Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 5 –
Rozdział 4
Porz dek wewnętrzny aresztu śledczego
§ 14. 1. Ustalając porządek wewnętrzny aresztu śledczego, a w razie potrzeby
poszczególnych oddziałów, dyrektor uwzględnia konieczność zabezpieczenia prawidłowego
toku postępowania karnego, utrzymania bezpieczeństwa, dyscypliny i porządku oraz
zapewnienia w areszcie właściwych warunków bytowych, sanitarnych i zdrowotnych.
2. W porządku wewnętrznym aresztu śledczego dyrektor określa w szczególności:
1)
godziny oraz sposób przeprowadzania apelu porannego i wieczornego;
2)
godziny przeznaczone na sen, pracę, naukę, zajęcia kulturalno-oświatowe, sportowe
oraz zajęcia własne tymczasowo aresztowanego;
3)
godziny i miejsce spożywania posiłków dostarczanych przez administrację;
4)
godziny, miejsce i sposób poruszania się po terenie aresztu;
5)
godziny, miejsce i sposób odbywania spacerów oraz korzystania z kąpieli;
6)
godziny i miejsce, w którym jest dozwolone palenie wyrobów tytoniowych;
7)
ilość i rodzaj własnej odzieży, bielizny i obuwia, które tymczasowo aresztowany może
posiadać w celi;
8)
ilość i wymiary przedmiotów, które tymczasowo aresztowany może posiadać w celi,
oraz sposób ich przechowywania, a w razie potrzeby zasady ich używania;
9)
dni, godziny i miejsce przyjmowania tymczasowo aresztowanych przez dyrektora
i innych przełożonych, lekarzy oraz sposób składania pisemnych wniosków, skarg
i próśb;
10) dni, godziny, miejsce i porządek przeprowadzania widzeń;
11) dni, godziny i miejsce odprawiania nabożeństw, spotkań religijnych oraz nauczania
religii;
12) częstotliwość, terminy, miejsce i sposób dokonywania zakupów artykułów
żywnościowych i wyrobów tytoniowych oraz przedmiotów dopuszczonych do
sprzedaży w areszcie śledczym;
13) godziny i sposób przyjmowania i wydawania korespondencji oraz paczek;
14) dni, godziny i miejsce bezpośredniego kontaktowania się z przedstawicielami
podmiotów, o których mowa w art. 38 § 1 Kodeksu;
15) osoby upoważnione do przyznawania nagród oraz wymierzania kar dyscyplinarnych.

– 6 –
§ 15. Tekst porządku wewnętrznego powinien znajdować się w każdej celi mieszkalnej.
Na prośbę tymczasowo aresztowanego udostępnia się mu Kodeks oraz wydane na jego
podstawie akty wykonawcze.
Rozdział 5
Organizacja przyjmowania korespondencji i zasady widzeń
§ 16. 1. Korespondencję tymczasowo aresztowanego administracja aresztu przyjmuje
w każdym dniu roboczym, a korespondencję urzędową – codziennie.
2. żodziny i sposób przyjmowania korespondencji ustala się w porządku wewnętrznym
aresztu.
3. Przesyłka listowa powinna być właściwie opłacona przez tymczasowo
aresztowanego.
4. W przypadku wysyłania przesyłki poleconej, wraz z korespondencją tymczasowo
aresztowany przekazuje wypełniony druk „potwierdzenia nadania przesyłki poleconej”, który
po wysłaniu zwraca się tymczasowo aresztowanemu.
§ 17. 1. Korespondencję tymczasowo aresztowanego administracja aresztu przekazuje
właściwemu organowi dysponującemu, nie później niż drugiego dnia roboczego od daty jej
otrzymania.
2. Jeżeli organ dysponujący odstąpił od czynności cenzurowania, korespondencja jest
wysyłana przez administrację aresztu, nie później niż drugiego dnia roboczego od daty jej
przekazania, o ile nie podlega zatrzymaniu z przyczyn, o których mowa w art. 105 § 4
Kodeksu.
