Poselski projekt ustawy o podatku dochodowym

11) pochodnych instrumentach finansowych – rozumie się przez to instrumenty finansowe, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;
12) funduszach kapitałowych – rozumie się przez to:
a) fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 27
maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych,
b) ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe, działające na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o
działalności ubezpieczeniowej, z wyjątkiem funduszy emerytalnych, o których mowa w ustawie z
dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
13) księgach rachunkowych – oznacza to księgi, o których mowa w rozdziale 2 ustawy z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości;
14) składnikach majątkowych - oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o
rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością
gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, zgodnie z art. 106 ust. 4;
15) papierach wartościowych - oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;
16) samochodzie osobowym - oznacza to samochód osobowy oraz inny niż samochód osobowy pojazd
samochodowy w rozumieniu art. 282 ustawy o podatku od towarów i usług;
17) pracowniku - rozumie się przez to osobę uzyskującą przychody z tytułu stosunku służbowego, stosunku
pracy, spółdzielczego stosunku pracy lub pracy nakładczej;
18) ustawie o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia … o podatku od towarów i usług;
19) Ordynacji podatkowej - oznacza to ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa;
20) Kodeksie cywilnym - oznacza to ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny;
21) Kodeksie spółek handlowych - oznacza to ustawę z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych;
22) ubezpieczycielu - rozumie się przez to zakład ubezpieczeń albo zakład reasekuracji prowadzący
działalność na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
23) ustawie o kontroli skarbowej – oznacza to ustawę z dnia 30 września 1991 r. o kontroli skarbowej;
24) państwie członkowskim - rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej;
25) państwie trzecim – rozumie się przez to państwo niebędące członkiem Unii Europejskiej;
26) podatku od towarów i usług – oznacza to podatek od towarów i usług w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z
dnia …. o podatku od towarów i usług;
27) podatku od wartości dodanej - rozumie się podatek od wartości dodanej w rozumieniu Dyrektywy
2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości
dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.) z wyjątkiem podatku od towarów i usług;
28) podatku obrotowym – rozumie się podatek mający cechy podatku od wartości dodanej, który obowiązuje
w państwie trzecim;
29) podatku rolnym - rozumie się przez to podatek rolny w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o
podatku rolnym.
2. Ilekroć w ustawie mowa jest o leasingu, użyte określenia oznaczają:
1) umowa leasingu - umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której
jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania
pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”,
podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty;
2) podstawowy okres umowy leasingu - czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem
czasu, na który może być przedłużona lub skrócona;
3) normatywny okres amortyzacji - w odniesieniu do:
a) środków trwałych - okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające z zastosowania stawek
amortyzacyjnych określonych w załączniku nr 5, zrównują się z wartością początkową środków
trwałych,
b) wartości niematerialnych i prawnych - okres ustalony zgodnie z ustawą dla dokonywania odpisów
amortyzacyjnych od tych wartości;
4) rzeczywista wartość netto - wartość początkową środków trwałych lub wartości niematerialnych i
prawnych zaktualizowaną zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszoną o sumę dokonanych zgodnie z
ustawą odpisów amortyzacyjnych;
5) hipotetyczna wartość netto - wartość początkową środków trwałych lub wartości niematerialnych i
prawnych pomniejszoną o:
a) odpisy amortyzacyjne obliczone zgodnie z ustawą, z uwzględnieniem współczynnika 3, w odniesieniu
do środków trwałych,
b) odpisy amortyzacyjne obliczone przy zastosowaniu trzykrotnie skróconych okresów amortyzowania,
w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych;

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
5
6) spłata wartości początkowej - faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w
umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i
prawnych, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie zmniejsza się o kwotę wypłaconą
korzystającemu przez finansującego w przypadku, jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy
leasingu, finansujący przenosi na osobę trzecią własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i
prawnych, będących przedmiotem tej umowy;
7) leasing podatkowy – umowę leasingu spełniającą łącznie następujące warunki:
a) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w lit. b, została zawarta
na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli
przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości
niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat - jeżeli jej przedmiotem są
podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
b) umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności
gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
c) suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w lit. a lub b, pomniejszona o należny
podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 26-27, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków
trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
8) leasing finansowy – umowę leasingu spełniającą łącznie następujące warunki:
a) umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
b) suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek o którym mowa w ust. 1
pkt 26-28, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych;
c) umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu odpisów
amortyzacyjnych dokonuje korzystający; w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna
nieprowadząca działalności gospodarczej, finansujący zgodnie z jej treścią nie dokonuje odpisów
amortyzacyjnych.

