Przedstawiony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o nasiennictwie

80

1) w części I w ust. 36 uchyla się pkt 7;
2) w części II w ust. 10 uchyla się pkt 2.

Art. 129.
W ustawie z dnia 25 listopada 2010 r. o Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin
Uprawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 1591) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 część wspólna otrzymuje brzmienie:
„ – na zasadach określonych w ustawie z dnia …...................... o nasiennictwie
(Dz. U. Nr. …, poz. …) oraz w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie
prawnej odmian roślin (Dz. U. Nr 137, poz. 1300, z późn. zm.7)).”;
2) w art. 9 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wydaje decyzje administracyjne w zakresie określonym w ustawie z dnia
…………………………. o nasiennictwie oraz w ustawie z dnia 26 czerwca
2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin.”;
3) po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:
„Art. 15a. 1. Centralny Ośrodek może zaciągać kredyt na prowadzoną działalność
rolniczą.
2. Zaciągnięcie przez Centralny Ośrodek kredytu przewyższającego
10% rocznych przychodów wymaga zgody ministra właściwego do
spraw rolnictwa i ministra właściwego do spraw finansów publicz-
nych.”.

Art. 130.
Do spraw wszczętych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 139, i niezakończo-
nych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy decyzją ostateczną stosuje się przepisy
dotychczasowe.

Art. 131.
Odmiany roślin sadowniczych utrzymywane przez dostawców na liście odmian materia-
łu szkółkarskiego CAC w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 września 2012 r.
mogą być wpisane do krajowego rejestru, na wniosek zainteresowanego podmiotu, bez
przeprowadzenia badań OWT, w terminie do dnia 30 września 2012 r.

Art. 132.
1. Upoważnienia oraz decyzje w sprawie akredytacji wydane na podstawie ustawy, o
której mowa w art. 139, stają się upoważnieniami i decyzjami w sprawie akredyta-
cji w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 3 usta-
wy, o której mowa w art. 139, stają się zaświadczeniami o ukończeniu szkolenia, o
których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 3 niniejszej ustawy.

6) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 64, poz. 427, Nr 124, poz. 859,
Nr 127, poz. 880 i Nr 128, poz. 883, z 2008 r. Nr 44, poz. 262, Nr 63, poz. 394, Nr 182, poz. 1121,
Nr 195, poz. 1198, Nr 216, poz. 1367 i Nr 220, poz. 1414, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22, poz. 120,
Nr 57, poz. 466 i Nr 72, poz. 619, z 2010 r. Nr 8, poz. 51, Nr 81, poz. 531, Nr 107, poz. 679 i Nr 167,
poz. 1131 oraz z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 171, poz. 1016 i Nr
207, poz. 1230.
7) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 126, poz. 877, z 2007 r. Nr 99,
poz. 662 oraz z 2011 r. Nr 186, poz. 1099.


81


Art. 133.
1. Materiał szkółkarski kategorii CAC wytworzony z plantacji założonych przed
dniem 30 września 2012 r. może znajdować się w obrocie do dnia 31 grudnia 2018
r.
2. W przypadku materiału szkółkarskiego, o którym mowa w ust. 1, na etykiecie lub
dokumencie dostawcy umieszcza się napis „dyrektywa Rady 2008/90/WE art. 21”.

Art. 134.
wiadectwa i informacje wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 139, są
równoważne ze świadectwami i informacjami w rozumieniu niniejszej ustawy.

Art. 135.
1. Wpis przedsiębiorców do rejestru przedsiębiorców i rolników do rejestru rolników
dokonany na podstawie ustawy, o której mowa w art. 139, zachowuje ważność
przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Wpis dostawców materiału szkółkarskiego, materiału rozmnożeniowego lub mate-
riału nasadzeniowego roślin warzywnych i ozdobnych wpisanych do rejestru przed-
siębiorców dokonany na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o
ochronie roślin (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 849, z późn. zm.8)) zachowuje waż-
ność przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Podmioty, które zgodnie z art. 84 ust. 1, art. 86 ust. 1 i art. 87 ust. 1 niniejszej usta-
wy mają obowiązek zgłoszenia zamiaru prowadzenia obrotu odpowiednio materia-
łem siewnym roślin rolniczych i warzywnych albo materiałem szkółkarskim, mate-
riałem rozmnożeniowym lub materiałem nasadzeniowym roślin warzywnych i
ozdobnych, wpisane w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy odpowiednio do re-
jestru, o którym mowa w ust. 1 lub 2, mogą nadal prowadzić obrót materiałem
siewnym roślin rolniczych i warzywnych albo materiałem szkółkarskim, rozmno-
żeniowym i nasadzeniowym roślin warzywnych i ozdobnych, pod warunkiem że w
terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zgłoszą wojewódz-
kiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę
prowadzenie obrotu tym materiałem.
4. Przepisy art. 84 ust. 3–6, art. 86 ust. 3–6 i art. 87 ust. 4–7 niniejszej ustawy stosuje
się odpowiednio.

