Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 160 –
decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, liczbę osób doprowadzających
cudzoziemca do granicy lub do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje
doprowadzony, długość trasy przejazdu, koszty wyżywienia i zakwaterowania, wartość
materiałów użytych do pobrania odcisków linii papilarnych oraz koszty sporządzenia
fotografii.
Art. 341. Organ, który wydał decyzję o ustaleniu wysokości kosztów, o których mowa
w art. 337 ust. 1, może zmienić tę decyzję, jeżeli koszty te uległy zmianie po wydaniu
decyzji. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
Art. 342. Od decyzji o ustaleniu wysokości kosztów, o których mowa w art. 337 ust. 1,
oraz od decyzji zmieniającej tę decyzję służy odwołanie do Komendanta Głównego Straży
Granicznej.
Art. 343. 1. Należności z tytułu kosztów, o których mowa w art. 337 ust. 1, podlegają,
z zastrzeżeniem art. 344–346, egzekucji w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015, z późn. zm.).
2. Postępowanie egzekucyjne może być wszczęte bez uprzedniego doręczenia
upomnienia.
3. Organ Straży Granicznej, który wydał decyzję o ustaleniu wysokości kosztów,
o których mowa w art. 337 ust. 1, nie wystawia tytułu wykonawczego, jeżeli z okoliczności
sprawy wynika, że egzekucja byłaby bezskuteczna.
Art. 344. 1. Należności z tytułu kosztów, o których mowa w art. 337 ust. 1, mogą być
potrącane ze środków pieniężnych cudzoziemca znajdujących się w depozycie strzeżonego
ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców.
2. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży Granicznej,
któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców, o którym mowa w ust. 1,
ustala, w terminie 14 dni od dnia przyjęcia cudzoziemca do strzeżonego ośrodka lub aresztu
dla cudzoziemców, ryczałt na pokrycie należności z tytułu kosztów, o których mowa
w art. 337 ust. 1.
3. Ryczałt stanowi przybliżoną wysokość kosztów ustalanych w drodze decyzji, o której
mowa w art. 337 ust. 2. Ryczałt ustala się z uwzględnieniem sposobu obliczania kosztów

28) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1166, 1342 i 1529.
– 161 –
określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 340 oraz okresu pobytu w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców wskazanym w postanowieniu o umieszczeniu
cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców.
4. Organ Straży Granicznej, o którym mowa w ust. 2, zawiadamia pisemnie
cudzoziemca o ustaleniu ryczałtu na pokrycie należności z tytułu kosztów, o których mowa
w art. 337 ust. 1.
5. Środki pieniężne, o których mowa w ust. 1, w kwocie do wysokości ustalonego
ryczałtu są przechowywane i nie podlegają zwrotowi do czasu wydania decyzji o ustaleniu
wysokości kosztów, o których mowa w art. 337 ust. 1, lub dokonania potrącenia, o którym
mowa w art. 345 ust. 2.
6. Cudzoziemcowi pozostawia się środki pieniężne, o których mowa w ust. 1, w kwocie
nie niższej niż 500 zł na zaspokojenie bieżących potrzeb podczas pobytu w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców.
Art. 345. 1. Potrącenia należności z tytułu kosztów, o których mowa w art. 337 ust. 1,
dokonuje organ Straży Granicznej, który wydał decyzję o ustaleniu wysokości tych kosztów.
2. Potrącenia dokonuje się z dniem, w którym decyzja o ustaleniu wysokości kosztów,
o których mowa w art. 337 ust. 1, stała się ostateczna.
3. Potrącenie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie do
Komendanta Głównego Straży Granicznej.
4. W przypadku zdeponowania środków pieniężnych w walucie obcej potrąceniu
podlega kwota należności pieniężnych ustalona według kursu tej waluty ogłoszonego przez
Prezesa Narodowego Banku Polskiego w dniu wydania postanowienia, o którym mowa
w ust. 3.
Art. 346. 1. Należności z tytułu kosztów, o których mowa w art. 337 ust. 1, mogą być
również potrącane z zabezpieczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 399 ust. 3 pkt 2.
Do potrącenia stosuje się przepis art. 345.
2. Zabezpieczenie pieniężne w kwocie do wysokości kosztów ustalonych w decyzji,
o której mowa w art. 337 ust. 2, nie podlega zwrotowi, jeżeli cudzoziemiec nie uiścił
należności z tytułu tych kosztów do czasu wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca
do powrotu.
Art. 347. 1. Jeżeli cudzoziemiec nie uiści należności z tytułu kosztów ustalonych
w decyzji, o której mowa w art. 337 ust. 2, a potrącenie ze środków pieniężnych
– 162 –
cudzoziemca, o których mowa w art. 344 ust. 1, nie jest możliwie lub kwota tych środków
jest mniejsza od ustalonych w decyzji kosztów komendant oddziału Straży Granicznej lub
komendant placówki Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla
cudzoziemców, w którym przebywa cudzoziemiec, wydaje postanowienie o zabezpieczeniu
majątkowym, wskazując składniki majątkowe cudzoziemca podlegające zabezpieczeniu.
2. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, służy zażalenie do Komendanta
Głównego Straży Granicznej.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, podlega wykonaniu w trybie przepisów
ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli cudzoziemiec nie posiada składników
majątkowych podlegających zabezpieczeniu.
