Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw

Treść proponowanego przepisu art. 96 stanowi rozwiązania przeniesione
z obowiązującej treści art. 97 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
W proponowanym brzmieniu art. 96 wskazano dokumenty, które należy
dołączyć do wniosku o podział nieruchomości. Dokumenty te zostały podzielone
na dwie grupy. Pierwszą grupę stanowią dokumenty wymienione w ust. 2, które
obligatoryjnie należy dołączyć do wniosku (np. mapę z projektem podziału).
Druga grupa dokumentów, wymieniona w ust. 3, to dokumenty, które składane
są fakultatywnie (np. pozwolenie wojewódzkiego konserwatora zabytków

na podział nieruchomości, jeżeli nieruchomość wpisana jest do rejestru
zabytków). Opisana powyżej redakcja przepisów ma charakter porządkowy,
który spowoduje, że treść nowelizowanych przepisów będzie bardziej czytelna.
Najważniejsze zmiany w ustawie o gospodarce nieruchomościami, dotyczące
procedury podziałów nieruchomości, odnoszą się do treści proponowanego
art. 97. Jeżeli organ w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia wniosku, nie
rozstrzygnie o podziale i nie wyda decyzji administracyjnej – konstytutywnej,
poupływie tego terminu podział dokona się z mocy prawa, a organ będzie
zobligowany w ciągu 7 dni potwierdzić dokonanie podziału przez wydanie
decyzji deklaratoryjnej. Zaznaczyć należy, że decyzja deklaratoryjna będzie
także wydawana, w przypadku gdy podział z mocy prawa nie nastąpił,
ponieważ był sprzeczny z przepisami ustawy lub innych ustaw (np. gdy
proponowane do wydzielenia działki gruntu nie miały zapewnionego dostępu
do drogi publicznej). Rozwiązania, które narzucają jednoznacznie określone
ustawą terminy, w których organ będzie zobligowany do wydania decyzji
o podziale nieruchomości (30 dni w przypadku decyzji konstytutywnej i 7 dni w
przypadku decyzji deklaratoryjnej), przyspieszą proces podziałów
nieruchomości, a brak wstępnego projektu podziału, opiniowanego w drodze
postanowienia, uprości procedurę. W art. 97 ust. 5 i 6 zaproponowano przepisy
o odpowiedzialności finansowej gmin w przypadku bezczynności ich organów.
Jeżeli wójt (burmistrz, prezydent miasta) nie wyda decyzji w sprawie podziału
nieruchomości w ustawowym terminie 37 dni, zostanie na niego nałożona kara
finansowa, która stanowić będzie dochód budżetu państwa. Karę w wysokości
500 zł za każdy dzień zwłoki naliczał będzie organ wyższego stopnia,
tj. samorządowe kolegium odwoławcze. Zaproponowane rozwiązanie ma
zobligować organy zatwierdzające podziały nieruchomości do terminowego
orzekania w sprawie podziału. Zaznaczyć należy, że zaproponowane


