Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

– 3 –
2)
Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie – 2 osoby;
3)
Sekcji Psychiatrii Sądowej Polskiego Towarzystwa Psychologicznego – 1 osoba;
4)
Regionalnych Ośrodków Psychiatrii Sądowej – 3 osoby;
5)
szpitala psychiatrycznego, w którym wykonywany jest środek zabezpieczający,
wskazanego przez Komisję Szpitalnictwa Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego
– 1 osoba.
2. Członków Komisji, w tym przewodniczącego, zastępcę przewodniczącego
i sekretarza, powołuje na okres 5 lat minister właściwy do spraw zdrowia.
§ 7. Do zadań Komisji należy:
1)
analiza dostępnej dokumentacji;
2)
wydawanie opinii dla właściwych sądów lub innych uprawnionych instytucji w sprawie
przyjmowania, wypisywania lub przenoszenia sprawców, wobec których orzeczono
wykonywanie środka zabezpieczającego w zakładach psychiatrycznych;
3)
wizytacja i ocena zakładów dysponujących warunkami podstawowego, wzmocnionego
i maksymalnego zabezpieczenia, w których realizowany jest środek zabezpieczający;
4)
analiza informacji o liczbie dostępnych miejsc w zakładach psychiatrycznych
przeznaczonych do wykonywania środków zabezpieczających.
§ 8. 1. Komisja w opinii, o której mowa w § 7 pkt 2, wskazując miejsce wykonywania
środka zabezpieczającego, uwzględnia:
1)
rodzaj czynów zabronionych, których dopuścił się sprawca w przeszłości;
2)
rodzaj, częstość i skutki zachowań agresywnych lub ucieczkowych w przeszłości;
3)
aktualny stan zdrowia psychicznego i fizycznego oraz choroby współistniejące;
4)
uzależnienie od alkoholu lub innego środka odurzającego;
5)
związek pomiędzy zaburzeniami psychicznymi a zachowaniami niebezpiecznymi;
6)
ogólną sprawność fizyczną;
7)
szczególne
wskazania
do
postępowania
leczniczego,
rehabilitacyjnego
i resocjalizacyjnego;
8)
przebieg i wyniki dotychczasowego leczenia, rehabilitacji i resocjalizacji.
2. Opinię, o której mowa w § 7 pkt 2, Komisja wydaje w terminie 21 dni od dnia
wpłynięcia wniosku.
§ 9. W przypadku braku wolnych miejsc w zakładzie psychiatrycznym właściwym ze
względu na obszar działania według miejsca zamieszkania sprawcy, Komisja może wskazać
– 4 –
jako miejsce wykonywania środka zabezpieczającego inny zakład psychiatryczny
dysponujący odpowiednimi warunkami zabezpieczenia.
§ 10. Kierownik zakładu psychiatrycznego zawiadamia właściwy sąd oraz Komisję
o przyjęciu sprawcy w celu wykonania środka zabezpieczającego. O wypisaniu sprawcy
kierownik zakładu zawiadamia Komisję.
§ 11. 1. Sprawca skierowany do zakładu o podstawowym zabezpieczeniu jest
umieszczany w oddziale psychiatrycznym ogólnym zgodnie z zasadą kierowania pacjentów
do oddziałów obowiązującą w danym zakładzie.
2. Sprawca przebywający w zakładzie jest zobowiązany do przestrzegania regulaminu
organizacyjno-porządkowego obowiązującego w danym zakładzie.
3. Regulamin organizacyjno-porządkowy dla zakładów dysponujących warunkami
wzmocnionego i maksymalnego zabezpieczenia określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
4. W zakładach dysponujących warunkami podstawowego zabezpieczenia stosuje się
przepisy regulaminu organizacyjno-porządkowego tego zakładu.
§ 12. 1. W ramach postępowania ze sprawcami, w celu zapewnienia prawidłowego
postępowania leczniczego, terapeutycznego, rehabilitacyjnego i resocjalizacyjnego, możliwe
jest przenoszenie sprawców w trakcie wykonywania środka zabezpieczającego do zakładu
psychiatrycznego dysponującego odpowiednimi zabezpieczeniami oraz odpowiednimi
możliwościami leczniczymi, terapeutycznymi, rehabilitacyjnymi i resocjalizacyjnymi.
2. Pobyt sprawcy w zakładzie psychiatrycznym dysponującym warunkami
wzmocnionego i maksymalnego zabezpieczenia nie powinien trwać dłużej, niż jest to
konieczne dla zmniejszenia zagrożenia sprawcy dla otoczenia i jego skłonności do ucieczek.
§ 13. 1. Z wnioskiem o przeniesienie, o którym mowa w § 11 ust. 1, występuje do sądu
kierownik zakładu, w którym sprawca przebywa. We wniosku należy podać powody
uzasadniające konieczność przeniesienia sprawcy do innego zakładu i dołączyć:
1)
orzeczenie sądu o zastosowaniu środka zabezpieczającego;
2)
opinię biegłych psychiatrów i ewentualnie inne opinie.
2. O przeniesienie do innego zakładu zwracać się może do sądu sam sprawca lub jego
przedstawiciel ustawowy. W takich przypadkach zakład, w którym sprawca przebywa,
przesyła do sądu dokumentację, o której mowa w ust. 1, wraz z opinią kierownika tego
zakładu.
– 5 –
§ 14. 1. W celu zapewnienia prawidłowego przenoszenia sprawców do innego zakładu
wykonującego środek zabezpieczający sąd może zasięgnąć opinii Komisji.
2. Przed orzeczeniem o przeniesieniu sprawcy do innego zakładu sąd przesyła Komisji
dokumentację, o której mowa w § 12.
3. Komisja po otrzymaniu dokumentacji, o której mowa w § 12, niezwłocznie,
najpóźniej w terminie miesiąca, przesyła sądowi propozycję miejsca dalszego wykonywania
środka zabezpieczającego wraz z jej uzasadnieniem.
§ 15. Przeniesienie sprawcy pomiędzy zakładami wykonującymi środek zabezpieczający
realizuje Policja, korzystając w uzasadnionych przypadkach z pomocy fachowego personelu
medycznego zakładu, w którym sprawca przebywał.
§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.3)

