Rządowy projekt ustawy o nadzorze makroostrożnościowym nad systemem finansowym i zarządzaniu kryzysowym w systemie finansowym

– 20 –
Art. 41. W przypadku gdy inna instytucja o znaczeniu systemowym jest jednostką
zależną globalnej instytucji o znaczeniu systemowym albo innej instytucji o znaczeniu
systemowym, która jest unijną instytucją dominującą, i podlega buforowi innej instytucji o
znaczeniu systemowym na zasadzie skonsolidowanej, bufor, o którym mowa w art. 38 ust. 1,
który ma zastosowanie na poziomie indywidualnym lub subskonsolidowanym, nie przekracza
wyższej z następujących wartości:
1)
1% łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3
rozporządzenia 575/2013;
2)
wskaźnika bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym lub innej instytucji o
znaczeniu systemowym mającego zastosowanie do danej grupy na poziomie
skonsolidowanym.
Art. 42. Dodatkowa kwota kapitału podstawowego Tier 1, którą globalne instytucje o
znaczeniu systemowym oraz inne instytucje o znaczeniu systemowym utrzymują w celu
spełnienia wymogów, o których mowa w art. 34 ust. 1 oraz art. 38 ust. 1, nie jest jednocześnie
zaliczana na poczet spełniania przez te instytucje innych wymogów nałożonych na podstawie
art. 19 ust. 1 i art. 21 ust. 1, a także art. 92 ust. 1 rozporządzenia 575/2013 oraz wymogów
nałożonych przez Komisję Nadzoru Finansowego na podstawie art. 138a ust. 1 pkt 2 i ust. 2
ustawy – Prawo bankowe i art. 98f ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi.
Art. 43. 1. W przypadku gdy grupa na zasadzie skonsolidowanej, podlega wymogowi
bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym i bufora innej instytucji o znaczeniu
systemowym albo bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym, bufora innej
instytucji o znaczeniu systemowym i bufora ryzyka systemowego, o którym mowa w art. 47,
ma zastosowanie bufor najwyższy, z zastrzeżeniem art. 49.
2. W przypadku gdy instytucja, na zasadzie indywidualnej lub subskonsolidowanej,
podlega wymogowi bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym i bufora ryzyka
systemowego, o którym mowa w art. 47, ma zastosowanie wyższy z nich.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lub 2, instytucja będąca częścią grupy, do
której należy globalna instytucja o znaczeniu systemowym lub inna instytucja o znaczeniu
systemowym, podlega wymogowi połączonego bufora, o którym mowa w art. 55 ust. 3
mającemu do niej zastosowanie na zasadzie indywidualnej, który nie może być niższy od
sumy bufora zabezpieczającego, bufora antycyklicznego oraz, wyższemu z dwóch buforów –
– 21 –
buforowi innej instytucji o znaczeniu systemowym albo buforowi ryzyka systemowego,
mającej do niej zastosowanie na zasadzie indywidualnej.
Art. 44. 1. Komisja Nadzoru Finansowego, za pośrednictwem Komitetu, niezwłocznie
powiadamia Komisję Europejską, Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego i Europejski
Urząd Nadzoru Bankowego o:
1)
globalnych instytucjach o znaczeniu systemowym oraz innych instytucjach o znaczeniu
systemowym;
2)
kategoriach przyporządkowania poszczególnych globalnych instytucji o znaczeniu
systemowym.
2. Komisja Nadzoru Finansowego zamieszcza informacje, o których mowa w ust. 1 na
swojej stronie internetowej.
3. Komisja Nadzoru Finansowego powiadamia niezwłocznie, za pośrednictwem
Komitetu, Komisję Europejską, Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego, Europejski
Urząd Nadzoru Bankowego oraz organy właściwe w sprawach nadzoru
makroostrożnościowego z zainteresowanych państw członkowskich o zamiarze nałożenia
bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym.
4. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1)
uzasadnienie wprowadzenia bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym jako
skutecznego i proporcjonalnego instrumentu ograniczenia ryzyka;
2)
ocenę przewidywanego wpływu bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym na
rynek wewnętrzny Unii Europejskiej;
3)
wskaźnik bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym, który Komisja Nadzoru
Finansowego nałożyła.
