Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym

2. Propozycja przywrócenia „Karty kwalifikacyjnej obiektu”.

Uwaga nie została uwzględniona.

Karta kwalifikacyjna była dokumentem potwierdzającym prawidłowe przygotowanie obiektu
wypoczynku. Karta była zatwierdzana przez kuratora oświaty pod warunkiem uzyskania
zgody właściwego terenowo burmistrza czy wójta na prowadzenie wypoczynku oraz
pozytywnej opinii państwowego inspektora sanitarnego, a także komendanta Straży Pożarnej.
Uzyskanie takiej zgody i opinii było potwierdzane w karcie kwalifikacyjnej. Nowelizacją
rozporządzenia w sprawie wypoczynku dokonaną rozporządzeniem Ministra źdukacji
Narodowej z dnia 9 grudnia 2009 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie warunków,
jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad
jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 218, poz. 1696) z dniem 1 marca 2010 r. karta
wypoczynku została zastąpiona elektronicznym formularzem zgłoszenia wypoczynku
w publicznej bazie wypoczynku, co wprowadziło ułatwienie dla organizatora, który może
elektronicznie dokonać zgłoszenia wypoczynku. Nowe rozporządzenie, znoszące obowiązek
kwalifikacji obiektów wypoczynkowych dla dzieci i młodzieży, nie zwolniło jednak
organizatorów zarówno z obowiązku zachowania warunków bezpiecznego wypoczynku,
w tym potwierdzania bezpieczeństwa przeciwpożarowego (organizator do zgłoszenia
dołącza opinię potwierdzającą spełnianie przez obiekt lub teren wymogów ochrony
przeciwpożarowej wydanej przez właściwego komendanta powiatowego (miejskiego)
Państwowej Straży Pożarnej), jak również zapewnienia higienicznych warunków w czasie
pobytu oraz właściwego żywienia zbiorowego. Nie ma potrzeby przywrócenia karty
kwalifikacyjnej obiektu, ponieważ obowiązujące przepisy pozwalają zapewnić nadzór nad
wypoczynkiem przez odpowiednie służby (Straż Pożarną, Państwową Inspekcję Sanitarną,
kuratora oświaty właściwego ze względu na lokalizację wypoczynku).

3. Propozycja wprowadzenia zmiany w przepisie art. 92i ust. 6 i nadanie mu brzmienia:
„warunek, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, nie dotyczy instruktorów harcerskich w stopniu
co najmniej przewodnika, przewodników górskich, przewodników, przodowników
i instruktorów turystyki kwalifikowanej Polskiego Towarzystwa Turystyczno–
Krajoznawczego oraz trenerów i instruktorów sportu”.

Uwaga nie została uwzględniona.
Mając na względzie zgodność z prawem Unii źuropejskiej, które zakazuje wszelkiej
dyskryminacji ze względu na przynależność państwową, także w zakresie zatrudnienia
pracowników państw członkowskich, w projekcie ustawy odstępuje się od zwolnienia
przodowników turystyki kwalifikowanej oraz instruktorów Polskiego Towarzystwa
Turystyczno-Krajoznawczego z obowiązku odbycia kursu na wychowawcę wypoczynku.
Osoby, które kończą kursy na instruktorów w różnych organizacjach turystycznych, nie
spełniają wymagań stawianych wychowawcom wypoczynku, zgodnie programem kursu
określonym w rozporządzeniu w sprawie wypoczynku. W projekcie ustawy przewidziano, że
uprawnienie to wygasa z dniem 31 sierpnia 2017 r. Instruktorzy harcerscy w stopniu co
najmniej przewodnika będą zwolnieni z obowiązku odbycia kursu na wychowawcę
wypoczynku, zaś instruktorzy pełniący funkcję kierownika lub wychowawcy wypoczynku w
formach organizowanych przez organizacje harcerskie będą zwolnieni z obowiązku
posiadania wykształcenia co najmniej średniego. Natomiast instruktorzy w stopniu co
najmniej podharcmistrza zwolnieni będą z obowiązku ukończenia kursu na kierownika
7

