Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 120 –
8)
wydana mu decyzja o udzielaniu zgody na pobyt ze względów humanitarnych wygasła z
mocy prawa na podstawie art. 355 ust. 1 pkt 1, 3 i 4.
2. Cudzoziemiec zwraca kartę pobytu niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie
14 dni od dnia, w którym:
1)
doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego albo
2)
decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 2–8, stała się ostateczna albo wygasła.
3. Osoba obowiązana do zgłoszenia zgonu na podstawie art. 65 ustawy z dnia
29 września 1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1264
oraz z 2012 r. poz. 1529) niezwłocznie zwraca kartę pobytu zmarłego cudzoziemca organowi,
który tę kartę wydał.
4. Organ, któremu zwrócono kartę pobytu, wydaje na wniosek cudzoziemca
nieodpłatnie zaświadczenie o zwrocie karty pobytu ważne przez okres 30 dni.
Art. 251. Kartę pobytu unieważnia się w przypadku:
1)
jej utraty albo uszkodzenia – z dniem zgłoszenia utraty albo uszkodzenia do właściwego
organu;
2)
jej wymiany z powodu zmiany:
a)
wizerunku twarzy posiadacza karty w stosunku do wizerunku twarzy
umieszczonego w tej karcie w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym
identyfikację posiadacza karty,
b)
danych w niej umieszczonych
– z dniem odbioru nowej karty;
3)
nabycia przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego – z dniem upływu terminu zwrotu
karty;
4)
zgonu posiadacza karty pobytu − z dniem uzyskania informacji przez organ o zgonie
cudzoziemca;
5)
gdy cudzoziemiec nie zwróci jej, gdy wydano mu decyzję, o której mowa w art. 250
ust. 1 pkt 2–8 – z dniem, w którym decyzja ta stała się ostateczna albo wygasła.
Art. 252. Kartę pobytu unieważnia:
1)
organ, który tę kartę wydał, w przypadku:
a)
nabycia przez posiadacza karty pobytu obywatelstwa polskiego albo jego zgonu,
b)
w którym decyzja o cofnięciu zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt
stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, zgody na pobyt ze
– 121 –
względów humanitarnych, decyzja o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu lub
decyzja o stwierdzeniu nieważności karty pobytu stała się ostateczna,
c)
przekazania cudzej karty pobytu przez osobę, która ją znalazła, chyba że karta ta
została już unieważniona,
d)
zwrócenia przez cudzoziemca odzyskanej karty pobytu w przypadku, o którym
mowa w art. 234 ust. 2, chyba że karta ta została już unieważniona,
e)
wygaśnięcia decyzji o udzieleniu zezwolenia na pobyt czasowy w związku
z uzyskaniem przez cudzoziemca zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego UE,
f)
wygaśnięcia decyzji o udzieleniu zezwolenia na pobyt stały w związku
z uzyskaniem przez cudzoziemca zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE,
g)
wygaśnięcia decyzji o udzieleniu zgody na pobyt ze względów humanitarnych
w związku z uzyskaniem przez cudzoziemca statusu uchodźcy lub ochrony
uzupełniającej, lub zezwolenia na pobyt stały,
h)
wygaśnięcia decyzji o udzieleniu zgody na pobyt ze względów humanitarnych
w związku z zawiadomieniem o zrzeczeniu się prawa do korzystania z tej zgody
lub powrotem do kraju pochodzenia;
2)
organ, który wymienia kartę pobytu, w przypadku:
a)
zgłoszenia do właściwego organu utraty lub uszkodzenia karty pobytu,
b)
odbioru nowej karty pobytu w przypadkach, o których mowa w art. 242 pkt 1 i 2.
Art. 253. Polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje się cudzoziemcowi, który
utracił swój dokument podróży albo dokument ten uległ zniszczeniu bądź utracił ważność,
a nie jest możliwe otrzymanie przez cudzoziemca nowego dokumentu podróży, gdy
cudzoziemcowi udzielono:
1)
zezwolenia na pobyt stały;
2)
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
3)
ochrony uzupełniającej;
4)
zgody na pobyt ze względów humanitarnych.
Art. 254. 1. Polski dokument podróży dla cudzoziemca w okresie swojej ważności
uprawnia cudzoziemca do wielokrotnego przekraczania granicy.
– 122 –
2. Polski dokument podróży dla cudzoziemca jest ważny przez okres jednego roku od
dnia jego wydania.
Art. 255. Wydanie cudzoziemcowi polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca nie
zwalnia go z obowiązku podjęcia działań zmierzających do uzyskania przez niego dokumentu
podróży.
Art. 256. 1. W polskim dokumencie podróży dla cudzoziemca umieszcza się:
1)
imię (imiona) i nazwisko cudzoziemca;
2)
datę, miejsce i kraj urodzenia;
3)
informację o obywatelstwie;
4)
informację o płci;
5)
nazwę organu wydającego;
6)
datę wydania dokumentu;
7)
datę upływu okresu ważności dokumentu;
8)
fotografię cudzoziemca;
2. Polski dokument podróży dla cudzoziemca zawiera podpis posiadacza i może
zawierać zakodowany zapis danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4 lub 7.
