Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw

do co najmniej jednego niezależnego i bezstronnego organu
16b
do kierowania operacjami transportowymi,
jeżeli
lub do sądu.
ust. 1
zarządzający transportem utracił dobrą reputację, zgodnie z
art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.
Art. 16 W celu wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia, w N



ust. 1
szczególności jego art. 11–14 i 26, każde państwo
członkowskie prowadzi krajowy rejestr elektroniczny
przedsiębiorców transportu drogowego, którzy od
wyznaczonego przez to państwo właściwego organu uzyskali
zezwolenie na wykonywanie
zawodu przewoźnika
drogowego. Przetwarzanie danych, które zawiera rejestr,
podlega kontroli wyznaczonego w tym celu organu
publicznego. Odpowiednie dane znajdujące się w krajowym
rejestrze elektronicznym są dostępne dla wszystkich
właściwych organów danego państwa członkowskiego.
Do dnia 31 grudnia 2009 r. Komisja przyjmie decyzję na
temat minimalnych wymogów dotyczących danych, które
mają być wprowadzane do krajowego rejestru
elektronicznego od daty jego utworzenia, tak, aby ułatwić
połączenie rejestrów w przyszłości. Może ona zalecić
umieszczanie numeru rejestracyjnego pojazdu oprócz danych,
o których mowa w ust. 2.
Art. 16 Krajowy rejestr elektroniczny zawiera przynajmniej
N



ust. 2
następujące dane:
a)
firmę i formę prawną przedsiębiorcy;
b)
adres jego siedziby;
c)
nazwiska zarządzających transportem wskazanych w
celu spełnienia warunku dobrej reputacji i kompetencji
zawodowych lub, stosownie do przypadku, nazwisko
przedstawiciela prawnego;
d)
rodzaj zezwolenia, liczbę pojazdów objętych
zezwoleniem i, w stosownych przypadkach, numer seryjny
licencji wspólnotowej oraz uwierzytelnionych odpisów;
e)
liczbę, kategorię i rodzaj poważnych naruszeń, o
których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b), które doprowadziły do
skazania lub nałożenia sankcji w ciągu ostatnich dwóch lat;
f)
nazwiska osób, które zostały uznane za niezdolne do
kierowania operacjami transportowymi przedsiębiorcy do
czasu przywrócenia dobrej reputacji tych osób zgodnie z art.
6ust. 3, a także stosowane środki rehabilitujące.
Do celów lit. e) państwa członkowskie mogą do dnia 31

18
grudnia 2015 r. zdecydować o umieszczaniu w krajowym
rejestrze elektronicznym tylko najpoważniejszych naruszeń
określonych w załączniku IV.
Państwa członkowskie mogą zdecydować o przechowywaniu
danych, o których mowa w lit. e) i f) akapitu pierwszego, w
oddzielnych rejestrach. W takim przypadku odpowiednie
dane są udostępniane na wniosek lub dostępne bezpośrednio
dla wszystkich właściwych organów w danym państwie
członkowskim. Informacji udziela się w terminie 30 dni
roboczych od otrzymania wniosku. Dane, o których mowa w
akapicie pierwszym lit. a))–d), są publicznie dostępne
zgodnie z odpowiednimi przepisami dotyczącymi ochrony
danych osobowych.
W każdym przypadku dane, o których mowa w lit. e) i f)
akapitu pierwszego, dostępne są organom innym niż
właściwe organy, jedynie w przypadku gdy są one należycie
upoważnione do prowadzenia nadzoru i nakładania sankcji w
dziedzinie transportu drogowego i jeśli ich urzędnicy są
zaprzysiężeni lub w inny sposób formalnie zobowiązani do
zachowania tajemnicy.
Art. 16 Dane dotyczące przedsiębiorcy, którego zezwolenie zostało
N



