Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym

Protokół kontroli podpisuje osoba przeprowadzająca kontrolę oraz organizator
wypoczynku lub kierownik wypoczynku albo osoba upoważniona. W przypadku
odmowy podpisania protokołu osoba przeprowadzająca kontrolę umieszcza w
protokole informację o tym fakcie. W terminie 7 dni od dnia otrzymania protokołu
kontroli organizator wypoczynku lub kierownik wypoczynku albo osoba
upoważniona ma prawo zgłosić pisemne zastrzeżenia do ustaleń zawartych w
protokole kontroli. W przypadku stwierdzenia, że zastrzeżenia do ustaleń zawartych
w protokole kontroli są zasadne w całości lub w części osoba przeprowadzająca
kontrolę zmienia lub uzupełnia protokół kontroli. W przypadku nieuwzględnienia
zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole w całości pozostawia się protokół
kontroli bez zmian. W terminie 7 dni od dnia złożenia zastrzeżeń kurator oświaty
informuje na piśmie ww. osoby o uwzględnieniu w całości lub części lub
odrzuceniu tych zastrzeżeń, wraz z uzasadnieniem.
Kuratorzy oświaty corocznie prowadzą zaplanowaną kontrolę wypoczynku.
Obejmuje ona od 10% do 30% form wypoczynku organizowanego na terenie
województwa. W 2014 r. przeprowadzono w skali kraju łącznie 3 606 kontroli.
Określenie jednolitych zasad dotyczących prowadzenia kontroli jest więc
uzasadnione.
Osoba upoważniona przez kuratora oświaty do prowadzenia kontroli w miejscu
organizacji wypoczynku ma prawo wstępu do wszystkich obiektów i urządzeń
związanych z wypoczynkiem, wglądu do dokumentacji niezbędnej do
przeprowadzenia kontroli, a także żądania udzielenia ustnych lub pisemnych
wyjaśnień w celu sprawdzenia zgodności prowadzenia wypoczynku z warunkami
określonymi w zgłoszeniu wypoczynku, a także sprawdzenia, czy organizator
zapewnił bezpieczne i higieniczne warunki wypoczynku.
− art. 92n określa kompetencje kuratora oświaty w zakresie sprawowania nadzoru
nad wypoczynkiem, przewidując wydawanie przez kuratora oświaty nakazu
usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości lub nakazu przeniesienia uczestników do
obiektu spełniającego warunki wymagane odrębnymi przepisami. Określono także
warunki zakończenia prowadzenia wypoczynku w przypadku braku możliwości
usunięcia lub nieusunięcia stwierdzonych nieprawidłowości albo niewykonania
nakazu przeniesienia uczestników do innego obiektu, jeżeli nieprawidłowość
powoduje bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia uczestników wypoczynku.
17
Kurator oświaty właściwy ze względu na lokalizację wypoczynku, w drodze decyzji
administracyjnej, decyduje o zakończeniu prowadzenia wypoczynku przez
organizatora wypoczynku oraz zobowiązuje organizatora wypoczynku do
niezwłocznego zorganizowania powrotu uczestników do miejsca zamieszkania.
Zrezygnowano z określonej w rozporządzeniu w sprawie wypoczynku formy
zawieszenia wypoczynku na rzecz nakazania organizatorowi usunięcia
stwierdzonych nieprawidłowości w celu kontynuacji wypoczynku dzieci i
młodzieży. Jednocześnie kurator oświaty nadal będzie decydował o zakończeniu
wypoczynku, jeżeli warunki zagrażają zdrowiu i bezpieczeństwu uczestników, o
czym niezwłocznie będzie zawiadamiał kuratora oświaty właściwego ze względu na
siedzibę lub miejsce zamieszkania organizatora wypoczynku i przekazywał mu
kopię wydanej decyzji. Informacja o zarządzeniu zakończenia wypoczynku przez
organizatora wypoczynku lub o działaniach podjętych przez właściwego
państwowego inspektora sanitarnego i komendanta powiatowego (miejskiego)
Państwowej Straży Pożarnej będzie zamieszczona w bazie wypoczynku, a
informacja o terminie zakończenia wypoczynku udostępniona w tej bazie do
publicznej wiadomości. W takim przypadku rodzic otrzyma także tą drogą
informację o zakończeniu wypoczynku.
