Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 31 –
posiadający wystawione przez właściwego dyrektora okręgowego upoważnienie zgodnie
z wzorem, o którym mowa w § 74 ust. 1 pkt 1.
§ 76. 1. Do jednostki organizacyjnej, w której pełnią służbę, na podstawie legitymacji
służbowej, wchodzą:
1)
w porze dziennej i nocnej: kierownik jednostki organizacyjnej, kierownik działu
ochrony i jego zastępca, a także funkcjonariusze przeprowadzający inspekcję;
2)
w ustalonych godzinach służby – funkcjonariusze niewymienieni w pkt 1.
2. Pracownicy zatrudnieni w jednostce organizacyjnej lub przywięziennym zakładzie
pracy wchodzą do jednostki na podstawie legitymacji lub przepustki stałej, w godzinach
ustalonych przez kierownika tej jednostki organizacyjnej.
3. Zasady wejścia do jednostki organizacyjnej funkcjonariuszy i pracowników
niepełniących służby lub niezatrudnionych w tej jednostce organizacyjnej, z zastrzeżeniem
§ 74 i 75, określa właściwy kierownik jednostki organizacyjnej.
§ 77. W ochronie jednostki organizacyjnej można stosować:
1)
zabezpieczenia techniczno-ochronne, a w szczególności:
a)
linię zewnętrzną ogrodzenia ochronnego, wykonaną z materiału pełnego, którą
może stanowić również ściana budynku, w którym mogą także czasowo lub na
stałe przebywać osadzeni, albo wykonaną z materiałów tworzących ogrodzenie
ażurowe – wyposażoną w zabezpieczenia utrudniające jej pokonanie,
b) linię wewnętrzną ogrodzenia ochronnego, którą może stanowić ogrodzenie pełne
lub ażurowe albo oznaczoną w inny sposób,
c)
wygrodzenia wewnętrzne oddzielające poszczególne rejony jednostki
organizacyjnej,
d) bramy, drzwi i kraty o szczególnie silnej konstrukcji zamontowane przy wejściach
do jednostki organizacyjnej i ważniejszych budynków,
e)
bramy, drzwi i kraty o silnej konstrukcji zamontowane przy wejściach i przejściach
do poszczególnych budynków, rejonów i cel oraz pomiędzy kondygnacjami
budynków,
f)
kraty okienne oraz wewnętrzne kraty koszowe instalowane za drzwiami
wejściowymi i przed otworami okiennymi,
g) przesłony i siatki mocnej konstrukcji, montowane po zewnętrznej stronie okien,
h) zamki i blokady do bram, drzwi i krat,
– 32 –
i)
agregat prądotwórczy lub inne zastępcze źródła energii elektrycznej i oświetlenia,
j)
zabezpieczenia studzienek, kanałów, urządzeń wentylacyjnych, rynien,
odgromników, słupów, masztów antenowych, kominów i innych punktów
wysokościowych, świetlików, wejść na strychy i dachy oraz wejść do piwnic,
k) urządzenia telewizji przemysłowej i urządzenia kontroli dostępu;
2)
środki sygnalizacji i łączności, a w szczególności:
a)
urządzenia do kontroli osób, bagaży, pojazdów i ładunków,
b) instalację przyzywową,
c)
środki łączności radiowej i przewodowej,
d) środki alarmowania.
§ 78. 1. Cele wyznaczone do wykonywania kary dyscyplinarnej umieszczenia w celi
izolacyjnej wyposaża się w wewnętrzne kraty zainstalowane za drzwiami wejściowymi
i przed otworami okiennymi.
2. Okna celi, o której mowa w ust. 1, wyposaża się na zewnątrz otworów okiennych
w siatki, a w miarę potrzeb można je wyposażyć także w przesłony.
3. Sprzęt kwaterunkowy będący w wyposażeniu celi, o której mowa w ust. 1, może być
trwale mocowany do ścian lub podłóg.
§ 79. Cele przeznaczone dla osadzonych, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e,
usytuowane poza oddziałem dla tych osadzonych, wyznacza dyrektor na wniosek kierownika
działu ochrony, uzgodniony z kierownikami działów penitencjarnego i ewidencji.