§ 18. Tymczasowo aresztowany nieposiadający środków pieniężnych otrzymuje od
administracji aresztu śledczego papier, koperty oraz znaczki pocztowe na dwie przesyłki
listowe ekonomiczne w miesiącu, o masie do 20 g, a w szczególnie uzasadnionych
przypadkach także na dalszą korespondencję.
§ 19. 1. Korespondencję adresowaną do tymczasowo aresztowanego doręcza mu
upoważniony funkcjonariusz.
2. W przypadku odmowy przyjęcia przez tymczasowo aresztowanego korespondencji
odsyła się ją do nadawcy.
§ 20. 1. Tryb przekazywania korespondencji urzędowej, a także korespondencji
w języku obcym, jeżeli organ dysponujący odstąpił od jej cenzurowania, regulują przepisy

– 7 –
w sprawie czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego
aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności.
2. Przyjmujący w areszcie śledczym korespondencję urzędową wysyłaną przez
tymczasowo aresztowanego wydaje nadawcy pisemne potwierdzenie jej odbioru oraz
odnotowuje na kopercie datę odbioru.
3. Potwierdzenie sporządza się w jednym egzemplarzu; duplikatu potwierdzenia nie
wydaje się.
§ 21. Tymczasowo aresztowany ma prawo składać wnioski, skargi i prośby na piśmie
oraz ustnie; przełożeni i inne uprawnione osoby przyjmują je także w czasie bezpośrednich
kontaktów z tymczasowo aresztowanymi, zwłaszcza podczas wizytacji cel mieszkalnych
i innych pomieszczeń, w których przebywają tymczasowo aresztowani.
§ 22. Koszty przesłania wniosków, skarg i próśb ponosi tymczasowo aresztowany,
a jeżeli nie posiada środków pieniężnych, otrzymuje od administracji aresztu śledczego
papier, koperty i znaczki pocztowe poza limitem określonym w § 18.
§ 23. 1. Widzenie trwa 60 minut.
2. W uzasadnionych przypadkach dyrektor może indywidualnie zezwolić na
przedłużenie czasu widzenia lub udzielenie tymczasowo aresztowanemu więcej niż jednego
widzenia w tym samym dniu.
3. W widzeniu mogą uczestniczyć nie więcej niż dwie osoby pełnoletnie. Liczba osób
niepełnoletnich posiadających wymaganą zgodę na widzenie nie podlega ograniczeniu, z tym
że osoby do lat 15 mogą korzystać z widzeń tylko pod opieką osób pełnoletnich
posiadających zgodę na widzenie.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się w przypadku udzielenia tymczasowo
aresztowanemu widzeń z osobami wymienionymi w art. 8 § 3 i art. 105 § 2 Kodeksu.
§ 24. W przypadkach określonych w art. 105a § 7 Kodeksu widzenie może być
przerwane lub zakończone przed czasem.
Rozdział 6
Warunki opieki zdrowotnej i bytowej
§ 25. Tymczasowo aresztowanego poddaje się badaniom kontrolnym przed
przetransportowaniem oraz zwolnieniem z aresztu śledczego.

– 8 –
§ 26. Zakres i częstotliwość badań okresowych tymczasowo aresztowanego określają
przepisy w sprawie szczegółowych zasad, zakresu i trybu udzielania świadczeń zdrowotnych
osobom pozbawionym wolności przez zakłady opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych
wolności.
§ 27. 1. W nagłym przypadku decyzję o skierowaniu tymczasowo aresztowanego,
w celu leczenia, do zakładu opieki zdrowotnej poza aresztem śledczym lub w innym areszcie
śledczym, może podjąć, na wniosek lekarza, dyrektor.
2. Leczenie tymczasowo aresztowanego na jego koszt, przez wybranego przez niego
lekarza, na terenie aresztu śledczego, wymaga zgody organu dysponującego, po spełnieniu
warunków, o których mowa w art. 115 § 6 Kodeksu.