3
w projekcie rozwiązania nakładające odpowiedzialność finansową organu
orzekającego w sprawie podziału nieruchomości funkcjonują już w systemie
prawnym – przy wydawaniu decyzji w sprawie pozwolenia na budowę.
Bezpośrednie uzależnienie naliczenia kary na organ prowadzący postępowanie
administracyjne dotyczące podziału nieruchomości, od czasu w jakim organ ten
wyda rozstrzygnięcie w przedmiocie prowadzonej sprawy, nie powinno
przysporzyć gminom znaczących uszczerbków dla ich budżetów. W ocenie
projektodawcy ustawowe zapisy o karach w przypadku bezczynności organu
orzekającego nie będą często stosowane, a zdecydowanie przyspieszą okres
oczekiwania na wydanie decyzji o podziale nieruchomości, także tych o
odmowie podziału.
Jednocześnie należy mieć na uwadze, że w przypadku „prostego” podziału, gdy
zaproponowany we wniosku podział będzie zgodny z planem miejscowym,
organ będzie mógł wydać decyzję niezwłocznie. Mając na uwadze
przyspieszenie procedury podziału nieruchomości dokonywanego przez sąd,
zobligowano wójta (burmistrza, prezydenta miasta) oraz wojewódzkiego konser-
watora zabytków do przedstawiania sądom, w terminie do jednego miesiąca,
właściwych opinii w sprawie podziału nieruchomości.
Pozostałe regulacje umiejscowione w treści proponowanego przepisu zostały
przeniesione z treści obecnego art. 96 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Rozwiązania zawarte w proponowanych art. 97a i 97b dotyczą kwestii
podziałów nieruchomości z urzędu i zostały przeniesione z obecnie
obowiązujących przepisów odpowiednio ujętych w art. 97 ust. 3-5 oraz art. 97a
ustawy o gospodarce nieruchomościami. W przypadku dokonywania podziału
nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym, zasady wymienione w art.
97b stosuje się, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 3 i 4 (tj. przepisów dotyczących
wywłaszczania nieruchomości). W treści powyższych przepisów regulujących
kwestie związane z wywłaszczeniami części nieruchomości o nieuregulowanym
stanie prawnym określono zasady odnoszące się do podawania do publicznej
wiadomości zamiaru przeprowadzenia postępowania w sprawie wywłaszczenia
nieruchomości oraz podziału nieruchomości, jeżeli wywłaszczeniu podlegać
będzie jej część. Zastrzeżenie wyeliminuje ponowne zamieszczanie informacji o
zamiarze wszczęcia postępowania w sprawie podziału nieruchomości o
nieuregulowanym stanie prawnym.

4
W treści nowelizowanego art. 98a, przez dodanie ust. 5, uwzględniono treść
wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 r. sygn. akt SK
19/06. Zaproponowane regulacje jednoznacznie rozstrzygają, że wysokość
opłaty adiacenckiej ma być określana według stawki procentowej obowiązującej
w dniu, w którym dokonał się podział nieruchomości. Ponadto określono
warunki uprawniające do ustalenia opłaty przez jednoznaczne stwierdzenie,
że w dniu dokonania podziału musi obowiązywać uchwała rady gminy
określająca wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej. Należy
zaznaczyć, że zaproponowane wyżej rozwiązania doprecyzowujące naliczanie
opłaty adiacenckiej, związanej ze wzrostem wartości nieruchomości
spowodowanym jej podziałem, zostały także wprowadzone do przepisu art.
145 ust. 2, dotyczącego opłaty adiacenckiej związanej ze wzrostem wartości
spowodowanym budową infrastruktury technicznej. Jednocześnie należy
wskazać, że w przypadku podziałów nieruchomości, które nastąpiły z mocy
prawa, gmina nie będzie mogła naliczyć opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu
wartości nieruchomości spowodowanym jej podziałem. Regulacja ta ma wymóc
na organie terminowość wydawania decyzji zatwierdzających podział
nieruchomości.
W projekcie noweli z uwagi na rozbieżności interpretacyjne dotyczące
poszczególnych etapów postępowania odnoszącego się do jednoczesnego
podziału kilku nieruchomości, w celu wydzielenia działek gruntów, które po
połączeniu stworzą możliwość racjonalnego zagospodarowania, przere-
dagowano i doprecyzowano treść art. 98b ustawy o gospodarce
nieruchomościami.
Pozostałe zaproponowane zmiany do przepisów ustawy mają charakter
doprecyzowujący i uściślający.
Art. 2
Doprecyzowano treść art. 73 ust. 3a ustawy z dnia 13 października 1998 r. –
Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr
133, poz. 872, z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu, w sytuacji gdy
istnieje konieczność określenia granic nieruchomości, które przeszły na
własność Skarbu Państwa lub własność jednostek samorządu terytorialnego,
wydając decyzję uwłaszczeniową, nie wydaje się decyzji o podziale
nieruchomości, gdyż decyzją uwłaszczeniową zatwierdza się podział

