Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz niektórych innych ustaw

w celu  zapewnienia  udziału  wyżej  wskazanych  podmiotów  w  programowaniu 
i wdrażaniu rozwiązań obowiązujących w nowym okresie programowania UE. 
Rozwiązania  zaproponowane  w  przedmiotowym  projekcie  ustawy  stanowią  formalno-
prawną  podstawę  realizacji  powyższych  zasad,  umożliwiając  tym  samym  rzetelne 
przygotowanie do rozpoczęcia wdrażania nowej perspektywy finansowej UE 2014–2020, 
co  będzie  sprzyjało  również  efektywnemu  wykorzystywaniu  środków  europejskich 
w ramach tej perspektywy finansowej. 
Przedłożony  projekt  ustawy  obejmuje  wyłącznie  regulacje  dotyczące  przygotowania 
dokumentów niezbędnych do zaprogramowania nowej perspektywy finansowej. Oznacza 
to, że kwestie wdrożeniowe, czyli wykorzystanie środków pochodzących z budżetu UE 
w  okresie finansowym 2014–2020,  nie  są  objęte  przedmiotowym  projektem  i  będą 
stanowiły odrębny przedmiot regulacji.  
W celu stworzenia podstaw prawnych przygotowania zarówno nowej perspektywy 
finansowej 2014–2020  (jak  również  kolejnych  okresów  programowania  w  UE)  został 
rozszerzony zakres kompetencji  ministra  właściwego  do  spraw  rozwoju  regionalnego, 
została  wprowadzona  definicja  umowy  partnerstwa  oraz  dokumentów  programowych 
stanowiących podstawę realizacji nowej perspektywy finansowej, uregulowano tryb ich 
opracowywania, uzgadniania i przyjmowania oraz wskazano koordynacyjną rolę ministra 
właściwego do spraw rozwoju regionalnego w tym zakresie, a także określono zadania 
Komitetu do spraw Umowy Partnerstwa jako podmiotu odpowiedzialnego za 
koordynację i monitorowanie realizacji tej umowy. 
Realizacja  zasady  zintegrowanego  podejścia  terytorialnego  została  zapewniona  przez 
zaproponowane w projekcie ustawy zmiany w systemie planowania przestrzennego 
zarówno  na  poziomie  krajowym,  jak  i  regionalnym  oraz  funkcjonalnym,  zmierzające 
w kierunku  ścisłego  powiązania  wymiaru  społeczno-gospodarczego z wymiarem 
przestrzennym. Wprowadzono  do  systemu  prawa  pojęcie  obszaru funkcjonalnego jako 
kategorii obszaru, do którego będą skierowane działania z zakresu polityki przestrzennej 
państwa,  wprowadzono  regulację  dotyczącą  polityki  miejskiej,  tj.  definicję  polityki 
miejskiej oraz podstawowe instrumenty prawne służące jej realizacji. Równolegle zostały 
zaproponowane zmiany w systemie dokumentów strategicznych przez  modyfikację 
zakresu  długookresowej  strategii  rozwoju  kraju  i  uwzględnienie  koncepcji 
przestrzennego  zagospodarowania  kraju  jako  dokumentu  kompleksowo  regulującego 
2 
aspekt przestrzenny i w tym zakresie komplementarnego wobec długookresowej strategii 
rozwoju kraju. Dodatkowo uwypuklono wymiar terytorialny w dokumentach 
strategicznych,  między  innymi  przez  możliwość  przyjmowania  strategii  rozwoju 
dotyczących rozwoju obszarów funkcjonalnych. 
Wprowadzenie  niniejszą  nowelizacją  pojęcia  „obszar  funkcjonalny”  do  systemu  prawa 
stanowi pierwszy etap w realizacji Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 
2030 (KPZK 2030) w tym zakresie i obejmuje zakres niezbędny dla stworzenia podstaw 
prawnych  przygotowania  przez  ministra  właściwego  do  spraw  rozwoju  regionalnego 
nowego okresu programowania UE 2014–2020. Na obecnym etapie regulacje dotyczące 
obszarów  funkcjonalnych  polegają  na  otwarciu  możliwości  planowania  przestrzennego 
w odniesieniu do obszarów funkcjonalnych (stworzeniu podstaw formalnych) i mają być 
impulsem do prowadzenia polityki rozwoju w kategoriach funkcjonalnych 
i w odniesieniu do obszarów funkcjonalnych. Założeniem jest jak najmniejsza ingerencja 
w obecny system. Rozwinięcie podejścia funkcjonalnego niewątpliwie nastąpi w wyniku 
prac  (analitycznych,  a  następnie  legislacyjnych)  nad  systemem  kształtującym  ład 
przestrzenny,  do  których  minister  właściwy  do  spraw  rozwoju  regionalnego  jest 
zobowiązany  na  podstawie  art.  47a  ustawy  z  dnia  27  marca 2003 r. o planowaniu 
i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.) oraz art. 61 
ustawy z dnia 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz 
niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 951) w terminie do końca 2015 r.  
