbioru,
b) dokonane
potrącenia,
c) przedmioty
wartościowe zatrzymane tytułem zastawu;
8)
uwagi osoby zwalnianej.
4. Do dokumentacji określonej w ust. 3 pkt 2, 5 lit. b i e oraz pkt 6 lit. a, w zakresie
dotyczącym jej prowadzenia, udostępniania i przechowywania stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw
Pacjenta (Dz. U. z 2012 r. poz. 159 i 742), z wyłączeniem obowiązku jej prowadzenia
w postaci elektronicznej.
5. Dokumentacja określona w ust. 3 pkt 2, 5 lit. b i e oraz pkt 6 lit. a w przypadku
likwidacji izby wytrze wień lub placówki jest przechowywana przez jednostkę
samorządu terytorialnego.”;
3)
art. 40 otrzymuje brzmienie:
„Art. 40. 1. Osoby w stanie nietrze wości, które swoim zachowaniem dają powód
do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się
w okolicznościach zagra ających ich yciu lub zdrowiu albo zagra ają yciu lub
zdrowiu innych osób, mogą zostać doprowadzone do izby wytrze wień lub placówki,
podmiotu leczniczego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu.
2. W razie braku izby wytrze wień lub placówki osoby, o których mowa w ust. 1,
mogą być doprowadzone do jednostki Policji.
3. Funkcjonariusz Policji lub stra nik stra y gminnej doprowadzający osobę
w stanie nietrze wości do izby wytrze wień lub placówki albo jednostki Policji, zwany
dalej „doprowadzającym”, sporządza protokół doprowadzenia w celu wytrze wienia.
Protokół ten zawiera:
1) imię i nazwisko, jednostkę oraz numer słu bowy doprowadzającego;
2) datę i godzinę doprowadzenia;
3)
miejsce i okoliczności oraz opis interwencji;
– 5 –

4) imię i nazwisko, imiona rodziców osoby doprowadzonej do izby wytrze wień lub
placówki albo jednostki Policji oraz wiek tej osoby;
5)
rodzaj i numer dokumentu to samości oraz rysopis osoby doprowadzonej do izby
wytrze wień lub placówki albo jednostki Policji;
6) adres miejsca zamieszkania lub miejsce pobytu osoby doprowadzonej do izby
wytrze wień lub placówki albo jednostki Policji;
7) opis zachowania osoby doprowadzonej do izby wytrze wień lub placówki albo
jednostki Policji w czasie interwencji i transportu, z uwzględnieniem okoliczności
uniemo liwiających doprowadzenie do miejsca zamieszkania lub pobytu;
8) określenie przedmiotów posiadanych przez osobę doprowadzoną do izby
wytrze wień lub placówki albo jednostki Policji;
9)
informacje o okolicznościach określonych w art. 401 będących podstawą przyjęcia
do izby, placówki lub jednostki Policji;
10) dyspozycję co do dalszego postępowania z osobą doprowadzoną do izby
wytrze wień lub placówki albo jednostki Policji po wytrze wieniu;
11) miejsce doprowadzenia oraz decyzję dyrektora izby wytrze wień, kierownika
placówki lub komendanta jednostki Policji o przyjęciu lub odmowie przyjęcia.
4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do to samości osoby
doprowadzonej do izby wytrze wień lub placówki albo jednostki Policji dane tej osoby
niezwłocznie sprawdza i potwierdza doprowadzający.
5. Osoby doprowadzone do izby wytrze wień lub placówki albo jednostki Policji
pozostają tam a do wytrze wienia, nie dłu ej ni 24 godziny.
6. Osobie doprowadzonej do izby wytrze wień lub placówki, jednostki Policji,
podmiotu leczniczego, w warunkach, o których mowa w ust. 1, przysługuje za alenie do
sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce doprowadzenia. W za aleniu osoba
doprowadzona mo e domagać się zbadania zasadności i legalności doprowadzenia, jak
równie decyzji o przyjęciu albo zatrzymaniu oraz prawidłowości ich wykonania.
