Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Federacyjną Republiką Brazylii o przekazywaniu osób skazanych, podpisanej w Brasilii dnia 26 listopada 2012 r.

Skutki  finansowe  wynikające  z  wejścia  w  życie  Umowy  nie  będą  znaczne  w  skali 
budżetu państwa. Z informacji uzyskanej z Komendy Głównej Policji wynika, iż koszt 
konwoju jednego skazanego z Ameryki Południowej wynosi ok. 30 000 zł. Koszty te 
tymczasowo  ponosi  Skarb  Państwa.  Jednakże  art.  15  ust.  2  Umowy  przewiduje,  iż 
państwo  wykonania  może  podjąć  działania  zmierzające  do  odzyskania  od  osoby 
skazanej  poniesionych  kosztów.  Możliwość  taką  daje  również  kpk.  W  postanowieniu 
o przekształceniu  kary  sąd  polski  rozstrzyga  o  kosztach  procesu,  zaliczając  do  nich 
m.in.  wydatki  związane  z  tłumaczeniami  pism  i  dokumentów  oraz  transportem 
i konwojem.  Orzeczenie  w  przedmiocie  kosztów  wydawane  jest  na  podstawie 
przepisów  działu  XIV  kpk  (koszty  procesu).  Sąd  może  zasądzić  od  skazanego 
obowiązek  zwrotu  kosztów  na  rzecz  Skarbu  Państwa  (art.  627  w  zw.  z  art.  618  §  1 
pkt 13 kpk). 
Zobowiązania  strony  polskiej  będą  finansowane  w  ramach  limitu  wydatków 
właściwych  dysponentów  części  budżetowych  przewidzianych  corocznie  w  ustawie 
budżetowej  (Ministra  Sprawiedliwości  –  m.in.  koszty  tłumaczeń  oraz  ministra 
właściwego do spraw wewnętrznych – koszty konwoju) i nie będą stanowiły tytułu do 
zwiększenia wydatków zarówno w roku ratyfikacji, jak i w latach następnych. 
Umowa nie wywrze skutków gospodarczych i politycznych.  
Umowa  podlega  w  Polsce  ratyfikacji  w  trybie  art.  89  ust.  1  pkt  2  i  5  Konstytucji  RP 
i art.  12  ust.  2  ustawy  z  dnia  14  kwietnia  2000  r.  o  umowach  międzynarodowych 
(Dz. U. Nr 39, poz. 443, z późn. zm.), bowiem dotyczy  wolności, praw i obowiązków 
obywatelskich  określonych  w  Konstytucji  (art.  41,  art.  42  i  art.  52  Konstytucji)  oraz 
spraw uregulowanych w ustawie – Kodeks postępowania karnego. W związku z tym, że 
Umowa  zawiera  przepisy  samowykonalne,  nie  będzie  zachodziła  konieczność 
dokonywania  zmian  prawa  wewnętrznego,  bowiem  będzie  mogła  ona  być  stosowana 
bezpośrednio, mając pierwszeństwo przed ustawą z dnia 6 czerwca 1997 r.  – Kodeks 
postępowania karnego (art. 91 ust. 1 i 2 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r.). 
 
 
 
4