Rządowy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw dotyczących praw pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną śródlądową

OCENA SKUTKÓW REGULACJI (OSR)

1. Wskazanie podmiotów, na które oddziałuje akt normatywny
Projektowana regulacja ma wpływ na działalność dyrektora Urzędu eglugi ródlądowej
w Szczecinie.

2. Konsultacje społeczne
Projekt został skonsultowany z następującymi podmiotami:
1) Związek Polskich Armatorów ródlądowych w Szczecinie,
2) Krajowa Izba Gospodarki Morskiej,
3) Krajowa Izba Gospodarcza,
4) Pracodawcy RP,
5) Business Centre Club,
6) Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan,
7) Zarząd Morskich Portów Szczecin i winoujście S.A,
8) Zarząd Morskiego Portu Gdynia S.A.,
9) Zarząd Morskiego Portu Gdańsk S.A.,
10) Związek Miast i Gmin Morskich,
11) Federacja Konsumentów,
12) Stowarzyszenie Konsumentów Polskich.

3. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych, w tym na budżet państwa
i budżety jednostek samorządu terytorialnego
Wejście w życie projektowanego rozporządzenia nie będzie miało wpływu na sektor finansów
publicznych, w tym na budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego.

4. Wpływ regulacji na rynek pracy
Wejście w życie projektowanego rozporządzenia nie będzie miało wpływu na rynek pracy.


4

5. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na
funkcjonowanie przedsiębiorstw
Wejście w życie przedmiotowej regulacji nie będzie miało wpływu na konkurencyjność
gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw.

6. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie projektowanego rozporządzenia nie wpłynie na rozwój regionalny.









































03/43rch
5

Projekt

R O Z P O R Z
D Z E N I E
M I N I S T R A T R A N S P O R T U , B U D O W N I C T W A
I G O S P O D A R K I M O R S K I E J )
z dnia
w sprawie określenia dyrektora urzędu morskiego właściwego do rozpatrywania skarg
w sprawie naruszeń praw pasażerów podróżujących drogą morską
Na podstawie art. 43a ust. 5 z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich
Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502,
z późn. zm.)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Dyrektorem urzędu morskiego właściwym do spraw rozpatrywania skarg w sprawie
naruszeń praw pasażerów podróżujących drogą morską jest dyrektor Urzędu Morskiego
w Szczecinie.
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 dni od dnia ogłoszenia.

MINISTER TRANSPORTU,
BUDOWNICTWA I GOSPODARKI
MORSKIEJ

1) Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej kieruje działem administracji rządowej
– gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia
18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Transportu, Budownictwa
i Gospodarki Morskiej (Dz. U. Nr 248, poz. 1494 oraz z 2012 r. poz. 1396).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 170, poz. 1652,
z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 93, poz. 895 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 203, poz. 1683, z 2006 r. Nr 220,
poz. 1600 i Nr 249, poz. 1834, z 2007 r. Nr 21, poz. 125, z 2008 r. Nr 171, poz. 1055, z 2009 r. Nr 92,
poz. 753 i Nr 98, poz. 817, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 106, poz. 622, Nr 134, poz. 778 i Nr 228, poz. 1368
oraz z 2012 r. poz. 951 i 1069.
03/40rch