Art. 257. Wymiana polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca następuje
w przypadku:
1)
zmiany danych umieszczonych w dotychczasowym dokumencie;
2)
zmiany wizerunku twarzy posiadacza dokumentu w stosunku do wizerunku twarzy
umieszczonego w dokumencie w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym
identyfikację posiadacza dokumentu;
3)
utraty dokumentu;
4)
uszkodzenia dokumentu.
Art. 258. 1. Polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje, odmawia jego wydania,
wymienia go lub odmawia jego wymiany wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca.
2. Odmowa wydania lub wymiany dokumentu, o którym mowa w ust. 1, następuje
w drodze decyzji.
Art. 259. 1. Cudzoziemiec zwraca polski dokument podróży dla cudzoziemca organowi,
który go wydał, gdy:
1)
cudzoziemiec nabył obywatelstwo polskie;
– 123 –
2)
wydano mu decyzję o stwierdzeniu nieważności tego dokumentu;
3)
wydano mu decyzję o cofnięciu zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE lub zgody na pobyt ze względów humanitarnych;
4)
wydano mu decyzję o pozbawieniu ochrony uzupełniającej;
5)
cudzoziemiec otrzymał dokument podróży.
2. Cudzoziemiec zwraca polski dokument podróży dla cudzoziemca niezwłocznie, nie
później jednak niż w terminie 14 dni od dnia, w którym:
1)
doręczono mu dokument potwierdzający nabycie obywatelstwa polskiego;
2)
doręczono mu dokument podróży;
3)
decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 2–4, stała się ostateczna.
3. W pozostałym zakresie do zwrotu polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca
stosuje się przepisy art. 250 ust. 3 i 4.
Art. 260. 1. Polski dokument podróży dla cudzoziemca unieważnia się w przypadku:
1)
utraty albo uszkodzenia tego dokumentu – z dniem zgłoszenia utraty albo uszkodzenia
do właściwego organu;
2)
wymiany dokumentu z powodu zmiany:
a)
wizerunku twarzy posiadacza dokumentu w stosunku do wizerunku twarzy
umieszczonego w dokumencie w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym
identyfikację posiadacza dokumentu,
b)
danych w nim umieszczonych
– z dniem odbioru nowego dokumentu;
3)
nabycia przez cudzoziemca obywatelstwa polskiego – z dniem upływu terminu zwrotu
dokumentu;
4)
zgonu posiadacza dokumentu − z dniem uzyskania przez organ informacji o jego zgonie;
5)
gdy cudzoziemiec, któremu po utracie polskiego dokumentu podróży wydano kolejny
dokument, zwrócił odzyskany polski dokument podróży, chyba że dokument ten został
już unieważniony – z dniem jego zwrócenia;
6)
gdy cudzoziemiec nie zwrócił polskiego dokumentu podróży po otrzymaniu dokumentu
podróży – niezwłocznie po uzyskaniu przez cudzoziemca informacji o otrzymaniu
dokumentu podróży.
2. Polski dokument podróży dla cudzoziemca unieważnia:
1)
organ, który ten dokument wydał, w przypadku:
– 124 –
a)
nabycia przez posiadacza tego dokumentu obywatelstwa polskiego albo jego
zgonu,
b)
gdy decyzja o cofnięciu zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE, zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub decyzja
o pozbawieniu ochrony uzupełniającej albo o stwierdzeniu nieważności dokumentu
stała się ostateczna,
c)
przekazania dokumentu przez osobę, która go znalazła, chyba że dokument ten
został już unieważniony,
d)
zwrócenia przez cudzoziemca odzyskanego dokumentu w przypadku, o którym
mowa w art. 234 ust. 2, chyba że dokument ten został już unieważniony,
e) otrzymania przez cudzoziemca dokumentu podróży;
2)
organ, który ten dokument wymienia, w przypadku:
a)
zgłoszenia do właściwego organu utraty lub uszkodzenia tego dokumentu,
b)
odbioru nowego dokumentu w przypadkach, o których mowa w art. 257 pkt 1 i 2.
Art. 261. 1. Polski dokument tożsamości cudzoziemca może być wydany:
1)
małoletniemu cudzoziemcowi urodzonemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i przebywającemu na tym terytorium bez opieki rodziców, jeżeli nie sprzeciwia się temu
interes Rzeczypospolitej Polskiej oraz przemawia za tym dobro dziecka;
2)
cudzoziemcowi, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zaświadczenia, o którym mowa w art. 171;
3)
cudzoziemcowi, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie posiada
żadnego obywatelstwa, jeżeli przemawia za tym interes Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1, polski dokument tożsamości cudzoziemca
może być wydany, jeżeli cudzoziemiec nie posiada dokumentu podróży i nie jest możliwe
otrzymanie przez niego innego dokumentu potwierdzającego tożsamość.
Art. 262. 1. Polski dokument tożsamości cudzoziemca, w okresie swojej ważności,
potwierdza tożsamość cudzoziemca podczas pobytu cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lecz nie potwierdza jego obywatelstwa.
2. Dokument, o którym mowa w ust. 1, nie uprawnia do przekroczenia granicy.
3. Posiadanie przez cudzoziemca dokumentu, o którym mowa w ust. 1, nie zwalnia go
z obowiązku uzyskania wizy, zezwolenia na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.