Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 110 –
c)
wysokości dochodu cudzoziemca w okresie ostatnich 5 lat, a w przypadku
posiadania zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie
wymagającym wysokich kwalifikacji, do którego stosuje się art. 213 ust. 1 pkt 1 –
w okresie ostatnich 2 lat;
6)
informację o posiadanym przez cudzoziemca ubezpieczeniu zdrowotnym;
7)
informację o jego znajomości języka polskiego;
8)
informację o udzielonym cudzoziemcowi w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej zezwoleniu na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
9)
informację o pobycie na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej na
podstawie dokumentu pobytowego z adnotacją „Niebieska Karta UE” wydanego przez
inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej oraz
o przerwach w tym pobycie;
10) informację o zatrzymaniu cudzoziemca, umieszczeniu go w strzeżonym ośrodku lub
w areszcie dla cudzoziemców, o zakazie opuszczania przez niego kraju, odbywaniu kary
pozbawienia wolności lub o jego tymczasowym aresztowaniu;
11) wzór podpisu cudzoziemca.
2. Składając wniosek, o którym mowa w ust. 1, cudzoziemiec uzasadnia go, składa pod
rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań pisemne oświadczenie, że
dane zawarte we wniosku są prawdziwe, oraz przedstawia ważny dokument podróży oraz
tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego, w którym będzie przebywał, i dołącza do
niego:
1)
aktualną fotografię;
2)
dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku i okoliczności
uzasadniających ubieganie się o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE.
3. Za tytuł prawny, o którym mowa w ust. 2, nie uznaje się umowy użyczenia lokalu,
chyba że użyczającym jest zstępny, wstępny, małżonek, rodzice małżonka lub rodzeństwo
cudzoziemca.
4. W szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada ważnego
dokumentu podróży i nie ma możliwości jego uzyskania, może przedstawić inny dokument
potwierdzający tożsamość.
5. Od cudzoziemca ubiegającego się o udzielenie mu zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE pobiera się odciski linii papilarnych.
– 111 –
Art. 221. W przypadku, o którym mowa w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej
Schengen, wojewoda informuje właściwy organ innego państwa obszaru Schengen, za
pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego UE.
Art. 222. W przypadku gdy cudzoziemiec posiada zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE udzielone przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej,
wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu kopię decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia
na pobyt rezydenta długoterminowego UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 223. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
wzór formularza wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE;
2)
liczbę fotografii dołączanych do wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na
pobyt rezydenta długoterminowego UE i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące
tych fotografii;
3)
wzór stempla potwierdzającego złożenie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
4)
sposób pobierania odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu i ich
umieszczania w tej karcie.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni potrzebę zapewnienia sprawności postępowania w sprawie
udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE
i możliwości skutecznej weryfikacji przesłanek udzielenia tego zezwolenia.
Art. 224. Do udzielenia lub cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE stosuje się przepisy art. 203 oraz art. 207–211.
Art. 225. Szef Urzędu w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej udziela informacji temu państwu, czy
cudzoziemiec nadal posiada ochronę międzynarodową w Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 226. Szef Urzędu – w przypadku przejęcia przez Rzeczpospolitą Polską
odpowiedzialności za ochronę międzynarodową – zwraca się do właściwego organu innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, które wydało zezwolenie na pobyt rezydenta
– 112 –
długoterminowego UE z adnotacją o przyznanej ochronie międzynarodowej, z wnioskiem
o zmianę tej adnotacji.
DZIAŁ VII
DOKUMENTY WYDAWANE CUDZOZIEMCOM
Art. 227. Cudzoziemcowi mogą być wydane następujące dokumenty:
1)
karta pobytu;
2)
polski dokument podróży dla cudzoziemca;
3)
polski dokument tożsamości cudzoziemca;
4)
tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca;
5)
dokument potwierdzający posiadanie zgody na pobyt tolerowany o nazwie „zgoda na
pobyt tolerowany”.
Art. 228. 1. W przypadku gdy którykolwiek z dokumentów, o których mowa w art. 227,
został wydany osobie nieuprawnionej, organ wydający ten dokument stwierdza, w drodze
decyzji, jego nieważność.
2. Cudzoziemiec, któremu wydano decyzję, o której mowa w ust. 1, zwraca
unieważniony dokument organowi, który go wydał.
Art. 229. W dokumentach, o których mowa w art. 227, nie umieszcza się podpisu
posiadacza, gdy są one wydawane:
1)
osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia, lub
2)
osobie, która ukończyła 13. rok życia, ale z powodu swojej niepełnosprawności nie
może złożyć podpisu samodzielnie.
Art. 230. 1. Dokumenty, o których mowa w art. 227, wydaje się i wymienia na wniosek
cudzoziemca.
2. Pierwszą kartę pobytu wydaje się z urzędu.
3. Polski dokument tożsamości cudzoziemca, w przypadku małoletniego cudzoziemca
urodzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i przebywającego na tym terytorium bez
opieki rodziców, można wydać także z urzędu.
