Rządowy projekt ustawy o cudzoziemcach

– 70 –
3. Informację, o której mowa w art. 88c ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, cudzoziemiec dołącza do wniosku
o udzielenie lub zmianę zezwolenia, o którym mowa w art. 127.
Art. 137. W decyzji o udzieleniu cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 127, określa się okres ważności tego zezwolenia i wskazuje się:
1)
podmiot, u którego cudzoziemiec ma wykonywać pracę;
2)
stanowisko, na jakim cudzoziemiec ma być zatrudniony;
3)
wynagrodzenie;
4)
minimalny wymiar czasu pracy i rodzaj umowy, na podstawie której cudzoziemiec ma
wykonywać pracę.
Art. 138. Wojewoda przekazuje Szefowi Urzędu odpis decyzji o:
1)
udzieleniu, odmowie udzielenia i cofnięciu zezwolenia, o którym mowa w art. 127,
cudzoziemcowi, który zamieszkiwał przez okres 18 miesięcy w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej na podstawie dokumentu pobytowego, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. a rozporządzenia nr 1030/2002, z adnotacją „Niebieska Karta UE”;
2)
udzieleniu zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE posiadaczowi
zezwolenia, o którym mowa w art. 127.
Art. 139. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość minimalnego
wynagrodzenia wymaganego do udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 127, w taki sposób, aby wysokość minimalnego wynagrodzenia nie była niższa niż
równowartość 150% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej
w poprzednim roku kalendarzowym obliczanego na podstawie komunikatu Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanego w danym roku na podstawie art. 20 pkt 1 lit. a
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.).
Art. 140. Jeżeli termin na złożenie wniosku o zezwolenie, o którym mowa w art. 127,
został zachowany i wniosek nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały
uzupełnione w terminie, pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa

18) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 40, poz. 224,
Nr 134, poz. 903, Nr 238, poz. 1578 i Nr 257, poz. 1726, z 2011 r. Nr 75, poz. 398, Nr 149, poz. 887,
Nr 168, poz. 1001, Nr 187, poz. 1112 i Nr 205, poz. 1203, z 2012 r. poz. 118, 251, 637, 664 i 1548 oraz
z 2013 r. poz. 240.
– 71 –
się za legalną od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja o udzieleniu zezwolenia,
o którym mowa w art. 127, stanie się ostateczna.
Rozdział 4
Zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy przez cudzoziemca
delegowanego przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Art. 141. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy przez
cudzoziemca delegowanego przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej udziela się cudzoziemcowi, jeżeli:
1)
posiada zezwolenie na pracę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy albo pisemne oświadczenie
pracodawcy o zamiarze powierzenia mu pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest
wymagane;
2)
posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub
potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia cudzoziemca na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3)
posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów
utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu;
4)
ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania.
2. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie mu zezwolenia, o którym
mowa w ust. 1, posiada dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, stosuje się przepis art. 114
ust. 2.
Art. 142. Przepisu art. 100 ust. 1 pkt 9 nie stosuje się do cudzoziemca czasowo
oddelegowanego w celu świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
pracodawcę mającego siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji
Szwajcarskiej, uprawnionemu do przebywania i zatrudnienia na terytorium tego państwa.
– 72 –
Rozdział 5
Zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej
Art. 143. 1. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności
gospodarczej udziela się cudzoziemcowi, jeżeli celem jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie
przepisów obowiązujących w tym zakresie na tym terytorium oraz spełnione są następujące
warunki:
1)
cudzoziemiec posiada:
a)
ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia
2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
b)
źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów
utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu,
c)
zgodę właściwego organu na zajmowanie określonego stanowiska lub
wykonywanie zawodu, gdy obowiązek jej uzyskania wynika z przepisów
odrębnych;
2)
cudzoziemiec ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce
zamieszkania;
3)
podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą:
a)
w roku podatkowym poprzedzającym złożenie wniosku o udzielenie
cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności
gospodarczej przez cudzoziemca osiągnął dochód nie niższy niż 12-krotność
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w województwie w trzecim kwartale
roku poprzedzającego złożenie wniosku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 26 października
1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U.
z 2013 r. poz. 255) lub zatrudnia na czas nieokreślony i w pełnym wymiarze czasu
pracy przez okres co najmniej roku poprzedzającego złożenie wniosku co najmniej
dwóch pracowników, będących obywatelami polskimi lub cudzoziemcami,
o których mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1–9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, lub
– 73 –
b)
wykaże, że posiada środki pozwalające na spełnienie w przyszłości warunków
określonych w lit. a lub prowadzi działania pozwalające na spełnienie
w przyszłości tych warunków, w szczególności przyczyniające się do wzrostu
inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub
tworzenia miejsc pracy.
