Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw

– 165 –
wyroby medyczne, osób udzielających świadczeń na podstawie umów o udzielanie
świadczeń opieki zdrowotnej oraz ubiegających się o zawarcie takich umów:”,
b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) informacje o prawomocnych orzeczeniach sądów o skazaniu za przestępstwo
określone w art. 54 ust. 2, 3 lub 5 ustawy o refundacji lub art. 228–230,
art. 286 lub art. 296a ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.”;
23) po art. 188b dodaje się art. 188c w brzmieniu:
„Art. 188c. 1. Prezes Funduszu jest obowiązany do prowadzenia i utrzymywania
elektronicznego systemu monitorowania programów lekowych, o których mowa w
ustawie o refundacji.
2. Elektroniczny system monitorowania programów lekowych umożliwia
przetwarzanie danych w zakresie:
1)
spełniania przez świadczeniobiorców kryteriów włączenia do programu lekowego;
2)
kwalifikacji świadczeniobiorców do programu lekowego;
3)
zastosowanej terapii, w tym sposobu podawania i dawkowania leku albo środka
spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego;
4)
monitorowania przebiegu terapii i oceny jej skuteczności;
5)
terminu i przyczyny wyłączenia z programu lekowego;
6)
oceny skuteczności programu lekowego.
3. Warunkiem rozliczenia kosztów leku stosowanego w ramach programu
lekowego oraz kosztów związanych z nim świadczeń opieki zdrowotnej jest prawidłowe
i terminowe przekazanie danych, o których mowa w ust. 2.
4. W przypadku utworzenia nowego programu lekowego:
1)
Prezes Funduszu dostosowuje system, o którym mowa w ust. 1, do nowego
programu lekowego w terminie 4 miesięcy od dnia ogłoszenia pierwszego
obwieszczenia, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o refundacji, zawierającego
ten program;
2)
warunek, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje od pierwszego dnia 6 miesiąca
następującego po dniu ogłoszenia pierwszego obwieszczenia, o którym mowa w
art. 37 ust. 1 ustawy o refundacji, zawierającego ten program.
5. W przypadku zmiany programu lekowego, Prezes Funduszu dostosowuje
system, o który mowa w ust. 1, do tej zmiany w terminie 4 miesięcy od dnia ogłoszenia
– 166 –
obwieszczenia, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy o refundacji, zawierającego tę
zmianę.”;
24) w art. 191 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) monitorowania stanu zdrowia i zapotrzebowania świadczeniobiorców innych niż
ubezpieczeni na świadczenia opieki zdrowotnej, leki i wyroby medyczne.”;
25) w art. 192 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu,
określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb i terminy występowania do Funduszu
oraz udostępniania przez Fundusz informacji, o których mowa w ust. 1, mając na
uwadze zakres informacji, o jaką występuje świadczeniobiorca, konieczność
zapewnienia właściwej identyfikacji i uwierzytelniania świadczeniobiorcy i osoby
działającej w cudzym imieniu oraz ochrony danych osobowych przed nieuprawnionym
dostępem lub ujawnieniem.”.
Art. 8. W ustawie z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i
przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. z 2015 r. poz. 793) w art. 7 po ust. 7
dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
„7a.
Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne do Spraw Transplantacji
„Poltransplant” udostępnia dane zawarte w centralnym rejestrze sprzeciwów systemowi
informacji w ochronie zdrowia, o którym mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o
systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2015 r. poz. 636, 788, 855 i …).”.
Art. 9. W ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym
(Dz. U. 2013 r. poz. 757, 1245 i 1635 oraz z 2014 r. poz. 1802) wprowadza się następujące
zmiany:
1)
art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Art. 10. 1. Zawód ratownika medycznego może wykonywać osoba, która:
1)
posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2)
posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie tego zawodu;
3)
wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywania
tego zawodu i złożyła oświadczenie o następującej treści: „Oświadczam, że
władam językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie niezbędnym do
wykonywania zawodu ratownika medycznego”, z zastrzeżeniem ust. 2;
– 167 –
4)
spełnia następujące wymagania:
a)
rozpoczęła przed dniem 30 września 2012 r. studia wyższe na kierunku
(specjalności) ratownictwo medyczne i uzyskała tytuł zawodowy licencjata
lub magistra na tym kierunku (specjalności), lub
b)
rozpoczęła po dniu 30 września 2012 r. studia wyższe na kierunku studiów
związanym z kształceniem w zakresie ratownictwa medycznego, obejmujące
co najmniej 2455 godzin kształcenia i co najmniej 80 punktów ECTS, o
których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 18d ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o
szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.4)), zwanych
dalej punktami ECTS”, w zakresie ratownictwa medycznego i uzyskała tytuł
zawodowy licencjata, lub
c)
rozpoczęła po dniu 30 września 2016 r. studia wyższe na kierunku studiów
związanym z kształceniem w zakresie ratownictwa medycznego, obejmujące
co najmniej 2455 godzin kształcenia i co najmniej 80 punktów ECTS w
zakresie ratownictwa medycznego i uzyskała tytuł zawodowy licencjata oraz
odbyła sześciomiesięczną praktykę w podmiotach określonych w art. 10a
ust. 9, zwaną dalej „praktyką”, oraz złożyła z wynikiem pozytywnym
Państwowy Egzamin z Ratownictwa Medycznego, zwany dalej „PERM”, lub
d)
rozpoczęła przed dniem 1 marca 2013 r. naukę w publicznej szkole
policealnej lub niepublicznej szkole policealnej o uprawnieniach szkoły
publicznej i uzyskała dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu zawodowego
ratownik medyczny albo dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe w
zawodzie ratownik medyczny, lub
e)
posiada dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii
Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej
za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej,
potwierdzającym tytuł zawodowy ratownika medycznego i uzyskał prawo
pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z odrębnymi
przepisami, lub
f)
posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu ratownika medycznego nabyte
w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub
– 168 –
państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznane w
Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 18 marca 2008 r. o
zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 63, poz. 394, z 2013 r. poz. 1650
oraz z 2014 r. poz. 1004).
