Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny

Druk nr 810

Warszawa, 28 maja 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Komisja Nadzwyczajna "Przyjazne

Państwo" do spraw związanych z
ograniczaniem biurokracji
NPP-020-21-2008



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu Komisja Nadzwyczajna
"Przyjazne Państwo" do spraw związanych z ograniczaniem biurokracji wnosi
projekt ustawy:

- o zmianie ustawy - Kodeks cywilny.

Do reprezentowania stanowiska Komisji w pracach nad projektem ustawy
została upoważniona poseł Hanna Zdanowska.

Przewodniczący Komisji

(-) Janusz Palikot






projekt
USTAWA
z dnia 2008 r.

o zmianie ustawy – Kodeks cywilny


Art. 1.
W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.1))
w art. 661 dotychczasowe brzmienie oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu:
„§ 2. Najem zawarty między przedsiębiorcami na czas dłuższy niż lat trzydzieści
poczytuje się po upływie tego terminu za zawarty na czas nie oznaczony.”.


Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.










1)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz.
122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr
22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991
r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz.
388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149,
poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741 i Nr 117, poz. 751, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr
117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz.
983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz.
1638 z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64,
poz. 592 i Nr 124, poz. 1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr 172,
poz. 1804 i Nr 281, poz. 2783, z 2005 r. Nr 48, poz. 462, Nr 157, poz. 1316 i Nr 172, poz. 1438, z 2006
r. Nr 133, poz. 935 i Nr 164, poz. 1166 oraz z 2007 r. Nr 80, poz. 538, Nr 82, poz. 557, Nr 181, poz.

1287.






UZASADNIENIE

1. Wyjaśnienie celu ustawy.


Celem ustawy jest dostosowanie przepisu art. 661 ustawy – Kodeks cywilny do
realiów gospodarczych, eliminując sztuczne ograniczenie możliwości zawierania przez
przedsiębiorców umów najmu na czas oznaczony przekraczający dziesięć lat, w sytuacji,
w której zawarcie umowy na czas oznaczony pozwala na zwiększenie trwałości stosunku
najmu. Zgodnie z art. 673 § 3 ustawy - Kodeks cywilny umowa taka może zostać
wypowiedziana tylko w sytuacjach w niej określonych, dzięki czemu strony mogą z góry
przewidzieć kiedy umowa najmu może ulec rozwiązaniu, jednocześnie uniemożliwiając jej
wypowiedzenie w każdym czasie bez podania przyczyny. W konsekwencji, zawarcie umowy
na czas oznaczony ułatwia oszacowanie opłacalności inwestycji. W obiektach użytkowych,
które generują dochód właśnie w oparciu o umowy najmu, pewność z zakresie długotrwałego
wynajęcia powierzchni określonej wielkości ma zasadnicze znaczenie dla właścicieli takich
obiektów i pozwala im określić szacunkowe zyski oraz opłacalność nabycia/budowy takiego
obiektu. Z drugiej strony, przedsiębiorcy będący najemcami, którzy ponoszą koszty na
znalezienie odpowiedniego lokalu użytkowego, jego przystosowanie do własnych potrzeb
oraz zorganizowanie w nim swego przedsiębiorstwa (bądź jego części), niejednokrotnie dążą
do zwiększenia trwałości stosunku najmu. Możliwość zawierania umów najmu na czas
oznaczony do 30 lat jest obecnie poszukiwana przez obie strony stosunku najmu będące
profesjonalistami i w związku z tym nie jest uzasadnione ograniczenie wprowadzone przez
ustawodawcę, uniemożliwiające przedsiębiorcom zawieranie takich umów.

2. Przedstawienie stanu obecnego.


Zgodnie z aktualnym stanem prawnym, najem zawarty na czas dłuższy niż lat dziesięć
poczytuje się po upływie tego terminu za zawarty na czas nie oznaczony (art. 661 ustawy -
Kodeks cywilny). Przedmiotowy przepis ma zasadnicze znaczenie dla pewności w zakresie
trwania stosunku najmu, ponieważ możliwość wypowiedzenia stosunku najmu kształtuje się
różnie, w zależności od tego, czy mamy do czynienia ze stosunkiem najmu zawartym na czas


oznaczony, czy nie oznaczony. Jeżeli czas trwania najmu nie jest oznaczony, zarówno
wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem z zachowaniem terminów
umownych, a w ich braku z zachowaniem terminów ustawowych (art. 673 § 1 ustawy -
Kodeks cywilny), które w przypadku gdy czynsz jest płatny miesięcznie wynoszą co do
zasady jeden miesiąc, a w przypadku najmu lokalu, trzy miesiące. W związku z tym, gdy
najem jest zawarty na czas nie oznaczony, wykluczone jest ograniczenie możliwości jego
wypowiedzenia przez każdą ze stron w każdym czasie bez podania przyczyn. Inaczej sytuacja
przedstawia się w przypadku najmu na czas oznaczony, który może zostać wypowiedziany,
co do zasady, tylko w przypadkach określonych w umowie.

3. Różnice między dotychczasowym a przewidywanym stanem prawnym.


Postulowana zmiana miałaby dotyczyć jedynie profesjonalnych podmiotów, które
miałyby możliwość zawarcia umowy najmu na czas oznaczony nie przekraczający 30 lat.
Należy podkreślić, iż podmioty takie mogłoby zgodnie ze swoją wolą ukształtować katalog
okoliczności pozwalających na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu zawartej na czas
oznaczony, bądź też poprzestać na zawarciu umowy najmu na czas oznaczony krótszy niż 30
lat. Proponowane brzmienie § 2 art. 661 ustawy – Kodeks cywilny wychodzi na przeciw
wymogom obrotu gospodarczego.

4. Oczekiwane skutki społeczne, gospodarcze, finansowe i prawne.

Przyjęcie proponowanego zapisu dostosuje przedmiotowy przepis do realiów
gospodarczych, co przełoży się na polepszenie warunków prowadzenia działalności
gospodarczej i pozwoli przedsiębiorcom na rezygnację z poszukiwania dodatkowych
instrumentów zabezpieczenia trwałości stosunku najmu, które zwyczaj prowadzą jedynie do
uzyskania pewnej rekompensaty finansowej. Trzeba podkreślić, iż dostosowanie otoczenia
prawnego biznesu do potrzeb przedsiębiorców jest ważne z punktu widzenia warunków
rozwoju przedsiębiorczości, bez którego nie ma mowy o rozwoju cywilizacyjnym
i podnoszeniu jakości życia.

Projekt nie spowoduje kosztów po stronie budżetu państwa ani budżetów jednostek
samorządu terytorialnego.

5. Ocena zgodności z prawem Unii Europejskiej.




Przedmiot projektu ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.