Art. 7
1. Działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:
1) wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa;
2) polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż;
3) polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat ekonomiczny, w sposób zorganizowany i
ciągły, niezależnie od miejsca jej prowadzenia.
2. Działalnością rolniczą jest działalność polegająca na wytwarzaniu, w tym w ramach działów specjalnych
produkcji rolnej, produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z
własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego,
hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja
roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt,
ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a
także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie
których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
1) miesiąc - w przypadku roślin;
2) 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek;
3) 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego;
4) 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
- licząc od dnia nabycia.
3. Działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy
grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego,
wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla
entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza
gospodarstwem rolnym.
4. Nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach
nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 1 do ustawy.
5. Działalnością leśną jest gospodarka leśna w rozumieniu ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, oraz
działalność określoną w przepisach o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia.
6. Pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność gospodarcza inna niż działalność rolna i działalność
leśna.



Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
6
Art. 8
1. Za terytorium Rzeczpospolitej Polskiej uważa się terytorium lądowe oraz wnętrze ziemi znajdujące się pod
nim, morskie wody wewnętrzne i morze terytorialne oraz dno i wnętrze ziemi znajdujące się pod nimi,
przestrzeń powietrzną znajdująca się nad terytorium lądowym, morskimi wodami wewnętrznymi i morzem
terytorialnym oraz pokłady statków morskich i powietrznych zarejestrowanych w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Za terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również znajdującą się poza morzem terytorialnym
wyłączną strefę ekonomiczną, w której Rzeczpospolita Polska na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z
prawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji dna morskiego i jego
podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Art. 9
1. Osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wówczas gdy posiada na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodek interesów życiowych, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Osoby fizyczne, których pobyt w Rzeczypospolitej Polskiej trwa łącznie w roku podatkowym dłużej niż 183
dni, traktowane są także jako mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Miejscem siedziby lub zarządu podatnika podatku dochodowego niebędącego osobą fizyczną dla celów
podatku dochodowego jest miejsce prawnej siedziby lub zarządu; z zastrzeżeniem ust. 4-5. Jeżeli miejsce
siedziby lub zarządu podlega ujawnieniu w odpowiednim rejestrze publicznym, domniemywa się, że jest to
miejsce siedziby lub zarządu dla celów podatku dochodowego.
4. Miejscem siedziby podatkowej grupy kapitałowej, o której mowa w art. 27-30, jest miejsce siedziby spółki, o
której mowa w art. 28 ust. 1 pkt 4.
5. Przepis ust. 3 nie stosuje się do zagranicznych zakładów.

Art. 10
1. Jeżeli kwoty dla potrzeb podatku dochodowego wyrażone są w walutach obcych, podatnik lub płatnik
podatku dochodowego obowiązany jest przeliczyć je przy zastosowaniu kursu średniego walut obcych
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z zastrzeżeniem art. 11.
2. W przypadku przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym kurs określony w ust. 1
jest kursem ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.
3. W przypadku kosztów w rozumieniu przepisów ustawy kurs określony w ust. 1 jest kursem ostatniego dnia
roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu lub dzień innego zdarzenia, z którym ustawa wiąże
powstanie kosztu.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku kosztów poniesionych na zakup lub wytworzenie
środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych oraz kwot wyłączanych przez podatnika z
podstawy opodatkowania, zmniejszenia podstawy opodatkowania oraz zmniejszenia należnego podatku
dochodowego.

Art. 11
1. Jeżeli kwoty, o których mowa w art. 10, wynikają z faktur wystawionych przez podatnika podatku
dochodowego będącego również podatnikiem podatku od towarów i usług, podatnik lub płatnik podatku
dochodowego może zastosować dla potrzeb podatku dochodowego zasady przeliczenia walut obcych
stosowane dla potrzeb podatku od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Kwotę podatku od towarów i usług wyrażoną w fakturach, o których mowa w ust. 1, przelicza się zgodnie z
art. 136 ustawy o podatku od towarów i usług również w przypadku, gdy kwoty określone dla potrzeb
podatku dochodowego wynikające z tych faktur przeliczane są zgodnie z art. 10.
3. Przepis ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy naliczony podatek od towarów i usług wyrażony w fakturach
wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług nie zmniejsza kwoty podatku należnego w
rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 12
1. Jeżeli kwoty, o których mowa w art. 10, wynikają z faktur wystawionych przez podatnika podatku
dochodowego będącego również podatnikiem podatku od wartości dodanej, kwotę przychodu lub kosztu
podatkowego wynikającego z tych faktur oblicza się przeliczając je na złote w takiej proporcji, w jakiej
pozostaje kwota wyrażona w walucie obcej zmniejszona o kwotę podatku należnego, w kwocie wydatku lub
należności ogółem.
2. Przepis art. 10 stosuje się odpowiednio do przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych dla potrzeb
sporządzenia informacji na podstawie ustawy.




Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
7
Art. 13
1. Jeżeli podatnicy podatku dochodowego w związku z rozliczeniem tego podatku uzyskują lub mogą uzyskać
korzyści majątkowe związane z posługiwaniem się lub posiadaniem środków lub wartości pieniężnych w
walutach obcych, obowiązani są określić różnice kursowe dla potrzeb podatku dochodowego.
2. Dodatnie różnice kursowe są przychodem, a ujemne różnice kursowe są kosztem uzyskania przychodów
podatnika podatku dochodowego.
3. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, określają różnice kursowe zgodnie z art. 14 i 15, z zastrzeżeniem ust. 4 i
5.
4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, prowadzący księgi rachunkowe, których sprawozdania finansowe są
badane przez podmioty uprawnione do ich badania, mogą określić różnice kursowe zgodnie z przepisami o
rachunkowości.
5. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, będący małymi podatnikami mogą zrezygnować z określania różnic
kursowych dla podatku dochodowego lub określać je metodą uproszczoną; określanie metody uproszczonej
lub rezygnacja z określania różnic kursowych następuje zgodnie z art. 226 ust. 1-5.

Art. 14
1. Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego
otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty,
przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest
niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych
środków lub wartości pieniężnych, według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z
ostatniego dnia roboczego poprzedzającego każdy z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu
(pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski z tych dni;
5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu
(pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski z tych dni.
2. Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego
otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty,
przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest
wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych
środków lub wartości pieniężnych, według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z
ostatniego dnia roboczego poprzedzającego każdy z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;
4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu
(pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski z tych dni;
5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu
(pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski z tych dni.
3.
rednim kursem ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest kurs w
rozumieniu art. 10 ust. 2 i 3.

Art. 15
1. Jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 2 pkt 1 i 2,
nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs
średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
2. Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 2 pkt 1 i 2, jest
wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
8
zastosowanego kursu waluty, właściwy organ podatkowy może wezwać podatnika podatku dochodowego do
zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie
niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego
kursu waluty, właściwy organ podatkowy określi ten kurs w wysokości kursu walut ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski.
3. Kosztem poniesionym, o którym mowa w art. 14 ust. 1 i 2, jest koszt wynikający z otrzymanej faktury
(rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku). Dniem zapłaty, o którym mowa w
art. 14 ust. 1 i 2 jest dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia
wierzytelności.
4. Podatnicy podatku dochodowego wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w
walucie obcej, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w
rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.
5. Przepisy art. 14 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio do kapitałowych rat kredytów
(pożyczek).

Art. 16
1. Podatnicy podatku dochodowego, którzy wybrali metodę, o której mowa w art. 13 ust. 4, zaliczają
odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice
kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów
wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla
celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku
podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień
roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie
może być zmieniany.
2. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy
lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że
podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku
podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie
pisemnej właściwy organ podatkowy o wyborze tej metody.
3. W przypadku wyboru metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1, podatnicy podatku
dochodowego na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana ta metoda, zaliczają
odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na
podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego. Od pierwszego dnia
roku podatkowego, w którym wybrali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w ust. 1.
4. W przypadku rezygnacji ze stosowania metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w ust. 1,
podatnicy podatku dochodowego są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwy organ podatkowy
w terminie do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, w którym zamierzają zrezygnować
ze stosowania tej metody. Rezygnacja może nastąpić po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2.
5. W przypadku rezygnacji z metody ustalania różnic kursowych, o której mowa w art. 13 ust. 4, podatnicy
podatku dochodowego:
1) zaliczają na ostatni dzień roku podatkowego, w którym stosowali tę metodę, odpowiednio do przychodów
lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o
rachunkowości;
2) od pierwszego dnia roku podatkowego, następującego po roku, w którym stosowali tę metodę, stosują
zasady, o których mowa w art. 14 i 15 ust. 1 pkt 1, ustalając różnice kursowe od dnia, o którym mowa w
pkt 1.

ROZDZIAŁ 2. WŁA CIWO Ć ORGANÓW PODATKOWYCH W ZAKRESIE PODATKU
DOCHODOWEGO

Art. 17
1. W sprawach podatku dochodowego dla podatników podatku dochodowego będących osobami fizycznymi
właściwy miejscowo jest organ podatkowy według miejsca ich zamieszkania.
2. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli osoba fizyczna nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, właściwość miejscową ustala się według miejsca pobytu tej osoby.
3. Przy opodatkowaniu małżonków mających różne miejsca zamieszkania, jeżeli na ich wniosek składają
roczną deklaracje podatku dochodowego, właściwość miejscową ustala się według miejsca zamieszkania
jednego z małżonków, wskazanego w rocznej deklaracji.

Projekt ustawy o podatku dochodowym. Wersja z dnia 15 września 2011 r.
9