ust. 3
zawieszone albo cofnięte, pozostają w krajowym rejestrze
elektronicznym przez dwa lata od daty wygaśnięcia
zawieszenia lub cofnięcia licencji, a następnie zostają
niezwłocznie usunięte.
Dane dotyczące każdej osoby uznanej za niezdolną do
wykonywania zawodu przewoźnika drogowego pozostają w
krajowym rejestrze elektronicznym do chwili przywrócenia
tej osobie dobrej reputacji zgodnie z art. 6 ust. 3. Po
zastosowaniu środka rehabilitującego lub innych środków o
równoważnym skutku dane te zostają niezwłocznie usunięte.
Dane, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim,
obejmują, stosownie do przypadku, przyczyny oraz czas
obowiązywania zawieszenia, cofnięcia zezwolenia lub
stwierdzenia niezdolności.
Art. 16 Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne N



ust. 4
działania w celu zapewnienia, aby wszystkie dane w
krajowym rejestrze elektronicznym – w szczególności dane, o
których mowa w ust. 2 akapit pierwszy lit. e) i f) – były
aktualizowane i dokładne.

19
Art. 16 Bez uszczerbku dla ust. 1 i 2 państwa członkowskie N



ust. 5
podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zapewnienia,
aby krajowe rejestry elektroniczne zostały połączone ze sobą
i były dostępne w całej Wspólnocie poprzez krajowe punkty
kontaktowe określone w art. 18. Dostępność poprzez krajowe
punkty kontaktowe oraz połączenie rejestrów zostają
zapewnione w terminie do dnia 31 grudnia 2012 r., tak, aby
właściwy organ w dowolnym państwie członkowskim miał
możliwość dostępu do krajowego rejestru elektronicznego
dowolnego państwa członkowskiego.
Art. 16 Komisja – zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 25ust. N



ust. 6
2, i po raz pierwszy przed dniem 31 grudnia 2010 r. –
przyjmuje wspólne zasady dotyczące wykonania ust. 5, takie
jak format wymienianych danych, procedury techniczne w
zakresie elektronicznego dostępu do rejestrów innych państw
członkowskich i wspierania interoperacyjności krajowych
rejestrów elektronicznych z innymi odpowiednimi bazami
danych. Te wspólne zasady określają, który organ odpowiada
za dostęp do danych, dalsze korzystanie i aktualizację danych
po uzyskaniu do nich dostępu, oraz obejmują w tym celu
zasady wprowadzania danych i ich monitorowania.
Art. 16 Środki mające na celu zmianę elementów innych niż istotne N



ust. 7
niniejszego
rozporządzenia,
dotyczące
przesunięcia
terminów, o których mowa w ust. 1 i 5, przyjmuje się zgodnie
z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa
w art. 25 ust. 3.
Art. 17 W odniesieniu do stosowania dyrektywy 95/46/WE państwa N



członkowskie zapewniają w szczególności, aby:

a)
każda osoba była informowana, jeżeli dane jej
dotyczące są zapisywane lub planowane jest przekazanie ich
stronie trzeciej. Informacja taka musi wskazywać organ
odpowiedzialny za przetwarzanie danych, rodzaj
przetwarzanych danych i powody ich przetwarzania;
b)
każda osoba miała prawo dostępu do danych jej
dotyczących,
będących
w
posiadaniu
organu
odpowiedzialnego za ich przetwarzanie. Prawo to może być
wykonywane bez ograniczeń, w rozsądnych odstępach czasu,
bez nadmiernej zwłoki lub kosztów ponoszonych przez
wnioskodawcę;
c)
każda osoba, której dane są niekompletne lub

20
nieprawidłowe, miała prawo do żądania, aby dane te zostały
sprostowane, usunięte lub zablokowane;
d)
każda osoba miała z ważnych i uzasadnionych
przyczyn prawo do sprzeciwienia się przetwarzaniu danych,
które jej dotyczą. Jeżeli sprzeciw ten jest uzasadniony,
przetwarzanie nie może dotyczyć tych danych;
e) przedsiębiorcy przestrzegali przepisów dotyczących
ochrony danych osobowych w przypadkach, gdy mają one
zastosowanie.
Art. 18 Państwa
członkowskie wyznaczają krajowy punkt N



ust. 1
kontaktowy odpowiedzialny za wymianę informacji z innymi
państwami członkowskimi w zakresie stosowania niniejszego
rozporządzenia. Państwa członkowskie przekazują Komisji
nazwy i adresy swoich krajowych punktów kontaktowych w
terminie do dnia 4 grudnia 2011 r. Komisja sporządza wykaz
wszystkich punktów kontaktowych i przekazuje go państwom
członkowskim.
Art. 18 Państwa członkowskie, które wymieniają informacje w N



