Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw

– 80 –
5.
O wyniku postępowania kwalifikacyjnego wojewoda zawiadamia
wnioskodawcę za pomocą SMK.
6. Wnioskodawca, który nie został zakwalifikowany do odbycia szkolenia
specjalizacyjnego, może zwrócić się do wojewody o weryfikację postępowania
kwalifikacyjnego, w terminie 7 dni od dnia przekazania zawiadomienia, o którym mowa
w ust. 5. O rozstrzygnięciu sprawy wojewoda zawiadamia wnioskodawcę niezwłocznie,
nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku, za pomocą SMK.
7.
Wojewoda, uwzględniając wynik przeprowadzonego postępowania
kwalifikacyjnego, kieruje wnioskodawcę do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w
jednostce szkolącej, posiadającej wolne miejsca szkoleniowe, za pomocą SMK.
8. Osobie zakwalifikowanej do rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego właściwy
wojewoda tworzy w SMK elektroniczną kartę przebiegu szkolenia specjalizacyjnego
prowadzoną w SMK, zwaną dalej „EKS”, z określoną planowaną datą rozpoczęcia
szkolenia specjalizacyjnego.
9. EKS z wymaganymi wpisami stanowi dowód odbycia szkolenia
specjalizacyjnego zgodnie z jego programem.
10. W tym samym czasie można odbywać tylko jedno szkolenie specjalizacyjne.
Szkolenie specjalizacyjne jest jednostopniowe.
Art. 30i. Diagnosta laboratoryjny zakwalifikowany do rozpoczęcia szkolenia
specjalizacyjnego, rozpoczyna je w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia
określonego w EKS jako planowany dzień rozpoczęcia szkolenia. Kierownik
specjalizacji potwierdza faktyczny dzień rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego w
EKS.
Art. 30j. 1. Rejestr osób odbywających szkolenie specjalizacyjne jest prowadzony
przez dyrektora CMKP, za pomocą SMK, z wykorzystaniem danych na bieżąco
zamieszczanych w SMK bezpośrednio przez wojewodów.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane:
1)
numer wpisu do rejestru składający się z ciągu kolejnych znaków:
a)
unikalny identyfikator wpisu nadawanego przez SMK,
b)
numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu
potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania;
2)
imię (imiona) i nazwisko;
3)
obywatelstwo (obywatelstwa);
– 81 –
4)
numer i data wydania dyplomu ukończenia studiów wyższych;
5)
nazwa odbywanego szkolenia specjalizacyjnego;
6)
nazwa i adres jednostki szkolącej, w której jest odbywane szkolenie
specjalizacyjne;
7)
imię i nazwisko kierownika specjalizacji;
8)
data postępowania kwalifikacyjnego;
9)
data rozpoczęcia i zakończenia szkolenia specjalizacyjnego;
10) data skreślenia z rejestru;
11) data przedłużenia albo skrócenia szkolenia specjalizacyjnego i okres, o jaki
szkolenie specjalizacyjne zostało przedłużone albo skrócone;
12) data wydania EKS i jej numer;
13) data uzyskania tytułu specjalisty.
3. Kierownik specjalizacji prowadzi EKS i wprowadza na bieżąco do SMK
informacje niezbędne do prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 1, i oceny
przebiegu szkolenia specjalizacyjnego danego diagnosty laboratoryjnego odbywającego
to szkolenie.
Art. 30k. 1. Diagnosta laboratoryjny uprawniony do podjęcia specjalizacji może ją
odbywać na podstawie:
1)
umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony albo określony czasem specjalizacji
z podmiotem, który uzyskał akredytację do prowadzenia szkolenia
specjalizacyjnego i płatnego urlopu szkoleniowego lub urlopu bezpłatnego,
udzielonych na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy na
czas realizacji kursów i staży kierunkowych w oparciu o zasady określone w
umowie, o której mowa w ust. 2, albo
2)
umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony albo określony okresem specjalizacji
z innym podmiotem niż określony w pkt 1 i płatnego urlopu szkoleniowego
udzielonego na podstawie ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy na
czas realizacji podstawowego stażu specjalizacyjnego, kursów i staży
kierunkowych w oparciu o zasady określone w umowie, o której mowa w ust. 2,
albo
3)
umowy cywilnoprawnej zawartej na okres specjalizacji z podmiotem, o którym
mowa w pkt 1, albo
– 82 –
4)
poszerzenia zajęć programowych stacjonarnych studiów doktoranckich o program
specjalizacji zgodny z kierunkiem tych studiów.
2. Diagnosta laboratoryjny, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, zawiera z
pracodawcą umowę cywilnoprawną określającą wzajemne prawa i obowiązki stron
wynikające z realizowania programu specjalizacji.
3. Diagnosta laboratoryjny odbywa szkolenie specjalizacyjne przez cały jego okres
w pełnym wymiarze czasu pracy diagnosty laboratoryjnego zatrudnionego w podmiocie
leczniczym lub w innej jednostce właściwej dla danej dziedziny.
4. Jeżeli diagnosta laboratoryjny pracuje w krótszym wymiarze czasu pracy, okres
szkolenia specjalizacyjnego ulega proporcjonalnemu wydłużeniu.
Art. 30l. 1. Okres szkolenia specjalizacyjnego określony w jego programie ulega
przedłużeniu o czas nieobecności w pracy diagnosty laboratoryjnego odbywającego
szkolenie specjalizacyjne:
1)
o okres pobierania świadczenia przewidzianego w art. 2 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 159);
2)
z powodu urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę na czas nie dłuższy
niż 3 miesiące w okresie szkolenia specjalizacyjnego;
3)
w przypadkach określonych w art. 92, art. 176–179, art. 182, art. 185, art. 187 i
art. 188 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;
4)
z powodu przerwy nie dłuższej niż 14 dni wynikającej z procedur stosowanych
przy zmianie jednostki szkolącej;
5)
z powodu przerwy nie dłuższej niż 12 miesięcy wynikającej z realizacji
specjalizacji odbywanej w trybie poszerzenia zajęć programowych studiów
doktoranckich o program specjalizacji zgodny z kierunkiem tych studiów.
