Rządowy projekt ustawy o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, ceł i innych należności pieniężnych

Druk nr 1490 cz. I


Warszawa, 18 czerwca 2013 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-71-12




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu
podatków, ceł i innych należności
pieniężnych z projektami aktów wykonawczych.

Projekt ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Finansów.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A
z dnia
o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, ceł i innych należności
pieniężnych,
DZIAŁ I
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa zasady udzielania wzajemnej pomocy między Rzecząpospolitą
Polską a państwami członkowskimi i państwami trzecimi przy dochodzeniu podatków, ceł
i innych należności pieniężnych.
Art. 2. Ustawę stosuje się do następujących należności pieniężnych:
1) podatków i ceł pobieranych przez Rzeczpospolitą Polską, państwo członkowskie lub
w ich imieniu albo przez ich jednostki podziału terytorialnego lub administracyjnego,
w tym organy lokalne, lub w imieniu tych jednostek lub organów albo w imieniu Unii
Europejskiej;
2) refundacji, interwencji i innych środków stanowiących część całkowitego lub
częściowego systemu finansowania Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji
(EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich
(EFRROW), w tym kwot należnych w związku z tymi działaniami;
3) opłat i innych należności pieniężnych przewidzianych w ramach wspólnej organizacji
rynku Unii Europejskiej dla sektora cukru;

1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Rady 2010/24/UE z dnia
16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków,
ceł i innych obciążeń (Dz. Urz. UE L 84 z 31.03.2010, str. 1).
2) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
ustawę z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ustawę z dnia 6 lipca
1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, ustawę z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych, ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, ustawę z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe, ustawę z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, ustawę z dnia
22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych
kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, ustawę z dnia 20 kwietnia
2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, ustawę z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach
inwestycyjnych oraz ustawę z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

– 2 –
4) kar, grzywien, opłat i dopłat administracyjnych związanych z należnościami
pieniężnymi, o których mowa w pkt 1–3, nałożonych przez organy administracji
publicznej właściwe do pobierania podatków i ceł lub właściwe do prowadzenia
postępowań administracyjnych dotyczących podatków i ceł albo potwierdzonych przez
organy administracji publicznej lub sądowe na wniosek organów właściwych w sprawie
podatków i ceł;
5)
opłat za zaświadczenia i podobne do zaświadczeń dokumenty wydane
w postępowaniach administracyjnych w sprawie należności pieniężnych, o których
mowa w pkt 1;
6) odsetek i kosztów związanych z należnościami pieniężnymi, o których mowa