MINISTER ZDROWIA
W porozumieniu:
MINISTER SPRAWIEDLIWOŚCI





3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 10 sierpnia 2004 r.
w sprawie wykazu zakładów psychiatrycznych i zakładów leczenia odwykowego przeznaczonych do
wykonywania środków zabezpieczających oraz składu, trybu powoływania i zadań komisji psychiatrycznej
do spraw środków zabezpieczających (Dz. U. Nr 179, poz. 1854, z 2007 r. Nr 18, poz. 113, z 2009 r. Nr 22,
poz. 127, z 2010 r. Nr 170, poz. 1148 oraz z 2013 r. poz. 64), które utraciło moc na podstawie ustawy
z dnia … o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. …).
– 6 –

UZASADNIENIE
Projekt
Ministra
Zdrowia
w sprawie wykazu zakładów psychiatrycznych
przeznaczonych do wykonywania środków zabezpieczających oraz składu, trybu
powoływania i sposobu działania komisji psychiatrycznej do spraw środków
zabezpieczających jest konsekwencją zmiany art. 201 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r.
– Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.), który przewiduje
upoważnienie do wydania tego aktu wykonawczego.
Zakres projektu ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.
Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie
sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U.
Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.) projektowane rozporządzenie nie podlega notyfikacji Komisji
Europejskiej.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) projekt zostanie udostępniony
w Biuletynie Informacji Publicznej na stronach internetowych Ministerstwa Sprawiedliwości
i Rządowego Centrum Legislacji.










52-04-dg


Załącznik
do rozporządzenia
Ministra Zdrowia
z dnia … (poz. …)
REGULAMIN ORGANIZACYJNO-PORZĖDKOWY WYKONYWANIA įRODKÓW
ZABEZPIECZAJĖCYCH
§ 1. Przy przyjęciu do zakładu dysponującego warunkami wzmocnionego lub maksymalnego
zabezpieczenia osoba, wobec której wykonywany jest środek zabezpieczający:
1) jest informowana o przysługujących jej prawach i obowiązkach;
2) jest poddawana czynnościom mającym na celu jej identyfikację;
3) jest poddawana, przez personel tej samej płci, czynnościom kontrolnym na obecność
przedmiotów, których posiadanie może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia tej osoby lub
innych osób;
4) podaje informacje o posiadanych pieniądzach i przedmiotach wartościowych;
5) oddaje do depozytu dokumenty oraz rzeczy, o których mowa w pkt 3 i 4.
§ 2. 1. Osoba, wobec której realizowany jest środek zabezpieczający w warunkach
wzmocnionego i maksymalnego zabezpieczenia, ma prawo do:
1) przebywania w warunkach zapewniających higienę, bezpieczeństwo, ochronę przed wszelkimi
formami przemocy fizycznej bądź psychicznej oraz ochronę i poszanowanie jej godności
osobistej;
2) świadczeń zdrowotnych, opieki psychologicznej i wsparcia socjalnego;
3) wykonywania praktyk i korzystania z posług religijnych;
4) ochrony więzi rodzinnych;
5) wysyłania i otrzymywania korespondencji oraz, w przypadku wydzielenia aparatów
telefonicznych do użytku dla pacjentów, niekontrolowanych rozmów telefonicznych w godzinach
ustalonych przez kierownika zakładu;
6) poszanowania prywatności z ograniczeniami wynikającymi ze specyfiki zakładu;
7) składania próśb, skarg, wniosków i odwołań do organu właściwego do ich rozpatrywania.
2. Korzystanie przez osoby, wobec których realizowany jest środek zabezpieczający,
z przysługujących im praw nie może naruszać praw innych osób i zakłócać ustalonego w zakładzie
porządku.
§ 3. Osoba, wobec której realizowany jest środek zabezpieczający w warunkach wzmocnionego
i maksymalnego zabezpieczenia, ma obowiązek:
1) przestrzegać ustalonego w zakładzie regulaminu;
2) przestrzegać zasad współżycia społecznego;
3) przestrzegać zasad bezpieczeństwa na terenie zakładu;
4) stosować się do poleceń personelu;
5) poprawnie traktować inne osoby;
6) dbać o stan zdrowia i higienę osobistą;
7) dbać o kulturę osobistą i kulturę słowa;
8) sprzątać pomieszczenia, w których przebywa, i utrzymywać należyty porządek, chyba że aktualny
stan zdrowia to uniemożliwia;
9) uczestniczyć w programach rehabilitacyjno-leczniczych i resocjalizacyjnych zakładu.
§ 4. 1. Personel zakładu ma prawo do kontroli rzeczy osobistych, łóżka, szafek i innych mebli
oraz przedmiotów.