§ 28. 1. Wobec tymczasowo aresztowanych przebywających w szpitalach, izbach
chorych oraz leczonych poza nimi, a także przewlekle chorych i rekonwalescentów, dyrektor
może, na wniosek lub po zasięgnięciu opinii lekarza, dokonywać niezbędnych odstępstw od
przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania tymczasowego aresztowania
w zakresie uzasadnionym stanem zdrowia tych tymczasowo aresztowanych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio wobec tymczasowo aresztowanych, u których
stwierdzono
niepsychotyczne
zaburzenia psychiczne, upośledzonych umysłowo,
uzależnionych od alkoholu albo innych środków odurzających lub psychotropowych oraz
niepełnosprawnych fizycznie. Dyrektor może dokonywać tych odstępstw na wniosek lub po
zasięgnięciu opinii lekarza albo psychologa.
§ 29. 1. Wobec tymczasowo aresztowanych kobiet ciężarnych i karmiących dyrektor
może dokonywać, na wniosek lekarza lub po zasięgnięciu jego opinii, niezbędnych odstępstw
od przewidzianego w regulaminie sposobu wykonywania tymczasowego aresztowania
w zakresie wynikającym z potrzeby uwzględnienia stanu fizycznego lub psychicznego tych
kobiet.
2. Tymczasowo aresztowaną kobietę ciężarną przenosi się, na dwa miesiące przed
przewidywanym terminem porodu, do szpitalnego oddziału ginekologiczno-położniczego
w areszcie śledczym lub zakładzie karnym, po uprzednim powiadomieniu organu
dysponującego o konieczności takiego przeniesienia.
§ 30. Cela mieszkalna powinna być wyposażona w łóżko dla każdego tymczasowo
aresztowanego, odpowiednią do liczby tymczasowo aresztowanych ilość stołów, szafek

– 9 –
i taboretów oraz środków do utrzymania czystości w celi. Niezbędne urządzenia sanitarne
sytuuje się w sposób zapewniający ich niekrępujące użytkowanie.
§ 31. 1. Jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa, względy sanitarne, jak również
zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego, tymczasowo aresztowany korzysta
z odzieży, bielizny i obuwia według norm przypadających skazanym.
2. Jeżeli własna odzież, bielizna i obuwie tymczasowo aresztowanego ulegną w trakcie
pobytu zniszczeniu lub są nieodpowiednie ze względu na porę roku, przepis ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
3. Tymczasowo aresztowany potwierdza podpisem:
1)
przyjęcie do użytku i zwrot do magazynu przedmiotów, o których mowa w ust. 1 i 2
oraz § 8 ust. 1 pkt 3;
2)
otrzymanie z depozytu dokumentów, pieniędzy, przedmiotów wartościowych i innych
przedmiotów.
§ 32. 1. Tymczasowo aresztowany jest obowiązany utrzymywać należytą czystość
osobistą i dbać o schludny wygląd.
2. Tymczasowo aresztowanemu, co najmniej raz w miesiącu, umożliwia się ostrzyżenie.
3. Tymczasowo aresztowany nie może dokonywać zmiany dotychczasowego wyglądu,
jeżeli zakazał tego organ dysponujący.
4. Tymczasowo aresztowany korzysta co najmniej raz w tygodniu z ciepłej kąpieli.
Tymczasowo aresztowany zatrudniony przy pracach brudzących korzysta z odpowiednio
częstszych kąpieli. Kąpiel tymczasowo aresztowanego chorego odbywa się według wskazań
lekarza.
5. Tymczasowo aresztowana kobieta korzysta co najmniej raz dziennie z ciepłej wody
i dwa razy w tygodniu z ciepłej kąpieli.
§ 33. 1. Spacer tymczasowo aresztowanego odbywa się pod nadzorem funkcjonariusza
w wyznaczonym miejscu na wolnym powietrzu.
2. Dyrektor lub organ dysponujący w porozumieniu z dyrektorem może, ze względu na
konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego lub zapewnienia
bezpieczeństwa w areszcie śledczym, zarządzić odbywanie spaceru w inny sposób niż
ustalony w porządku wewnętrznym.
3. Dyrektor może na wniosek lekarza zmienić czas trwania i sposób odbywania spaceru
przez tymczasowo aresztowanego chorego.