§ 80. 1. W czasie wykonywania obowiązków służbowych w bezpośrednim kontakcie
z osadzonym, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, oddziałowy i funkcjonariusz z nim
współdziałający pełnią służbę w kamizelkach ochronnych i wyposażeni są w osobiste
sygnalizatory alarmowe oraz w środki przymusu bezpośredniego.
2. W kamizelki ochronne, sygnalizatory alarmowe i w środki przymusu bezpośredniego
wyposaża się również funkcjonariuszy dozorujących poza oddziałem mieszkalnym lub
konwojujących osadzonego, o którym mowa w ust. 1.
3. Ilość i rodzaj środków przymusu bezpośredniego określa dyrektor.
§ 81. 1. Celę mieszkalną dla osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e,
wyposaża się w szczególności w:
1)
wewnętrzne kraty zainstalowane za drzwiami wejściowymi i przed otworami
okiennymi;
– 33 –
2)
siatki, a w miarę potrzeb również w przesłony, na zewnątrz otworów okiennych;
3)
kraty okienne ze stali o podwyższonej wytrzymałości na przecinanie lub zabezpieczone
elektronicznie;
4)
sprzęt kwaterunkowy mocowany trwale do ścian i podłóg.
2. Cele można dodatkowo wyposażyć w kamery telewizyjne i urządzenia umożliwiające
nasłuch.
3. Zabezpieczenia techniczno-ochronne, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 oraz § 78
ust. 1 i 2, można zastąpić innymi zabezpieczeniami, które będą odpowiednio spełniać ich
zadania ochronne.
§ 82. 1. Miejsca i pomieszczenia dla osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1
lit. e, wyznaczone do pracy, nauki, widzeń, czynności procesowych, odprawiania
nabożeństw, spotkań religijnych i nauczania religii oraz zajęć kulturalno-oświatowych,
z zakresu kultury fizycznej i sportu, wyposaża się odpowiednio w zabezpieczenia techniczno-
-ochronne, o których mowa w § 81 ust. 1 pkt 1–3, a także zabezpieczenia uniemożliwiające
samowolne ich opuszczenie przez osadzonego.
2. Plac spacerowy zabezpiecza się w sposób uniemożliwiający samowolne jego
opuszczenie przez osadzonego, o którym mowa § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, w szczególności
poprzez przykrycie placu siatką, prętami lub drutem.
3. Miejsca i pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, można wyposażyć
w urządzenia umożliwiające monitoring.
4. Zabezpieczenia techniczno-ochronne łaźni i innych pomieszczeń niewymienionych
w ust. 1 i § 81, w których czasowo może przebywać osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2
pkt 1 lit. e, określa dyrektor.
5. Przepis § 78 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
§ 83. Pies może być wykorzystywany do:
1)
ochrony funkcjonariuszy i pracowników;
2)
wzmocnienia realizowanego konwojowania;
3)
pościgu;
4)
przeszukiwania budynków, budowli, pojazdów i terenu jednostki organizacyjnej;
5)
poszukiwania i wskazywania ukrycia środków odurzających i substancji
psychotropowych;
6)
tropienia śladów;
– 34 –
7)
poszukiwania i wskazywania materiałów wybuchowych.
Rozdział 4
Działania ochronne i czynności profilaktyczne
§ 84. 1. Działania ochronne podejmuje się niezwłocznie po uzyskaniu informacji
o zagrożeniu bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej.
2. W działaniach ochronnych mogą być wykorzystani funkcjonariusze sił wsparcia oraz
oddziały Policji, a także inne osoby pełniące służbę lub zatrudnione w służbach ratowniczych.
3. W działaniach ochronnych można wykorzystywać psy wyszkolone na
specjalistycznych kursach.
4. Działaniami ochronnymi kieruje dyrektor lub upoważniony przez niego
funkcjonariusz.