2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do utworzonej przez cudzoziemca spółki
komandytowej, komandytowo-akcyjnej, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki
akcyjnej albo do spółki, do której cudzoziemiec przystąpił lub której udziały lub akcje objął
lub nabył.
3. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej udziela
się cudzoziemcowi, którego celem pobytu jest wykonywanie pracy poprzez pełnienie funkcji
w zarządzie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej, którą utworzył lub
której udziały lub akcje objął lub nabył, o ile cudzoziemiec spełnia warunki, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i 2, a spółka spełnia warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
4. Do ustalenia, czy cudzoziemiec ubiegający się o udzielenie mu zezwolenia, o którym
mowa w ust. 1, posiada dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, stosuje się przepisy
art. 114 ust. 2.
5. W postępowaniu w sprawie udzielenia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1,
obywatelowi Republiki Tureckiej, w związku z prowadzeniem lub zamiarem prowadzenia
przez niego działalności gospodarczej na własny rachunek na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie na tym terytorium, stosuje
się przepis art. 41 ust. 1 Protokołu dodatkowego do Układu ustanawiającego stowarzyszenie
między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją (Dz. Urz. WE L 293 z 29.12.1972,
str. 4, z późn. zm.).
Art. 144. Do odmowy udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia, o którym mowa
w art. 143 ust. 3, stosuje się przepisy art. 117.
Rozdział 6
Zezwolenie na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach
Art. 145. Zezwolenia na pobyt czasowy w celu kształcenia się na studiach pierwszego
stopnia, studiach drugiego stopnia lub jednolitych studiach magisterskich albo studiach
trzeciego stopnia udziela się cudzoziemcowi, gdy celem jego pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest podjęcie lub kontynuacja stacjonarnych studiów wyższych lub
– 74 –
stacjonarnych studiów doktoranckich, zwanych dalej „studiami”, włącznie z odbyciem kursu
przygotowawczego do podjęcia nauki na tych studiach w języku polskim, także wtedy, gdy
studia te stanowią kontynuację lub uzupełnienie studiów podjętych przez cudzoziemca na
terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, oraz gdy spełnione są łącznie
następujące warunki:
1)
cudzoziemiec przedłoży:
a)
zaświadczenie jednostki prowadzącej studia o przyjęciu na studia lub o kontynuacji
studiów,
b)
dowód uiszczenia opłaty, jeżeli podejmuje lub kontynuuje studia odpłatne;
2)
cudzoziemiec posiada:
a)
ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub
potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
b)
wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania i podróży
powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo kosztów tranzytu do
państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, oraz studiów.
Art. 146. 1. Zezwolenia, o którym mowa w art. 145, udziela się na okres 15 miesięcy.
2. Jeżeli okoliczność będąca podstawą ubiegania się o zezwolenie, o którym mowa
w art. 145, uzasadnia pobyt cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres
krótszy niż jeden rok, zezwolenia udziela się na czas trwania roku akademickiego lub
studiów, przedłużony o 3 miesiące.
3. W przypadku gdy cudzoziemiec kontynuuje kształcenie na kolejnym roku studiów,
kolejnego zezwolenia, o którym mowa w art. 145, udziela się na okres do ukończenia
studiów, nie dłuższy niż 2 lata.
Art. 147. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zaświadczenia jednostki prowadzącej studia o przyjęciu cudzoziemca na studia lub
o kontynuowaniu przez niego studiów, zawierającego w szczególności imię i nazwisko
cudzoziemca, datę i miejsce jego urodzenia, obywatelstwo, krajowy numer identyfikacyjny,
nazwę i adres jednostki prowadzącej studia, termin rozpoczęcia nauki oraz okres nauki, na
jaki cudzoziemiec został zakwalifikowany.