Art. 348. 1. Koszty, o których mowa w art. 337 ust. 1, są finansowane z budżetu
państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze
środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży Granicznej w przypadku:
1)
nieuiszczenia należności z tytułu tych kosztów przez podmiot do tego obowiązany;
2)
braku możliwości potrącenia środków pieniężnych, o których mowa w art. 344 ust. 1;
3)
braku możliwości ściągnięcia należności w postępowaniu egzekucyjnym.
2. Wpływy z uzyskanych należności z tytułu kosztów, o których mowa w art. 337 ust. 1,
stanowią dochód budżetu państwa.
Rozdział 3
Zgoda na pobyt ze względów humanitarnych oraz zgoda na pobyt tolerowany
Art. 349. Cudzoziemcowi udziela się zgody na pobyt ze względów humanitarnych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zobowiązanie go do powrotu:
1)
może nastąpić jedynie do państwa, w którym, w rozumieniu Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r.:
a)
zagrożone byłoby jego prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego lub
b)
mógłby on zostać poddany torturom albo nieludzkiemu lub poniżającemu
traktowaniu albo karaniu, lub
c)
mógłby być zmuszony do pracy, lub
d)
mógłby być pozbawiony prawa do rzetelnego procesu sądowego albo być ukarany
bez podstawy prawnej, lub
– 163 –
2)
naruszałoby jego prawo do życia rodzinnego w rozumieniu przepisów Konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia
4 listopada 1950 r., lub
3)
naruszałoby prawa dziecka, określone w Konwencji o prawach dziecka, przyjętej przez
Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r., w stopniu
istotnie zagrażającym jego rozwojowi psychofizycznemu.
Art. 350. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zgody na pobyt ze względów
humanitarnych, jeżeli istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że:
1)
popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię przeciwko
ludzkości w rozumieniu prawa międzynarodowego;
2)
jest winny działań sprzecznych z celami i zasadami Narodów Zjednoczonych
określonymi w Preambule i art. 1 i 2 Karty Narodów Zjednoczonych;
3)
popełnił na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zbrodnię lub popełnił poza tym
terytorium czyn, który jest zbrodnią według prawa polskiego;
4)
stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego;
5)
podżegał albo w inny sposób brał udział w popełnieniu zbrodni lub czynów, o których
mowa w pkt 1–3.
2. Cudzoziemcowi, który przed przybyciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
popełnił inny niż określony w pkt 1–3 czyn, który według prawa polskiego jest
przestępstwem zagrożonym karą pozbawienia wolności, można odmówić udzielenia zgody na
pobyt ze względów humanitarnych, jeżeli opuścił on kraj pochodzenia wyłącznie w celu
uniknięcia kary.
Art. 351. 1. Cudzoziemcowi cofa się zgodę na pobyt ze względów humanitarnych
w przypadku gdy:
1)
okoliczności, z powodu których zgoda została udzielona, przestały istnieć lub zmieniły
się w taki sposób, że zgoda nie jest już wymagana, lub
2)
okoliczności uzasadniające odmowę udzielenia zgody powstały po jej udzieleniu, lub
3)
wyjdzie na jaw, że cudzoziemiec zataił informacje lub dokumenty albo przedstawił
fałszywe informacje lub dokumenty o istotnym znaczeniu dla udzielenia zgody, lub
4)
cudzoziemiec opuścił na stałe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
5)
cudzoziemiec powrócił do kraju pochodzenia.
– 164 –
2. Cudzoziemcowi można cofnąć zgodę na pobyt ze względów humanitarnych, jeżeli po
jej udzieleniu wyjdą na jaw okoliczności, o których mowa w art. 350 ust. 2.
Art. 352. Zgody na pobyt tolerowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udziela
się cudzoziemcowi, jeżeli zobowiązanie go do powrotu:
1)
może nastąpić jedynie do państwa, w którym, w rozumieniu Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r.:
a)
zagrożone byłoby jego prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego lub
b)
mógłby zostać poddany torturom albo nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu
albo karaniu, lub
c)
mógłby on być zmuszony do pracy, lub
d)
mógłby być pozbawiony prawa do rzetelnego procesu sądowego albo być ukarany
bez podstawy prawnej
– w przypadku gdy zachodzą okoliczności do odmowy udzielenia zgody na pobyt ze
względów humanitarnych, o których mowa w art. 350, lub
2)
jest niewykonalne z przyczyn niezależnych od organu właściwego do przymusowego
wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu i od cudzoziemca, lub
3)
może nastąpić jedynie do państwa, do którego wydanie go jest niedopuszczalne na mocy
orzeczenia sądu albo z uwagi na rozstrzygnięcie Ministra Sprawiedliwości
w przedmiocie odmowy wydania cudzoziemca.
Art. 353. Udzielenia zgody na pobyt tolerowany odmawia się cudzoziemcowi
w przypadkach, o których mowa w art. 352 pkt 2 lub 3, jeżeli jego pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej może stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa
państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Art. 354. Zgodę na pobyt tolerowany cofa się, w drodze decyzji, gdy:
1)
ustanie przyczyna udzielenia zgody, lub
2)
cudzoziemiec opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3)
dalszy pobyt cudzoziemca może stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa
państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego – w przypadku zgody na
pobyt tolerowany udzielonej na podstawie art. 352 pkt 2 lub 3, lub
4)
cudzoziemiec uchyla się od nałożonych na niego w decyzji o udzieleniu zgody
obowiązków, o których mowa w art. 359 – w przypadku zgody na pobyt tolerowany
udzielonej na podstawie art. 352 pkt 2 lub 3.