UZASADNIENIE



Projekt
rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej
w sprawie określenia dyrektora urzędu morskiego właściwego do rozpatrywania skarg w sprawie
naruszeń praw pasażerów podróżujących drogą morską stanowi wykonanie delegacji ustawowej
zawartej w art. 43a ust. 5 z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej
Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502, z późn. zm. ), zwanej dalej
„ustawą o obszarach morskich”.
Zgodnie z przedmiotową delegacją minister właściwy do spraw gospodarki morskiej
określi, w drodze rozporządzenia, dyrektora urzędu morskiego właściwego do rozpatrywania
skarg dotyczących naruszeń praw pasażerów, o których mowa w art. 25 ust. 3 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1177/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. o prawach
pasażerów podróżujących drogą morską i drogą wodną śródlądową oraz zmieniającego
rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010 r., str.1), zwanym dalej
„rozporządzeniem 1177/2010”. Wydając przedmiotowe rozporządzenie, minister właściwy do
spraw gospodarki morskiej powinien kierować się natężeniem ruchu pasażerskiego w portach
i przystaniach morskich.
Na mocy art. 25 ust. 1 rozporządzenia 1177/2010 państwa członkowskie Unii
Europejskiej zostały zobowiązane do wyznaczenia organu lub organów odpowiedzialnych za
egzekwowanie jego przepisów w zakresie wykonywania usług przewozu pasażerskiego i rejsów
wycieczkowych drogą morską i drogą śródlądową z portów położonych na jego terytorium oraz
usług przewozu pasażerskiego z państwa trzeciego do takich portów. Wyznaczony organ (lub
organy) powinien być władny do podejmowania niezbędnych środków w celu zapewnienia
przestrzegania praw pasażerów, a w szczególności uprawniony do rozpatrywania skarg
pasażerów na naruszenie przez przewoźników i operatorów terminali obowiązków wynikających
z rozporządzenia 1177/2010. Ponadto, powinien on być pod względem swojej organizacji,
decyzji finansowych, struktury prawnej i procesu decyzyjnego niezależny od interesów
handlowych.

Ze względu na wyłączenia zawarte w rozporządzeniu 1177/2010, jego zastosowanie
w żegludze krajowej będzie bardzo ograniczone. Rozporządzenie 1177/2010 stosuje się bowiem
do „usług przewozu pasażerskiego” definiowanych jako „komercyjna usługa przewozu
pasażerskiego drogą morską lub drogą wodną śródlądową realizowana według opublikowanego
rozkładu rejsów”. Rozporządzenie 1177/2010 nie ma natomiast zastosowania do pasażerów
podróżujących:
a) statkami dopuszczonymi do przewozu nie więcej niż 12 pasażerów,
b) statkami, których załoga odpowiedzialna za eksploatację statku składa się z nie więcej
niż 3 osób lub w przypadku gdy dystans, na którym wykonuje się całkowitą usługę przewozu
pasażerskiego, jest mniejszy niż 500 metrów w jedną stronę,
c) rejsami spacerowymi i krajoznawczymi innymi niż rejsy wycieczkowe podczas których
pasażer spędza więcej niż dwa noclegi na statku lub
d) statkami nienapędzanymi środkami mechanicznymi oraz oryginalnymi historycznymi
statkami pasażerskimi zaprojektowanymi przed rokiem 1965 lub pojedynczymi replikami takich
statków, zbudowanymi głównie z oryginalnych materiałów, uprawnionych do przewozu najwyżej
36 pasażerów.
Podstawowym kryterium jest zatem komunikacyjny charakter przewozu, praktycznie
niespotykany w przewozach krajowych. Ze względu na ukształtowanie geograficzne polskiego
wybrzeża krajowa żegluga pasażerska wykonywana jest w bardzo ograniczonym zakresie.
Rozporządzenie 1177/2010 będzie mieć zatem zastosowanie, co do zasady, do morskich
przewozów międzynarodowych o charakterze komunikacyjnym.


W
związku z powyższym, jako podstawę dla ustalenia natężenia ruchu
pasażerskiego w portach i przystaniach morskich przyjęto dane dotyczące międzynarodowego
ruchu pasażerskiego (Gospodarka morska w Polsce w 2011 r., Szczecin, kwiecień 2012 r.
Ośrodek Statystyki Morskiej Głównego Urzędu Statystycznego). Dane te za 2011 r.
przedstawiają się następująco:
1) W obszarach żeglugi pasażerskiej leżących we właściwości terytorialnej Dyrektora
Urzędu Morskiego w Szczecinie przewieziono 947.256 pasażerów,
2) W obszarach żeglugi pasażerskiej leżących we właściwości terytorialnej Dyrektora
Urzędu Morskiego w Gdyni w 2011 r. przewieziono 635.000 pasażerów,
2