wypoczynku oraz posiadania co najmniej trzyletniego stażu pracy dydaktyczno-
wychowawczej lub opiekuńczo-wychowawczej.
Wobec członków organizacji harcerskich funkcjonujących w Rzeczypospolitej Polskiej lub w
innym państwie członkowskim Unii źuropejskiej, państwie członkowskim źuropejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, które określają nazwy stopni dla instruktorów
harcerskich w sposób niejednorodny, wprowadza się obowiązek potwierdzania
równoważności stopnia. Rozwiązanie to pozwoli na uwzględnienie równoważnego
doświadczenia nabytego przez daną osobę w organizacjach harcerskich. Ustawa z dnia 13
czerwca 2013 r. o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów (Źz. U.
poz. 829) zmieniła wymagania stawiane trenerom i instruktorom sportu. Mając na względzie,
że wychowawcą wypoczynku powinna być osoba posiadająca wiedzę oraz doświadczenie w
pracy z dziećmi, pozostawiono zwolnienie z obowiązku ukończenia kursu na wychowawcę
wypoczynku osobom, które uzyskały tytuł trenera i instruktora sportu na podstawie ustawy z
dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857), w brzmieniu obowiązującym
przed dniem wejścia w życie wymienionej ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r., tj. przed dniem
23 sierpnia 2013 r.


Zespół do spraw wypoczynku i turystyki szkolnej dla dzieci i młodzieży (w imieniu
Polskiej Izby Turystyki, Izby Turystyki Rzeczypospolitej Polskiej, Polskiej Izby
Turystyki Młodzieżowej) zgłosił następujące uwagi:

1. Propozycja usunięcia osób fizycznych z katalogu podmiotów, określonego w art. 92b
projektu ustawy, które mogą organizować wypoczynek dla dzieci i młodzieży, oraz
poszerzenie o organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o których mowa
w art. 3 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych.

Uwaga została częściowo uwzględniona.

Z analizy bazy wypoczynku oraz sprawozdań kuratorów oświaty z monitorowania
wypoczynku wynika, że organizatorami wypoczynku dla dzieci i młodzieży są zarówno
osoby fizyczne prowadzące, jak i nieprowadzące działalności gospodarczej (takich zgłoszeń
w bazie wypoczynku odnotowano średniorocznie około 1,4 %).
Osoba fizyczna może osiągać zyski z organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży tylko w
dwóch przypadkach. Po pierwsze, jeżeli jest jednocześnie osobą, która prowadzi działalność
regulowaną w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie
klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych przewidzianych ustawą z
dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych oraz jest wpisana do rejestru organizatorów
turystyki i pośredników turystycznych. Po drugie, jeżeli prowadzi działalność gospodarczą w
sferze organizowania wypoczynku, który nie stanowi imprezy turystycznej w rozumieniu
ustawy o usługach turystycznych (np. jest przedsiębiorcą świadczącym usługi hotelarskie na
podstawie ww. ustawy lub rolnikiem prowadzącym usługi związane z pobytem turystów, o
których mowa w art. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej).
Pozostałe podmioty - osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające
osobowości prawnej, mogą organizować wypoczynek na zasadzie niekomercyjnej, tj. w
sposób niezarobkowy. Przy czym, jeżeli ww. podmioty organizują wypoczynek, który nie jest
imprezą turystyczną, np. w miejscu zamieszkania uczestników – mogą organizować go w
celach zarobkowych.
8

W związku z powyższym zmodyfikowano katalog podmiotów, które mogą być organizatorem
wypoczynku. W projekcie ustawy są toŚ szkoły i placówki, przedsiębiorcy wpisani do rejestru
organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, oraz osoby fizyczne, osoby prawne i
jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, inne niż wymienione powyżej,
organizujące wypoczynek w celu niezarobkowym albo zarobkowym, jeżeli organizowany
wypoczynek nie stanowi imprezy turystycznej, o której mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych.

2. Propozycja zmiany art. 92j pkt 2 i dodania do szczegółowego zakresu informacji
zawartych w zgłoszeniu wypoczynku oświadczenia organizatora, że wypoczynek nie jest
organizowany w celach zarobkowych (komercyjnych), a organizator nie jest
przedsiębiorcą podlegającym ustawie o usługach turystycznych.

Uwaga uwzględniona.

W przypadku organizatora wypoczynku, o którym mowa w art. 92c w ust. 1 pkt 3, zgłoszenie
wypoczynku zawiera oświadczenie organizatora wypoczynku, że organizuje wypoczynek w
celu odpowiednio niezarobkowym albo zarobkowym i nie podlega obowiązkowi wpisu do
rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych.