7. W przypadku, gdy za alenie składa się za pośrednictwem izby wytrze wień lub
placówki albo jednostki Policji, podmiot ten przekazuje za alenie niezwłocznie sądowi
określonemu w ust. 6. Do rozpoznania za alenia stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania karnego. Skar ący ma prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu.
8. W przypadku stwierdzenia bezzasadności lub nielegalności doprowadzenia,
przyjęcia albo zatrzymania, albo powa nych nieprawidłowości związanych z ich
– 6 –

wykonywaniem sąd określony w ust. 6 zawiadamia o tym prokuratora i przeło onego
doprowadzających, albo przeło onego osób dokonujących przyjęcia albo zatrzymania.
9. Je eli osoba, o której mowa w ust. 1, jest ołnierzem, przekazuje się ją
andarmerii Wojskowej lub wojskowemu organowi porządkowemu.
10. O przypadkach uzasadniających wszczęcie postępowania w sprawie
zastosowania obowiązku poddania się leczeniu odwykowemu dyrektor izby
wytrze wień, kierownik placówki albo jednostka Policji zawiadamia niezwłocznie
właściwą gminną komisję rozwiązywania problemów alkoholowych.
11. O przyjęciu do izby wytrze wień lub placówki albo o zatrzymaniu w jednostce
Policji zawiadamia się niezwłocznie:
1) w
przypadku
małoletnich – ich rodziców lub opiekunów oraz sąd opiekuńczy;
2)
w przypadku innych osób – na ich ądanie, wskazane przez nie osoby.”;
4)
po art. 40 dodaje się art. 401–404 w brzmieniu:
„Art. 401. 1. Podstawą przyjęcia osoby doprowadzonej do izby wytrze wień,
placówki lub jednostki Policji jest wynik badania na zawartość alkoholu w organizmie
tej osoby wskazujący na stan nietrze wości.
2. Badania, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się za zgodą osoby doprowadzonej
do izby wytrze wień, placówki lub jednostki Policji.
3. W przypadku braku zgody na przeprowadzenie badania, o którym mowa
w ust. 1, osobę doprowadzoną przyjmuje się do izby wytrze wień lub placówki albo
zatrzymuje się w jednostce Policji wyłącznie w przypadku występowania symptomów
wskazujących na stan nietrze wości, potwierdzonych pisemnie przez lekarza lub
felczera izby wytrze wień lub placówki, a w przypadku osób doprowadzonych do
jednostki Policji – przez upowa nionego funkcjonariusza Policji.
Art. 402. 1. Osoba doprowadzona do izby wytrze wień lub placówki jest
poddawana niezwłocznie badaniom lekarskim.
2. Osoba doprowadzona do izby wytrze wień lub placówki mo e zostać poddana
badaniu, o którym mowa w ust. 1, równie w przypadku braku zgody na jego
przeprowadzenie, je eli jej zachowanie wskazuje na to, e mo e ona zagra ać swojemu
yciu lub zdrowiu albo yciu lub zdrowiu innych osób, lub je eli zachodzi uzasadniona
potrzeba udzielenia jej niezbędnych świadczeń zdrowotnych. W tym przypadku stosuje
się przepisy art. 42.
– 7 –

3. Osobie doprowadzonej do izby wytrze wień lub placówki podaje się, je eli
wymaga tego jej stan zdrowia, produkty lecznicze, których wykaz określają przepisy
wydane na podstawie art. 423 ust. 5.
4. Je eli osoba doprowadzona wymaga hospitalizacji, niezwłocznie przewozi się ją
do podmiotu leczniczego. Transport, w zale ności od stanu zdrowia tej osoby, wykonują
jednostki Policji, stra gminna, podmioty wykonujące transport sanitarny lub zespoły
ratownictwa medycznego.
5. Osobę przyjętą poddaje się, za jej zgodą, detoksykacji.
Art. 403. 1. O przyjęciu lub odmowie przyjęcia do izby wytrze wień lub placówki
albo zatrzymaniu w jednostce Policji decyduje odpowiednio:
1) dyrektor
izby
wytrze wień;
2) kierownik
placówki;
3)
komendant jednostki Policji.
