Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

obowiązkiem jest praca z dziećmi, nie uniemożliwiały

tym osobom zgłaszania służbom odpowiedzialnym za

ochronę dzieci wszelkich sytuacji, jeżeli mają one

uzasadnione powody, by sądzić, że dziecko jest
pokrzywdzone w wyniku przestępstw, o których mowa w
art. 3–7.
2. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do zachęcenia osób, które wiedzą o popełnieniu
któregokolwiek z przestępstw, o których mowa w art. 3–
7 lub które, w dobrej wierze, podejrzewają ich
popełnienie, do zgłaszania tego właściwym służbom.

Art. 17 Jurysdykcja i koordynowanie ścigania
N





1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne

ustalenia swojej jurysdykcji w odniesieniu do

przestępstw, o których mowa w art. 3–7, w przypadku

gdy:

a) przestępstwo zostało popełnione w całości lub w

części na jego terytorium; lub

b) sprawca jest obywatelem tego państwa.
2. Państwo członkowskie informuje Komisję, w
przypadku gdy podejmie decyzję o ustaleniu dalszej
jurysdykcji w odniesieniu do przestępstwa, o którym
mowa w art. 3–7, popełnionego poza jego terytorium,
między innymi jeżeli:
a) przestępstwo zostało popełnione wobec jego
obywatela lub osoby mającej miejsce zamieszkania na
jego terytorium;
b) przestępstwo zostało popełnione na korzyść osoby
prawnej mającej swoją siedzibę na jego terytorium; lub
c) sprawca ma miejsce zwykłego pobytu na jego
terytorium.
3. Państwa członkowskie zapewniają objęcie swą
jurysdykcją sytuacji, gdy przestępstwa, o których mowa
w art. 5 i 6 oraz, w odpowiednim zakresie, w art. 3 i 7,
zostały popełnione z wykorzystaniem technologi
informacyjno-komunikacyjnych, do których dostęp
uzyskano z ich terytorium, niezależnie od tego, czy
znajdują się one na ich terytorium.
4. W odniesieniu do ścigania przestępstw, o których
12
mowa w art. 3 ust. 4, 5 i 6, art. 4 ust. 2, 3, 5, 6 i 7 oraz w
art. 5 ust. 6, popełnionych poza terytorium danego
państwa członkowskiego, w zakresie dotyczącym ust. 1
lit. b) niniejszego artykułu, każde państwo członkowskie
podejmuje środki niezbędne do zapewnienia, by jego
jurysdykcja nie była zależna od tego, czy dane czyny są
przestępstwem w miejscu ich popełnienia.
5. W odniesieniu do ścigania przestępstw, o których
mowa w art. 3–7, popełnionych poza terytorium danego
państwa członkowskiego, w zakresie dotyczącym ust. 1
lit. b) niniejszego artykułu, każde państwo członkowskie
podejmuje środki niezbędne do zapewnienia, by jego
jurysdykcja nie była zależna od spełnienia warunku, że
ściganie można rozpocząć jedynie na podstawie
zawiadomienia złożonego przez pokrzywdzonego w
miejscu, gdzie popełniono przestępstwo, lub
powiadomienia złożonego przez państwo, w którym
przestępstwo zostało popełnione.
Art. 18 Ogólne przepisy dotyczące pomocy i wsparcia dla
N



pokrzywdzonych dzieci oraz ich ochrony

1. Dzieciom pokrzywdzonym w wyniku przestępstw, o
których mowa w art. 3–7, zapewnia się pomoc, wsparcie
i ochronę zgodnie z art. 19 i 20, z uwzględnieniem
konieczności najlepszego zabezpieczenia interesów
dziecka.
2. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do zapewnienia pomocy i wsparcia dziecku, gdy tylko
właściwe organy dowiedzą się o uzasadnionych
przesłankach pozwalających przypuszczać, że dziecko
to mogło stać się ofiarą któregokolwiek z przestępstw, o
których mowa w art. 3–7.
3. Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadku,
gdy nie ma pewności co do wieku osoby pokrzywdzonej
w wyniku któregokolwiek z przestępstw, o których mowa
w art. 3-7, a istnieją powody, by sądzić, że jest ona
dzieckiem, przyjmowane było założenie, że dana osoba
jest dzieckiem, tak by można było niezwłocznie
zapewnić jej dostęp do pomocy, wsparcia i ochrony
zgodnie z art. 19 i 20.
Art. 19 Pomoc i wsparcie dla pokrzywdzonych
N




1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
13
do udzielenia pokrzywdzonym pomocy i wsparcia przed
rozpoczęciem postępowania karnego, w trakcie tego
postępowania i przez odpowiedni czas po jego
zakończeniu, by umożliwić im skorzystanie z praw
określonych zarówno w decyzji ramowej
2001/220/WSiSW, jak i w niniejszej dyrektywie. W
szczególności państwa członkowskie podejmują
działania niezbędne do zapewnienia ochrony dzieciom
zgłaszającym przypadki niegodziwego traktowania w ich
rodzinie.
2. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do
zapewnienia, by udzielenie wsparcia i pomocy
pokrzywdzonemu dziecku nie było zależne od jego
gotowości do współpracy podczas postępowania
przygotowawczego lub sądowego.
3. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do tego, by konkretne działania w celu zapewnienia
pokrzywdzonym dzieciom pomocy i wsparcia, które
umożliwią im korzystanie z praw wynikających z
niniejszej dyrektywy, były podejmowane po
przeprowadzeniu indywidualnej oceny szczególnej
sytuacji każdego pokrzywdzonego dziecka, z należnym
uwzględnieniem opini , potrzeb i obaw dziecka.
4. Dzieci pokrzywdzone w wyniku przestępstw, o
których mowa w art. 3–7, są uważane za szczególnie
wrażliwe ofiary w rozumieniu art. 2 ust. 2, art. 8 ust. 4 i
art. 14 ust. 1 decyzji ramowej 2001/220/WSiSW.
5. Państwa członkowskie podejmują, stosownie do
sytuacji i możliwości, środki służące zapewnieniu
rodzinie pokrzywdzonego dziecka pomocy i wsparcia,
które umożliwią jej korzystanie z praw wynikających z
niniejszej dyrektywy, jeżeli rodzina ta przebywa na
terytorium państw członkowskich. W szczególności,
państwa członkowskie, stosownie do sytuacji i
możliwości, stosują w odniesieniu do rodziny
pokrzywdzonego dziecka art. 4 decyzji ramowej
2001/220/WSiSW.
Art. 20 Ochrona pokrzywdzonych dzieci podczas
N