3. Propozycja usunięcia „adresu zamieszkania” organizatora wypoczynku w zgłoszeniu
wypoczynku.

Uwaga nie została uwzględniona.

Zgodnie z projektem ustawy, wypoczynek może być zorganizowany przez osobę fizyczną. W
związku z tym zgłoszenie wypoczynku zawieraŚ nazwę lub imię i nazwisko organizatora
wypoczynku oraz jego dane teleadresowe: adres siedziby lub adres zamieszkania w
przypadku osoby fizycznej, w tym województwo, powiat, gminę, oraz adres do
korespondencji, numer telefonu i faksu, adres poczty elektronicznej.


4. Propozycja dodania w art. 92c ust. 6 nowego punktu w brzmieniu: „Nazwisko i imię osoby
wyznaczonej do kontaktów z KO”. Wyznaczenie osoby do kontaktu usprawni – w
przypadku wątpliwości dotyczących zgłoszenia wypoczynku – pracownikowi kuratorium
oświaty szybki kontakt z przedstawicielem lub organizatorem wypoczynku.

Uwaga nie została uwzględniona.

W kuratoriach oświaty są pracownicy wyznaczeni do koordynowania zadań dotyczących
wypoczynku dzieci i młodzieży. Korzystają oni z danych kontaktowych wskazanych przez
organizatora (adres e-mail, numer telefonu, w tym numer telefonu kierownika wypoczynku).
Są to dane wystarczające do uzyskania kontaktu przez pracownika kuratorium oświaty
w przypadku wątpliwości dotyczących zgłoszenia wypoczynku.

5. Wniosek o doprecyzowanie art. 92i ust. 1 pkt 5 i ust. 2 w zakresie wymogu uzyskania
uprawnień do pełnienia funkcji kierownika wypoczynku. W obecnym brzmieniu
9

kierownikiem wypoczynku może być osoba, która „posiada co najmniej trzyletni staż
pracy dydaktyczno-wychowawczej lub opiekuńczo-wychowawczej, z wyjątkiem
nauczycieli oraz czynnych instruktorów harcerskich w stopniu co najmniej
podharcmistrza”.
Zapis
ten
jest
nieprecyzyjny.

Uwaga nie została uwzględniona.

Wobec kierownika wypoczynku zachowano obowiązujący wymóg co najmniej trzyletniego
stażu pracy dydaktyczno-wychowawczej lub opiekuńczo-wychowawczej. Do przepisu
w projektowanym artykule 92p ust. 1 pkt 5 dodano, że uzyskanie powyższego stażu pracy
może nastąpić w okresie ostatnich 15 lat przed pełnieniem funkcji kierownika wypoczynku.
Osoba pełniąca funkcję kierownika wypoczynku powinna mieć odpowiednie doświadczenie
zawodowe, co najmniej trzyletni staż pracy dydaktyczno-wychowawczej lub opiekuńczo-
wychowawczej, zwłaszcza w jednostkach systemu oświaty lub jednostkach systemu pomocy
społecznej, w których umieszczone są dzieci.

7. Propozycja usunięcia w art. 92i ust. 6 „trenerów i instruktorów sportu”, tak aby te osoby
nie były zwolnione z obowiązku ukończenia kursu na wychowawcę wypoczynku.

Uwaga została częściowo uwzględniona.

Ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych
zawodów zmieniła wymagania stawiane trenerom i instruktorom sportu. Mając na względzie,
że wychowawcą wypoczynku powinna być osoba posiadająca odpowiednią wiedzę oraz
doświadczenie w pracy z dziećmi, pozostawiono zwolnienie z obowiązku ukończenia kursu
na wychowawcę wypoczynku osobom, które uzyskały tytuł trenera i instruktora sportu
na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857),
w brzmieniu obowiązującym przed dniem 23 sierpnia 2013 r.

8. Propozycja, aby potwierdzenie zgłoszenia przez organizatora do kuratorium oświaty
wypoczynku było zapisane na formularzu w platformie w formacie pdf, tak aby każdy
organizator mógł wydrukować informację, że jego wypoczynek został zgłoszony.

Uwaga została uwzględniona.