Efektywne  wykorzystanie  środków  pochodzących  z  budżetu  UE  stanowiące  realizację 
zasady zorientowania na  rezultaty  ma  zapewnić  również  kontrakt  terytorialny  –  nowy 
instrument  koordynacji  działań  administracji  rządowej  i  samorządowej  na  obszarze 
województwa w celu realizacji przedsięwzięć priorytetowych mających istotne znaczenie 
dla rozwoju kraju oraz wskazanego w nim województwa.  
Ponadto projektowana ustawa zawiera zmiany stanowiące wynik doświadczeń w zakresie 
powadzenia  polityki  rozwoju,  mające  na  celu  usprawnienie  systemu  zarządzania 
rozwojem  w  Polsce  w  nadchodzącej  perspektywie finansowej UE 2014–2020, w tym 
dotyczące  m.in.  kompetencji  Komitetu  Koordynacyjnego  do  spraw  Polityki  Rozwoju, 
terminu  opracowania  raportu  o  rozwoju  społeczno-gospodarczym, regionalnym 
i przestrzennym oraz katalogu podmiotów udzielających pomocy publicznej, jak również 
dostępu do informacji publicznej.  
3 
Konsekwencją  realizacji  powyższych  zasad,  które  służą  stworzeniu  podstaw 
przygotowania  nadchodzącego okresu programowania UE 2014–2020,  jest  również 
konieczność wprowadzenia zmian w ustawach innych niż ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r. 
o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712, z późn. zm.), 
tj.: 
1)  w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. –  Kodeks  postępowania  cywilnego  (Dz.  U. 
Nr 43, poz. 296, z późn. zm.); 
2) w  ustawie  z  dnia  17  czerwca  1966  r.  o  postępowaniu egzekucyjnym w  administracji 
(Dz. U. z 2012 r. poz. 1015, z późn. zm.); 
3)  w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594  
i 645); 
4)  w  ustawie  z  dnia  5  czerwca  1998  r.  o  samorządzie  powiatowym  (Dz.  U.  z  2013  r. 
poz. 595 i 645); 
5)  w  ustawie  z  dnia  5  czerwca  1998  r.  o  samorządzie  województwa  (Dz.  U.  z  2013  r. 
poz. 596 i 645); 
6)  w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym 
(Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.); 
7)  w ustawie z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego 
(Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526, z późn. zm.); 
8) w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, 
poz. 1206, z późn. zm.); 
9) w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. 
poz. 885 i 938); 
10)  w ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, 
poz. 615, z późn. zm.). 
 
 
4 
II.  ZAKRES PROJEKTOWANYCH ZMIAN 
Ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (uzppr) 
1.  ZAKRES PRZEDMIOTOWY USTAWY (art. 1 pkt 1 projektu ustawy – art. 1 ust. 2 
uzppr) 
Projektowany przepis modyfikuje zakres przedmiotowy ustawy,  stanowiąc 
o wyłączeniach.  
I  tak,  ustawy  nie  stosuje  się  do  programów  współfinansowanych  z  Europejskiego 
Funduszu  Rolnego  na  rzecz  Rozwoju  Obszarów  Wiejskich  (EFRROW),  a  także 
programów  współfinansowanych  z  funduszy  wspierających  sektor  morski  lub 
rybacki, tj. Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz będącego na etapie tworzenia 
– Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR), z pewnymi wyjątkami. 