5
nieruchomości.
Art. 3
Nowelizacja art. 41 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynika ze zmiany
treści art. 95 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W obecnie
obowiązującym przepisie art. 41 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych
powołane zostały przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami regulujące
kwestie podziału nieruchomości niezależnie od istnienia i ustaleń miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, a w razie braku planu niezależnie od
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 4
Zgodnie z treścią obowiązującego przepisu art. 46a ust. 7 pkt 2 ustawy – Prawo
ochrony środowiska organem właściwym do wydania decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach, w przypadku scalenia, wymiany lub podziału gruntów, jest
starosta. Należy zauważyć, że zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce
nieruchomościami podziału nieruchomości (gruntów) dokonuje wójt, burmistrz
lub prezydent miasta. Natomiast starosta, zgodnie z ustawą z dnia 26 marca
1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 2006 r. Nr 178, poz. 1749,
z późn. zm.), jest właściwy do wydawania decyzji o zatwierdzeniu projektu
scalenia lub wymiany gruntów. Biorąc powyższe pod uwagę, zasadne jest, aby
dyspozycją przepisu art. 46a ust. 7 pkt 2 ustawy – Prawo ochrony środowiska
objęte zostały jedynie przypadki scalania lub wymiany gruntów, zgodnie z ww.
ustawą z dnia 26 marca 1982 r.
Art. 5
Z uwagi na fakt, że postępowania podziałowe prowadzone na podstawie
obowiązujących przepisów mogą znajdować się na zaawansowanym etapie
realizacji, zasadne jest wprowadzenie przepisu, z którego wynika, że sprawy
wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy decyzją ostateczną
lub prawomocnym orzeczeniem sądu będą kontynuowane na dotychczasowych
zasadach. W przeciwnym razie zachodziłaby konieczność rozpoczynania
procedury podziałowej od początku, co znacznie wydłużyłoby okres
oczekiwania na dokonanie podziału.


6
Art. 6
Proponuje się, aby ustawa weszła w życie po upływie miesiąca od dnia jej
ogłoszenia.
Projekt ustawy nie powoduje wydatków dla budżetu Skarbu Państwa.
Projekt jest zgodny z przepisami Unii Europejskiej.
1. Podmioty, na które oddziałuje akt prawny
Projektowana ustawa ma znaczenie dla:
1) organów wykonawczych gminy prowadzących postępowania
adminstracyjne w zakresie podziałów nieruchomości,
2) osób wnioskujących o dokonanie podziału nieruchomości.
2. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych
Skutki na wydatki i dochody budżetu jednostek samorządu terytorialnego
może mieć nieterminowe orzekanie o podziale nieruchomości. Projekt
zakłada, że w przypadku podziałów nieruchomości z mocy prawa, gmina
nie będzie miała możliwości naliczenia opłaty adiacenckiej (skutki
pośrednie). Biorąc pod uwagę, że naliczenie tej opłaty, będzie
bezpośrednio zależało od gminy (wydania konstytutywnej decyzji
podziałowej oraz podjęcia uchwały rady gminy o naliczaniu opłaty) nie
należy zakładać zmniejszenia wpływów budżetu gminy z tego tytułu.
Powyższe odnosi się analogicznie do kar z tytułu bezczynności organów
zatwierdzających wymierzane kary będą stanowiły wpływy budżetu
państwa.
3. Wpływ regulacji na rynek pracy
Wprowadzenie zmian do ustawy nie wywoła skutków na rynku pracy.
4. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym
na funkcjonowanie przedsiębiorstw
Na skutek zaproponowanych zmian nie przewiduje się istotnych zmian w
zakresie konkurencyjności gospodarki i przedsiębiorczości. Jednocześnie
należy założyć, że przyspieszenie procedury podziałów nieruchomości
będzie miało wpływ na zwiększenie liczby działek przeznaczonych pod

7