§ 85. 1. Systemy ochrony, o których mowa w § 3 ust. 2, a także sposób ochrony,
o którym mowa w § 8, w przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa mogą
podlegać wzmocnieniu poprzez wprowadzenie dodatkowych przedsięwzięć i działań
ochronnych, a w szczególności:
1)
wprowadzenie służby oficera dyżurnego;
2)
zwiększenie składu zmiany, również o funkcjonariuszy spoza działu ochrony;
3)
wystawienie dodatkowych posterunków, a także stanowisk, lub wzmocnienie obsady
istniejących;
4)
wprowadzenie dyżurów kadry kierowniczej w sposób określony przez kierownika
jednostki organizacyjnej.
2. Rodzaj i zakres stosowanych dodatkowych przedsięwzięć i działań ochronnych zależy
od rozpoznania zamierzeń osadzonych, a także stopnia zagrożenia bezpieczeństwa jednostki
organizacyjnej.
3. W przypadku wzmocnienia ochrony jednostki organizacyjnej mogą być wykorzystane
siły innych jednostek organizacyjnych, jeżeli zarządzający wzmocnienie ochrony uzna, że
siły własne nie wystarczą do zapobieżenia lub zlikwidowania naruszenia bezpieczeństwa.
§ 86. 1. Wzmocnienie ochrony można zarządzić po:
1)
uzyskaniu informacji o zagrożeniu bezpieczeństwa jednostki organizacyjnej;
2)
zaistnieniu zdarzenia nadzwyczajnego.
2. Wzmocnienie ochrony zarządzają:
1)
Dyrektor Generalny – w każdej jednostce organizacyjnej;
– 35 –
2)
dyrektor okręgowy – w podległych jednostkach organizacyjnych;
3)
Komendant Centralnego Ośrodka – w Centralnym Ośrodku;
4)
komendant ośrodka – w ośrodku szkolenia lub ośrodku doskonalenia;
5)
dyrektor – w podległym zakładzie.
3. Zarządzenie o wzmocnieniu ochrony wydaje się bez zbędnej zwłoki.
4. Osoba zarządzająca wzmocnienie ochrony lub osoba przez nią upoważniona
podejmuje działania ochronne i nimi kieruje.
5. O wykorzystaniu funkcjonariuszy, a także środków i sprzętu, decydują:
1)
Dyrektor Generalny – z każdej jednostki organizacyjnej;
2)
dyrektor okręgowy – z podległych jednostek organizacyjnych;
3)
odpowiednio Komendant Centralnego Ośrodka, komendant ośrodka lub dyrektor
– z Centralnego Ośrodka, ośrodka szkolenia, ośrodka doskonalenia lub zakładu.
§ 87. Sprawność funkcjonariuszy i pracowników Centralnego Ośrodka lub zakładu
w działaniach ochronnych doskonali się co najmniej dwa razy w roku, w trakcie ćwiczeń
przeprowadzanych na podstawie planu sporządzonego przez kierownika działu ochrony
i zatwierdzonego odpowiednio przez Komendanta Centralnego Ośrodka lub dyrektora,
uwzględniając w szczególności:
1)
stosowany system lub sposób ochrony;
2)
występujące i przewidywane zagrożenia;
3)
wykorzystanie funkcjonariuszy i pracowników.
§ 88. Czynności profilaktyczne to w szczególności:
1)
obserwowanie zachowań i relacji w środowisku osadzonych;
2)
rozpoznawanie struktur podkultury więziennej i udziału w niej osadzonych;
3)
rozpoznawanie atmosfery i nastrojów wśród osadzonych oraz ich zamiarów godzących
w bezpieczeństwo jednostki.
Rozdział 5
Postępowanie z osobami osadzonymi w zakładach
§ 89. 1. Żunkcjonariusze i pracownicy w postępowaniu z osadzonymi powinni zachować
ostrożność, mając na uwadze możliwość agresji z ich strony, groźnego nieposłuszeństwa albo
postępowania naruszającego porządek lub bezpieczeństwo.
2. Żunkcjonariusze mają obowiązek przeciwdziałania postępowaniu innych osób
sprzecznemu z zadaniami ochronnymi albo naruszającemu ustalony porządek lub