W  proponowanym  nowym  brzmieniu  do  katalogu  wyjątków  dodano  przepisy 
dotyczące kontraktu terytorialnego oraz umowy partnerstwa. Przedmiotowa zmiana 
wynika  z  przyjętej  logiki  programowania poszczególnych celów i priorytetów 
inwestycyjnych  w  przyszłej  perspektywie  finansowej  UE,  która  polega  na 
ustanowieniu  dla  EFRROW  oraz  dla  funduszy  wspierających  sektor  morski  lub 
rybacki,  a  także  dla  Europejskiego  Funduszu  Rozwoju  Regionalnego  (EFRR), 
Europejskiego  Funduszu  Społecznego  (EFS)  oraz  Funduszu  Spójności,  wspólnych 
zasad  wdrażania,  w  tym  również  objęcia  wszystkich  ww.  funduszy  umową 
partnerstwa – wspólnym dokumentem określającym uwarunkowania, cele i kierunki 
wykorzystania środków pochodzących z budżetu UE. 
 
2.  ZAKRES  KOMPETENCJI  MINISTRA  WŁAŚCIWEGO  DO  SPRAW  ROZWOJU 
REGIONALNEGO (art. 1 pkt 2 projektu ustawy – art. 3a uzppr) 
W celu stworzenia podstaw prawnych przygotowania  zarówno nowej perspektywy 
finansowej 2014–2020, jak i  kolejnych okresów programowania UE, do katalogu 
zadań  realizowanych  przez  ministra  właściwego  do  spraw  rozwoju  regionalnego 
zostało dodane: 
1)  inicjowanie, opracowywanie lub koordynowanie opracowywania 
i negocjowanie, o  ile ustawa nie stanowi inaczej, dokumentów programowych 
dotyczących okresów programowania Unii Europejskiej; 
5 
2)  inicjowanie, opracowywanie, negocjowanie i podpisywanie programów 
współfinansowanych z udziałem niepodlegających zwrotowi środków z pomocy 
udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym 
Handlu (EFTA);  
3)  wykonywanie, o ile ustawa nie stanowi inaczej, zadań państwa członkowskiego 
określonych  w  przepisach  Unii  Europejskiej  dotyczących  funduszy 
strukturalnych i Funduszu Spójności oraz w umowie partnerstwa; 
4)  inicjowanie, programowanie i koordynowanie realizacji planowania 
i zagospodarowania przestrzennego na poziomie krajowym i regionalnym, o ile 
przepisy odrębne nie stanowią inaczej; 
5)  inicjowanie, programowanie i prowadzenie polityki miejskiej; 
6)  koordynowanie i realizacja procesu ewaluacji polityki rozwoju. 
Projektowane w powyższym zakresie zmiany tworzą podstawę podejmowania przez 
ministra  właściwego  do  spraw  rozwoju  regionalnego  działań  służących 
przygotowaniu nowego okresu programowania,  w szczególności przez rozszerzenie 
katalogu kompetencji w zakresie opracowywania dokumentów strategicznych, 
w tym  dotyczących  zagospodarowania  przestrzennego  na  poziomie  krajowym 
i regionalnym – o ile przepisy odrębne nie stanowią inaczej – oraz polityki miejskiej, 
co  będzie  sprzyjało  tworzeniu  dogodnych  warunków  realizacji  zasady 
zintegrowanego podejścia terytorialnego.  
Dodatkowo projektowany przepis jednoznacznie przyznaje ministrowi właściwemu 
do  spraw  rozwoju  regionalnego  wykonywanie  zadań  państwa  członkowskiego 
w zakresie  związanym  z  funduszami  strukturalnymi  oraz  Funduszem  Spójności 
określonymi  w  przepisach  UE.  Wprowadzenie  pojęcia  państwa  członkowskiego 
wiąże  się  przede  wszystkim  z  faktem,  że  podstawowy  dokument  określający  cele 
i kierunki wykorzystania środków z budżetu UE w nowym okresie programowania, 
tj. umowa partnerstwa, jest negocjowana między  Komisją  Europejską  a  państwem 
członkowskim,  a  nie  określonym  podmiotem  funkcjonującym  w  systemie  władzy 
wykonawczej  państw  członkowskich.  Oznacza  to,  iż  minister  właściwy  do  spraw 
rozwoju regionalnego pełni więcej niż jedną funkcję w systemie realizacji polityki 
spójności: podmiotu wykonującego zadania państwa członkowskiego w rozumieniu 
6