2. Dyrektor izby wytrze wień lub kierownik placówki informuje jednostkę Policji
lub stra gminną o braku wolnych miejsc w izbie lub placówce.
3. W razie powzięcia przez pracownika izby wytrze wień lub placówki
podejrzenia, e osoba doprowadzona popełniła przestępstwo, lub stwierdzenia u tej
osoby:
1) uszkodzenia
ciała,
2) posiadania
broni,
3) posiadania
narzędzi lub innych przedmiotów, co do których mo e zachodzić
podejrzenie, e słu yły lub mogą być przeznaczone do popełnienia przestępstwa
albo pochodzą z przestępstwa, oraz w razie powstania innych okoliczności
uzasadniających podejrzenie, e popełniono przestępstwo
- izba lub placówka zawiadamia niezwłocznie jednostkę Policję, podając termin,
do którego osoba będzie przebywać w izbie lub placówce.
Art. 404. Osoba małoletnia doprowadzona do izby wytrze wień, placówki lub
jednostki Policji mo e być zwolniona, niezwłocznie po udzieleniu jej niezbędnych
świadczeń zdrowotnych, na pisemny wniosek rodziców lub opiekunów.”;
5)
art. 41 i 42 otrzymują brzmienie:
„Art. 41. 1. Osobie przyjętej albo zatrzymanej w jednostce Policji odbiera się
środki pienię ne lub inne przedmioty i przekazuje je do depozytu.
– 8 –

2. Ze środków pienię nych przekazanych do depozytu, izby wytrze wień,
placówki lub jednostki Policji mogą potrącać swe nale ności z tytułu opłaty za pobyt
w izbie wytrze wień, placówce lub jednostce Policji.
3. Na innych przedmiotach zatrzymanych w depozycie izbom wytrze wień,
placówkom lub jednostkom Policji słu y ustawowe prawo zastawu celem
zabezpieczenia ich nale ności z tytułu opłat związanych z pobytem.
Art. 42. 1. Wobec osoby przyjętej albo wobec osoby zatrzymanej w jednostce
Policji, która stwarza zagro enie dla ycia lub zdrowia własnego lub innej osoby, lub
niszczy przedmioty znajdujące się w otoczeniu, mo e być zastosowany przymus
bezpośredni.
2. Przymus bezpośredni zastosowany w:
1) izbie
wytrze wień lub placówce polega na przytrzymaniu, unieruchomieniu,
przymusowym podaniu produktu leczniczego lub izolacji;
2)
jednostce Policji polega na przytrzymaniu, unieruchomieniu lub izolacji.
3. O zastosowaniu przymusu bezpośredniego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1,
i zaprzestaniu jego stosowania decyduje lekarz lub felczer, który określa rodzaj
zastosowanej formy przymusu bezpośredniego oraz osobiście nadzoruje jego
wykonanie.
4. W jednostkach Policji o zastosowaniu przymusu bezpośredniego, o którym
mowa w ust. 2 pkt 2, i zaprzestaniu jego stosowania decyduje komendant jednostki
Policji lub osoba przez niego upowa niona, a podczas ich nieobecności – dy urny
jednostki Policji.
5. Je eli nie jest mo liwe uzyskanie natychmiastowej decyzji osób, o których
mowa w ust. 4, o zastosowaniu przymusu bezpośredniego decyduje oraz przymus ten
wykonuje funkcjonariusz Policji. O zastosowaniu przymusu bezpośredniego
funkcjonariusz Policji niezwłocznie informuje osoby, o których mowa w ust. 4.
6. Przed zastosowaniem przymusu bezpośredniego uprzedza się osobę, wobec
której przymus ten ma być zastosowany. Stosuje się taką formę przymusu
bezpośredniego, która jest mo liwie najmniej ucią liwą dla osoby, wobec której
przymus ten ma być zastosowany. Przy zastosowaniu przymusu bezpośredniego nale y
zachować szczególną ostro ność i dbałość o dobro tej osoby.