ust. 2
ramach niniejszego rozporządzenia, wykorzystują krajowe
punkty kontaktowe wyznaczone na mocy ust. 1.3.
Art. 18 Państwa członkowskie, które wymieniają informacje na temat N



ust. 3
naruszeń, o których mowa w art. 6 ust. 2, lub na temat
zarządzających transportem uznanych za niezdolnych do
kierowania operacjami transportowymi, przestrzegają
procedur i terminów, o których mowa w art. 13 ust. 1
rozporządzenia(WE) nr 1072/2009, lub – w zależności od
przypadku – w art. 23ust. 1 rozporządzenia (WE) nr
1073/2009. Państwo członkowskie, które od innego państwa
członkowskiego otrzyma powiadomienie o naruszeniu
przepisów, którego skutkiem było wydanie wyroku
skazującego lub nałożenie sankcji przez inne państwo
członkowskie, wpisuje zgłoszone naruszenie do swojego
krajowego rejestru elektronicznego.
Art. 19 Bez uszczerbku dla art. 11 ust. 4 państwo członkowskie T
Art. 1 3. Do wniosku o udzielenie zezwolenia na wykonywanie
ust. 1
siedziby akceptuje, jako wystarczający dowód dobrej
pkt 5
zawodu przewoźnika drogowego należy dołączyć:
reputacji w celu dostępu do zawodu przewoźnika drogowego,
(art. 7 1) kopię certyfikatu kompetencji zawodowych osoby
wyciąg z rejestru karnego lub – w przypadku jego braku –
ust. 3 zarządzającej transportem;
podobny dokument wydany przez właściwy organ sądowy
pkt 1-4 2) informację z Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą
lub administracyjny w państwie członkowskim, w którym
i
ust. osoby będącej członkiem organu zarządzającego osoby
zarządzający transportem lub inna odpowiednia osoba
9)
prawnej, osoby zarządzającej spółką jawną lub

21
posiadali miejsce zamieszkania.
komandytową, a w przypadku innego przedsiębiorcy -
osoby prowadzącej działalność gospodarczą;
3) informację z Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą
osoby zarządzającej transportem;
4) oświadczenie osoby uprawnionej na podstawie umowy
do wykonywania zadań zarządzającego transportem w
imieniu przedsiębiorcy, że spełnia warunki, o których
mowa w art. 4 ust. 2 lit. c rozporządzenia (WE) nr
1071/2009 oraz informację z Krajowego Rejestru Karnego
dotyczącą tej osoby;
9. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 4, 6 i 7 oraz
ust. 4 pkt 4, składa się pod rygorem odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli
następującej treści: „Jestem świadomy/a odpowiedzialności
karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych zeznań.
Art. 19 Jeżeli państwo członkowskie nakłada na swoich obywateli N



ust. 2
określone warunki dotyczące dobrej reputacji, a spełnienia
tych warunków nie można wykazać za pomocą dokumentów,
o których mowa w ust. 1, dane państwo członkowskie
akceptuje, jako wystarczający dowód w odniesieniu do
obywateli innych państw członkowskich, zaświadczenie
wydane przez właściwy organ sądowy lub administracyjny
państwa członkowskiego lub państw członkowskich, w
których zarządzający transportem lub inna odpowiednia
osoba posiadali miejsce zamieszkania, stwierdzające, że
odnośne warunki zostały spełnione. Takie zaświadczenie
dotyczy konkretnych informacji, które są brane pod uwagę w
państwie członkowskim siedziby.
Art. 19 W przypadku gdy państwo lub państwa członkowskie, w N



ust. 3
których zarządzający transportem lub inna odpowiednia
osoba posiadali miejsce zamieszkania, nie wydadzą
dokumentu, o którym mowa w ust. 1, lub zaświadczenia, o
którym mowa w ust. 2, dokument taki lub takie
zaświadczenie można zastąpić oświadczeniem pod przysięgą
lub
uroczystym
oświadczeniem
złożonym
przez
zarządzającego transportem lub inną odpowiednią osobę
przed właściwym organem sądowym lub administracyjnym –

22