Do elektronicznej bazy wypoczynku, w trakcie prac nad jej modyfikacją, zostanie
wprowadzona możliwość wydruku potwierdzenia zgłoszenia wypoczynku zaakceptowanego
przez kuratora oświaty.

Towarzystwo Turystów Przyrodników i Krajoznawców zgłosiło następujące uwagi:

1. Propozycja uzupełnienia definicji wypoczynku. W art. 92a ust. 1 po słowie „turystyki”
dodać słowo „krajoznawstwa”.

Uwaga nie została uwzględniona.

Źefinicja wypoczynku została doprecyzowana, zrezygnowano z dodania zaproponowanego
terminu „krajoznawstwo”. Funkcjonalne znaczenie terminu krajoznawstwo oznacza działanie
zmierzające do wszechstronnego i pełnego poznania kraju lub regionu. W tym znaczeniu
10

formuła krajoznawstwa mieści się w pojęciu turystyki, dlatego nie ma potrzeby tworzenia
dodatkowej cechy dla definicji wypoczynku.

2. Propozycja dodania pkt 6 w art. 92b ust. 2 „Organizator wypoczynku zapewniaŚ”,
w brzmieniuŚ „bezpieczne przebywanie w górach oraz na zorganizowanych terenach
narciarskich zgodnie z ustawą z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie i ratownictwie
w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich (Źz. U. Nr 208, poz. 1241, z pó n.
zm.)”.

Uwaga została uwzględniona.

3. Propozycja zmiany brzmienia art. 92i ust. 6. Obecnie zwolnionych z obowiązku
ukończenia kursu na wychowawcę wypoczynku przodowników turystyki kwalifikowanej
i instruktorów Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego należy zastąpić
przodownikami i instruktorami turystyki kwalifikowanej oraz przewodnikami i pilotami
wycieczek.

Uwaga nie została uwzględniona.

Mając na względzie zgodność z prawem Unii źuropejskiej, które zakazuje wszelkiej
dyskryminacji ze względu na przynależność państwową, także między pracownikami państw
członkowskich w zakresie zatrudnienia, w projekcie ustawy rezygnuje się z dotychczasowych
rozwiązań zawartych w rozporządzeniu w sprawie wypoczynku, tj. zwolnienia z obowiązku
spełniania określonych warunków przez przodowników turystyki kwalifikowanej oraz
instruktorów Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
Wobec członków organizacji harcerskich funkcjonujących w Rzeczypospolitej Polskiej lub
w innym państwie członkowskim Unii źuropejskiej, państwie członkowskim źuropejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej zastosowano zasadę potwierdzania
równoważności stopnia przy wyłączeniu z obowiązku odpowiednio posiadania średniego
wykształcenia, ukończonego kursu na kierownika wypoczynku, określonego stażu pracy,
ukończenia kursu na wychowawcę wypoczynku. Przepis pozwoli na uwzględnienie
równoważnego doświadczenia nabytego przez daną osobę w organizacjach harcerskich, które
określają nazwy stopni dla instruktorów harcerskich w sposób niejednorodny. Równoważność
stopnia będzie stwierdzał kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce
zamieszkania organizatora wypoczynku, w drodze decyzji administracyjnej; kurator będzie
mógł zasięgnąć opinii organizacji harcerskiej funkcjonującej w Rzeczypospolitej Polskiej lub
zwrócić się do organizatora wypoczynku o przedstawienie dokumentów niezbędnych
do ustalenia równoważności stopnia. Natomiast obowiązujący w rozporządzeniu w sprawie
wypoczynku przepis dotyczący zwolnienia z obowiązku odbycia kursu na wychowawcę
wypoczynku przodowników turystyki kwalifikowanej oraz instruktorów Polskiego
Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego uniemożliwia uwzględnienie równoważnego
doświadczenia wynikającego z wykonywania przez daną osobę tych zadań w innych
organizacjach. Zatem w projekcie ustawy uprawnienie to wygasa z dniem 31 sierpnia 2017 r.
Ponadto należy zauważyć, że ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustaw regulujących
wykonywanie niektórych zawodów wprowadziła zmiany, które nie gwarantują odpowiedniego
przygotowania do pełnienia funkcji wychowawcy wypoczynku, m.in. przez przodowników
i instruktorów turystyki kwalifikowanej.

Opinie w sprawie projektu ustawy przekazali:
11