postępowania przygotowawczego i sądowego

1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do zapewnienia, by podczas postępowania
przygotowawczego i sądowego właściwe organy
14
wyznaczyły – zgodnie z pozycją pokrzywdzonego w
danym systemie wymiaru sprawiedliwości – specjalnego
przedstawiciela dla pokrzywdzonego dziecka, jeżeli na
mocy prawa krajowego osoby, którym przysługuje
władza rodzicielska, nie mogą reprezentować dziecka
ze względu na konflikt interesów między nimi a
pokrzywdzonym dzieckiem lub jeżeli dziecko jest
pozbawione opieki lub odłączone od rodziny.
2. Państwa członkowskie niezwłocznie zapewniają
pokrzywdzonym dzieciom dostęp do doradztwa
prawnego i zastępstwa prawnego, w tym także w celu
dochodzenia odszkodowania, zgodnie z pozycją
pokrzywdzonego w danym systemie wymiaru
sprawiedliwości. Doradztwo prawne i zastępstwo
procesowe jest bezpłatne, jeżeli pokrzywdzony nie
posiada wystarczających środków finansowych.
3. Bez uszczerbku dla prawa do obrony państwa
członkowskie podejmują środki niezbędne do
zapewnienia, by w ramach postępowań karnych
dotyczących przestępstw, o których mowa w art. 3-7:
a) przesłuchania pokrzywdzonych dzieci odbywały się
bez nieuzasadnionej zwłoki po zgłoszeniu faktów
właściwym organom;
b) przesłuchania pokrzywdzonych dzieci odbywały się,
w razie potrzeby, w pomieszczeniach specjalnie
zaprojektowanych lub przystosowanych do tego celu;
c) przesłuchania pokrzywdzonych dzieci prowadzone
były przez specjalistów, odpowiednio przeszkolonych do
tego celu lub z ich udziałem;
d) wszystkie przesłuchania dziecka prowadziła,
stosownie do sytuacji i możliwości, ta sama osoba;
e) liczba przesłuchań była jak najbardziej ograniczona i
by były one przeprowadzane tylko w tych przypadkach,
gdy jest to absolutnie niezbędne do celów postępowania
przygotowawczego lub sądowego;
f) pokrzywdzonemu dziecku mógł towarzyszyć jego
przedstawiciel prawny lub, w odpowiednich
przypadkach, wybrana przez nie osoba dorosła, o ile nie
podjęto odmiennej umotywowanej decyzji w odniesieniu
do tej osoby.
4. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do zapewnienia, by w trakcie postępowań karnych
15
dotyczących przestępstw, o których mowa w art. 3–7,
wszystkie przesłuchania pokrzywdzonego dziecka lub,
w odpowiednich przypadkach, dziecka występującego w
roli świadka mogły być rejestrowane audiowizualnie i by
te zarejestrowane przesłuchania mogły zostać
wykorzystane jako dowód w postępowaniu sądowym
przed sądem karnym, zgodnie z regułami
przewidzianymi w ich prawie krajowym.
5. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do zapewnienia, by w postępowaniu przed sądem
karnym dotyczącym przestępstw, o których mowa w art.
3–7, można było zarządzić, aby:
a) rozprawa odbyła się udziału publiczności;
b) pokrzywdzone dziecko mogło być przesłuchane w
sali sądowej nie będąc tam fizycznie obecne, w
szczególności dzięki wykorzystaniu odpowiednich
technologii komunikacyjnych.
6. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do tego, by – jeżeli przemawia za tym dobro
pokrzywdzonych dzieci i z uwzględnieniem innych
nadrzędnych interesów – zapewnić ochronę ich
prywatności, tożsamości i wizerunku i uniemożliwić
publiczne rozpowszechnianie wszelkich informacji, które
mogłyby doprowadzić do ich zidentyfikowania.
Art. 21 Środki zapobiegające reklamowaniu okazji do
N



niegodziwego traktowania oraz turystyki seksualnej

Państwa członkowskie podejmują odpowiednie środki w
celu zapobiegania lub zakazania:
a) rozpowszechniania materiałów reklamujących
możliwość popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa, o
którym mowa w art. 3–6; oraz
b) organizowania dla innych osób, w celach
komercyjnych lub niekomercyjnych, podróży służących
popełnieniu jakiegokolwiek przestępstwa, o którym
mowa w art. 3–5.
Art. 22 Programy lub środki zapobiegawczo-interwencyjne
N




Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do
zapewnienia, by osoby, które obawiają się, że mogą
popełnić przestępstwa przewidziane w art. 3–7, mogły
mieć dostęp, w odpowiednich przypadkach, do
16