Art. 136.
Rejestr odmian prowadzony na podstawie ustawy, o której mowa w art. 139, staje się
rejestrem odmian w rozumieniu niniejszej ustawy.

Art. 137.
1. Prawa twórców odmian do wynagrodzenia za wszelkie zarobkowe korzyści z od-
miany nabyte na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasien-
nictwie (Dz. U. z 2001 r. Nr 53, poz. 563 i Nr 76, poz. 811 oraz z 2002 r. Nr 25,
poz. 253) pozostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia.

8) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227,
poz. 1505, z 2009 r. Nr 20, poz. 106, Nr 31, poz. 206 i Nr 98, poz. 817, z 2010 r. Nr 47, poz. 278 oraz z
2011 r. Nr 54, poz. 278, Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622 i Nr 171, poz. 1016.


82

2. Prawa hodowców, autorów odmian do premii autorskiej i prawa osób fizycznych,
które udzieliły pomocy przy wytwarzaniu odmian, istniejące w dniu wejścia w ży-
cie ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o nasiennictwie, pozostają w mocy do czasu
ich wygaśnięcia.
3. Do praw, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 listopa-
da 1995 r. o nasiennictwie.
4. Wysokość premii, o której mowa w ust. 2, ustala się w wysokości premii uzyskanej
za daną odmianę w 2003 r., przy czym warunkiem koniecznym do wypłacenia
premii jest prowadzenie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym odmiany.
5. Premię, o której mowa w ust. 2, wypłaca Centralny Ośrodek.

Art. 138.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 10, art. 12 ust. 7 i 12, art. 14 ust. 8, art.
22 ust. 3, art. 36 ust. 2, art. 37 ust. 12, art. 40 ust. 7, art. 45b ust. 1, art. 45c, art. 46 ust.
4, art. 47 ust. 10, art. 47a ust. 2 i 3, art. 47b ust. 2, art. 48 ust. 8, art. 49 ust. 6, art. 52 ust.
7, art. 53, art. 55 ust. 3, art. 55a ust. 2, art. 59 ust. 12, art. 60 i art. 63 ustawy, o której
mowa w art. 139, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 11, art. 24 ust. 6, art. 40, art. 51, art. 56, art. 57 ust. 11, art.
72, art. 73 ust. 8, art. 83 ust. 1, art. 92 ust. 5, art. 93 ust. 2, art. 94 ust. 4, art. 101, art.
103 ust. 9, art. 109 ust. 9 i art. 118 niniejszej ustawy.

Art. 139.
Traci moc ustawa z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. z 2007 r. Nr 41,
poz. 271, z późn. zm.9)), z wyjątkiem przepisów art. 5 ust. 4, art. 11 ust. 2 pkt 7, art. 57
ust. 3 oraz art. 67-69 w zakresie dotyczącym art. 57 ust. 3 ustawy z dnia 26 czerwca
2003 r. o nasiennictwie.

Art. 140

Uprawnionym do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 7 ustawy z
dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie, zachowanym w mocy na podstawie art. 139
niniejszej ustawy, jest zgłaszający odmianę o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 22 niniej-
szej ustawy.

Art. 141.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.








9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 80, poz. 541 i
Nr 191, poz. 1362, z 2009 r. Nr 69, poz. 591, Nr 98, poz. 817, Nr 157, poz. 1241 i Nr 215, poz. 1665, z
2010 r. Nr 239, poz. 1591 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 171, poz. 1016.

UZASADNIENIE

Skierowanie do Sejmu projektu ustawy o nasiennictwie zostało zapowiedziane we
wniesionym przeze mnie do Sejmu VI kadencji w trybie art. 122 ust. 5 Konstytucji w dniu
24 sierpnia 2011 r. wniosku o ponowne rozpatrzenie ustawy z dnia 1 lipca 2011 r.
o nasiennictwie. Za odmową podpisania ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. przemawiał fakt, iż
ustawa ta w pierwotnym jej kształcie miała dostosować polskie prawo do wymagań Unii
Europejskiej, tymczasem w toku prac legislacyjnych prowadzonych przez Sejm VI kadencji,
do ustawy wprowadzono poprawki zmieniające cel regulacji. Zmiany prawa w tak ważnych
i wrażliwych obszarach, jak kwestie dotyczące organizmów genetycznie zmodyfikowanych,
nie mogą być wprowadzane z pominięciem szeroko zakrojonej debaty publicznej oraz
konsultacji społecznych. Stworzenie możliwości zaprezentowania racjonalnej argumentacji
w debacie publicznej daje szansę, że opinie lub decyzje w tej sprawie będą podejmowane
w oparciu o merytoryczne argumenty. Takie rozwiązanie da szansę na wdrożenie
niezbędnych uregulowań prawnych w zakresie nasiennictwa, a jednocześnie pozwoli uniknąć
przyjęcia przepisów wzbudzających kontrowersje – które w mojej opinii powinny zostać
uregulowane w odrębnej ustawie.
Regulacje prawne dotyczące organizmów genetycznie modyfikowanych powinny być
zawarte w jednym systemowym akcie normatywnym. Przypomnieć należy, że stosowny
projekt ustawy został skierowany do Sejmu VI kadencji przez Rząd w dniu 25 listopada
2009 r. Uwzględniał on wytyczne zawarte w Ramowym Stanowisku Rządu RP dotyczącym
organizmów genetycznie zmodyfikowanych. Zgodnie z założeniem projektodawcy ustawa ta
miała uchylić m.in. regulacje dotyczące organizmów genetycznie zmodyfikowanych zawarte
w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o nasiennictwie (Dz. U. z 2007 r. Nr 41, poz. 271,
z późn. zm.).
Optymalnym
rozwiązaniem byłoby właśnie uchwalenie odrębnej ustawy

