Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw

– 75 –
3)
w rozdziale 4 po art. 30d dodaje się art. 30e–30zh w brzmieniu:
„Art. 30e. 1. Program szkolenia specjalizacyjnego zawiera:
1)
założenia organizacyjno-programowe, określające:
a)
cele szkolenia,
b)
uzyskane kompetencje zawodowe,
c)
sposób organizacji szkolenia specjalizacyjnego;
2)
okres szkolenia specjalizacyjnego, w tym liczbę godzin stażu podstawowego;
3)
szczegółowy zakres wymaganej wiedzy teoretycznej i wykaz umiejętności
praktycznych będących przedmiotem szkolenia specjalizacyjnego;
4)
moduły szkolenia specjalizacyjnego oraz formy i metody kształcenia stosowane w
ramach modułów, w tym:
a)
kursy obejmujące szczegółowy zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności
praktycznych będących przedmiotem kursu, zwane dalej „kursami”, oraz ich
wymiar godzinowy, w tym kurs w zakresie prawa medycznego,
b)
staże kierunkowe obejmujące określony zakres wymaganych umiejętności
praktycznych będących przedmiotem stażu kierunkowego oraz miejsce, liczbę
godzin i sposób zaliczenia poszczególnych staży kierunkowych;
5)
formy i metody samokształcenia, w tym przygotowanie opracowań teoretycznych,
pracy poglądowej lub pracy oryginalnej, której temat odpowiada programowi
danego szkolenia specjalizacyjnego;
6)
metody oceny wiedzy teoretycznej i nabytych umiejętności praktycznych, w tym:
a)
kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej objętej programem danego modułu,
b)
sprawdzian z zakresu określonego programem kursu,
c)
kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej i sprawdzian umiejętności
praktycznych objętych programem stażu kierunkowego,
d)
ocenę złożonych opracowań teoretycznych, pracy poglądowej lub pracy
oryginalnej.
2. Program, o którym mowa w ust. 1, określa ponadto standardy kształcenia w
danym szkoleniu specjalizacyjnym, uwzględniając dane dotyczące:
1)
liczby i kwalifikacji kadry dydaktycznej;
2)
bazy dydaktycznej do realizacji programu kursów i staży kierunkowych;
3)
sposobu realizacji programu szkolenia specjalizacyjnego, w tym oceny wiedzy i
umiejętności praktycznych;
– 76 –
4)
wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia.
3. Program szkolenia specjalizacyjnego oraz program szkolenia specjalizacyjnego
uzupełniającego opracowuje zespół ekspertów powołany przez dyrektora CMKP.
4. W skład zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 3, wchodzą:
1)
konsultant krajowy w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej
dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
2)
przedstawiciel stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego statutu
towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającego specjalistów w danej
dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej, który posiada tytuł specjalisty w danej
dziedzinie albo dziedzinie pokrewnej;
3)
przedstawiciel Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, który posiada tytuł
specjalisty w danej dziedzinie albo dziedzinie pokrewnej;
4)
dwie osoby posiadające tytuł specjalisty w danej dziedzinie lub legitymujące się
dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie zgłoszone przez konsultanta
krajowego w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej
dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego.
5. Opracowany przez zespół ekspertów, o którym mowa w ust. 3, i zredagowany
przez CMKP program szkolenia specjalizacyjnego zatwierdza minister właściwy do
spraw zdrowia.
6. CMKP publikuje programy szkolenia specjalizacyjnego zatwierdzone przez
ministra właściwego do spraw zdrowia na swojej stronie internetowej oraz za pomocą
SMK.
7. Program specjalizacji aktualizuje, zgodnie z postępem wiedzy, zespół
ekspertów, o którym mowa w ust. 3. Program specjalizacji redaguje CMKP i zatwierdza
minister właściwy do spraw zdrowia.
8. Diagnosta laboratoryjny, posiadający odpowiednią specjalizację I stopnia
uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów, odbywa szkolenie specjalizacyjne
według programu uzupełniającego, który jest dostosowany do zakresu wiedzy
teoretycznej i umiejętności objętych programem specjalizacji I stopnia i zawiera
elementy, o których mowa w ust. 1 i 2.
Art. 30f. 1. Jednostki szkolące przekazują do wojewody za pomocą SMK
informacje o kosztach szkolenia specjalizacyjnego w danej dziedzinie, co najmniej na
2 miesiące przed terminem danego postępowania kwalifikacyjnego.
– 77 –
2. Wojewoda określa i ogłasza za pomocą SMK listę wolnych miejsc
szkoleniowych w poszczególnych dziedzinach, co najmniej na miesiąc przed terminem
danego postępowania kwalifikacyjnego.
Art. 30g. 1. Szkolenie specjalizacyjne może rozpocząć diagnosta laboratoryjny,
który spełnia łącznie następujące warunki:
1)
złożył wniosek o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego w wybranej dziedzinie,
zwany dalej „wnioskiem”;
2)
posiada prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego;
3)
został zakwalifikowany do odbycia szkolenia specjalizacyjnego w postępowaniu
kwalifikacyjnym.
2. Diagnosta laboratoryjny, o którym mowa w ust. 1, składa za pomocą SMK
wniosek do wojewody właściwego ze względu na obszar województwa, na terenie
którego zamierza odbywać szkolenie specjalizacyjne. Wniosek składa się w postaci
elektronicznej, za pomocą bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego przy
pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu w rozumieniu ustawy z dnia 18 września
2001 r. o podpisie elektronicznym lub podpisu potwierdzonego profilem zaufanym
ePUAP w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne.
