Rządowy projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrażaniem funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności

o negatywnym rozpatrzeniu środków odwoławczych przewi-
dzianych w systemie realizacji (art. 30c ust. 1),
b) złożenie skargi będzie możliwe tylko w zakresie kwestii zwią-
zanych z naruszeniem prawa przez właściwą instytucję w trak-
cie oceny projektu, co wynika z ogólnej zasady obowiązującej
odnośnie zakresu kontroli sprawowanej przez sądy administra-
cyjne, wyrażone w art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r.
– Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153,
poz. 1269, z późn. zm.), jak i z konieczności zachowania kom-
petencji instytucji zarządzających przypisanych im na poziomie
regulacji unijnych, w zakresu wyboru projektów do dofinanso-
wania,
c) wprowadzono
zasadę, że skarga, kompletna i opłacona, musi
być wniesiona bezpośrednio do sądu, w terminie 14 dni od dnia
otrzymania przez wnioskodawcę informacji o wynikach rozpa-
trzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy; dopiero
w przypadku spełnienia tych przesłanek, skarga zostanie rozpa-
trzona w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia (art. 30c ust. 2, 4
i 5),
d) wprowadzono
katalog
możliwych rozstrzygnięć (art. 30c ust. 3),
co ma na celu uzyskanie kompletnej, jednolitej normy na po-
ziomie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju,
e) wprowadzono
zasadę (art. 30e), że w zakresie nieuregulowanym
w ustawie do skargi będą miały odpowiednie zastosowanie
przepisy ppsa właściwe dla innych aktów lub czynności,
o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ppsa, z wyłączeniem tych
przepisów, które nawet przy „odpowiednim” podejściu do nich
nie będą mogły do tej kategorii spraw mieć zastosowania; cho-
dzi tu m.in. o art. 146 § 2 oraz art. 52 i 53; wyłączenia te są ko-
41
nieczne również z uwagi na specyfikę wdrażania programów
z udziałem środków unijnych,
f) włączono możliwość wniesienia skargi kasacyjnej (art. 30d), ze
wskazaniem 14-dniowego terminu na jej wniesienie,

30-dniowego terminu, w jakim powinna być ona rozpatrzona,
a także przy wprowadzeniu katalogu sytuacji, kiedy skarga taka
pozostawiona zostanie bez rozpatrzenia, w tym między innymi
przy wniesieniu jej po terminie. W tym zakresie wykorzystano
także sugestię Rzecznika Praw Obywatelskich, który wskazując,
m.in. na konieczność zachowania standardów konstytucyjnych,
wskazał również na możliwość ograniczenia ilości tych skarg
i tym samym uniknięcia długotrwałych procedur, przez ustano-
wienie wyższych wymogów formalnych (w tym m.in. właśnie
w zakresie terminów). Regulacja ta pozwoli również właściwym
instytucjom określonym w systemie realizacji programu opera-
cyjnego na możliwość weryfikacji wyroku sądu administracyj-
nego wydanego w pierwszej instancji, w przypadku, gdy insty-
tucja ta nie będzie się zgadzać z zapadłym rozstrzygnięciem.
Biorąc powyższe pod uwagę konsekwentnie zmodyfikowany
został art. 37 przez usunięcie wyłączenia stosowania przepisów
dotyczących postępowania sądowo-administracyjnego, przy
jednoczesnym pozostawieniu wyłączenia stosowania

przepisów Kpa.
Jednocześnie, na poziomie ustawowym w dodawanym art. 30f
została zwerbalizowana zasada (obecnie jedynie wynikająca po-
średnio z art. 29 ust. 4 ustawy o zasadach prowadzenia polityki
rozwoju), że trwająca procedura odwoławcza nie ma wpływu na
tryb postępowania z pozostałymi projektami, tzn. nie wstrzymu-
je zawierania umów o dofinansowanie z pozostałymi wniosko-
dawcami, których projekty zostały ocenione pozytywnie.
42
Niezależnie od wyłączenia stosowania Kpa w art. 37 ustawy
o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, w celu uniknięcia ja-
kichkolwiek dodatkowych wątpliwości w tym zakresie, wpro-
wadzono na poziomie ustawy regulację (art. 30g) stanowiącą, że
żadna z informacji przekazywanych wnioskodawcy na etapie
ubiegania się o dofinansowanie oraz w trakcie trwania procedu-
ry odwoławczej, nie stanowi decyzji administracyjnej.
Przyjęcie powyższych rozwiązań będzie skutkować rezygnacją
z wytycznych Ministra Rozwoju Regionalnego w zakresie pro-
cedury odwoławczej w zakresie wszystkich programów opera-
cyjnych.
Powyższe rozwiązania w zakresie formuły procedury odwoław-
czej były analizowane przy udziale przedstawicieli Instytucji
Zarządzających krajowymi programami operacyjnymi,

