Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 105 –
2)
w ciągu 3 lat pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed
złożeniem wniosku − w pozostałych przypadkach.
Art. 213. 1. Do 5-letniego okresu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
o którym mowa w art. 212 ust. 1, zalicza się:
1)
łączny okres legalnego pobytu na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli cudzoziemiec
przebywał legalnie i nieprzerwanie na tym terytorium przez co najmniej 5 lat na
podstawie wydanego przez państwo członkowskie Unii Europejskiej dokumentu
pobytowego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002,
z adnotacją „Niebieska Karta UE”, w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej –
przez co najmniej 2 lata bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie zezwolenia
na pobyt rezydenta długoterminowego UE na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy
w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji;
2)
cały okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w toku postępowania
w sprawie nadania statusu uchodźcy, jeżeli przekroczył on 18 miesięcy;
3)
połowę okresu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej − w przypadku
cudzoziemca przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a)
na podstawie wizy udzielonej w związku z okolicznościami, o których mowa
w art. 60 ust. 1 pkt 9 lub 10, lub
b)
na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 145 lub art. 188 pkt 1 lit. b, lub
c)
w toku postępowania w sprawie nadania statusu uchodźcy.
2. Do 5-letniego okresu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa
w art. 212 ust. 1, nie zalicza się pobytu cudzoziemca:
1)
będącego pracownikiem delegowanym przez usługodawcę w celu transgranicznego
świadczenia usług lub cudzoziemca będącego usługodawcą świadczącym usługi
transgraniczne;
2)
przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy Schengen
upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na
tym terytorium, o której mowa w art. 60 ust. 1 pkt 23;
3)
w okresie jego nauki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4)
który został zobowiązany do powrotu i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego
powrotu określony w decyzji w tej sprawie, także w przypadku przedłużenia tego
terminu;
– 106 –
5)
który jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach,
o których mowa w art. 300 ust. 6;
6)
będącego członkiem misji dyplomatycznej lub urzędu konsularnego państwa obcego lub
inną osobą zrównaną z nimi na podstawie ustaw, umów międzynarodowych lub
powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych;
7)
o którym mowa w art. 182 ust. 1;
8)
w toku postępowania w sprawie nadania mu statusu uchodźcy, w przypadku gdy
postępowanie to zakończyło się odmową nadania statusu uchodźcy lub udzielenia
ochrony uzupełniającej;
9)
na podstawie zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego.
3. Pobyt cudzoziemca stanowiący podstawę do udzielenia mu zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego UE uznaje się za nieprzerwany, jeżeli żadna z przerw w nim:
1)
nie była dłuższa niż 6 miesięcy i wszystkie przerwy nie przekroczyły łącznie
10 miesięcy w 5-letnim okresie, o którym mowa w art. 212 ust. 1 − w przypadku pobytu
cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
nie była dłuższa niż 12 miesięcy i wszystkie przerwy nie przekroczyły łącznie
18 miesięcy w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 – w przypadku pobytu na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej cudzoziemca
posiadającego zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie
wymagającym wysokich kwalifikacji.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, jeżeli przerwa była spowodowana:
1)
wykonywaniem przez cudzoziemca obowiązków zawodowych lub świadczeniem przez
niego pracy poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy zawartej
z pracodawcą, którego siedziba znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2)
towarzyszeniem cudzoziemcowi, o którym mowa w pkt 1, przez jego małżonka lub
małoletnie dziecko, lub
3)
szczególną sytuacją osobistą wymagającą obecności cudzoziemca poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i przerwa ta trwała nie dłużej niż 6 miesięcy.