3. Wniosek zawiera:
1)
imię (imiona) i nazwisko wnioskodawcy;
2)
nazwisko rodowe;
3)
miejsce i datę urodzenia;
4)
płeć;
5)
numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego
tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania;
6)
numer dokumentu „Prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego”;
7)
obywatelstwo (obywatelstwa);
8)
adres do korespondencji oraz numer telefonu i adres poczty elektronicznej, jeżeli
wnioskodawca takie posiada;
9)
cechy dokumentu, na podstawie którego cudzoziemiec niebędący obywatelem Unii
Europejskiej przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
10) posiadany stopień naukowy;
11) okres zatrudnienia w zawodzie;
– 78 –
12) liczbę publikacji i ich wykaz.
4. Do wniosku dołącza się:
1)
odwzorowanie cyfrowe dyplomu ukończenia uczelni wyższej;
2)
odwzorowanie cyfrowe dokumentu potwierdzającego uzyskanie stopnia
naukowego doktora nauk medycznych;
3)
odwzorowanie cyfrowe dokumentu potwierdzającego okres zatrudnienia w
zawodzie;
4)
oświadczenie dotyczące rodzaju publikacji.
5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 4, diagnosta laboratoryjny składa
pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
6. Wniosek składa się w terminie od dnia 15 listopada do dnia 15 grudnia na
postępowanie kwalifikacyjne przeprowadzane w terminie od dnia 16 grudnia do dnia
15 stycznia albo od dnia 30 kwietnia do dnia 31 maja każdego roku na postępowanie
kwalifikacyjne przeprowadzane w terminie od dnia 1 czerwca do dnia 30 czerwca.
Wojewoda potwierdza elektronicznie zapisanie zgłoszonych we wniosku danych.
7. Do terminów, o których mowa w ust. 6, nie stosuje się przepisów art. 58–60
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. W
przypadku awarii SMK trwającej dłużej niż godzinę, uniemożliwiającej dokonanie
zgłoszenia w okresie tygodnia przed upływem odpowiednich terminów, o których
mowa w ust. 6, terminy te przedłuża się o czas trwania awarii od momentu jej usunięcia.
Przedłużenie terminu następuje z urzędu przez operatora systemu.
8. Diagnosta laboratoryjny ubiegający się o odbywanie szkolenia specjalizacyjnego
może być w danym terminie dopuszczony do postępowania kwalifikacyjnego tylko w
jednej dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej i tylko w jednym województwie.
Art. 30h. 1. W celu zakwalifikowania wnioskodawcy do odbycia szkolenia
specjalizacyjnego przeprowadza się postępowanie kwalifikacyjne, które obejmuje ocenę
formalną wniosku o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego oraz postępowanie
konkursowe.
2. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się dwa razy w roku w terminie od
dnia 16 grudnia do dnia 15 stycznia oraz od dnia 1 czerwca do dnia 30 czerwca.
– 79 –
3. Postępowanie konkursowe przeprowadza się, jeżeli liczba kandydatów do
odbycia szkolenia specjalizacyjnego spełniających warunki określone w ust. 1 jest
większa niż liczba miejsc szkoleniowych. W postępowaniu konkursowym przyznaje się
punkty za:
1)
staż pracy w zawodzie diagnosty laboratoryjnego, w pełnym wymiarze czasu pracy
– 10 punktów za co najmniej 3-letni staż pracy;
2)
posiadanie stopnia naukowego doktora nauk medycznych – 10 punktów;
3)
opublikowanie jako autor lub współautor:
a)
książki naukowej – 3 punkty,
b)
artykułu naukowego oryginalnego – 1 punkt,
c)
artykułu o charakterze poglądowym, rozdziału w książce naukowej lub
popularnonaukowej – 1 punkt,
d)
artykułu popularnonaukowego, programu multimedialnego lub komunikatu z
badań naukowych – 1 punkt
– z zakresu diagnostyki laboratoryjnej;
4)
w przypadku gdy co najmniej dwóch kandydatów ubiegających się o miejsce
szkoleniowe w tej samej dziedzinie ma identyczny wynik w postępowaniu
konkursowym, uwzględnia się wynik studiów na dyplomie ukończenia studiów
wyższych;
5)
w przypadku gdy co najmniej dwóch kandydatów ubiegających się o miejsce
szkoleniowe w tej samej dziedzinie ma identyczny wynik studiów na dyplomie
ukończenia studiów wyższych, uwzględnia się średnią ocen uzyskaną w okresie
studiów liczoną do dwóch znaków po przecinku, ze wskazaniem skali ocen, jaka
obowiązywała na uczelni;
6)
w przypadku, o którym mowa w pkt 5, wojewoda wzywa niezwłocznie
kandydatów do dostarczenia dokumentu albo jego odwzorowania cyfrowego,
poświadczającego średnią ocen uzyskaną w okresie studiów liczoną do dwóch
znaków po przecinku.
4. Do odbywania szkolenia specjalizacyjnego kwalifikuje się diagnostów
laboratoryjnych, w liczbie odpowiadającej liczbie wolnych miejsc przyznanych na dane
postępowanie kwalifikacyjne w danej dziedzinie w danym województwie, w kolejności
od najwyższego wyniku uzyskanego w postępowaniu konkursowym.