Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 47 –
2. Dyrektor powiadamia sędziego penitencjarnego oraz organ, który wystawił nakaz
wydania, jeżeli osadzony wydany czasowo nie zostanie doprowadzony do jednostki
penitencjarnej w wyznaczonym terminie.
§ 83. 1. W kalendarzu zwolnień skazanych odnotowuje się dane osobowe wszystkich
skazanych i ukaranych, którym termin końca kary lub środka przymusu upływa w danym
roku kalendarzowym. Adnotacji dokonuje się na stronie odpowiadającej terminowi końca
kary lub środka przymusu.
2. Dane osobowe skazanego lub ukaranego, kończącego w danym roku kalendarzowym
kilka kar lub środków przymusu, odnotowuje się na stronach odpowiadających terminowi
końca każdej z kar lub środka przymusu.
3. Dane osobowe skazanych i ukaranych, którzy zbiegli albo w wyznaczonym terminie
nie powrócili z przepustki, oraz zmarłych albo przetransportowanych skreśla się z kalendarza.
Przyczynę skreślenia odnotowuje się w rubryce „uwagi”. Prawidłowość skreślenia potwierdza
czytelnym podpisem osoba, która dokonała korekty.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w wypadku korzystania przez ukaranego
z przepustki udzielonej na podstawie art. 1059 k.p.c.
5. Dane osobowe skazanych i ukaranych, którzy podlegają zwolnieniu przed terminem
albo którym termin końca kary lub środka przymusu uległ zmianie, skreśla się
z poszczególnych stron kalendarza. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
6. W kalendarzu odnotowuje się także wstępnie ustalony termin końca kary, o którym
mowa w § 49. Przepisy ust. 1–3 i 5 stosuje się odpowiednio.
7. O zbliżającym się wstępnie ustalonym terminie końca kary powiadamia się sąd, który
wydał wyrok, a kopię tego powiadomienia przesyła się sędziemu penitencjarnemu.
Powiadomienie przesyła się na miesiąc przed upływem tego terminu.
8. W kalendarzu odnotowuje się ponadto dane osobowe wszystkich skazanych
i ukaranych, w stosunku do których wpłynęły dokumenty skutkujące zwolnieniem w danej
sprawie przed terminem końca kary lub środka przymusu. Adnotacji dokonuje się na stronie
odpowiadającej terminowi zwolnienia.
9. Kalendarz zakłada się nie później niż w dniu 1 grudnia roku poprzedzającego rok,
którego kalendarz dotyczy.
§ 84. 1. W kalendarzu zwolnień tymczasowo aresztowanych odnotowuje się dane
osobowe wszystkich osadzonych, którym termin tymczasowego aresztowania określony
– 48 –
w postanowieniu o jego zastosowaniu, przedłużeniu albo oznaczeniu terminu jego stosowania
upływa w danym roku kalendarzowym. Adnotacji dokonuje się na stronie odpowiadającej
terminowi upływu tymczasowego aresztowania.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie poszukiwania w innej sprawie osoby
już przebywającej w jednostce penitencjarnej. Czas trwania tymczasowego aresztowania
określony w postanowieniu o jego zastosowaniu liczy się od dnia wpływu tego
postanowienia, wraz z nakazem przyjęcia, do jednostki, w ewidencji której osoba ta
pozostaje.
3. W wypadku otrzymania:
1)
odpisu postanowienia o przedłużeniu tymczasowego aresztowania, w którym terminu
jego trwania nie oznaczono,
2)
odpisu prawomocnego wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności albo karę
aresztu wojskowego, wraz z nakazem przyjęcia,
3)
odpisu prawomocnego orzeczenia sądu okręgowego określającego karę pozbawienia
wolności, która ma być wykonywana, wraz z nakazem przyjęcia – w wypadku
tymczasowo aresztowanego skazanego za granicą
– adnotację w kalendarzu dotyczącą tej sprawy skreśla się. Przyczynę skreślenia odnotowuje
się w rubryce „uwagi”. Prawidłowość skreślenia potwierdza czytelnym podpisem osoba,
która dokonała korekty.
4. W szczególnie uzasadnionym wypadku postanowienie o przedłużeniu tymczasowego
aresztowania albo dokumenty, o których mowa w ust. 3 pkt 2 lub 3, mogą być przesłane
telefaksem; w takim wypadku sąd przesyła bezzwłocznie odpis postanowienia albo wyroku.