Art. 214. Odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE, gdy cudzoziemiec:
1)
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a)
wbrew przepisom lub
– 107 –
b)
na podstawie wizy Schengen upoważniającej tylko do wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i pobytu na tym terytorium, o której mowa w art. 60
ust. 1 pkt 23, lub
c)
w celu odbywania studiów lub szkolenia zawodowego, lub
d)
w związku z zamiarem podjęcia lub kontynuowania nauki na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
e)
w związku z uzyskaniem zgody na pobyt ze względów humanitarnych, zgody na
pobyt tolerowany, azylu lub ochrony czasowej, lub
f)
w związku z ubieganiem się o nadanie statusu uchodźcy lub udzielenie azylu, lub
g)
na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 182 ust. 1, lub
h)
na podstawie zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu
granicznego, lub
2)
jest pracownikiem delegowanym przez usługodawcę w celu transgranicznego
świadczenia usług lub usługodawcą świadczącym usługi transgraniczne, lub
3)
jest zatrzymany, umieszczony w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców
lub jest wobec niego stosowany środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania
kraju, lub
4)
odbywa karę pozbawienia wolności lub jest tymczasowo aresztowany, lub
5)
został zobowiązany do powrotu i nie upłynął jeszcze termin dobrowolnego powrotu
określony w decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu, także w przypadku
przedłużenia tego terminu, lub
6)
jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w przypadkach, o których
mowa w art. 300 ust. 6, lub
7)
przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, lub
8)
nie złożył odcisków linii papilarnych w celu wydania karty pobytu, choć był do tego
obowiązany.
Art. 215. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE, jeżeli:
1)
nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 212 ust. 1, lub
2)
wymagają tego względy obronności, bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2. Na okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie można się powoływać w celach
gospodarczych.
– 108 –
Art. 216. 1. Cudzoziemcowi cofa się zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego
UE, jeżeli:
1)
nabycie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE nastąpiło w sposób
niezgodny z prawem lub
2)
cudzoziemiec stanowi rzeczywiste i poważne zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
3)
opuścił on terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 6 lat, lub
4)
opuścił on terytorium Unii Europejskiej na okres następujących kolejno po sobie:
a)
12 miesięcy lub
b)
24 miesięcy, jeżeli posiadał zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania
pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji lub jest członkiem rodziny
cudzoziemca, który takie zezwolenie posiadał, lub
5)
uzyskał on na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej zezwolenie
na pobyt rezydenta długoterminowego UE, lub
6)
został on pozbawiony statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej na podstawie
przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego UE zostało udzielone w związku z pobytem na tym terytorium na
podstawie statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej.
2. Na zagrożenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie można się powoływać w celach
gospodarczych.
3. W postępowaniu w sprawie cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE ze względu na okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
uwzględnia się:
1)
okres jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
wiek cudzoziemca;
3)
związki cudzoziemca z Rzecząpospolitą Polską lub brak związków z państwem
pochodzenia;
4)
skutki cofnięcia zezwolenia dla cudzoziemca i członków jego rodziny.
Art. 217. Do udzielenia kolejnego zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego
UE cudzoziemcowi, któremu cofnięto takie zezwolenie ze względu na przesłanki, o których
mowa w art. 216 ust. 1 pkt 3–5, nie stosuje się art. 212 ust. 1 pkt 3 oraz art. 220 ust. 1 pkt 4, 7
i 10.
– 109 –
Art. 218. Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE wygasa z mocy prawa
z dniem nabycia obywatelstwa polskiego.
Art. 219. 1. Zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela
cudzoziemcowi lub odmawia mu jego udzielenia, w drodze decyzji, wojewoda właściwy ze
względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
2. Zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE cofa, w drodze decyzji, z
urzędu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Policji,
komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta wojewódzkiego Policji, wojewoda:
1)
właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca albo
2)
który udzielił zezwolenia – w przypadku gdy cudzoziemiec opuścił terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 220. 1. Cudzoziemiec składa wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego UE na formularzu zawierającym:
1)
dane cudzoziemca lub informacje, o których mowa w art. 13;
2)
imię, nazwisko, datę urodzenia, płeć, obywatelstwo i miejsce zamieszkania członków
rodziny cudzoziemca pozostających na jego utrzymaniu, zamieszkałych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z określeniem stopnia pokrewieństwa;
3)
następujące dane dotyczące dokumentu podróży cudzoziemca:
a)
seria i numer,
b)
data wydania i data upływu ważności,
c)
nazwa organu wydającego,
d)
liczba osób wpisanych do dokumentu podróży;
4)
informację o:
a)
podróżach i pobytach zagranicznych cudzoziemca w okresie 5 lat przed dniem
złożenia wniosku,
b)
poprzednich pobytach oraz aktualnym pobycie cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5)
informację o:
a)
źródle dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania cudzoziemca i
członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu,
b)
liczbie osób pozostających na utrzymaniu cudzoziemca,