Art. 45. 1. Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje raz do roku przeglądu identyfikacji
globalnych instytucji o znaczeniu systemowym i ich przyporządkowania do odpowiednich
kategorii.
2. Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie informuje o wyniku przeglądu, o
którym mowa w ust. 1, za pośrednictwem Komitetu, Komisję Europejską, Europejską Radę
ds. Ryzyka Systemowego i Europejski Urząd Nadzoru Bankowego oraz te instytucje.
3. Komisja Nadzoru Finansowego może w wyniku przeglądu, o którym mowa w ust. 1,
uchylić albo zmienić decyzję, o której mowa w art. 35 ust. 1 i 2 oraz w art. 39 ust. 2. W
– 22 –
przypadku zmiany tej decyzji Komisja Nadzoru Finansowego przyporządkowuje globalną
instytucję o znaczeniu systemowym do jednej z kategorii, o których mowa w art. 34 ust. 3.
4. Komisja Nadzoru Finansowego zamieszcza informacje o globalnych instytucjach o
znaczeniu systemowym i kategoriach ich przyporządkowania po dokonanym przeglądzie na
swojej stronie internetowej.
Art. 46. 1. Komisja Nadzoru Finansowego, co najmniej raz w roku, dokonuje przeglądu
adekwatności wskaźnika bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym.
2. Komisja Nadzoru Finansowego w wyniku przeglądu, o którym mowa w ust. 1, może
uchylić albo zmienić decyzję, o której mowa w art. 39 ust. 1, określając wskaźnik bufora
innej instytucji o znaczeniu systemowym.
Rozdział 8
Bufor ryzyka systemowego
Art. 47. Instytucja stwarzająca niecykliczne ryzyko systemowe lub na nie narażona
utrzymuje dodatkową kwotę kapitału podstawowego Tier I w stosunku do kapitału
podstawowego Tier I utrzymywanego na potrzeby spełniania wymogu w zakresie funduszy
własnych, o którym mowa w art. 92 rozporządzenia 575/2013, w celu zapobiegania i
ograniczania długoterminowego niecyklicznego ryzyka systemowego nieobjętego tym
rozporządzeniem (bufor ryzyka systemowego), w wysokości określonej w przepisach
wydanych na podstawie art. 50 ust. 8.
Art. 48. Dodatkowa kwota kapitału podstawowego Tier 1, którą instytucja utrzymuje w
celu spełnienia wymogów, o których mowa w art. 47, nie jest jednocześnie zaliczana na
poczet spełniania przez tę instytucję wymogów nałożonych na podstawie art. 19 ust. 1 i art.
21 ust. 1, a także art. 92 ust. 1 rozporządzenia 575/2013 oraz wymogów nałożonych przez
Komisję Nadzoru Finansowego na podstawie art. 138a ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy – Prawo
bankowe i art. 98f ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami
finansowymi; przepisy art. 43 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 49. 1. W przypadku gdy bufor ryzyka systemowego ma zastosowanie do
wszystkich ekspozycji znajdujących się wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
ten bufor stosuje się łącznie z buforem globalnej instytucji o znaczeniu systemowym lub
buforem innej instytucji o znaczeniu systemowym.
– 23 –
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, instytucja będąca częścią grupy, do której
należy globalna instytucja o znaczeniu systemowym lub inna instytucja o znaczeniu
systemowym, podlega wymogowi połączonego bufora, o którym mowa w art. 55 ust. 3,
mającemu do niej zastosowanie na zasadzie indywidualnej, który nie może być niższy od
sumy bufora zabezpieczającego, bufora antycyklicznego, bufora innej instytucji o znaczeniu
systemowym i bufora ryzyka systemowego, mającej do niej zastosowanie na zasadzie
indywidualnej.
Art. 50. 1. Bufor ryzyka systemowego jest obliczany zgodnie z art. 92 rozporządzenia
575/2013 w odniesieniu do kwoty ekspozycji na ryzyko instytucji, wobec których bufor
ryzyka systemowego ma mieć zastosowanie zgodnie z ust. 8, na zasadzie indywidualnej, o
której mowa w art. 6–10 rozporządzenia 575/2013, skonsolidowanej lub subskonsolidowanej.