− w art. 92o określa się właściwość kuratora oświaty sprawującego nadzór nad
wypoczynkiem organizowanym za granicą i zasady sprawowania tego nadzoru. W
ramach nadzoru kurator oświaty zbiera i analizuje informacje o stanie i warunkach
realizacji wypoczynku, może także żądać dokumentacji wypoczynku oraz
występować do organizatora wypoczynku o dodatkowe informacje związane z
organizacją i przebiegiem wypoczynku. Ze względu na brak możliwości
organizacyjno-finansowych przeprowadzenia czynności kontrolnych w miejscu
wypoczynku, kurator oświaty może występować do organizatora wypoczynku o
dodatkowe informacje także po jego zakończeniu.
Zasady nadzoru nad wypoczynkiem organizowanym w kraju, określone w art. 92m i
art. 92n, obejmującego m.in. badanie spełniania przez obiekt lub teren wymagań
bezpieczeństwa pożarowego, sanitarnego, budowlanego, nie mają zastosowania do
wypoczynku organizowanego za granicą. Zatem w kompetencji kuratora oświaty
będzie weryfikacja dokumentacji składanej w ramach zgłoszenia wypoczynku
18
organizowanego za granicą oraz analiza dodatkowych informacji otrzymanych od
organizatora wypoczynku, w tym po jego zakończeniu.
− art. 92p porządkuje wymagania wobec osób, które mogą pełnić funkcję kierownika
wypoczynku i wychowawcy wypoczynku.
Kierownikiem wypoczynku może być osoba, która:
− nie była karana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu,
przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, przestępstwo
przeciwko rodzinie i opiece, z wyjątkiem przestępstwa określonego w art. 209
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z
późn. zm.), przestępstwo określone w rozdziale 7 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2012 r. poz. 124 oraz z 2015 r. poz. 28)
albo wobec której nie orzeczono zakazu prowadzenia działalności związanej z
wychowywaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub opieką nad nimi lub
zakazu przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, kontaktowania
się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych osób lub opuszczania
określonego miejsca pobytu bez zgody sądu,
− ukończyła 18 lat,
− posiada wykształcenie co najmniej średnie,
− ukończyła kurs na kierownika wypoczynku,
− posiada co najmniej trzyletni staż pracy dydaktyczno-wychowawczej lub
opiekuńczo-wychowawczej, uzyskany w okresie ostatnich 15 lat.
Wychowawcą wypoczynku może być osoba, która:
− nie była karana za ww. przestępstwa,
− ukończyła 18 lat,
− posiada wykształcenie co najmniej średnie,
− ukończyła kurs na wychowawcę wypoczynku.
Mając na względzie zgodność z prawem Unii Europejskiej, które zakazuje wszelkiej
dyskryminacji ze względu na przynależność państwową, także w zakresie
zatrudnienia pracowników państw członkowskich, w projekcie ustawy odstępuje się
od zwolnienia przodowników turystyki kwalifikowanej oraz instruktorów Polskiego
Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego z obowiązku odbycia kursu na
wychowawcę wypoczynku. Instruktorzy harcerscy w stopniu co najmniej
przewodnika będą zwolnieni z obowiązku odbycia kursu na wychowawcę
19
wypoczynku, zaś instruktorzy pełniący funkcję kierownika lub wychowawcy
wypoczynku w formach organizowanych przez organizacje harcerskie będą
zwolnieni z obowiązku posiadania wykształcenia co najmniej średniego. Natomiast
instruktorzy w stopniu co najmniej podharcmistrza zwolnieni będą z obowiązku
ukończenia kursu na kierownika wypoczynku oraz posiadania co najmniej
trzyletniego stażu pracy dydaktyczno-wychowawczej lub opiekuńczo-
-wychowawczej.
