Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2013 r.

i 5 Modelowej Konwencji OECD, ma na celu zapewnienie stosowania w relacjach
bilateralnych tzw. pełnej klauzuli wymiany informacji, zgodnej
z międzynarodowym standardem OECD.
Przedmiotowe postanowienia stanowią, iż jeżeli umawiające się państwo występuje
o informację zgodnie z niniejszym artykułem, drugie umawiające się państwo użyje
środków służących zbieraniu informacji, nawet jeżeli nie potrzebuje ono tej
informacji dla własnych celów podatkowych. Wymóg, o którym mowa w zdaniu
poprzednim podlega ograniczeniom, o których mowa w ustępie 3 artykułu 26
nowej Konwencji, lecz w żadnym przypadku takie ograniczenia nie mogą być
rozumiane jako zezwalające danemu państwu na odmowę dostarczenia informacji
jedynie dlatego, że nie ma ono wewnętrznego interesu w odniesieniu do takiej
informacji.
Postanowienia art. 26 ust. 3 Konwencji w żadnym przypadku nie będą
interpretowane jako zezwalające obu państwom na odmowę dostarczenia
informacji wyłącznie z takiego powodu, że informacja jest w posiadaniu banku,
innej instytucji finansowej, przedstawiciela, agenta lub powiernika albo dotyczy
relacji właścicielskich w danym podmiocie.
Artykuł 27 – Członkowie misji dyplomatycznych oraz urzędów konsularnych
Podobnie jak w obowiązującej umowie z 1974 r., także w nowej Konwencji
zawarto postanowienie, iż przywileje podatkowe przysługujące członkom misji
dyplomatycznych, stałych przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów
konsularnych na podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub
postanowień umów szczególnych nie będą ograniczane jej postanowieniami.
Artykuł 28 – Wejście w życie
Konwencja będzie obowiązywać w odniesieniu do podatków pobieranych
„u ródła” – do kwot wypłacanych lub zaliczanych w pierwszym dniu, lub po tym
dniu, drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym niniejsza Konwencja
wejdzie w życie (tj. zostanie ratyfikowana zgodnie z wymogami właściwymi dla
każdego z umawiających się państw oraz zostaną wymienione noty dyplomatyczne
zawierające informacje o zakończeniu procesu ratyfikacyjnego).
28

W odniesieniu do pozostałych podatków Konwencja znajdzie zastosowanie do
okresów podatkowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu,
następującym po dniu, w którym wejdzie ona w życie.
Jednakże, osoba fizyczna, która w dniu wejścia w życie nowej Konwencji była
uprawniona do korzyści wynikających z postanowień artykułu 17 (Nauczyciele),
artykułu 18 (Studenci i praktykanci) lub artykułu 19 (Pracownicy państwowi)
umowy z 1974 r., może kontynuować uprawnienie do tych korzyści do czasu, gdy
taka osoba fizyczna utraciłaby takie uprawnienia, gdyby umowa z 1974 r.
pozostawała w mocy.
Artykuł 29 – Wypowiedzenie
Niniejsza Konwencja pozostaje w mocy do czasu jej wypowiedzenia przez jedno
z umawiających się państw. Każde umawiające się państwo może wypowiedzieć
niniejszą Konwencję przekazując notę w drodze dyplomatycznej partnerowi w dniu
lub przed 30 dniem czerwca każdego roku kalendarzowego rozpoczynającego się
po roku, w którym niniejsza Konwencja weszła w życie.
IV. SKUTKI WEJ CIA W YCIE KONWENCJI
Skutki finansowe
Wejście w życie Konwencji nie będzie miało ujemnego skutku dla dochodów
sektora finansów publicznych.
Skutki społeczne i gospodarcze
Przewiduje się, iż ratyfikacja Konwencji, dostosowanej do aktualnej polityki
podatkowej, stworzy bardziej korzystne ramy traktatowe dla dalszego rozwoju
wzajemnych inwestycji. Rozszerzenie klauzuli wymiany informacji podatkowej
w Konwencji stanowi ważne narzędzie dla organów podatkowych w zakresie
uzyskiwania informacji niezbędnych do prawidłowego określania podstawy
opodatkowania.
Skutki prawne wejścia w życie umowy
W celu realizacji Konwencji nie jest wymagane przyjęcie żadnych środków
prawnych.
Postanowienia Konwencji nie są sprzeczne z obowiązującym w Polsce
ustawodawstwem ani z prawem Unii Europejskiej.
29

Skutki polityczne
Ratyfikacja Konwencji jest ważnym krokiem w kierunku rozwoju dalszej
dwustronnej współpracy gospodarczej i podatkowej.
Podmioty prawa krajowego, których dotyczy Konwencja
Nadzór nad realizacją Konwencji sprawował będzie Minister Finansów.
Przepisy Konwencji będą miały zastosowanie do wszystkich przedsiębiorstw i osób
fizycznych uczestniczących w dwustronnych stosunkach między Rzecząpospolitą
Polską a USA oraz do organów polskiej administracji podatkowej stosujących
postanowienia Konwencji w polsko-amerykańskich stosunkach gospodarczych.
V. TRYB
ZWI ZANIA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ KONWENCJ
Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach
międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z pó n. zm.) związanie
Rzeczypospolitej Polskiej przedmiotową Konwencją nastąpi w drodze ratyfikacji
za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, jako że Konwencja ta spełnia przesłanki
określone w art. 89 ust. 1 pkt 5 oraz art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z 2001 r. Nr 28, poz. 319,
z 2006 r. Nr 200, poz. 1471 oraz z 2009 r. Nr 114, poz. 946), zgodnie z którym
nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów,
przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania
ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje
w drodze ustawy.
Sposób, w jaki Konwencja dotyczy spraw uregulowanych w prawie wewnętrznym
Następujące akty prawne są związane z przedmiotową Konwencją:
– ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
– ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,
– ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa,
– ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji.
rodki prawne, jakie powinny zostać przyjęte w celu wykonania Konwencji
Wejście w życie Konwencji nie spowoduje konieczności dokonania zmian
w ustawodawstwie wewnętrznym.
10/04/EP
30