5. Jeżeli postanowienie o przedłużeniu tymczasowego aresztowania albo dokumenty,
o których mowa w ust. 3 pkt 2 lub 3, zostały przesłane tylko dyrektorowi, ich treść, przed
upływem terminu, do którego aresztowanie miało trwać, podaje się do wiadomości
osadzonemu, którego dotyczą; przepis § 61 stosuje się odpowiednio.
6. Przepisy § 83 ust. 2, 3, 5 i 9 stosuje się odpowiednio, z tym że nie skreśla się
z kalendarza danych osobowych tymczasowo aresztowanych, którzy zbiegli albo
w wyznaczonym terminie nie powrócili z przepustki.
7. W kalendarzu odnotowuje się ponadto dane osobowe wszystkich tymczasowo
aresztowanych, w stosunku do których wpłynęły dokumenty skutkujące zwolnieniem w danej
sprawie przed upływem terminu stosowania tymczasowego aresztowania. Adnotacji dokonuje
się na stronie odpowiadającej terminowi zwolnienia.
– 49 –
§ 85. W kalendarzu terminów czynności procesowych odnotowuje się dane osobowe
wszystkich osadzonych, wobec których wpłynęły nakazy wydania określające terminy ich
udziału w czynnościach procesowych dokonywanych poza terenem jednostki penitencjarnej
oraz pisemne polecenia określające terminy realizacji przesłuchań osadzonych na terenie
jednostki penitencjarnej, dokonywanych przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających
przeprowadzenie tych czynności na odległość.
§ 86. 1. Po decyzji komisji penitencjarnej wydanej w związku z wyrokiem skazującym
sądu pierwszej instancji tymczasowo aresztowanego ewidencjonuje się jako skazanego;
przepisu nie stosuje się, jeżeli wobec tymczasowo aresztowanego nie mogą być stosowane
przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności.
2. W wypadku gdy tymczasowo aresztowany nie wyraził zgody na stosowanie
względem niego przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, zawiadomienie
o tym przesyła się do organu dysponującego. Zawiadomienie przesyła się po decyzji komisji
penitencjarnej.
3. Tymczasowo aresztowanego skazanego wyrokiem sądu pierwszej instancji, wobec
którego nie mogą być stosowane przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, po
otrzymaniu zawiadomienia o uprawomocnieniu się wyroku skazującego ewidencjonuje się
jako skazanego.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanego skazanego
za granicą.
§ 87. 1. W wypadku uchylenia wyroku skazującego sądu pierwszej instancji wobec
osoby, o której mowa w § 86 ust. 1, ewidencjonuje się ją jako tymczasowo aresztowaną.
2. Jako osobę tymczasowo aresztowaną ewidencjonuje się także osobę pozbawioną
wolności na terytorium innego państwa, czasowo wydaną w celu złożenia zeznań
w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej przed
polskim sądem lub prokuratorem w toczącym się postępowaniu karnym.
§ 88. Dopuszczalne jest sporządzanie przez jednostki penitencjarne we własnym
zakresie druków i wydruków z systemów informatycznych, pod warunkiem że zawierają one
zakres informacji nie mniejszy niż przewidziany we wzorze zawiadomień ustalonym przez
Dyrektora żeneralnego Służby Więziennej.
– 50 –
Rozdział 7
Wydawanie tymczasowo aresztowanych, skazanych i ukaranych do udziału
w czynnościach procesowych oraz do zakładów leczniczych
§ 89. 1. Osadzonego wezwanego do udziału w czynności procesowej dokonywanej poza
terenem jednostki penitencjarnej wydaje się organowi doprowadzającemu na podstawie
wystawionego przez sąd lub prokuratora nakazu wydania.
2. Na żądanie organu doprowadzającego umożliwia się sprawdzenie tożsamości
osadzonego.
3. Po dokonaniu czynności procesowej osadzonego doprowadza się do jednostki
penitencjarnej, z której został wydany.
4. W razie konieczności dokonywania czynności procesowych przez dwa lub więcej
kolejnych dni, osadzonego doprowadza się na nocleg do jednostki penitencjarnej, z której
został wydany.
