Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, sporządzonej w Stambule dnia 11 maja 2011r.

4.
Zmiany w prawie polskim w celu dostosowania do zobowiązań konwencyjnych
W celu pełnego wypełnienia zobowiązań wynikających z Konwencji konieczne będzie
dokonanie nowelizacji:
–
ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie poprzez rozszerzenie definicji przemocy
w rodzinie o przemoc ekonomiczną oraz ofiary i sprawców, których związek rozpadł się
i którzy nie mieszkają razem,
–
ustawy o Policji poprzez wprowadzenie regulacji określającej uprawnienia Policji do
wydania sprawcy przemocy nakazu opuszczenia lokalu,
–
Kodeksu postępowania karnego w zakresie przesłuchania świadków w formie tzw.
wideokonferencji,
–
ustawy o pomocy społecznej w zakresie udostępnienia świadczeń pomocowych
w zakresie wskazanym przez Konwencję w stosunku do pokrzywdzonych
cudzoziemców, którym nie przysługują świadczenia wynikające z u.p.p.r., oraz ustawy
z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
Wskazane będzie również wprowadzenie aktami wewnętrznymi odpowiednich służb (np.
w instrukcji komendanta głównego policji) obowiązku oceny ryzyka śmierci lub powtarzania
się aktów przemocy. Wypełnienie tego zobowiązania jest możliwe do dokonania w drodze
rozwiązania innego niż prawne.

5.
Potrzeba i cel związania się Konwencją przez Rzeczpospolitą Polską
RP jest członkiem Rady Europy oraz stroną wielu międzynarodowych konwencji
wypracowanych i przyjętych na forum tej organizacji, w tym instrumentów prawa
międzynarodowego służących ochronie praw człowieka. Związanie się Konwencją jest
celowe i wpisuje się w priorytety polskiej polityki zagranicznej, wskazując na zaangażowanie
RP w tworzenie powszechnego systemu ochrony praw człowieka. Konwencja jest pierwszym
aktem prawnym w Europie, który całościowo traktuje sprawę przeciwdziałania i zwalczania
przemocy wobec kobiet, a także przemocy domowej. Stwarza ona perspektywę na stworzenie
globalnych standardów zarówno w zakresie przeciwdziałania zjawisku przemocy, jak
i stworzenia procedur ochrony ofiar oraz penalizacji przemocy. Przychylne rozważenie
przystąpienia do Konwencji jest elementem szeregu międzynarodowych wytycznych oraz
konkretnych rekomendacji kierowanych do Polski w związku z Powszechnym Okresowym
Przeglądem Rady Praw Człowieka ONZ w 2012 r.

- 36 -
Konwencja stanowi kolejny, niezwykle istotny, krok w kierunku polepszania
respektowania praw człowieka i ochrony ofiar szczególnie tego wymagających. Obowiązkiem
każdego państwa jest zapewnienie obywatelom właściwej ochrony. Rozwiązania zawarte
w Konwencji mogą stanowić doskonały wzorzec dla RP. Ich skuteczna implementacja
umożliwi ograniczenie wpływu, jaki przemoc wobec kobiet oraz przemoc domowa ma na
społeczeństwo.
Prace legislacyjne podjęte w RP zarówno przed, jak i po podpisaniu Konwencji
doprowadziły do zgodności prawa polskiego z większością jej przepisów. Dodatkowe zmiany
prawne, jakie muszą być podjęte w celu osiągnięcia pełnej zgodności założeń Konwencji
z polskim porządkiem prawnym, zostały wskazane w rozdziale 4 przedmiotowego
uzasadnienia.
Wniosek o udzielenie zgody na ratyfikację Konwencji został uzgodniony z Ministerstwem
Gospodarki, Ministerstwem Skarbu Państwa, Ministerstwem Zdrowia, Ministerstwem
Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, Ministerstwem Finansów, Ministerstwem
Sprawiedliwości, Ministerstwem Spraw Wewnętrznych, Ministerstwem Środowiska,
Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Ministerstwem Sportu i Turystyki, Ministerstwem
Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej, Ministerstwem
Rozwoju Regionalnego, Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Ministerstwem
Edukacji Narodowej, Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministerstwem Obrony
Narodowej, Ministerstwem Administracji i Cyfryzacji, Rządowym Centrum Legislacji,
Kancelarią Prezesa Rady Ministrów, Głównym Urzędem Statystycznym, Generalnym
Inspektorem Ochrony Danych Osobowych.
Uwagi zgłosiły Ministerstwo Sprawiedliwości, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej,
Ministerstwo Finansów, Ministerstwo Zdrowia, Ministerstwo Spraw Zagranicznych oraz
Rządowe Centrum Legislacji.

6.
Tryb ratyfikacji
Z uwagi na to, że Konwencja dotyczy praw obywateli oraz materii regulowanej
ustawowo, związanie się nią przez RP wymaga ratyfikacji, za uprzednią zgodą wyrażoną
w ustawie (artykuł 89 ustęp 1 punkty 2 i 5 Konstytucji RP).
7.
Ocena skutków ratyfikacji
Ocena skutków prawnych – dokonane zmiany prawne zwiększą pewność prawną
związaną z ochroną prawną osób doznających przemocy. Szczegółowe, przewidywane

- 37 -
skutki prawne wejścia w życie Konwencji zostały przedstawione w części 3 i 4
przedmiotowego uzasadnienia.
Ocena skutków społecznych – ratyfikacja Konwencji pozwoli na skuteczniejsze
i bardziej kompleksowe zwalczanie zjawiska przemocy wobec kobiet, w tym przemocy
w rodzinie, tym samym przyczyniając się do wzrostu bezpieczeństwa społecznego.
Podpisanie Konwencji spowoduje zwrócenie szczególnej uwagi na przemoc wobec kobiet
i traktowanie jej jako zjawiska szerszego niż tylko w kontekście przemocy w rodzinie.
Konwencja przyczyni się do zmiany postaw w społeczeństwie poprzez podnoszenie
świadomości oraz uwrażliwienie na przypadki przemocy wobec kobiet i przemocy
w rodzinie. Wdrożenie Konwencji – poprzez konieczne zmiany prawa i programów
działania – spowoduje rozbudowę i lepszą koordynację zadań podmiotów publicznych
i prywatnych, co w konsekwencji pozwoli skutecznie przeciwdziałać przemocy, reagować
na nią i wspierać osoby jej doznające. Zgodnie z możliwością wskazaną w artykule 2
ustęp 2 Konwencji korzystanie z nowych lub udoskonalonych rozwiązań będzie
zapewnione wszystkim ofiarom przemocy.
Ocena skutków gospodarczych – ratyfikacja Konwencji nie pociągnie za sobą
bezpośrednich skutków gospodarczych.
Ocena skutków finansowych – związanie RP Konwencją nie spowoduje skutków
finansowych dla podmiotów z sektora finansów publicznych w postaci zmniejszenia ich
dochodów lub zwiększenia wydatków poza limity przewidziane w danej części
budżetowej. Zadania wynikające ze stosowania Konwencji będą realizowane przez
odpowiednie organy w ramach zadań własnych. Skutki finansowe mogą powodować te
postanowienia, które odzwierciedlają przepisy prawa unijnego. Ewentualne skutki
finansowe wynikające z wprowadzanych regulacji zostaną sfinansowane w ramach
wydatków zaplanowanych w ustawie budżetowej na dany rok, w częściach budżetowych
dysponentów, którzy będą odpowiedzialni za realizację postanowień Konwencji.

- 38 -