Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo energetyczne

odnosić się do bezpieczeństwa. Zatem prawo wspólnotowe pozwala wprost na stosowanie
preferencji wobec świadczenia usług na rzecz niektórych podmiotów. Zgodnie z art. 3 ust. 4
ww. dyrektywy, państwa członkowskie zapewniają wszystkim odbiorcom będącym
gospodarstwami domowymi, a także, jeżeli państwa członkowskie uznają to za stosowne,
małym przedsiębiorstwom możliwość korzystania z usługi powszechnej, to znaczy prawo do
dostaw energii elektrycznej o określonej jakości, na ich terytorium, po uzasadnionych, łatwo
i wyraźnie porównywalnych, przejrzystych i niedyskryminujących cenach. Czyli dyrektywa
idzie jeszcze dalej, pozwalając nawet na preferencje nie tylko dla gospodarstw domowych czy
podmiotów świadczących usługi użyteczności powszechnej ale nawet pozwala na
preferencyjne traktowanie małych przedsiębiorstw.
Podsumowując, przedmiotowe zmiany, mają na celu zdjęcie z jednostek Ochotniczej
Straży Pożarnej obowiązku ponoszenia wygórowanych opłat za energię elektryczną, które nie
znajdują uzasadnienia w rzeczywistym zużyciu. Zaproponowane zmiany legislacyjne,
znajdujące oparcie w prawie wspólnotowym, mają na celu stworzenie podstawy prawnej do
uwzględniania specyfiki jednostek OSP przy kalkulowaniu taryf dla tej grupy poprzez
uwzględnianie realizację przedsięwzięć z zakresu ochrony przeciwpożarowej.
Ze względu na fakt, że obecnie do ochotniczych straży pożarnych zastosowanie mają
taryfy wydane i zatwierdzone na podstawie obecnie obowiązujących przepisów, niezbędne
jest określenie przepisu przejściowego stanowiącego, że taryfy te zachowują moc do końca
okresu na jaki zostały zatwierdzone przez Prezesa URE.
Ponadto, z uwagi na fakt, że nowelizacji ulega przepis upoważniający do wydania
rozporządzenia, powodując tym samym, zgodnie z §32 ust. 2 Rozporządzenia Prezesa Rady
Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. Nr
100, poz. 908) utratę mocy obowiązującej rozporządzenia wydanego na podstawie
dotychczasowego przepisu upoważniającego, konieczne jest czasowe utrzymanie w mocy
dotychczasowego rozporządzenia, do czasu wydania nowego.
W odniesieniu do terminu wejścia w życie, przyjęto standardowy, czternastodniowy
okres vacatio legis, wynikający z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu
aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz.
1172 z późn. zm.).

5