w pkt 1–5, w związku z którymi możliwe jest zwrócenie się o wzajemną pomoc;
7) przekazanych do egzekucji administracyjnej na podstawie ratyfikowanych umów
międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1)
dokument zabezpieczenia – dokument wystawiony przez państwo członkowskie,
towarzyszący wnioskowi o podjęcie środków zabezpieczających należności pieniężne,
o których mowa w art. 2 pkt 1–6, i stanowiący podstawę do zabezpieczenia w tym
państwie członkowskim;
2) jednolity formularz służący do powiadomienia – dokument wystawiony przez organ
egzekucyjny, wierzyciela albo państwo członkowskie, towarzyszący wnioskowi
o powiadomienie;
3) jednolity tytuł wykonawczy – dokument wystawiony przez organ egzekucyjny albo
państwo członkowskie, towarzyszący wnioskowi o odzyskanie należności pieniężnych,
o których mowa w art. 2 pkt 1–6;
4)
państwo członkowskie – państwo będące członkiem Unii Europejskiej inne niż
Rzeczpospolita Polska;
5) państwo trzecie – państwo niebędące członkiem Unii Europejskiej;
6) pierwotny tytuł wykonawczy – odpowiednio:
a)
tytuł wykonawczy stanowiący podstawę do dochodzenia należności pieniężnych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) dokument wystawiony przez państwo członkowskie, stanowiący podstawę do
dochodzenia należności pieniężnych, o których mowa w art. 2, w tym państwie,
– 3 –
c)
dokument wystawiony przez państwo trzecie stanowiący podstawę do dochodzenia
należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 pkt 7, w tym państwie;
7) podmiot – osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca
osobowości prawnej, której dotyczy wzajemna pomoc;
8)
wniosek o udzielenie pomocy – wniosek o udzielenie informacji, wniosek
o powiadomienie, wniosek o odzyskanie należności pieniężnych oraz wniosek
o podjęcie środków zabezpieczających należności pieniężne.
Art. 4. 1. Dochodzenie lub zabezpieczenie należności pieniężnych państw
członkowskich lub państw trzecich odbywa się w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015, 1342 i 1529 oraz
z 2013 r. poz. ...), zwanej dalej „ustawą o postępowaniu egzekucyjnym w administracji”.
2. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej w sprawach dotyczących wzajemnej
pomocy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267).
DZIAŁ II
Organizacja i ogólne zasady wzajemnej pomocy
Rozdział 1
Organizacja wzajemnej pomocy
Art. 5. Uczestnikami wzajemnej pomocy są minister do spraw finansów publicznych,
centralne biuro łącznikowe, wierzyciel, naczelnik urzędu skarbowego i organ egzekucyjny.
Art. 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w szczególności:
1) sprawuje nadzór nad realizacją zadań związanych z wzajemną pomocą;
2) zawiera z państwami członkowskimi i państwami trzecimi porozumienia w zakresie
wzajemnej pomocy;
3) utrzymuje kontakty z Komisją Europejską, w tym informuje Komisję Europejską
o wyznaczeniu centralnego biura łącznikowego oraz biura łącznikowego.
Art. 7. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje Komisji
Europejskiej, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, sprawozdanie o:
1) liczbie wniosków o udzielenie informacji, wniosków o powiadomienie, wniosków
o odzyskanie należności pieniężnych, wniosków o podjęcie środków zabezpieczających
– 4 –
należności pieniężne, które zostały przesłane do każdego państwa członkowskiego
i które otrzymano od każdego z tych państw w poprzednim roku kalendarzowym;
2) wysokości należności pieniężnych, które były przedmiotem wniosków o odzyskanie
należności pieniężnych oraz wyegzekwowanych należności pieniężnych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może przekazać Komisji
Europejskiej inne sprawozdania, uzyskane od centralnego biura łącznikowego, które mogą
być pomocne przy ocenie udzielania wzajemnej pomocy w zakresie należności pieniężnych,
o których mowa w art. 2 pkt 1–6.
Art. 8. W przypadku zawarcia dwustronnej lub wielostronnej umowy międzynarodowej
lub porozumienia w sprawach objętych wzajemną pomocą, o której mowa w dziale III i IV,
innych niż sprawy dotyczące postępowania w indywidualnych przypadkach, minister
właściwy do spraw finansów publicznych powiadamia o tym niezwłocznie Komisję
Europejską.
Art. 9. 1. Odpowiedzialnym za kontakty z państwami członkowskimi lub państwami
trzecimi w zakresie wzajemnej pomocy jest centralne biuro łącznikowe, do zadań którego
należy:
1) weryfikowanie i przekazywanie państwom członkowskim lub państwom trzecim
wniosków o udzielenie pomocy;
2) weryfikowanie i przekazywanie naczelnikom urzędów skarbowych i organom
egzekucyjnym wniosków państw członkowskich lub państw trzecich o udzielenie
pomocy;
3) udzielanie informacji na wniosek państw członkowskich lub państw trzecich;
4) przekazywanie dokumentów, informacji i innych wniosków związanych z realizacją
wzajemnej pomocy;
5) tłumaczenie przekazywanych informacji, wniosków lub dokumentów;
6) sporządzanie zarządzeń zabezpieczenia oraz zagranicznych tytułów wykonawczych.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznacza, w drodze
rozporządzenia, podległą lub nadzorowaną jednostkę organizacyjną, która będzie realizowała
zadania centralnego biura łącznikowego, kierując się przygotowaniem jednostki
organizacyjnej do realizacji zadań centralnego biura łącznikowego.
Art. 10. W przypadku otrzymania od państwa członkowskiego lub państwa trzeciego
wniosku o udzielenie pomocy niezgodnie z właściwością, przekazuje się go niezwłocznie do