5. Dyrektor powiadamia sędziego penitencjarnego oraz organ, który wystawił nakaz
wydania, jeżeli osadzony wydany do udziału w czynności procesowej nie powrócił na nocleg;
przepisu nie stosuje się w wypadkach, o których mowa w § 90 ust. 1–3.
6. W wypadku gdy organ wzywający poleci wydać organowi doprowadzającemu
dokument osobisty osadzonego przechowywany w depozycie jednostki penitencjarnej,
pobranie dokumentu organ doprowadzający kwituje czytelnym podpisem, zawierającym imię
i nazwisko, na dokumencie zawierającym takie polecenie, wpisując ponadto datę oraz nazwę
i numer dokumentu osobistego.
§ 90. 1. Wydanie osadzonego w celu umieszczenia w zakładzie leczniczym w związku
z badaniem psychiatrycznym połączonym z obserwacją następuje na podstawie nakazu
wydania, a w wypadku gdy nakaz wystawił sąd lub prokurator niebędący organem
dysponującym – ponadto postanowienia o skierowaniu osadzonego na badanie.
2. Wydanie tymczasowo aresztowanego, skazanego lub ukaranego w celu umieszczenia
w pomieszczeniu Policji następuje na podstawie nakazu wydania oraz zarządzenia prezesa
sądu rozpoznającego sprawę. Organ doprowadzający na nakazie wydania, niezależnie od
czynności, o których mowa w § 11 ust. 2, potwierdza datą i czytelnym podpisem,
zawierającym imię i nazwisko, przejęcie książki zdrowia osadzonego.
3. Wydanie czasowe osadzonego za granicę:
1)
w charakterze świadka w toczącym się tam postępowaniu karnym,
– 51 –
2)
jako osobę ściganą w związku z prowadzonym tam przeciwko niej postępowaniem
karnym
– następuje na podstawie wystawionego przez sąd lub prokuratora nakazu wydania.
4. W wypadkach, o których mowa w ust. 3, osadzonego wydaje się wraz z dokumentem
umożliwiającym przekroczenie granicy, jeżeli znajduje się w depozycie jednostki
penitencjarnej. Organ doprowadzający na nakazie wydania, niezależnie od czynności,
o których mowa w § 11 ust. 2, kwituje datą i czytelnym podpisem, zawierającym imię
i nazwisko, pobranie dokumentu, wpisując ponadto jego nazwę i numer.
5. W wypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, organowi doprowadzającemu przekazuje
się, za potwierdzeniem na nakazie wydania, aktualną pisemną opinię o stanie zdrowia
osadzonego.
6. Datę i godzinę powrotu osadzonego do jednostki penitencjarnej odnotowuje się na
nakazie wydania.
§ 91. 1. Wydanie tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się
przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, do udziału w czynności procesowej,
o której mowa w § 89 ust. 1 i § 90 ust. 1–3, sądowi i prokuratorowi, do dyspozycji którego on
nie pozostaje, wymaga każdorazowo pisemnej zgody organu dysponującego, chyba że organ
ten ustali inaczej. W wypadku gdy tymczasowo aresztowany pozostaje do dyspozycji więcej
niż jednego organu, wymagana jest zgoda każdego organu, chyba że organy te ustalą inaczej.
2. O konieczności uzyskania zgody jednostka penitencjarna powiadamia organ
wzywający.
§ 92. 1. Jeżeli jednostka penitencjarna otrzyma nakaz wydania do udziału w czynności
procesowej osadzonego:
1)
zakwalifikowanego jako wymagającego osadzenia w areszcie śledczym lub w zakładzie
karnym typu zamkniętego, w warunkach zapewniających wzmożoną ochronę
społeczeństwa i bezpieczeństwo aresztu lub zakładu, w wyznaczonym oddziale lub celi,
2)
objętego szczególną ochroną w związku z toczącym się lub zakończonym
postępowaniem karnym, ze względu na wystąpienie poważnego zagrożenia lub istnienie
bezpośredniej obawy wystąpienia poważnego zagrożenia dla jego życia lub zdrowia,
o ile dyrektor, określając sposób realizacji szczególnej ochrony, nie ustalił inaczej,
3)
któremu wymierzono karę 25 lat pozbawienia wolności albo dożywotniego pozbawienia
wolności,