Wobec członków organizacji harcerskich funkcjonujących w Rzeczypospolitej
Polskiej lub w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej,
które określają nazwy stopni dla instruktorów harcerskich w sposób niejednorodny,
wprowadza się obowiązek potwierdzania równoważności stopnia. Rozwiązanie to
pozwoli na uwzględnienie równoważnego doświadczenia nabytego przez daną
osobę w organizacjach harcerskich. W przypadku potwierdzenia równoważności
stopnia przewiduje się, że osoba ta będzie mogła korzystać z takich samych
uprawnień jak instruktor harcerski w stopniu co najmniej przewodnika lub
instruktor harcerski w stopniu co najmniej podharcmistrza. Równoważność stopnia
będzie stwierdzał kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce
zamieszkania organizatora wypoczynku, w drodze decyzji administracyjnej. Kurator
oświaty będzie mógł zasięgnąć opinii organizacji harcerskiej funkcjonującej w
Rzeczypospolitej Polskiej lub zwrócić się do organizatora wypoczynku o
przedstawienie dokumentów niezbędnych do ustalenia równoważności stopnia.
Nie zachowuje się zwolnienia przodowników turystyki kwalifikowanej oraz
instruktorów Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego z obowiązku
odbycia kursu na wychowawcę wypoczynku, które przewidziane jest w
rozporządzeniu w sprawie wypoczynku. Rozwiązanie to uzasadnione jest
koniecznością stosowania jednolitych przepisów dotyczących wymagań wobec
kierowników i wychowawców wypoczynku. Osoby, które kończą kursy na
instruktorów w różnych organizacjach turystycznych, nie spełniają wymagań
stawianych wychowawcom wypoczynku, zgodnie z programem kursu określonym
w rozporządzeniu w sprawie wypoczynku. W projekcie ustawy przewidziano, że
uprawnienie to wygasa z dniem 31 sierpnia 2017 r.
20
Ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustaw regulujących wykonywanie
niektórych zawodów (Dz. U. poz. 829) zmieniła wymagania stawiane trenerom i
instruktorom sportu. Mając na względzie, że wychowawcą wypoczynku powinna
być osoba posiadająca wiedzę oraz doświadczenie w pracy z dziećmi, pozostawiono
zwolnienie z obowiązku ukończenia kursu na wychowawcę wypoczynku osobom,
które uzyskały tytuł trenera i instruktora sportu na podstawie ustawy z dnia
25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2014 r. poz. 715), w brzmieniu
obowiązującym przed dniem wejścia w życie wymienionej ustawy z dnia
13 czerwca 2013 r., tj. przed dniem 23 sierpnia 2013 r.
Jednocześnie w grupie osób, które nie muszą odbywać kursu na wychowawcę
wypoczynku, uwzględniono osoby pracujące z dziećmi w placówkach wsparcia
dziennego lub placówkach opiekuńczo-wychowawczych, które posiadają
wykształcenie określone w art. 26 ust. 1 pkt 1 lit. a lub w art. 98 ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z
2015 r. poz. 332). Wykształcenie to jest porównywalne z wykształceniem, które
posiadają nauczyciele (także zwolnieni z obowiązku odbycia kursu na wychowawcę
wypoczynku).
Zachowano dotychczasowy sposób potwierdzania spełniania warunku niekaralności
przez kandydata na kierownika lub wychowawcę wypoczynku. Kandydat będzie
miał obowiązek przedstawić organizatorowi wypoczynku informację z Krajowego
Rejestru Karnego, a jeżeli jest jednocześnie zatrudniony na podstawie przepisów,
które przewidują warunek niekaralności – pisemne oświadczenie o niekaralności.
Ponadto wprowadzono termin ważności dla informacji z Krajowego Rejestru
Karnego, która zachowuje aktualność przez okres 12 miesięcy od dnia jej wydania.
Umożliwi to kandydatom na kierownika wypoczynku i wychowawcę wypoczynku
pełnienie tych funkcji we wszystkich przewidzianych ustawą terminach
wypoczynku (ferii letnich i zimowych oraz zimowej i wiosennej przerwy
świątecznej) bez konieczności przedstawiania każdorazowo zaświadczenia o
niekaralności.
− w art. 92q ust. 1 rozszerzono katalog podmiotów, które mogą prowadzić kursy na
kierownika wypoczynku i wychowawcę wypoczynku bez konieczności uzyskania
zgody kuratora oświaty. Obok dotychczasowych publicznych i niepublicznych
placówek doskonalenia nauczycieli, będą to publiczne i niepubliczne placówki
21