2. Okres szkolenia specjalizacyjnego zostaje dodatkowo przedłużony o okres
udzielonego diagnoście laboratoryjnemu odbywającemu szkolenie przez pracodawcę
urlopu wychowawczego na zasadach określonych w art. 186–1868 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
3. Diagnosta laboratoryjny odbywający szkolenie specjalizacyjne, o którym mowa
w ust. 1 i 2, ma obowiązek poinformować wojewodę o planowanej nieobecności w
pracy z powodów, o których mowa w ust. 1 i 2, trwającej dłużej niż 3 miesiące.
– 83 –
4. W uzasadnionych przypadkach zgodę na dodatkowe przedłużenie okresu
szkolenia specjalizacyjnego może wyrazić wojewoda, na wniosek diagnosty
laboratoryjnego.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, diagnosta laboratoryjny odbywający
szkolenie specjalizacyjne składa do wojewody właściwego ze względu na miejsce
odbywania szkolenia specjalizacyjnego, po uzyskaniu opinii kierownika specjalizacji.
6. Wojewoda rozstrzyga o przedłużeniu okresu odbywania szkolenia
specjalizacyjnego, po zasięgnięciu opinii konsultanta wojewódzkiego w danej dziedzinie
albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta.
7. Informacja o przedłużeniu okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego, o
którym mowa w ust. 1, 2 i 4, jest zamieszczana w EKS.
8. Wojewoda posiadający informację o nieobecności, o której mowa w ust. 3, może
skierować do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w jednostce szkolącej na okres tej
nieobecności innego diagnostę laboratoryjnego zakwalifikowanego do odbywania tego
szkolenia, biorąc pod uwagę możliwość odbycia przez niego części lub całości
programu specjalizacji oraz możliwość wykorzystania miejsc szkoleniowych.
Art. 30m. 1. Okres szkolenia specjalizacyjnego określony w jego programie może
być skrócony na uzasadniony wniosek diagnosty laboratoryjnego odbywającego
szkolenie specjalizacyjne, pod warunkiem pełnego zrealizowania programu szkolenia
specjalizacyjnego, o okres nie dłuższy niż 1/2 okresu szkolenia.
2. Wniosek o skrócenie okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego diagnosta
laboratoryjny odbywający szkolenie specjalizacyjne składa do dyrektora CMKP.
3. Dyrektor CMKP rozstrzyga o skróceniu okresu odbywania szkolenia
specjalizacyjnego na podstawie opinii powołanego przez siebie zespołu. Rozstrzygnięcie
następuje w drodze decyzji przekazywanej za pomocą SMK i dodatkowo podaje w nim:
1)
datę decyzji;
2)
imię (imiona) i nazwisko osoby, której decyzja dotyczy;
3)
przedmiot decyzji;
4)
rodzaj rozstrzygnięcia;
5)
organ wydający decyzję.
4. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 3, wchodzą:
1)
konsultant wojewódzki w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w
danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta;
– 84 –
2)
kierownik specjalizacji;
3)
przedstawiciel stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego statutu
towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającym specjalistów w danej
dziedzinie, zgłoszony przez zarząd tego stowarzyszenia;
4)
przedstawiciel KIDL, który posiada tytuł specjalisty w danej dziedzinie albo w
dziedzinie pokrewnej.
5. Od decyzji, o której mowa w ust. 3, odmawiającej skrócenia okresu odbywania
szkolenia specjalizacyjnego przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw
zdrowia.
6. Informacja o skróceniu okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego jest
zamieszczana w EKS.
Art. 30n. 1. Szkolenie specjalizacyjne odbywa się pod nadzorem kierownika
specjalizacji, który jest odpowiedzialny za ustalenie szczegółowych warunków i
przebiegu szkolenia specjalizacyjnego w sposób zapewniający realizację jego programu.
2. Kierownika specjalizacji powołuje i odwołuje, za jego zgodą, kierownik
jednostki szkolącej.
3. Kierownikiem specjalizacji może być osoba posiadająca tytuł specjalisty w
dziedzinie będącej przedmiotem szkolenia specjalizacyjnego, a w uzasadnionych
przypadkach w dziedzinie pokrewnej albo osoba, o której mowa w art. 30zf ust. 5 pkt 2.
4. Kierownik specjalizacji może wykonywać swoje obowiązki związane ze
szkoleniem specjalizacyjnym trzech osób, a w uzasadnionych przypadkach, za zgodą
konsultanta krajowego w danej dziedzinie albo pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie
ma powołanego konsultanta – czterech osób.
5. Do obowiązków kierownika specjalizacji należy:
1)
udział w ustaleniu szczegółowych warunków odbywania szkolenia
specjalizacyjnego w sposób umożliwiający nabycie wiadomości i umiejętności
określonych programem szkolenia specjalizacyjnego;
2)
udział w ustaleniu szczegółowego planu zajęć objętych programem szkolenia
specjalizacyjnego i nadzór nad realizacją tego planu;
3)
wprowadzenie do EKS szczegółowego planu zajęć objętych programem szkolenia
specjalizacyjnego;
4)
wskazanie niezbędnego piśmiennictwa i innych źródeł ułatwiających
samokształcenie;