Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw

4, 5 i 6, art. 4 ust. 2, 3, 5, 6 i 7 oraz art. 5 ust. 4, 5 i 6.
Art. 8
Dobrowolne czynności seksualne





1. Do państw członkowskich należy decyzja, czy art. 3
N
ust. 2 i 4 ma zastosowanie do dobrowolnych czynności

seksualnych między dziećmi o zbliżonym wieku i

poziomie rozwoju psychofizycznego i dojrzałości, o ile

czynności te nie są związane z niegodziwym

traktowaniem.

2. Do państw członkowskich należy decyzja, czy art. 4
N
ust. 4 ma zastosowanie do przedstawienia

pornograficznego, które odbywa się w ramach

dobrowolnych kontaktów, z udziałem dziecka, które

osiągnęło wiek przyzwolenia, lub z udziałem dzieci o

zbliżonym wieku i poziomie rozwoju psychofizycznego

lub dojrzałości, o ile czynności te nie są związane z

niegodziwym traktowaniem ani wykorzystywaniem i o ile

w zamian za takie przedstawienie pornograficzne nie są

oferowane pieniądze lub inne formy zapłaty lub

wynagrodzenia.




3. Do państw członkowskich należy decyzja, czy art. 5 ust.
N
2 i 6 ma zastosowanie do produkcji, nabywania lub

posiadania materiału z udziałem dzieci, które osiągnęły
wiek przyzwolenia, gdy taki materiał został
wyprodukowany i jest posiadany za zgodą tych dzieci i
służy wyłącznie do prywatnego użytku uczestniczących w
nim osób, o ile czynności te nie były związane z
niegodziwym traktowaniem.
Art. 9
Okoliczności obciążające
N




W zakresie, w jakim następujące okoliczności nie
stanowią znamion przestępstw, o których mowa w art.
3–7, państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do zapewnienia możliwości uznania następujących
okoliczności, zgodnie z odnośnymi przepisami prawa
krajowego, za okoliczności obciążające w przypadku
odpowiednich przestępstw, o których mowa w art. 3–7:
a) przestępstwo popełniono wobec dziecka szczególnie
bezbronnego, na przykład ze względu na jego
niepełnosprawność umysłową lub fizyczną lub stosunek
7
zależności lub niemożność fizyczną lub psychiczną;
b) przestępstwo popełnił członek rodziny dziecka, osoba
mieszkająca z dzieckiem lub osoba, która nadużyła
uznanego stosunku zaufania lub swojej władzy;
c) przestępstwo popełniło wiele osób działających
wspólnie;
d) przestępstwo zostało popełnione w ramach
organizacji przestępczej w rozumieniu decyzji ramowej
Rady 2008/841/WSiSW z dnia 24 października 2008 r.
w sprawie zwalczania przestępczości zorganizowanej
[12];
e) sprawca został wcześniej skazany za przestępstwa o
tym samym charakterze;
f) sprawca celowo lub lek.k.omyślnie naraził życie
dziecka; lub
g) przestępstwo popełniono z użyciem poważnej
przemocy lub popełnienie przestępstwa wyrządziło
dziecku poważną szkodę.
Art. 10 Pozbawienie praw na podstawie wyroku
N



skazującego
1. Aby zapobiec ryzyku ponownego popełnienia
przestępstwa, państwa członkowskie podejmują
niezbędne środki służące temu, by na osobę fizyczną,
która została skazana za którekolwiek z przestępstw, o
których mowa w art. 3–7, mógł zostać nałożony
czasowy lub stały zakaz wykonywania przynajmniej
zawodowej działalności związanej z bezpośrednimi i
regularnymi kontaktami z dziećmi.

2. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do zapewnienia pracodawcom podczas rekrutowania
osób do celów działalności zawodowej lub
wolontariackiej związanej z bezpośrednimi i regularnymi
kontaktami z dziećmi prawa uzyskiwania, zgodnie z
prawem krajowym – wszelkimi właściwymi sposobami,
takimi jak bezpośredni dostęp do informacji, dostęp na
wniosek lub uzyskanie informacji od danej osoby –
informacji o wyrokach skazujących za przestępstwa, o
których mowa w art. 3–7, odnotowanych w rejestrze
karnym lub o jakimkolwiek pozbawieniu praw do
wykonywania działalności związanej z bezpośrednimi i
8
regularnymi kontaktami z dziećmi wynikającym z tych
wyroków skazujących.

3. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do
zapewnienia by, na użytek stosowania ust. 1 i 2
niniejszego artykułu informacje o wyrokach skazujących za
przestępstwa, o których mowa w art. 3–7 lub o
jakimkolwiek pozbawieniu praw do wykonywania
działalności związanej z bezpośrednimi i regularnymi
kontaktami z dziećmi wynikającym z tych wyroków
skazujących były przekazywane zgodnie z decyzją
ramową Rady 2009/315/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r. w
sprawie organizacji wymiany informacji pochodzących z
rejestru karnego pomiędzy państwami członkowskimi oraz
treści tych informacji [13], na wniosek złożony na mocy art.
6 tej decyzji ramowej za zgodą osoby zainteresowanej.
Art. 11 Zajęcie i konfiskata
N




Państwa członkowskie podejmują konieczne środki w celu
zapewnienia, by właściwe organy były uprawnione do
zajęcia i konfiskaty narzędzi oraz korzyści pochodzących z
przestępstw, o których mowa w art. 3, 4 i 5.
Art. 12 Odpowiedzialność osób prawnych
N
Art. 16 ust. „7) przeciwko wolności seksualnej, Zmiana
będąca

1 pkt 7
konsekwencją zmian tytułu
1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
prawidłowemu
rozwojowi

ustawy o
rozdziału XXV k.k.
do zapewnienia możliwości pociągnięcia osób prawnych
psychoseksualnemu małoletnich oraz

odpowiedz
do odpowiedzialności za przestępstwa, o których mowa
obyczajności, określone w art. 199, art.

ialności
w art. 3–7, popełnione na ich korzyść przez osobę
200-200b i art. 202-204 Kodeksu karnego;”

podmiotów
działającą indywidualnie albo jako członek organu osoby


zbiorowyc
prawnej i pełniącą funkcje kierowniczą w tej osobie

h
prawnej na podstawie:

a) prawa reprezentowania danej osoby prawnej;

b) uprawnienia do podejmowania decyzji w imieniu

danej osoby prawnej; lub


c) uprawnienia do wykonywania kontroli wewnętrznej w

danej osobie prawnej.

2. Państwa członkowskie podejmują również środki

niezbędne do zapewnienia możliwości pociągnięcia

osób prawnych do odpowiedzialności w przypadku, gdy

brak nadzoru lub kontroli ze strony osoby, o której mowa

w ust. 1, umożliwił popełnienie na korzyść tej osoby

prawnej przez osobę jej podlegającą przestępstw, o

których mowa w art. 3-7.

9
3. Odpowiedzialność osób prawnych na podstawie ust. 1 i

2 pozostaje bez uszczerbku dla postępowania karnego

przeciwko osobom fizycznym będącym sprawcami
przestępstw, o których mowa w art. 3–7, lub podżegającym
do popełnienia tych przestępstw lub pomagającym w ich
popełnianiu.
Art. 13 Kary wobec osób prawnych
N




1. Państwa członkowskie podejmują środki konieczne
do zapewnienia, by osoba prawna ponosząca
odpowiedzialność na podstawie art. 12 ust. 1 podlegała
skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym karom –
obejmującym grzywy karne lub inne kary pieniężne nie
mające charakteru karnego – i które mogą obejmować
inne kary, takie jak:
a) pozbawienie prawa do korzystania ze świadczeń
publicznych lub pomocy publicznej;
b) czasowy lub stały zakaz prowadzenia działalności
gospodarczej;
c) umieszczenie pod nadzorem sądowym;
d) likwidacja sądowa; lub
e) czasowe lub stałe zamknięcie zakładów
wykorzystanych do popełnienia przestępstwa.
2. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
do zapewnienia, by osoba prawna pociągnięta do
odpowiedzialności na mocy art. 12 ust. 2 podlegała
skutecznym, proporcjonalnym i odstraszającym karom
lub środkom.
Art. 14 Odstąpienie od ścigania pokrzywdzonych lub
N