z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb w tym zakresie gwa-
rantujących sprawną realizację programów operacyjnych, a tak-
że dotychczasowych doświadczeń na tym polu. Rozwiązania te,
stanowiąc również swego rodzaju pochodną uwag zgłaszanych
na etapie konsultacji projektu, uzyskały akceptację tych podmio-
tów, jako optymalne w istniejącym systemie prawnym i jedno-
cześnie w związku z istniejącym systemem prawnym UE oraz
ustalonymi systemami realizacyjnymi programów operacyjnych.
Koszty
postępowania sądowego pokryte zostaną z opłat sądo-
wych wnoszonych przez wnioskodawców.
23) Dot. art. 31 – zmiana artykułu dotyczącego prowadzenia przez ministra
właściwego do spraw rozwoju regionalnego listy ekspertów, z których
opinii mogą korzystać poszczególne Instytucje Zarządzające, zakłada
odejście od formuły rozporządzenia dla regulowania powyższych kwe-
stii, co ma miejsce w obecnym stanie prawnym. Zamiast rozporządzenia
wprowadzona zostałaby możliwość fakultatywnego prowadzenia baz
43
ekspertów na poziomie poszczególnych Instytucji Zarządzających, a tak-
że swego rodzaju bazy „zbiorczej” przez MRR w oparciu o dane przeka-
zywane przez Instytucje Zarządzające.
Zmiany w powyższym zakresie umożliwiłyby bardziej elastyczne, aniże-
li ma to miejsce obecnie, tworzenie baz ekspertów i korzystanie z nich.
24) Dot. art. 32 – uchyla się ust. 3, który wprost odwoływał się do ustawy
z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych przy wyborze
Instytucji Wdrażającej. Pozwala to na swobodę Instytucji Zarządzającej
i Pośredniczącej w zakresie wyboru najbardziej optymalnego rozwiąza-
nia przy wyborze Instytucji Wdrażającej. Ponieważ ustawa z dnia
29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych sama określa przy-
padki, w których nie jest konieczne jej stosowanie, to właściwa instytu-
cja będzie mogła w każdym, indywidualnym przypadku stwierdzić czy
przepisy o zamówieniach publicznych znajdą zastosowanie czy też nie.
25) Dot. uchylenia art. 34 – proponuje się uchylenie przepisu dotyczącego
tzw. „czarnej listy”– czyli wykazu podmiotów wyłączonych z możliwo-
ści ubiegania się o dofinansowanie. Propozycja ta związana jest z fak-
tem, że przepisy UE nie nakładają na państwa członkowskie obowiązku
prowadzenia takiego wykazu. Przepisy prawa wspólnotowego wprowa-
dzają jedynie wymóg informowania Komisji Europejskiej o przypadkach
wykluczenia w zakresie kontraktów na zamówienia publiczne udzielane
ze środków budżetu UE. W związku z powyższym obowiązujące do-
tychczas przepisy ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju były
w tym zakresie bardziej restrykcyjne od przepisów unijnych.
Kwestie wykluczenia z możliwości ubiegania się o dofinansowanie
(uzyskiwane w formie dotacji rozwojowej) regulują przepisy o finansach
publicznych.
26) Dot. art. 35 – zmiany wynikają z postulatów, aby na poziomie ustawy
umocować:
44
a) uprawnienia
ministra
właściwego do spraw rozwoju regionalnego
do przeprowadzania kontroli w celu zapewniania prawidłowej reali-
zacji procesu certyfikowania wydatków ponoszonych w ramach
programów operacyjnych – obecnie w ustawie o zasadach prowa-
dzenia polityki rozwoju brakuje takich przepisów, a co za tym idzie,
może istnieć zagrożenie, że egzekwowanie uprawnień ministra
w tym zakresie będzie w praktyce utrudnione,
b) wydawanie przez ministra właściwego do spraw rozwoju regional-
nego wytycznych w powyższym zakresie – powstała obawa, że nie
mając wprost w ustawie umocowania do wydawania wytycznych
w tym konkretnym przedmiocie, egzekwowanie ich postanowień
i poszczególnych obowiązków z tym związanych może się okazać
utrudnione,
c) spełnienie postulatu samorządów województwa przez zamknięcie
katalogu wytycznych; uchylenie w art. 35 ust. 3 pkt 11 spowoduje,
że nie będzie możliwe wydawanie wytycznych spoza ustawowego
katalogu,
d) zakaz zmian wytycznych w zakresie trybu dokonywania wyboru
projektów na niekorzyść wnioskodawców w trakcie trwania konkur-
su, z wyjątkiem, gdy konieczność zmian wynika ze zobowiązań
międzynarodowych lub przepisów odrębnych ustaw.
27) Dot. art. 35a – w celu określenia zakresu koordynacji oraz monitorowa-
nia realizacji działań rozwojowych proponuje się utworzenie Komitetu
Koordynacyjnego do spraw Polityki Rozwoju w celu monitorowania
procesu przygotowania i realizacji strategii rozwoju oraz programów.
Z uwagi na charakter zadań tego Komitetu celowe wydaje się ustawowe
umocowanie jego funkcjonowania. Komitet Koordynacyjny ma być or-
ganem opiniodawczo-doradczym Prezesa Rady Ministrów w sprawach
dotyczących koordynacji programowania i wdrażania polityki rozwoju,
który powołując ten Komitet określi także jego skład.
45