2. Bufor ryzyka systemowego jest określany jako co najmniej 1% i może być zmieniony
o 0,5 punktu procentowego lub wielokrotność 0,5 punktu procentowego, z tym że w
przypadku podwyższenia tego bufora o więcej niż 0,5 punktu procentowego określa się
harmonogram, zgodnie z którym instytucje powinny osiągnąć podwyższony poziom tego
bufora.
3. Wysokość bufora ryzyka systemowego wobec instytucji, o których mowa w art. 47,
może być zróżnicowana w zależności od stwarzanego niecyklicznego ryzyka systemowego
lub narażenia na nie.
4. W przypadku gdy wskaźnik bufora ryzyka systemowego określony zgodnie z ust. 8
przyjmuje wartość na poziomie do 3% i obejmuje ekspozycje znajdujące się w państwach
członkowskich innych niż Rzeczpospolita Polska, ten wskaźnik powinien być określony w tej
samej wysokości w odniesieniu do wszystkich ekspozycji znajdujących się na terytorium Unii
Europejskiej.
5. Określenie wskaźnika bufora ryzyka systemowego na poziomie od 3% do 5% może
nastąpić po:
1)
otrzymaniu opinii Komisji Europejskiej; w przypadku gdy opinia jest negatywna,
minister właściwy do spraw instytucji finansowych uwzględnia tę opinię albo informuje
Komisję Europejską, za pośrednictwem Komitetu, o przyczynach jej nieuwzględnienia;
2)
wydaniu przez Komisję Europejską i Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego
zalecenia dotyczącego ustalenia bufora – jeżeli wymóg utrzymania bufora ryzyka
systemowego obejmuje jednostkę zależną jednostki dominującej, która ma siedzibę w
innym państwie członkowskim;
– 24 –
3)
podjęciu decyzji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, w przypadku
skierowania sprawy do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego, zgodnie z art. 19
rozporządzenia 1093/2010 – jeżeli wymóg utrzymania bufora ryzyka systemowego
obejmuje jednostkę zależną jednostki dominującej, która ma siedzibę w innym państwie
członkowskim.
6. Określenie wskaźnika bufora ryzyka systemowego na poziomie przekraczającym 5%
następuje po udzieleniu przez Komisję Europejską zgody na:
1)
przyjęcie proponowanego poziomu wskaźnika bufora ryzyka systemowego;
2)
objęcie wymogiem utrzymania bufora ryzyka systemowego określonego rodzaju
ekspozycji znajdujących się w państwach członkowskich innych niż Rzeczpospolita
Polska.
7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych co najmniej raz na dwa lata
ocenia adekwatność wysokości wskaźnika bufora ryzyka systemowego oraz rodzaje
ekspozycji, do których ma on zastosowanie, biorąc pod uwagę rekomendacje Komitetu.
8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić, w drodze
rozporządzenia:
1)
wskaźnik bufora ryzyka systemowego;
2)
rodzaje ekspozycji, do których ma zastosowanie bufor ryzyka systemowego, oraz
państwa, w których one się znajdują;
3)
kategorie instytucji, do których ma zastosowanie bufor ryzyka systemowego;
4)
dzień, od którego instytucje stosują bufor ryzyka systemowego;
5)
harmonogram, o którym mowa w ust. 2.
9. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, minister właściwy do spraw
instytucji finansowych bierze pod uwagę:
1)
rekomendację Komitetu dotyczącą:
a)
wysokości wskaźnika bufora ryzyka systemowego,
b)
rodzajów ekspozycji, do których ma on zastosowanie,
c)
kategorii instytucji, do których ma on zastosowanie
– wydanej po przeprowadzonej przez Komitet analizie w zakresie wywierania przez
bufor ryzyka systemowego nieproporcjonalnych i niekorzystnych skutków dla całości
lub części systemu finansowego przez tworzenie przeszkód dla funkcjonowania rynku
wewnętrznego Unii Europejskiej;
2)
opinię, zalecenia lub decyzję, o których mowa w ust. 5, w przypadku ich wydania;