o organizmach genetycznie modyfikowanych. Ustawa określać powinna m.in. zasady
prowadzenia upraw genetycznie zmodyfikowanych oraz tryb udziału społeczeństwa
w postępowaniu dotyczącym organizmów genetycznie zmodyfikowanych. Wymaga to
rzetelnej dyskusji i analiz prawnych poprzedzonych konsultacjami z organizacjami
zajmującymi się tą problematyką. Przebieg przeprowadzonego w dniu 9 lutego 2010 r.
wysłuchania publicznego dotyczącego rządowego projektu ustawy – Prawo o organizmach
genetycznie zmodyfikowanych pokazuje jak złożona jest to problematyka i jak duże budzi

1
kontrowersje. Okoliczności te uzasadniają utrzymanie obecnej regulacji dotyczącej odmian
roślin genetycznie zmodyfikowanych zawartej w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r.
o nasiennictwie do czasu przyjęcia nowej, kompleksowej ustawy dotyczącej organizmów
genetycznie zmodyfikowanych. Dodatkowym argumentem przemawiającym za takim właśnie
rozwiązaniem jest stan prac nad prawem unijnym w zakresie GMO – w Parlamencie
Europejskim trwają obecnie prace nad projektem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
zmieniającego dyrektywę 2001/18/WE w zakresie umożliwienia państwom członkowskim
ograniczenia lub zakazania uprawy organizmów zmodyfikowanych genetycznie na swoim
terytorium. Organy Unii Europejskiej dostrzegają sygnały świadczące o tym, że uprawa
powinna zostać uznana za kwestię o istotnym wymiarze lokalnym, pod czas gdy
wprowadzenie do obrotu lub przywóz GMO powinny być nadal regulowane na poziomie UE.
Ostateczna decyzja ustawodawcy unijnego co do stosowania techniki genetycznej nie została
jeszcze podjęta.

Z tych względów uznaję za zasadne wniesienie do Sejmu projektu ustawy

o nasiennictwie w brzmieniu opartym na przyjętej przez Sejm w dniu 1 lipca 2011 r. ustawie
o nasiennictwie. Różnica polega na utrzymaniu w mocy przepisów dotyczących odmian
genetycznie zmodyfikowanych zawartych w ustawie z 26 czerwca 2003 r.

o nasiennictwie. Propozycja ta ma na celu zagwarantowanie czasu potrzebnego Rządowi
i Parlamentowi na przygotowanie, skonsultowanie społeczne i wprowadzenie nowego,
kompleksowego prawa dotyczącego organizmów genetycznie modyfikowanych.
Projekt dokonuje implementacji aktów prawnych Unii Europejskiej:
1) dyrektywy Rady 2008/90/WE z dnia 29 września 2008 r. w sprawie obrotu materiałem
rozmnożeniowym roślin sadowniczych oraz roślinami sadowniczymi przeznaczonymi
do produkcji owoców (Dz. Urz. UE L 267 z 08.10.2008, str. 8),
2) rozporządzenia Komisji (WE) nr 637/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. ustanawiającego
reguły wykonawcze co do odpowiedniego nazewnictwa odmian gatunków roślin
rolniczych i warzywnych (Dz. Urz. UE L 1191 z 23.07.2009, str. 10),
3) dyrektywy Komisji 2009/145/WE z dnia 26 listopada 2009 r. przewidującej pewne
odstępstwa w odniesieniu do zatwierdzania populacji miejscowych i odmian warzyw
tradycyjnie uprawianych w poszczególnych miejscach i rejonach zagrożonych erozją
genetyczną oraz odmian warzyw niemających wewnętrznej wartości dla plonów
o przeznaczeniu handlowym, wyprodukowanych w celu uprawy w określonych

2