4. Pierwszą kartę pobytu w przypadku cudzoziemca, który:
1)
przybywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu połączenia z rodziną lub
2)
jest członkiem najbliższej rodziny repatrianta, lub
3)
uzyskał zgodę na pobyt ze względów humanitarnych
– 113 –
− wydaje się na wniosek cudzoziemca.
5. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca w przypadku:
1)
cudzoziemca podlegającego relokacji lub przesiedleniu – wydaje się na wniosek Szefa
Urzędu;
2)
cudzoziemca, o którym mowa w art. 269 pkt 2 – można wydać także z urzędu.
6. Przed wydaniem pierwszej karty pobytu cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie na
pobyt rezydenta długoterminowego UE i wcześniej posiadał zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE udzielone przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej w
związku z pobytem na podstawie ochrony międzynarodowej, wojewoda zwraca się, za
pośrednictwem Szefa Urzędu, do tego państwa członkowskiego w celu ustalenia, czy
cudzoziemiec nie został pozbawiony ochrony międzynarodowej.
Art. 231. 1. Wniosek o wymianę dokumentów, o których mowa w art. 227 pkt 1–3 i 5,
należy złożyć w terminie 14 dni po wystąpieniu przesłanek do ich wymiany, o których mowa
w przepisach niniejszego działu.
2. Wniosek o wydanie kolejnej karty pobytu należy złożyć co najmniej 30 dni przed
upływem okresu ważności karty pobytu.
Art. 232. 1. Cudzoziemiec składa wniosek o wydanie lub wymianę dokumentów,
o których mowa w art. 227, na formularzu zawierającym:
1)
dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13;
2)
dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13, dotyczące objętych
wnioskiem dzieci i innych osób wpisanych do dokumentu podróży – w przypadku
wniosku o wydanie lub wymianę polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca albo
o wydanie tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca;
3)
adres zameldowania na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający ponad 2 miesiące.
2. Cudzoziemiec, składając wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia ważny
dokument podróży i dołącza do wniosku:
1)
aktualne fotografie swoją i osób objętych wnioskiem;
2)
dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych i okoliczności podanych we wniosku.
3. W szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy cudzoziemiec nie posiada lub nie ma
możliwości uzyskania dokumentu podróży, zamiast ważnego dokumentu podróży dopuszcza
się przedstawienie innego dokumentu potwierdzającego tożsamość cudzoziemca.
– 114 –
4. Cudzoziemiec, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zaświadczenia, o którym mowa w art. 171, składając wniosek o wydanie polskiego
dokumentu tożsamości cudzoziemca, jest zwolniony z obowiązku przedstawienia ważnego
dokumentu podróży lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, jeżeli z uwagi na
szczególne okoliczności nie posiada takich dokumentów i nie ma możliwości ich uzyskania.
Art. 233. 1. W przypadku utraty lub uszkodzenia dokumentu, o którym mowa w art. 227
pkt 1–3 i 5, cudzoziemiec, w terminie 3 dni od dnia utraty lub uszkodzenia, zawiadamia
o tym fakcie organ, który wydał ten dokument.
2. Cudzoziemcowi, który zawiadomił o utracie lub uszkodzeniu dokumentu, o którym
mowa w art. 227 pkt 1–3 i 5, wydaje się nieodpłatnie zaświadczenie potwierdzające ten fakt.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2, jest ważne do czasu wydania
cudzoziemcowi kolejnego dokumentu, nie dłużej jednak niż przez 2 miesiące.
4. Zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na formularzu zawierającym
dane, o których mowa w art. 245 ust. 1, oraz podpis zawiadamiającego.
Art. 234. 1. Cudzoziemiec, który odzyskał utracony dokument, o którym mowa
w art. 227 pkt 1–3 i 5, zawiadamia o tym fakcie, w terminie 3 dni od dnia odzyskania, organ,
który wydał ten dokument.
2. Cudzoziemiec, który otrzymał kolejny dokument wydany w miejsce utraconego,
niezwłocznie zwraca odzyskany dokument organowi, który ten dokument wydał.
Art. 235. 1. Osoba, która znalazła cudzy dokument, o którym mowa w art. 227 pkt 1–3
i 5, niezwłocznie przekazuje go wojewodzie, komendantowi wojewódzkiemu (Stołecznemu),
komendantowi powiatowemu (miejskiemu) Policji, komendantowi komisariatu Policji,
innemu organowi administracji publicznej lub konsulowi Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, przekazują niezwłocznie znaleziony dokument
organowi, który go wydał, w celu unieważnienia.
Art. 236. 1. Dokumenty, o których mowa w art. 227, wydaje się lub wymienia po
uiszczeniu opłaty.
2. Dochody z opłat za wydanie i wymianę dokumentów, o których mowa w art. 227,
stanowią dochód budżetu państwa.
Art. 237. Opłaty, o której mowa w art. 236 ust. 1, nie pobiera się w przypadku:
1)
wydania pierwszej karty pobytu cudzoziemcowi, który w Rzeczypospolitej Polskiej
uzyskał: