Rządowy projekt ustawy o ochronie żeglugi i portów morskich

2) wynikają z usunięcia lub wymiany urządzeń lub syste-
mów ochrony uznanych w planie ochrony za kluczowe
dla utrzymania ochrony statku
– podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora urzędu mor-
skiego właściwego ze względu na port macierzysty statku.

6. Do zatwierdzenia poprawek do planu ochrony statku stosu-
je się przepis ust. 4.

7. Armator zabezpiecza plan ochrony statku przed nieupraw-
nionym dostępem lub ujawnieniem.

Art. 12. 1. Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port
macierzysty statku wydaje międzynarodowy certyfikat ochrony statku, zgodnie
z postanowieniami sekcji 19.2 w części A Kodeksu ISPS, na okres 5 lat.
2.

Wzór
międzynarodowego certyfikatu ochrony statku określa
załącznik nr 1 do części A Kodeksu ISPS.

Art. 13. 1. Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port
macierzysty statku wydaje tymczasowy międzynarodowy certyfikat ochrony
statku, zgodnie z postanowieniami sekcji 19.4 w części A Kodeksu ISPS, z tym
że informacje, o których mowa w sekcji 19.4.2, powinny być sporządzone
w języku polskim.

2. Wzór tymczasowego międzynarodowego certyfikatu ochro-
ny statku określa załącznik nr 2 do części A Kodeksu ISPS.

Art. 14. 1. Zapis historii statku wydaje, w drodze decyzji administra-
cyjnej, na wniosek armatora, dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu
na port macierzysty statku.

2. We wniosku o wydanie zapisu historii statku zamieszcza
się informacje zgodne z Prawidłem 5.3 w Rozdziale XI-1 Konwencji SOLAS.

15

3. Zapis historii statku sporządza się w językach polskim i an-
gielskim.

4. W przypadku potrzeby wprowadzenia zmian w zapisie hi-
storii statku armator lub kapitan statku wypełnia:
1) formularz poprawek,
2) indeks poprawek
oraz załącza je do aktualnego zapisu.
5.

Kopię wypełnionego formularza, o którym mowa w ust. 4
pkt 1, przesyła się do dyrektora urzędu morskiego właściwego ze względu na
port macierzysty statku.

6. Wszelkie uprzednie zmiany w zapisie historii statku nie
mogą być modyfikowane, wykreślane, usuwane lub zamazywane.
7.

Dyrektor
urzędu morskiego właściwy ze względu na port
macierzysty statku po otrzymaniu kopii formularza poprawek wydaje zmieniony
zapis historii statku, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania tej kopii.

8. W przypadku zmiany państwa przynależności statku z pol-
skiej na obcą dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macie-
rzysty statku wydaje armatorowi zapis historii statku, wskazujący datę wykre-
ślenia z rejestru państwa przynależności, oraz przesyła jego kopię właściwej
administracji państwa nowej przynależności statku.

9. W przypadku zmiany państwa przynależności statku z ob-
cej na polską dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macie-
rzysty statku wydaje zapis historii statku o kolejnym numerze, w terminie 3 mie-
sięcy, licząc od daty zmiany państwa przynależności statku.

Art. 15. 1. W przypadku utraty lub zniszczenia zapisu historii statku
armator lub kapitan statku powiadamia, w formie pisemnej, dyrektora urzędu
morskiego właściwego ze względu na port macierzysty statku, załączając listę
dokumentów utraconych lub zniszczonych.

16
2.

Dyrektor
urzędu morskiego właściwy ze względu na port
macierzysty statku wydaje duplikaty zapisu historii statku, o których mowa
w ust. 1, z zachowaniem porządku numeracji.

Art. 16. Zabrania się używania alertu, w celu innym niż potrzeba wska-
zania, że statek znajduje się w niebezpieczeństwie, bez zaistnienia okoliczności
zagrożenia bądź naruszenia ochrony statku lub używania sygnału, który mógłby
być wzięty za alert.

Art. 17. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w
drodze rozporządzenia:
1) wzór zapisu historii statku, wzór formularza poprawek i in-
deksu poprawek do zapisu historii statku oraz wzór listy
portów zawinięć statku, wskazując sposób wypełniania tych
dokumentów,
2) szczegółowe zadania i sposób działania punktu odbioru
alertu oraz wymagania dotyczące funkcjonowania systemu
alertu
– mając na uwadze postanowienia Konwencji SOLAS, Kodek-
su ISPS oraz rozporządzenia (WE) nr 725/2004.

Rozdział 4
Ochrona portu i obiektu portowego

Art. 18. 1. Dla każdego portu organ ochrony portu sporządza:
1) ocenę stanu ochrony portu;
2) plan ochrony portu – na podstawie tej oceny.
2.

Dokonując oceny stanu ochrony portu, uwzględnia się:

17
1) specyfikę różnych części portu, a także obszarów przy-
ległych do nich, oraz
2) ocenę stanu ochrony obiektów portowych znajdujących
się w jego granicach.
3.

Zawartość oceny stanu ochrony portu określa załącznik
nr 1 do ustawy.

4. Plan ochrony portu określa dla każdego z trzech poziomów
ochrony:
1) procedury, których należy przestrzegać;
2) środki ochrony, które należy wprowadzić;
3) działania, jakie należy podjąć.
5.

Zawartość planu ochrony portu określa załącznik nr 2 do
ustawy.

6. Organ ochrony portu uzgadnia ocenę stanu ochrony i plan
ochrony portu z właściwym terytorialnie wojewodą, w zakresie zadań wynikają-
cych z art. 15 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w wo-
jewództwie (Dz. U. z 2001 r. Nr 80, poz. 872, z późn. zm.3)).

7. W przypadku gdy port graniczy z portem wojennym, plan
ochrony portu wymaga również uzgodnienia z Dowódcą Marynarki Wojennej
Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie wzajemnego funkcjonowania planów
ochrony.

8. W przypadku gdy na obszarze portu został określony tery-
torialny zasięg morskiego przejścia granicznego, plan ochrony portu wymaga
również uzgodnienia z właściwym terytorialnie komendantem oddziału Straży
Granicznej w zakresie funkcjonowania morskiego przejścia granicznego.
9.

Ocenę stanu ochrony i plan ochrony portu zatwierdza,
w drodze decyzji administracyjnej, minister właściwy do spraw gospodarki mor-
skiej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, jeżeli
zostały uwzględnione wymagania określone odpowiednio w załączniku nr 1 i 2
do ustawy.

18

10. Ocena stanu ochrony portu i plan ochrony portu podlegają
ochronie przed nieuprawnionym dostępem i ujawnieniem.

Art. 19. 1. Dla każdego obiektu portowego sporządza się ocenę stanu
ochrony obiektu portowego i plan ochrony obiektu portowego – na podstawie tej
oceny.
2.

Zarządzający obiektem portowym powinien uzyskać po-
twierdzenie zgodności obiektu portowego przed oddaniem tego obiektu do
użytku.

Art. 20. 1. Ocenę stanu ochrony obiektu portowego sporządza dyrek-
tor właściwego urzędu morskiego lub RSO w przypadku, o którym mowa
w art. 58 ust. 3.
2.

Ocenę stanu ochrony obiektu portowego sporządza się
zgodnie z postanowieniami sekcji 15 w części A oraz sekcji 15.3 i 15.4 w części
B Kodeksu ISPS.

3. Raport, o którym mowa w sekcji 15.7 w części A Kodeksu
ISPS, sporządza podmiot, o którym mowa w ust. 1.
4.

Ocenę stanu ochrony obiektu portowego zatwierdza mini-
ster właściwy do spraw gospodarki morskiej.

5. Projekt oceny stanu ochrony obiektu portowego zatwierdza
się po uzgodnieniu z właściwym terytorialnie wojewodą, w zakresie zadań wyni-
kających z art. 15 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej
w województwie, w drodze decyzji administracyjnej, w terminie 2 miesięcy, jeże-
li zostały spełnione wymagania określone w ust. 2.

6. W przypadku gdy obiekt portowy znajduje się w terytorial-
nym zasięgu morskiego przejścia granicznego, ocenę stanu ochrony obiektu
portowego uzgadnia się, w terminie 14 dni, z właściwym terytorialnie komen-
dantem oddziału Straży Granicznej, w zakresie funkcjonowania morskiego
przejścia granicznego.

19