2. Wymóg złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy
osoby, która ukończyła studia wyższe na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne
lub studia w zakresie ratownictwa medycznego, prowadzone w języku polskim lub
publiczną szkołę policealną lub niepubliczną szkołę policealną o uprawnieniach szkoły
publicznej, kształcącą w języku polskim.”;
2)
po art. 10 dodaje się art. 10a–10h w brzmieniu:
„Art. 10a. 1. Do praktyki przystępuje osoba, która rozpoczęła po dniu 30 września
2016 r. studia wyższe na kierunku studiów związanym z kształceniem w zakresie
ratownictwa medycznego, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 lit. c, i złożyła ostatni
wymagany planem studiów egzamin.
2. Praktyka rozpoczyna się nie później niż z dniem 1 października, i kończy się po
6 miesiącach, pod warunkiem zrealizowania pełnego programu praktyki w wymiarze
960 godzin dydaktycznych, przy czym godzina dydaktyczna realizacji zajęć w ramach
praktyki trwa 45 minut.
3. Okres praktyki ulega przedłużeniu o czas nieobecności osoby odbywającej
praktykę w okresie pobierania świadczeń określonych w art. 2 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 159) na wniosek osoby odbywającej praktykę.
4. Okres praktyki może być skrócony na uzasadniony wniosek osoby odbywającej
praktykę, o okres nie dłuższy niż 1/2 okresu praktyki.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3 i 4, osoba odbywająca praktykę, składa do
opiekuna, o którym mowa w ust. 6. Opiekun przekazuje rozstrzygnięcie do kierownika,
o którym mowa w ust. 10.
6. Osoba odbywająca praktykę wykonuje zadania zawodowe wynikające z
ramowego programu praktyki pod bezpośrednim nadzorem opiekuna.
– 169 –
7. Opiekunem może być lekarz sytemu lub pielęgniarka systemu lub ratownik
medyczny, wykonujący zawód w podmiocie określonym w ust. 9, posiadający co
najmniej 5-letni staż pracy w zawodzie.
8. Osoba odbywająca praktykę prowadzi dziennik praktyki, który zawiera:
1)
oznaczenie kierownika, o którym mowa w ust. 10;
2)
imię i nazwisko osoby odbywającej praktykę;
3)
numer PESEL, a w przypadku braku numeru PESEL cechy dokumentu
potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania;
4)
datę rozpoczęcia praktyki;
5)
imię i nazwisko opiekuna;
6)
wykaz czynności praktycznych wykonywanych przez osobę odbywającą praktykę;
7)
wykaz zaliczonych umiejętności określonych w programie praktyki;
8)
rozstrzygnięcie w sprawie skrócenia praktyki oraz informację o jego przekazaniu
do kierownika, o którym mowa w ust. 10, jeżeli dotyczy;
9)
datę ukończenia praktyki.
9. Praktyka odbywa się w podmiotach leczniczych, o których mowa w art. 89
ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 618,
788 i 905), będących dysponentami jednostek systemu Państwowe Ratownictwo
Medyczne.
10. Osoby, o których mowa w ust. 1, odbywają praktykę na podstawie skierowania
przez kierownika jednostki organizacyjnej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną
w dziedzinie nauk medycznych, na której są prowadzone studia wyższe na kierunku
studiów związanym z kształceniem w zakresie ratownictwa medycznego, o którym
mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 lit. c, w ramach ustalonego przez niego harmonogramu i
czasu jego odbywania w wymiarze maksymalnym 40 godzin tygodniowo, zgodnie z
ramowym programem praktyki.
11. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1)
ramowy program praktyki,
2)
sposób odbywania, skrócenia, dokumentowania i zaliczania praktyki,
3)
wzór dziennika praktyki
– uwzględniając zakres wiedzy niezbędnej do wykonywania zawodu oraz formę i
sposób prowadzenia dziennika.