niestosowanie wobec nich sankcji

Państwa członkowskie, zgodnie z podstawowymi
zasadami swoich systemów prawnych, podejmują
niezbędne środki w celu zapewnienia, by właściwe
organy krajowe były uprawnione do odstąpienia od
ścigania lub nakładania sankcji na dzieci pokrzywdzone
w wyniku niegodziwego traktowania w celach
seksualnych lub wykorzystywania seksualnego za ich
udział w działalności przestępczej, do której zostały
zmuszone w bezpośredniej konsekwencji tego, iż stały
się ofiarami czynów, o których mowa w art. 4 ust. 2, 3, 5
i 6 oraz w art. 5 ust. 6.
10
Art. 15 Ściganie i oskarżanie







1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
N


do zapewnienia, by ściganie i oskarżanie w odniesieniu



do przestępstw, o których mowa w art. 3–7, nie było



uzależnione od złożenia przez pokrzywdzonego lub



przez jego przedstawiciela skargi lub oskarżenia, oraz



by postępowanie karne mogło być kontynuowane,



nawet gdy ta osoba wycofa swoje zeznania.



2. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
T
Art. 101 § „§ 4. W przypadku gdy pokrzywdzonym
do umożliwienia ścigania wszelkich przestępstw, o

4 k.k.
jest
małoletni
albo
gdy
treści
których mowa w art. 3, art. 4 ust. 2, 3, 5, 6 i 7 oraz


pornograficzne, o których mowa w art. 200
wszelkich poważnych przestępstw, o których mowa w


i art. 202, obejmują udział małoletniego,
art. 5 ust. 6, w związku z którymi wykorzystano


przedawnienie karalności przestępstwa
pornografię dziecięcą, o której mowa art. 2 lit. c) ppkt (i)


określonego w rozdziale XXV nie może
oraz (i ), przez wystarczający i proporcjonalny do wagi


nastąpić przed upływem 10 lat od
danego przestępstwa okres od momentu osiągnięcia


ukończenia przez tego małoletniego 18
przez pokrzywdzonego pełnoletniości.


lat.”
3. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne



do zapewnienia osobom, jednostkom i służbom
N
Art. 19 ust. „3a)
przeciwko wolności seksualnej,
odpowiedzialnym za ściganie lub oskarżanie w

1 pkt. 3a rozwojowi psychoseksualnemu małoletnich
odniesieniu do przestępstw, o których mowa w art. 3
i obyczajności,
–7,

ustawy o
gdy pokrzywdzonym jest
dostępu do skutecznych narzędzi śledczych, takich jak

Policji
małoletni albo gdy treści pornograficzne, o
te wykorzystywane w sprawach związanych z

których mowa w art. 200 i art. 202
przestępczością zorganizowaną lub z innymi ciężkimi

Kodeksu karnego,
obejmują udział
przestępstwami.
małoletniego,”.




4. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne
N
do umożliwienia jednostkom i służbom dochodzeniowym

podejmowania prób identyfikacji osób pokrzywdzonych
w wyniku przestępstw, o których mowa w art. 3–7, w
szczególności poprzez analizę materiału zawierającego
pornografię dziecięcą, takiego jak fotografie i nagrania
audiowizualne przesyłane lub udostępniane za
pośrednictwem technologii informacyjno-
komunikacyjnych.

Art. 16 Zgłaszanie podejrzenia niegodziwego traktowania w
N



celach seksualnych lub wykorzystywania



seksualnego




1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne


do zapewnienia, by zasady zachowania poufności,

których przestrzegania prawo krajowe wymaga od osób

wykonujących pracę zawodową, których głównym

11